De Algarve

Hallo webloglezers,
Hier het vervolg op ons reisverslag, vanuit de Algarve. Waar we elke dag mooi weer hebben, ja jullie lezen het goed! Een stralend blauwe lucht en tussen 25 en 30 graden. Niet te benauwd, vaak wat wind erbij. Maar jullie hebben ook mooi weer, lazen wij. In ieder geval in Nederland, van Ierland zijn we minder zeker…
Morgen trekken we verder, richting Lissabon. Omdat het daar ook mooi is, daarna nog wat plaatsen zoals Porto. Jullie lezen het nog wel.
Foto’s via het weblog of Picasa is een heel gedoe. Ik ga proberen wat foto’s op Facebook te zetten (Maar ik doe dat te weinig om er handig in te worden).
Op vakantie vergeet je al snel welke dag het is. Nou, Marijke weet soms niet eens welke máánd het is (de warmte?). Laatst schreef zij boven een verslag 25 oktober in plaats van 25 augustus. En vorige keer vertelde zij dat Erik en Marinka op 16 augustus de sleutel van hun nieuwe woning krijgen, en dat is dus…oktober. Ik heb het nu aangepast hoor.
Mensen, bedankt voor jullie reacties. Wil je eventueel iets meer schrijven of meer persoonlijk, dan kan dat natuurlijk ook via de gewone gmail (en als het even kan in een apart word document, want scrollen in een mail is een ramp).

Hartelijke groeten van ons twee,
Marijke en Wopke

Vrijdag 7 september
Vandaag rijden we naar het mooie stadje Tavira en daarna willen we nog een stuk het binnenland inrijden. Wopke voelt zich weer goed gelukkig. Eerst nog een sms naar de jarige Guda in Australië. Daar is het al weer een uur of tien later, maar in ieder geval nog de 7e september.
Wij hebben al een plattegrond en info van Tavira zodat we kunnen zien hoe we de stad in moeten rijden en waar parkeren. Dan lopen we het centrum in, het is warm, maar de lucht is grijs. Beetje jammer, omdat de meestal witte gebouwen nu niet zo mooi tot hun recht komen. We vinden een bankje voor onze koffie en om ons heen zitten groepjes oudere mannen met elkaar te kletsen, een heel gewoon straatbeeld in zuidelijke landen. Er zijn heel wat bezienswaardige gebouwen, we gaan de kerk van Misericordia binnen, dat ontlokt ons een “Wow”. Grote blauw/witte tegeltableaus bedekken de wanden, nooit eerder zoiets gezien. Misschien komen we het in Portugal nog wel meer tegen? De smalle straatjes nodigen uit om er doorheen te slenteren. Schilderachtige huisjes, de voorgevels bedekt met gekleurde tegels. De schoorstenen zijn heel bijzonder, van die bewerkte torentjes. En ook de straatnaamborden zijn niet gewoon, maar een groot kleurig tegeltableau. Kennen we ook van Andalusie, met name Sevilla.
Weer terug naar de auto om een stukje richting noorden te rijden. We rijden na verloop van tijd door een gebied met van die bomen die “vervellen”, hebben we ook veel in Australië gezien. En zien vrij veel kurkeiken, die voor een deel van kurk zijn ontdaan. Na een picknick bij een doodlopend wandelpad merken we dat deze rit geen goede keus is geweest. Het grootste deel van de bossen is onlangs verbrand, alles is kaal, zwart en troosteloos. Ja, dat staat niet in de folders, moet je toevallig horen. Op de camping proberen we na het eten op internet te komen. Dat lukt, zodat we een verslag van de afgelopen week kunnen versturen.
In Monte Gordo is gisteren een festival begonnen, van de Senhora das Dores. Een Mariafeest, zoals er veel zijn in Portugal. Op de boulevard is een grote kermis en de vele kraampjes met speel- en snoepgoed, kleding, tassen, riemen, etc. lokken volop toeristen. Om kwart voor tien zal er een Spaanse volksdansgroep optreden en om tien voor tien (keurig!) betreedt een fleurig geklede groep danseressen het podium. Er is maar 1 man bij, de leider van deze groep blijkt later. We zien meerdere dansen, met het bekende roffelen van de hakken, en in de handen castagnetten of een waaier. Ook hebben ze een groep van enthousiaste tienermeisjes en tot slot dansen er negen meisjes van drie turven hoog, super vertederend. De kleinste moet steeds even bij de les getrokken worden, loopt net iets achter met gebaartjes. Het staat bomvol met publiek, leuk voor ze. Hierna treedt een zanger op, met voor de Portugezen bekende liedjes. Veel mensen zingen de tekst mee, hij is een soort Portugese Froger of Joling. Er dansen redelijk wat mensen, ziet er sfeervol uit. Na een liedje of zes houden wij het voor gezien/gehoord, is een beetje hetzelfde allemaal. Het valt ons op dat Portugees helemaal niet op Spaans lijkt, we kunnen hier geen woord van volgen. Terug naar de camping is het een drukte van belang op de boulevard. Veel mensen met heel jonge kinderen in buggy’s, half slapend met speen in de mond. Dat kom je bij ons toch niet tegen.

Zaterdag 8 september
We breken ons bivak weer op om naar een camping bij Lagos, in het westen van de Algarve te staan. Met de mover komt de caravan probleemloos uit het mulle zand, kost ons geen zweetdruppel. Eerst rijden we weer een stukje hetzelfde als gisteren, naar Tavira en dan verder naar het westen. Door kleine dorpjes waar de tijd heeft stilgestaan. Jammer dat er veel verlaten bouwvallen zijn, die nu beklad zijn met graffiti. Even voorbij Faro laat de bijrijder een steekje vallen, we komen uit in Loulé waar we helemaal niet moeten zijn en hebben sommige wegen zowel heen als terug gereden. Uiteindelijk komt het weer goed en we stoppen nog even voor een kopje koffie en om een zak van 3 kilo sinaasappels te kopen, voor de somma van 1 euro. Van een heel lief, gerimpeld oud vrouwtje. Overal zien we verkopers van sinaasappels langs de weg zitten. Even voorbij Lagos is het even zoeken, maar dan vinden we toch snel onze camping. Ziet er wel even anders uit dan onze vorige. Goede geasfalteerde paden en op de plaatsen een flinke laag grind. We mogen een plek uitzoeken en nummer 604 is ruim, met een schaduwboom, mooi uitzicht en dichtbij het sanitairgebouw, dat wordt hem. Het sanitair is prima, schoon en ruim, volop heet water en aparte ruimte met kinderwc’s en zelfs douches voor de hond.
Een mooi zwembad met bubbelbad en ligbedden, ziet er goed uit. Zie: www.turiscampo.com
We zijn al snel weer geïnstalleerd, merken dat er wel steeds iets uit de laden vliegt onderweg. Nu ligt er weer een soepkom op de vloer (van Mepal hoor). Dat moet nog eens verholpen worden t.z.t.
Het is een klein half uur lopen naar het strand van Luz (al doet niemand dat, maar wij wel). Daar heb je een heel andere kust, met rotsgrond in grillige vormen. Ook een stuk zandstrand en een baai in zee waarin volop wordt gezwommen. Hier hangen affiches van het feest van la Senhora da Luz, van 6 t/m 9 september. Ook hier is van alles te beleven. Morgen een processie, dans en muziek, gaan we zeker wat van meepikken.
We lopen terug naar de camping en merken dat we op de heenweg ongemerkt zijn gedaald, want het is nu een aardige klim. Onderweg snacken we een paar vijgen die aan de bomen hangen (net over het hek, onze kant op). Mmm!

Zondag 9 september
Ons eerste doel vandaag is Sagres, het eindpunt van de weg die we gisteren volgden naar de camping. Prachtig weer, een echte zondag! We zien het fort liggen en parkeren op het grote terrein, het is nog erg rustig. Je moet door het fort om bij de kust te komen. Blijkt vrij entree op zondag tot 14.00 uur, dat zijn leuke dingen voor de mensen. Mooie uitzichten naar alle kanten, op de rotsen en de helderblauwe zee. Daarin wordt ook gevist door wat mannen, maar niets gevangen. We lopen helemaal rond en rijden dan weer een stukje verder. Naar Kaap St. Vicente, het meest zuidwestelijke punt van Portugal. Onderweg komen we langs een paar pottenbakkerijen, die hebben we al veel gezien in Portugal. Bij deze zijn de buitenmuren helemaal bedekt met kleurige schalen, een prachtig gezicht. Ook bij de Kaap genieten we van de mooie kust daar. Alleen: zijn wij de enige toeristen die hun rommel meenemen of in de afvalbakken gooien? (dit valt ons overal op, #$%&!).
We vervolgen onze weg nu richting noorden, slaan af naar een mooi strand waar veel wordt gesurft. Hier is het wat heuvelachtiger en de rotsen hebben prachtige kleuren, vooral donkerrood en okergeel. Mooie plek om ons brood op te eten.
We rijden in een soort rondje terug, naar het feest in Luz. Daar zijn we ruim op tijd, nog even lekker op een bankje alle bedrijvigheid bekijken.
De kerkdienst loopt uit, maar na het laatste gezang zien we van alles naar buiten komen. Mensen die grote vaandels dragen met heiligenafbeeldingen, en daarna meerdere Mariabeelden op een groot plateau. Grappig om te zien dat een van die beelden gedragen wordt door een groep stoere leden van een motorclub, leren hes met emblemen erop aan. En het laatste grootste beeld wordt gedragen door een groep oudere vrouwen, zij hebben er een hele houw aan. Het beeld kantelt wat, de kroon valt (en er staat zo’n ervaren drager aan de kant!). De pastoor roept van alles om door een megafoon, maar ook dan verstaan wij het niet . We lopen een tijdje mee achteraan in de processie, begeleid door een muziekkorps. Door allemaal kleine straatjes, heel bijzonder.
We willen ergens een hapje eten, maar het is te laat voor de lunch en te vroeg voor diner. We strijken neer op het feestterrein en bestellen een bordje met iets dat de plaatselijke bevolking zit weg te happen. Reepjes vlees van een varken dat daar ronddraait, met wat brood erbij. Gaat er best in, met een groot glas wijn à 1 euro.
Om 18.00 treedt een zang- en muziekgroep op met Portugese muziek. Wij herkennen die muziek, daar danst men vaak op. In het publiek danst een oude man in zijn eentje, gaat er helemaal in op. Na dit optreden komt er een Schotse zanger/muzikant met doedelzak en gitaar, vlotte muziek.
En dan bijna 2,5 uur een optreden van John van den Berg, een Nederlandse zanger/gitarist die nu in de Algarve woont. Een ouwe rocker, die echt de sterren van de hemel speelt. Alle jaren 60/70 hits komen voorbij, wat een sfeertje! Wopke ziet veel mensen van een of ander baksel eten, dus dat proberen wij ook. Is een soort grote donut, erg lekker en niet vet.
Meneer pastoor praat alle optredens aan elkaar, probeert ook steeds wat in het Engels te zeggen (er zijn veel Engelsen in het publiek). Maar zijn Latijn is beslist stukken beter. Na het geweldige optreden van John van den Berg is het de beurt aan drie jonge accordeonisten die om beurten optreden met bekende muziek voor de Portugezen, de voetjes gaan nu echt van de vloer. Maar wij gaan huiswaarts, heel wat bijzondere dingen beleefd al met al.

Maandag 10 september
Op de wegenkaart ontdekten we een mooi gebied, rond de plaats Monchique. De wegen staan allemaal in groen aangegeven, onze wegen dus. Eerst via Portimao en dat valt nog niet mee. Want die Portugezen geven bij het ene kruispunt keurig deze plaats aan en het volgende bord geeft alleen maar de richting naar de dierentuin en het kerkhof. Dan wordt het gokken, en niet altijd goed. Toch komen we op het juiste pad en rijden een beetje klimmend door het groen. Af en toe wat huisjes en een oude vrouw of man die rondscharrelt met een wandelstok. Ze kunnen zo op een ansichtkaart. Bij Monchique slaan we af, deze weg gaat met wat bochten verder omhoog. En dan een mooi uitzicht bij Foia, het hoogste punt in de Algarve (902 m.). Daar zien we wat wandelpaden, met de rood-witte tekens. Hier loopt dus de GR 13, 300 km. door de Algarve. Na een klein stuk over een smal pad keren we om, prikstruiken en korte broeken zijn geen goede combinatie. Nu willen we een andere groene weg volgen, verder naar het noorden. Maar wat we tegenkomen klopt niet met de kaart. Tja, zitten we op de N267 in plaats van 268. Scheelt 1 cijfer, maar heel wat kilometers. We laten deze route maar vallen en gaan via Monchique een stukje terug, anders dwalen we teveel af. Daar is een grote Intermarché, waar we o.a. weer zo’n grote meloen kopen (bijna 2,5 kilo). We hebben elke dag lekker veel fruit. De sinaasappels van dat oude vrouwtje zijn heerlijk en sappig, en gelukkig geen perssinaasappels, want onze vruchtenpers ligt in Amersfoort. En we kunnen onze fruitvoorraad nog verder aanvullen: Wopke ontdekt onderweg een grote vijgenboom aan de kant van de weg. Dat wordt stoppen en plukken (wij kunnen met onze lange armen bij vijgen die de Portugezen niet pakken kunnen). We doen ze in een plastic zak, altijd wel bij ons (een doekje voor kleefhanden zou óók handig zijn geweest). Na een tijdje komen we bij een piepklein plaatsje, Marmelete. We lopen daar wat door smalle straatjes, hadden op tijd in de gaten dat je niet moet proberen hier met een auto door te gaan. Op een groot deel van de huisjes zou in Nederland het bord “Onbewoonbaar verklaard” staan, maar dat woord kennen ze hier niet. Heel schilderachtig, al kan een schilder hier nog veel werk verrichten. Er staan ook heel wat auto’s weg te roesten, dat is niet meer te betalen voor de mensen. Valt ons ook tegen trouwens, benzine kost in Portugal ca. 1,74 (in Spanje rond 1,52). Een liter benzine is duurder dan een liter wijn!
De terugweg via een andere kant gaat prima, die kenden we al van gisteren. Het is nog steeds lekker warm als we op de camping aankomen. Tijd om het zwembad eens uit te proberen. Een mooi bad, lekker om even op te frissen. Niet zo geschikt om baantjes trekken, nogal ondiep. We besluiten een dag langer te blijven (vertrekken donderdag i.p.v. woensdag). Een mooie camping in prachtige omgeving en prima weer. Wat wil je nog meer?

Dinsdag 11 september
We willen nog een plaats bekijken, maar niet te ver weg. Dus gaan we naar Lagos, daar zitten we vlakbij. Dan kunnen we door het oude centrum lopen en ook nog naar de kust daar. Die moet heel mooi zijn volgens de achterburen van de camping. Met een plattegrond van Lagos die geen mens kan lezen zonder bril of loep (Marijke heeft standaard een loep in het dashboardkastje) vinden we een parkeerplaats bij een mooi strand. Aan een baai omgeven door kleurige rotsen. We zien mensen zwemmen en ook snorkelen, ideetje voor morgen? Al snel zijn we bij het centrum en lopen we een aangegeven wandeling. Straatjes met veel eettentjes en geuren. Soms mooie oude gevels (niet te veel omhoog kijken, dan struikel je over het keienplaveisel). Bij de VVV halen we een uitgebreidere plattegrond, maar met diezelfde kriebelletters. Het gebouw dat de meeste indruk maakt is waar vroeger de slavenmarkt was. Dat roept zeker bepaalde beelden bij je op.
We hebben vandaag geen koffie en brood meegenomen, willen daar iets nemen. In een straatje buiten het centrum bestellen we (met handen en voeten) 1 grote koffie met niks en eentje met melk. Dat krijgen we ook, met een big smile erbij.
Later in een van de drukke straatjes gegrilde sardines met aardappels en salade besteld. Niet onaardig, maar zouden we zelf ook kunnen maken. De vissoep vooraf is erg lekker en behoorlijk gevuld. Jammer dat naast ons drie Engelse jongens continu roken, het is niet te harden soms. En op de camping hebben we ook al kettingrokende buren, we moeten erop letten ramen en luiken soms dicht te doen (!).
Terug bij de auto besluiten we naar een strand iets verderop te gaan en dat moet het strand zijn waar we over hoorden. Wat een prachtige rotsen, zoveel kleuren en vormen. Rotsblokken in het heldere water, soms met een inham waar kleine bootjes door varen. We zien mensen op het strand, proberen dat te bereiken. Maar dat lukt niet, vermoedelijk zijn deze mensen daar vanaf een boot gekomen. Echt een plaatje daar, zeker met die blauwe lucht erbij. Ja, ook vandaag weer een stralend blauwe lucht!!!


Woensdag 12 september
Het is al 28 graden als we aankomen op het strand in Lagos. Dat strand dat wij gisteren zagen, waar men aan het snorkelen was. Dus lopen wij als echte badgasten met parasol (onmisbaar met deze zon), handdoeken, matje en snorkelspullen naar een mooie plek. Helemaal achteraan tussen mooie kleurige rotsen. Deze totale omgeving valt eigenlijk niet te beschrijven. De woorden “sprookjesachtig”, “Bounty eiland” en “Zwitserleven gevoel” vallen nog wel eens, dan is het wel duidelijk.
Als we ons geïnstalleerd hebben gaan we gelijk het water in. We doen de snorkelbril op en zwemmen rond in de buurt van wat rotsjes. En zien gelijk allerlei kleine vissen onder ons zwemmen. Later ook wat grotere, sommige met streepjes of stippen. Je hoeft niet eens te zwemmen, je blijft goed drijven op dat zoute water. Soms wijzen we elkaar op een goede visplek. Kan Wopke toch nog vissen vangen, al is dit iets heel anders. Na verloop van tijd weer naar de kant, kijken wat er zoal langskomt. Bakje koffie erbij, genieten hoor.
Tegen de middag gaan we weer naar de camping. Het is een stuk warmer inmiddels, 37 graden. Wopke krijgt een vakantiecoupe met de tondeuse, kan ie nog sneller door het water. We douchen het zoute water er weer af en doen verder kalm aan. Zoeken op internet naar campings bij Lissabon. We vinden een goedkope, wat verder weg en een vrij dure in Lissabon. Van daar kan je met de bus naar het centrum, we besluiten deze te nemen.
Met 37 graden gaat Marijke niet in de keuken staan. Dat laat zij vandaag aan de kok van het campingrestaurant over. Daar nemen wij het buffet dat op affiches staat aangegeven. Met het oog op eventuele rokende buren nemen wij een tafeltje binnen, waar nog meer mensen zitten te eten. We kunnen zelf met ons bord langs de bakken met eten gaan. Er is van alles, voor elk wat wils. Na een kom pompoensoep en twee keer opscheppen zitten we aardig vol. We raken nog even aan de praat met de mensen naast ons die de camping buiten Lissabon aanraden, dus dat zal hem uiteindelijk worden….