Volonne en omgeving

Hallo weblog lezers,

Het is nu zaterdag, hoogste tijd om weer eens wat te laten horen. Hebben jullie wat te lezen in het weekend. Ik vernam dat het in Nederland mooi weer zou worden, hier is het vandaag prima. Blauwe lucht en zonnig, wel veel wind. We zoeken wat schaduw om te tikken, anders zien we niets op het beeldscherm (en blind typen lukt ons echt niet!).

De camping in Volonne bevalt ons goed. We hebben eerst 4 nachten gestaan met de camping cheques (met dank aan Alex en Geerke), gaan nu verder met ons ACSI pasje (is toch weer 2 euro minder per nacht).
We krijgen veen tips aangereikt van Nederlandse buren die een paar plekken verder staan, dus inspiratie genoeg. En anders trekken we nog een stukje verder.

Iedereen alle goeds gewenst en mooi weer,
Marijke en Wopke


Maandag 14 september

Het heeft de hele nacht hard geregend, met daarbij flink onweer. Voor ons een Déjà Vu (of juister: een Déjà Entendu). Dit geluid dringt zelfs door de Ohropax oordoppen van Marijke heen. Maar ’s morgens is het droog en zien we zelfs wat blauwe lucht. Waarschijnlijk is het voorspelde slechte weer vannacht al gekomen. Marijke stuurt nog even een berichtje via ons weblog, want dat gaat hier snel èn gratis.
Rond negenen rijden we van de bijna lege camping af. Eerst weer terug richting Grenoble, omdat de Route Napoleon verder naar het zuiden toch wel wat link is voor caravans, we nemen geen risico. Met mevrouw TomTom en kaart/bordenlezer Marijke komen we keurig uit op de 1075 richting Sisteron. Om ons heen steeds een prachtig berglandschap, af en toe rijden we door een verlaten dorpje. We vinden een ruime parkeerplaats voor onze koffie, zetten de stoelen buiten in de zon, het weer valt erg mee.
Bij Sisteron zien we de citadel boven het stadje uittorenen, die gaan we eerdaags bekijken. Al gauw zien we de borden die naar onze camping in Volonne verwijzen en om 1 uur arriveren we bij camping L’Hippocampe (dat betekent Zeepaardje, weer wat geleerd). Zie: www.l-hippocampe.com
Het meisje aan de receptie staat ons in het Nederlands te woord. Handig, maar het Frans heeft altijd wel wat. Er is volop plek op deze camping met veel bomen en groen. Wij nemen plaats 96, een ruime plek dichtbij het sanitairgebouw. Voor deze “comfortplaats” van 130 vierkante meter betalen wij 16 euro per nacht, in het hoogseizoen is dat 47 euro! Voor onbeperkt internet moet je 8 euro per dag betalen, maar er is elke dag 30 minuten gratis wifi tussen 11 en 12 en 3 en 4 uur. Dat doen wij, als het uitkomt, want het zijn wel tijdstippen dat je meestal de hort op bent.
We zetten onze caravan neer en houden nog een enorme ruimte over, we hebben een grote boom die als parasol kan dienen en er ook zo uitziet. We eten een boterham en lopen een stukje over de camping. Mooi en schoon sanitair. Het terrein komt uit bij het meer van Escale. Je kunt om het meer lopen, gaan we vast nog wel eens doen, bij goed weer. Het heeft hier twee nachten hard geregend, net als in het gebied waar wij vandaan komen. Maar overdag is het goed weer. Na het eten zitten we nog een tijdje buiten tot het wat donker en fris wordt. Dan nog even een paar potjes Yahtzee, 1 van de spellen die altijd meegaan op reis.

Dinsdag 15 september

Eerst even douchen in de royale doucheruimtes. Lekker warm water en geen gedoe met pasjes en muntjes zoals we in Duitsland nog wel eens troffen.
Het is frisjes en bewolkt, dus toch maar een lange broek en een vest aan als we na het ontbijt naar Sisteron rijden. Dat is 13 km. naar het noorden, daar zijn we snel. We parkeren bij een museum (helaas op dinsdag gesloten) en lopen via een bospad naar boven, naar de citadel. Bij de kassa krijgen we een plattegrond en volgen de looproute. We komen van alles te weten over de geschiedenis, de oorlogen en de verdediging van het gebied. Op enkele plekken is uitleg in meerdere talen als je op een knop drukt, ook in het Nederlands. Dan komt er met enorm veel decibel een verhaal. We hebben een mooi uitzicht over de stad, het ziet er zuidelijk uit met die kleurige dakpannen en huizen scheef tegen elkaar aan. Via een smal trapje komen we bij het cachot, wel lastig met die tegenliggers. We bekijken het kruithuis, de kazematten en wat rijtuigen. Daarna naar de uitgang, beneden ligt een groot kerkhof waar wij even rondkijken. Er staan hier en daar enorme familiegraven, soort huisjes. Soms oude portretfoto’s erbij.
We komen vanzelf bij het centrum uit. De mensen van het VVV houden nog siësta, maar wij volgen de duidelijke routebordjes door het oude centrum en komen door allerlei verrassende steegjes en poortjes, erg leuk. Bij het VVV halen we nog wat info over wandelingen en rijden dan weer terug. Nog even goedkoop tanken bij de Intermarche, de benzineprijzen verschillen hier nogal. En halen een brood bij de Lidl, die heeft het lekkere Weltmeisterbrot dat wij kennen van Lidl Duitsland. Alleen heet het hier Superieur en is het 60 cent duurder…
Het is niet echt zonnig, maar toch wel weer om buiten te eten. Wopke bemoeit zich met de gemarineerde speklapjes op de grill, Marijke zorgt voor rijst en salade erbij. Bon appetit!

Woensdag 16 september

Een grijze wolkenlucht, maar wel droog en een redelijke temperatuur. Op naar Dignes-les-Bains, een wat grotere plaats niet zo ver weg. We zijn er snel en vinden een parkeerplaats in de buurt van het VVV. Daar halen we een stadsplattegrond en vragen info over wandelen in de omgeving. Via een winkelstraat belanden we op het plein waar vandaag de Provençaalse markt gehouden wordt. Die valt ons tegen, eerst een aantal kledingkramen en even verderop kramen met groente en fruit tegen woekerprijzen. We kopen wat tomaten (de enige betaalbare), verder is er niets van onze gading bij. Het is wel leuk om verkopers en klanten te observeren. Echt Franse types, compleet met alpinopet. Als we koffie drinken zitten er wat van die oude mannetjes op het bankje naast ons de laatste nieuwtjes uit te wisselen.
Nu volgen we een route door de binnenstad, aangegeven op onze plattegrond. Die valt erg tegen, wat een ouwe meuk. Verwaarloosde gebouwen met luiken die schreeuwen om een likje verf. We bekijken een kathedraal van binnen, de andere is “vergane glorie”. Geen aanrader, deze stad.
Nu nog een “broodplek” vinden, we rijden richting Barles waar volgens de dame van het VVV prehistorische vondsten te zien zijn. Dat blijkt een stuk verder dan verwacht, wel een mooie weg langs een riviertje. Dan stoppen we bij het gehucht La Robine, daar leidt een wandelpad naar de Col du Jas (Col? dat wordt dus klimmen) en naar de Ichtyosaurus, klinkt interessant. Ook dit pad is langer dan verwacht en flink klimmen. We komen een Belgisch echtpaar tegen dat al heel wat energie heeft verbruikt. De vrouw houdt het voor gezien bij de Col, wij gaan (na onze broodpauze) stoer verder, naar een plek waar het skelet van een Ichtyosaurus grotendeels te zien is op de rotsen, beschermd door een glasplaat. Op het infobord lezen we dat dit prehistorische visachtige dier 183 miljoen jaar geleden hier leefde, toen was dit gebied een zee. Onvoorstelbaar. Er zijn maar zeven ichtyosaurussen gevonden op de hele wereld, dus dit is toch wel iets bijzonders.
Nu weer terug naar auto en camping. Waar we nog een tijdje buiten zitten, maar het waait enorm hard. Is dit de mistral? Je moet uitkijken dat er niets van de tafel weg fladdert. We kunnen nog net buiten eten, maar dan gaan we naar binnen. Voor 2 potjes SkipBo, die eindigen in een 1-1, allebei tevreden dus.

Donderdag 17 september

Een bijzondere dag: Wopke is jarig, 66 geworden! De weersverwachting voor vandaag is slecht, maar voorlopig kan de jarige buiten ontbijten. Maar even later begint het te regenen, het gaat flink tekeer. Onder de paraplu lopen we naar de receptie, kijken even op internet en Wopke informeert bij de receptioniste naar restaurants in de omgeving. Er zitten wel een paar geschikte bij, we gaan waarschijnlijk naar een pizzeria in Volonne.
Door de nattigheid en plassen weer naar ons stekkie waar we voorlopig binnen blijven. Wopke is door meerdere mensen gefeliciteerd, die schreven ons dat we er maar een glaasje op moeten drinken. Doen we dus, we toasten met onze plastic glazen, gevuld met rode wijn.
Om half drie houdt het op met regenen en zien we blauwe lucht. Nog maar even Volonne in, daar loop je zo naar toe. We ontdekken de pizzeria Il Vesuvio, nu gesloten, maar om half zeven weer geopend. Dan volgen we de bordjes die leiden naar twee oude torens, boven hebben we een leuk uitzicht op het dorp. We kuieren het plaatsje door, met smalle straatjes, oude huizen, bloembakken, wasplaatsen. Dan via een pad langs het meer weer terug naar de camping. Wat staan hier trouwens enorm veel vakantiehuisjes! Zouden die in het hoogseizoen allemaal bezet zijn? Nu staat bijna alles leeg.
Na een douche trekken we onze “uit-eten-kleding” aan. Het blijft zo te zien wel droog vanavond, dus gaan we lopend naar Il Vesuvio. Waar we nog eventjes moeten wachten tot ie open gaat (we zijn in Frankrijk). Men begroet ons vriendelijk en we kiezen een tafeltje. We hebben vanavond de hele tent afgehuurd, er is geen andere klandizie! We bestellen allebei een pizza Il Vesuvio en nemen er een karafje wijn bij en toasten weer, nu met echte glazen. De pizza’s zijn erg lekker, handig al in punten gesneden. De kaas komt goed tot z’n recht, bovenop ligt wat sla en ham, goede combinatie. Een toetje kan er niet meer bij, we laten het zo. Wandelen weer terug en kijken een DVD op onze laptop. De jarige mag kiezen, het wordt een gouwe ouwe James Bond film: “From Russia with love”. Ach ja, hij is zelf nu ook al een Gouwe Ouwe…

Vrijdag 18 september

Het zou vandaag goed weer worden, een geschikte dag om te wandelen. We rijden naar Sisteron en nemen daarna een afslag. Een groene weg op de Michelinkaart, dus een mooie route. Veel bochten, dat was wel te verwachten. Prachtig uitzicht over de bergen, mooi groen met hier en daar wat herfstkleuren erdoorheen.
Dan staat er een jongen op de weg die ons laat stoppen. Een paar mannen hangen aan touwen aan de bergwand, bezig om stukken steen van de rotswand te hakken, die komen met veel geraas naar beneden. Nog nooit eerder zoiets gezien. We moeten zeker 20 minuten wachten, dus kunnen we het allemaal goed bekijken. Er zitten enorme brokken bij, een heel spektakel. Doet ons terugdenken aan voorjaar 2008 toen wij in de Verdon over zo’n stuk rots reden met alle gevolgen van dien. De jongen maakt een praatje met ons en geeft tenslotte een teken dat we verder mogen rijden.
Bij het dorp Authon vinden we een parkeerplaats en het begin van onze gekozen wandeling, naar de Grotte Saint-Vincent. Op onze kaart met blauw aangegeven, dat betekent Makkelijk. Maar het begin is zeker niet makkelijk, eerst over glibberstenen een watertje over en kort daarna vinden we onze route (het volgende rood-witte teken) niet meer. Komen weer bij dat watertje uit, maar vinden dan toch het goede spoor. Eerst flink klimmen over een smal pad, dan lekker relaxed over een vlak stuk. Wopke kan op de GPS goed zien hoe we lopen en we merken dat we al een flink stuk hoger zitten: waar we eerst tegenop keken, kijken we nu op neer.
Het is niet moeilijk om een plek (met mooi uitzicht natuurlijk) te vinden voor een koffie- en broodpauze. Het is lekker weer, maar het is hier wat frisser vanwege de hoogte, af en toe is een vest wel nodig. Dan komen we bij de grot aan, we kunnen vanaf een platform erin kijken. Maar zien eerst niets, alles is zwart. Dan wennen onze ogen aan het donker en onderscheiden we allerlei holtes, druipsteen boven ons. We lezen de info over de Heilige Vincent die hier verbleef en door de duivel werd opgesloten. Maar hij wist de steen toch weg te krijgen (tja…).
Nu weer terug, via een andere weg. Eventjes zoeken, maar we komen eruit. Nu dalen we, het gaat een stuk sneller. We komen Fransen tegen met rieten manden waarin ze paddestoelen verzamelen, ze hebben er al veel geplukt. Zijn met azijn erbij lekker als aperitief, vertellen ze ons. De paddestoelen lijken veel op die bij onze kampeerplek, maar we laten die straks toch lekker staan.
We hebben geen 7 kilometer gelopen, maar 12 en er ook bijna 2 keer zo lang over gedaan, snappen er helemaal niets van. Later zien we dat wij de alternatieve route hebben genomen, de info niet goed gelezen dus. Maar dit was ook een mooie tocht. Op de terugweg geen werklui meer gelukkig, nog even naar de supermarkt. Dan strijken we thuis weer neer met een drankje en even later voor ons avondeten. Karbonaadjes op de grill en een salade, als toetje een grote tros witte druiven, mmm.