Zuid Zweden

Hallo lezers en lezeressen,

Hier nog snel een bericht van ons, vanuit een regenachtig Lund (na 8 zomerse dagen is nu de koek op waarschijnlijk). Bijna geen vermogen meer op de laptop, dus hopelijk krijgen wij dit er nog op.
We trekken morgen naar Denemarken, dus we komen er langzaam maar zeker aan!
Groetjes van de Scandinavie gangers

Zaterdag 15 juli

Voor de derde (en laatste) keer fietst Wopke met z’n hengel naar het meer, als de rest van de camping nog op 1 oor ligt. Hij heeft weer aardig wat kunnen vangen, al is dat witvis. En had onderweg de boot van de campingbaas zien liggen, blijkt een motorboot en niet die roeiboot die wij eerder zagen. Maar goed dat wij daarmee niet zijn weggegaan (hadden ook geen zin in hozen).
Marijke rekent af bij Lars en complimenteert hem met zijn fantastische camping, en krijgt een originele flesopener van hem. Ze raakt in gesprek met een Duitse vrouw die hier vaker is geweest en zij wijst Marijke op een klein toiletgebouwtje. Of ze daar ook al in gekeken heeft? Nee, we hebben dus nog niet alle “musea” gehad. Als je de deur opent, zit er een levensechte pop op het toilet de krant te lezen, hij kan zijn armen bewegen, schitterend! En zo staat het hier helemaal vol met zulke dingen. Geen Nederlanders gezien hier, wel Duisters en Zweden. Soms net of je in een Pippi Langkous film zit, grappig taaltje.
Na de koffie vertrekken we uit dit kampeerparadijs, naar het Vättern meer. Het is lekker zonnig en er is genoeg te zien onderweg. We blijven ons verbazen over de vele kleurige veldbloemen, een lust voor het oog. In Hova vindt de jaarlijkse Ridderweek (9 dagen) plaats en dat ligt op onze route, even kijken dus. Er is van alles te beleven, maar het is toch wat moeilijk kiezen uit het programma. We kuieren over de markt met tenten in oude stijl, kooplieden en kinderen in Middeleeuwse kledij. Boogschutters, waarzeggers, je komt echt terecht in de tijd van Robin Hood, erg leuk.
We belanden uiteindelijk op een parkeerplaats even voorbij het stadje Gränna. Het is vrij vol, maar de personenauto’s van de strandgasten vertrekken straks.
Het pad vanaf de parkeerplaats loopt naar het strand waar het gezellig druk is met zonnebaders en peuters die in het water spelen. Gränna zelf is ca. 5 kilometer lopen, goed te doen met dit weer en vlakke wegen langs schilderachtige huizen. In Gränna zien we een grote camping, iedereen staat op elkaar gepropt, brr. Aan het strand veel tentjes om wat te eten of te drinken, wij strijken neer op een terrasje en nemen samen een pizza Visingsö, kijken rond naar alle bedrijvigheid. Een lekkere pizza, met kebab, frites en sla, genoemd naar het eiland in het meer waar we op uitkijken. Daar gaat regelmatig een veerboot heen, is best een groot eiland (14 km. lang).
We lopen het centrum in, het stadje is bekend om het snoep dat hier gemaakt wordt, zuurstokken, zuurtjes en de wit/rode wandelstokjes voor in de kerstboom. Om de haverklap passeren we een sfeervol houten pand waar men dit snoep verkoopt. Het ligt aantrekkelijk opgesteld in de etalage en de winkel en achter in de zaak is men bezig met het vervaardigen van het snoepgoed. Nog een heel werk, uitrollen als deeg, doorknippen, verder uitrollen. Nu weer terug naar de camper, in totaal zo’n 10 kilometer gelopen. Bij thuiskomst zien we dat het al 7 uur is, heb je geen idee van met die zon en dat licht. Voor onze plek staat een grote picknicktafel, de buren hebben al gegeten, dus gaan wij daar tafel dekken. Kleedje erop, twee borden met worteltjes, aardappels en de andere helft van de zalm van de campingbaas (nu in de koekenpan gebakken). Met uitzicht op het meer, een sterren restaurant!

Zondag 16 juli

Voor vandaag wordt er regen voorspeld en de lucht is nu grijs, maar de temperatuur valt ons wel mee. Er arriveren twee campers op ons terrein, twee Nederlandse stellen waarvan 1 echtpaar in Zweden woont.
Zij wijzen ons op een pad naar een waterval hier vlakbij, gaan we doen ook al miezert het een beetje. Een bewegwijzerd pad leidt ons naar een waterval, een mooi totaalplaatje met een oude papiermolen, rotsen en veel groen. Als we het pad verder volgen komen we vanzelf weer bij ons stekkie uit, was een goede tip.
Nu op weg naar Gnosjö, daar is volgens onze info een geschikte camperplaats. Een mooie route langs graanvelden, dorpen en een paar steden zoals Huskvarna.
Tegenover een klein museum zien we de camperplaats, op een grasveld aan een klein meer. Er staan nog 2 andere campers, het is geen drukke plek. Het regent en dan ben je beperkt in je mogelijkheden. Dus op naar het “Industrimuseum” aan de overkant. Geen idee of het 2x60 Kronen waard is, maar het is in ieder geval droog. Bij binnenkomst zien we een ouden loods met allerlei metalen voorwerpen op grote tafels. En achterin een oud vrouwtje, die met haar rimpelige gezicht, grijs wollen vest tot haar knieën over haar knokige lijf, helemaal in dit interieur past. Na wat heen en weer knikken begrijpen we dat ze Duits spreekt en ons een rondleiding zal geven. Het museum is van de vroegere fabrikant en uitvinder J.E. Hyltén en onze gids Bärbel laat ons allerlei voorwerpen zien en legt uit wat het is. Maar eerst vraagt ze steeds: Was ist das? Het lijkt wel een soort quiz. Veel spullen zijn bedoeld voor paarden, scheepvaart, maar soms hebben we echt geen idee. Er loopt ook een oude man (haar man?) die alleen maar Zweeds spreekt en als hij ons iets uitlegt, vertaalt Bärbel het in het Duits. Wordt het (ietsje) begrijpelijker.
Via een smalle, krakende trap sloft het vrouwtje voor ons uit naar boven, naar o.a. het oude kantoor met originele tekentafel, allerlei documenten, verbazingwekkend. We hebben soms moeite ons lachen in te houden, want het lijkt wel op een komische sketch waarin we zijn beland. Beneden komen we nog in een grote ruimte met machines die in werking worden gesteld en waar de man aan de gang gaat. Hij maakt schroefdraad in een stukje metaal en maakt ook een knop die je ergens op zou kunnen bevestigen. Wij krijgen dit mee (hadden moeten vragen of ie knopjes voor een keukenkastje kon maken, er zijn er inmiddels twee “naar de knoppen”). Nog wat in het gastenboek schrijven, het vrouwtje bedanken (ze heeft een boerderij 10 km. verderop) en dan weer naar de camper. Was weer een heel bijzondere ervaring, vooral onze gidsen en hoe ze ons een privé rondleiding gaven in dit gebouw met al die spullen waar een heel verhaal achter zit.
Het blijft nog regenen, tijd om te lezen en te puzzelen. Helaas heeft de e-reader van Marijke het begeven en is ze bijna door de papieren boeken heen. Morgen zou het beter weer worden, maar eerst zien en dan geloven…

Maandag 17 juli

Het is droog en een bewolkte lucht met stukken blauw ertussen. Zo te zien een goede dag om te wandelen in nationaal park Store Mosse, een stukje rijden naar het zuiden. Het park staat goed aangegeven en we zetten de camper op de parkeerplaats waar het nog niet druk is. Eerst even opladen met een bakje koffie en dan gaan we een uitgezet pad volgen. Dat loopt rond een meer en wordt aangegeven met oranje strepen op de bomen. Het pad gaat grotendeels over houten planken, want het gebied is hoogveen en heel nat en drassig. De planken zijn degelijk, maar af en toe zit er eentje bij die wat glibberig is of die doorzakt, dan lijkt het wat op een evenwichtsbalk oefening. Je moet in ieder geval niet lopen en tegelijk rondkijken.
In het begin van onze vakantie zagen we veel bosbessenstruiken met nog rode bessen eraan. Nu zijn ze blauw en hier is het een en al bosbes. In het begin van onze wandeling zien we dat er al veel geplukt zijn, maar als we door wat moeilijkere stukken komen, zit er nog veel aan die struiken. Dus af en toe even bukken en plukken. Marijke had al een bakje hiervoor meegenomen in haar rugzak. Aan het begin van het pad stond een bak waaruit je een boekje met info over dit pad kon pakken, wat een service. Hierin staan wetenswaardigheden over de planten en dieren, met kleurenfoto’s erbij.
Er zijn afslagen die dichter naar het water gaan, je komt dan bij een uitzichttoren. Verrekijker erbij en dan zien we twee kraamvogels en een ree. Verder komen we geen bijzondere dieren tegen, het meest voorkomende dier in Store Mosse is: de mug! Wopke heeft standaard muggenspul in z’n rugzak. Rond lunchtijd komen we uit bij een paar gebouwen, is een jeugdherberg. Daaromheen picknicktafels en stoelen, een ideale plek voor onze boterham. Vooral met die zon erbij. Een medewerker van het park wijst ons op een nestje met koolmeesjes, Die zitten (met hun bekjes open) in een holle paal naast een hek, zo schattig. Het pad is goed te doen, in totaal hebben we 15 kilometer afgelegd, van half 11 tot kwart voor 4, dus heel kalmpjes aan. We kwamen meerdere malen dezelfde mensen tegen. Vrij veel jonge gezinnen met kleuters die geïnteresseerd alles in zich opnamen, net als onze jongens vroeger.
We zouden op deze parkeerplaats kunnen blijven staan, maar geven de voorkeur aan ons rustige stekkie van gisteren, bij het museum in Gnosjö. Daar staan we nu met z’n vieren, behalve wij zijn dat Nederlanders, Duitsers en Zweden. Marijke gaat even kijken bij die Zweden, want er staat een rood/gele vlag prominent voor hun camper in het gras. De man vertelt dat dit de vlag van de provincie Skåne is, waar zij wonen. Ze nemen die vlag altijd mee, zoals bij ons de Friezen vaak doen.
Nog even buiten zitten in de zon, maar die verdwijnt al snel en dan begint het hard te waaien. We halen onze glazen (met de laatste wijn) gauw van tafel, anders waaien ze weg. Naar binnen om te eten, spaghetti met niet zoveel ingrediënten, maar als toetje hebben we: versgeplukte bosbessen. Een geslaagde dag.

Dinsdag 18 juli

Gisteravond hebben we wat brochures bekeken om te kijken wat we de komende dagen kunnen doen. Wij zagen twee dingen die ons wel interesseerden: het elandenpark in Lagan en het IKEA museum in Almhult. Allebei op onze route naar het zuiden.
Voor we op pad gaan lopen we eerst nog een stukje langs het meer en het kerkje waar we steeds op uitkeken, dat zag er zo mooi uit. Bij het kerkje is een groot kerkhof, veel bloemen bij de graven met opvallend veel namen die op “son” eindigen, echt Zweeds.
Over de E4 rijden we richting Lagan waar het “Elkland” moet liggen. Helaas missen we de afslag en duurt het nog even voor we weer om kunnen keren. We zetten de camper op de parkeerplaats en Marijke smeert boterhammen om mee te nemen voor een picknick. In het gebouw waar ook de kassa is, staan ontiegelijk veel souvenirs die met elanden te maken hebben. Beeldjes, mokken, stickers, shirts en natuurlijk de bekende verkeersborden. We betalen 50 Kroon pp (6 euro) en komen eerst in een ruimte met foto’s en info over elanden. Er worden elk jaar 4500 elanden doodgereden in Zweden, daar schrikken wij wel even van. Maar we schrikken nog meer: we komen nu op een terrein met wat bomen en struiken, met een omheining van gaas. Op borden staat dat we de elanden mogen aaien en voeren met takken die daar liggen. Op dit kleine terrein liggen welgeteld vijf (5!) elanden in het gras. Niet van plan om op te staan voor een foto en nog minder om zich te laten aaien of voeren. Er lopen een paar Duitsers op het pad met takken, als een droeve palmpaasprocessie. Dit blijkt het hele park te zijn, je kunt niet verder en meer elanden zijn er dus niet. Alex en Geerke hebben er 6 gezien in het wild, nog meer dan wij in dit park. Wat een miskleun, is een dikke afrader voor elke toerist! Er komt een jongeman op ons af, met een klembord en papieren. Een Mormoon? Nee, die hebben altijd zo’n regenjas aan. Hij geeft ons een hand en vertelt dat ie van de VVV van Ljungby is, of wij wat vragen willen beantwoorden, op een formulier. Ljungby is een stad verderop en daar weten wij niets over, vreemd dat hij deze locatie kiest. Wij hadden veel liever willen doorgeven wat wij van dit park vonden. De jongeman bedankt ons voor de medewerking en wil ons belonen met een presentje. Maar hij kijkt op de bodem van zijn tas, ze zijn op, excuses. Wij zagen dat ie net de laatste flesopener aan een paar Duitsers gaf, ach deze miskleun kan er nog wel bij (en we hebben al een mooie flesopener van Lars).
Na dit korte bezoek aan het elandenpark rijden we verder, met een nog volle lunchtrommel. Maar al gauw zien we een mooie parkeerplaats aan een meer, met een zandstrandje. Daar zetten we de camper en onze stoelen neer in het zonnetje, om te lunchen. En verwonderen ons over dat elandenpark, er is er nog eentje vlakbij in Elinge, maar wij hebben genoeg van elandenparken.
Nu naar het IKEA museum in Almhult, gevestigd in het gebouw van de allereerste IKEA vestiging (geopend in 1958). De jongen bij de kassa twijfelt wat aan ons 60 plus zijn (dank je). We betalen 55 Kroon pp (anders 60, ach alles is meegenomen). Het museum geeft een goed beeld van het leven van Zweden vroeger, de armoede en hoe men daar bovenop kwam. Dat was o.a. door betere huizen en ook door betaalbare en praktische meubel. De oprichter van IKEA, Ingvar Kamprad, had veel goede ideeën en aan de hand van voorwerpen, filmpjes zien we hoe het bedrijf uitgroeit met vestigingen over de hele wereld. Interessant en vaak herkenbaar. Je kunt een foto van jezelf laten maken in een decor van een huiskamer en dan krijg je een print, zodat het lijkt alsof je op de voorkant van de IKEA catalogus staat. Heel erg leuk, vooral als we merken dat meerdere mensen die we de foto stuurden denken dat het echt is! Nee, voor ons geen lucratief contract helaas.
Wopke had een goede camperplek gevonden via de NKC app (zo vinden we bijna alle plekken). In Osby ligt inderdaad een mooie plek aan een meer, met toiletten, picknickbanken, dus prima geschikt voor deze zwervers!

Woensdag 19 juli

Dit was weer een goede overnachtingplaats en we hebben prima geslapen, omdat het nu ’s nachts een stuk donkerder is (zoals het hoort). “Svarta Bergen” in Lönsboda wordt aangeprezen in een folder, is ca. 20 kilometer rijden. Maar dat is in Zweden niks, vooral omdat het erg rustig is op de wegen.
Het laatste stukje van de weg erheen gaat over een hobbelig zandpad, weer een goede test voor onze camper. Die zetten we op de parkeerplaats naast de ingang waar een vrouw met flink wat humor ons te woord staat. Het is het terrein van een oude groeve waar men zwart graniet heeft gewonnen, is nu een soort openlucht museum. Verderop is er nog een groeve in bedrijf.
Eerst zien we een film, alleen kijken, want het commentaar is in het Zweeds. En dan lopen we over het terrein waar we kunnen zien hoe men vroeger het graniet heeft gedolven. Die groeve staat nu onder water. Men werkte met grote kranen, zwaar werk. Een kijkje in diverse oude gebouwen, zoals een smederij en de schaftkeet waar de oude petten nog aan de muur hangen, tezamen met foto’s van pin-up girls uit tijdschriften. Verderop staan wat kunstwerken van Japanse beeldhouwers, want zwart graniet wordt veel gebruikt voor kunst. Er ligt ook een labyrint van kleine stenen in het gras, waar wij doorheen lopen en het einde vinden (schijnt geluk te brengen).
Hierna weer naar de camper voor de lunch, wat is dat toch handig altijd. Het is prachtig zonnig weer, om ca. 1 uur gaan we Bergastigen wandelpad lopen, in totaal 8 kilometer. Dit pad staat duidelijk aangegeven en voert door mooie natuur. Om ons heen is alles groen en er ligt een grote deken van mos over het landschap. We ademen de gezonde boslucht in, wel even anders dan de lucht bij ons thuis (dichtbij de A28 en A1). Het pad komt ook langs een meer met een strandje waar gezinnen met jonge kinderen zich vermaken. En om de haverklap staan er picknickbanken met vuurplaatsen, zo netjes allemaal. Om kwart over 3 zijn we weer bij het beginpunt, dus kalmpjes aan gedaan (vanwege foto’s maken en bosbessen plukken). De jolige mevrouw bij de groeve geeft ons complimenten, ze wandelt zelf waarschijnlijk niet zoveel. Ze vult onze waterfles nog even, want bij de toiletten daar krijgen we de fles niet onder de kraan.
Nu weer terug naar de camperplaats in Osby. Gisteren stonden we daar met z’n drieën, nu zijn we in de loop van de avond met ca. 14 campers en caravans. Naast ons staat zelfs een camper uit Portugal. De zon schijnt nog volop, we zitten lekker buiten in onze stoeltjes, tot een uur of acht. Echt vakantieweertje!

Donderdag 20 juli

Ook vandaag schijnt de zon, het belooft een mooie dag te worden. We schuiven een kilometer of zestig op naar het zuidwesten, dus niet zo lang rijden. Onderweg genieten we weer van wat we zoal zien, de huizen komen zo uit de kinderboeken van Astrid Lindgren, lijkt het wel.
Niet ver van de plaats Klippan (bekend van de IKEA bank) komen we terecht op een kleine parkeerplaats, midden in een natuurreservaat. Heel mooi in het groen, dat lijkt ons wel wat. Vooral als we zien dat er meerdere wandelpaden in dit gebied lopen en twee ervan bij ons om de hoek beginnen. Eerst een bakje koffie en na wat twijfels besluiten we gelijk onze rugzak te vullen met brood en de rest van de koffie. We beginnen met de route die aangegeven wordt met duidelijke witte stippen op de bomen en witte bordjes bij kruisingen. Het pad gaat gedeeltelijk over planken, want dit is een veengebied. Ze zijn soms wat aan de smalle kant, opletten dus. Ook door bossen, met wat klimmen en dalen over rotsjes en boomwortels en langs weilanden met muurtjes van opgestapelde stenen. Op een bospad zien we een man met een emmer oranje verf de oranje tekens aanbrengen op de bomen, deze tekens horen bij de Skåneleden, het lange afstandspad in deze provincie. We maken een praatje en geven complimenten dat het zo duidelijk is aangegeven overal, vertellen dat wij zelf drie wandelpaden onderhouden. Bij een meer eten we ons brood op, lekker in de zon. Het laatste stuk gaat weer over planken, naast het pad allerlei planten zoals zonnedauw, veel te zien hier. De GPS van Wopke geeft aan dat wij geen 5 kilometer hebben gelopen, maar 6,5.
Even wat drinken in de camper en dan het (wat kortere) blauwe pad op. Ook dit is goed aangegeven en loopt door een gevarieerd gebied. Oppassen voor de koeien, staat op een bord, maar die lijken onschuldig (al komen we niet dichtbij). Er staat een ruïne van een woonhuis, hier woonde heel vroeger volgens het infobord “Lange Magnus” met zijn gezin. De mensen hadden toen vaak een bijnaam, valt ons op. Dan komen we weer bij ons eigen “huisje” uit, lekker uitrusten in de zon. Er staan nog twee campers op dit terrein, onze buren zijn Nederlanders die ook op de terugweg zijn. Was weer een geslaagde dag, mede door het zonnige weer. We vernamen dat het nu in Nederland erg warm is, dat zal de Vierdaagse wandelaars niet meevallen. Daar hebben we tijdens deze korte wandelroutes nog wel even aan gedacht…