Terugreis en thuiskomst

Hallo webloglezers,
Zoals beloofd nog een laatste stukkie van ons Amerika-verhaal. Vandaag zijn wij om 12.30 weer thuisgekomen na een goed verlopen reis.
Momenteel best wat duf, omdat we een nacht slapen hebben overgeslagen. Hopelijk zitten we gauw weer in ons ritme.
Ja, het zit er weer op, ons Amerika avontuur. Want soms was het best een avontuur, als het toch even anders loopt dan gepland bijvoorbeeld. De shutdown (sluiting van nationale parken en aanverwanten) was een grote domper, niet te begrijpen ook.
Gelukkig hebben we veel moois kunnen zien van het zuidwesten van de VS. Wat een prachtige natuur, je kunt uren rondrijden zonder ander verkeer op de weg. En het verkeer dat er is heeft wel effe meer discipline dan de gemiddelde Nederlander. Aardige, behulpzame en geinteresseerde mensen, die Amerikanen, leuke ervaringen mee gehad.
Het rijden met de camper is goed bevallen, Wopke reed ermee of ie nooit anders gewend was.
We kunnen terugkijken op een heel geslaagde vakantie (Voor herhaling vatbaar als conditie en spaarvarken het toelaten).

Leuk dat jullie met ons mee wilden reizen. Wil je nog meer horen / foto's zien, dan spreken we wel wat af.
Met speciale dank aan Carla en Marco voor het lenen van hun TomTom, Marcel (lenen verrekijker) en Hans en Arianne (lenen wegenatlas) en verder iedereen bedankt voor de leuke reacties.

Groetjes van (een wat duffe)
Marijke en Wopke

Donderdag/vrijdag 17/18 oktober: Terugreis en thuiskomst

Goed geslapen in de motelkamer (al had Marijke nogal last van vreemd gezoem uit de kast, dus oordoppen maar in). Om zeven uur gaan we ontbijten, zit bij het verblijf inbegrepen. Brood (dat je eventueel kunt roosteren) met jam, melk met granen en een banaan. Eenvoudig, maar voorlopig genoeg. Om acht uur nemen we de shuttlebus die langs meerdere hotels rijdt, die zet ons keurig bij Gate 3 af. Daar kunnen we gelijk onze bagage inchecken, het lijkt wel of die veel meer weegt dan op de heenweg, lijkt waarschijnlijk maar zo. Na het inchecken kunnen we gelijk door de security, zodat we om negen uur al ergens kunnen gaan zitten met een boek en puzzel.
Om tien over tien gaan we naar het boarden, dat verloopt allemaal soepel en om elf uur kiezen we het luchtruim. Het is helder weer zodat we nog mooi wat van San Francisco kunnen zien en even later ook de bergen met hier en daar besneeuwde toppen. Af en toe lezen en puzzelen we wat. Op deze vlucht zijn geen maaltijden, maar krijg je wel drinken aangeboden. In de buurt van Chicago zien we een groot water, dat moet het Eriemeer zijn volgens ons. Als we in Chicago geland zijn lopen we gelijk naar Gate 19 voor onze vlucht naar Amsterdam, dat sluit prima op elkaar aan. Het is nu 18.00 uur in Chicago (16.00 uur in San Francisco en 01.00 uur in Amsterdam, welke tijd houden we aan?).
Het vliegtuig naar Amsterdam is een wat groter toestel met Business class, eerste klas en economy class. Als we een poosje vliegen krijgen we een maaltijd met kip of rundvlees, smaakt ons prima (hadden nog niets gegeten na het ontbijt). We proberen wat te rusten, want slapen valt erg tegen met die krappe beenruimte en het geronk van de vliegtuigmotoren (die ronken zelfs door de Ohropax oordoppen heen).
Onze bergschoenen hebben we uitgedaan, want je voeten worden dikker en dan gaat de boel knellen. De stewards komen geregeld langs met wat drinken en letten goed op of je de gordels om hebt als dit nodig is.
Op het eind van de vlucht krijgen we nog een soort ontbijt. Een zacht broodje en een bakje met stukjes meloen, geen idee wat die zakjes peper en zout daarbij moeten. Om negen uur ’s morgens Nederlandse tijd zijn we boven Amsterdam. Maar daar hangt een dikke mist, zodat we nog veertig minuten in de lucht moeten blijven, beetje rondjes maken. Dan kunnen we om tien over half tien landen, nog steeds flink grijs om ons heen.
Na het uitstappen naar de bagageband waar we met een hele meute passagiers de koffers en tassen bekijken die langskomen. Soms lijkt een koffer precies op die van ons, uiteindelijk zien we ze allebei voorbij komen en kunnen we naar de volgende etappe: Met de trein naar Amersfoort. We pakken onze warme jassen uit de koffers, want die zijn hier wel nodig. Wat een verschil met gisteren toen we nog in een T-shirt buiten liepen! Gelukkig hebben we onze OV chipkaarten ook meegenomen, zodat we hiermee ons laatste ritje kunnen maken: Met de bus naar Rustenburg. In die bus horen we van een kennis dat de route is veranderd door werkzaamheden, lopen we toch een stukkie langer, zijn wel wat gewend onderhand
Rond half een staan we voor onze voordeur die vanzelf open blijkt te gaan. Zoon Erik is er, een leuke verrassing. We praten wat bij, Erik is zelf ook in San Francisco en omgeving geweest. ’s Middags komt vriendin en trouwe webloglezer Hanneke nog langs, gezellig.
Er ligt nog een en ander in de vriezer om een hapje te maken. Morgen maar eens boodschappen doen, was draaien en…wennen aan het Nederlandse leven!