Heenreis en aankomst

Hallo allemaal,

Zoals de meeste mensen inmiddels weten, reizen wij vanaf 22 april door Ierland met eigen auto en caravan. We hebben al een mail gestuurd met onze belevenissen van de eerste vier dagen. Nu besloten toch ook een weblog te maken, zoals we in Australie ook deden. We hebben veel adressen van die mailinglijst gebruikt, nemen aan dat jullie het nu weer leuk vinden ons te volgen.
Als je iets meer wilt schrijven dan een paar regels, zaken die b.v. meer persoonlijk zijn, gebruik dan ons gewone gmail adres.
Hartelijke groeten uit Wexford, Ierland!
Marijke en Wopke

Zondag 22 april
Nadat we onze paklijstjes helemaal hebben nagelopen rijden we even na achten weg in een volgeladen auto met caravan. Achterin de auto staan allemaal dozen met spullen van John die eindelijk naar Dublin kunnen.
Het is guur weer, maar dat is het momenteel in heel Europa. We zien wel, we zullen heus geen zes weken slecht weer hebben. Vanwege de zondag is er veel minder verkeer op de weg en geen files. Wopke vertrouwt helaas iets te veel op zijn nieuwe Tomtom en laat zich richting Rotterdam sturen, maar volgens de oude Tomtom (Marijke) moeten we toch echt richting Breda. Dan België door, vrij saai langs veel industriegebieden, Bij Lille zitten we al weer in Frankrijk, de verdere route kennen we nog vrij goed van vorige vakanties. Het is niet bepaald vakantieweer, donkere lucht (het lijkt wel avond), harde regen en zes graden!. We krijgen de volle laag van passerende auto’s. Toch schieten we lekker op en na een koffiepauze en later nog een stop voor brood, komen we in een mooier gebied en klaart de lucht op. Hier heuvels, velden met knalgeel koolzaad en kleine dorpjes met oude, scheve huisjes. Bij Abbeville moeten we even zoeken, maar zijn gauw weer op de goede weg. De camping die we uitgezocht hebben ligt in St.Martin en Campagne (des te kleiner de plaats, des te langer de naam). De camping staat goed aangegeven en om vier uur komen we aan. Na betaling van 14 euro (ACSI camping) kunnen we een plek uitzoeken. We staan dicht bij het sanitairgebouw en hebben een mooi uitzicht op de begroeide achterkant van de rotsen. We kunnen nog een tijdje buiten zitten in de zon, wat een weelde. Bij het toiletgebouw liggen we in een deuk van de maffe vertalingen van de reglementen. Zo moeten we na het uitvoeren van onze “missie”(zijn we James Bond of zo?) een “penseel” gebruiken. Na een lekker maaltje macaroni gaan we nog even de benen strekken langs het strand, is vlakbij. Prachtig, die witte krijtrotsen. We klimmen ook nog over een pad naar boven, mooi uitzicht op het strand en het plaatsje.
We hebben vandaag 500 kilometer afgelegd, morgen nog ca. 300 km. naar de volgende camping.





Maandag 23 april
Vandaag staan we niet zo vroeg op en om kwart voor tien rijden we de camping af. Eerst een stukje verkeerd, landinwaarts. Maar we moeten de kust volgen, dus gauw weer rechtsomkeert. Langs Dieppe en nog wat plaatsjes die we nog kennen van jaren terug. Smalle straatjes met nogal wat hobbels soms, we doen het kalm aan. Maar met de caravan gaat het toch niet hard, en we hebben de tijd. Helaas is het weer nog minder dan gisteren, de lucht is egaal grijs, regen en ruitenwissers op volle sterkte. Het kwik daalt tot vijf graden! Ach, voor ons niets nieuws onder de zon (nou ja, zon?). Onze route is bezienswaardiger dan de grote weg en we hoeven ook geen tol te betalen, op het eind 1,30 en dan nog tol voor de brug, de Pont de Normandie. Wopke wil doorrijden na betaling van 10 euro, maar de mevrouw zei toch echt “six”en geen “dix”, dus nog snel stoppen voor die vier euro terug. We rijden een stukje door Deauville, wat een schitterende plaats, daar moeten we nog eens een keer rustig doorheen wandelen.
We hebben alleen een kaart met grotere wegen bij ons, daarom is het niet duidelijk hoe we bij Ouistreham moeten komen. Van daar uit willen we de route van de invasiestranden volgen. Met de Tomtom komen we eruit en rijden een mooie route, met rechts de zee en links schilderachtige plaatsjes. Vanwege de regen kunnen we niet ergens wat gaan bekijken, ook ons brood eten we in de caravan op.
Het laatste stuk van de route gaat wat sneller, over de N13. De camping die wij zoeken ligt vlakbij Cherbourg. We vinden hem makkelijk en Marijke vraagt in keurig Frans om een plek voor 1 nacht. Blijkt de receptioniste Nederlandse te zijn, die gaat in het Nederlands verder. Zo komt er niets terecht van Frans oefenen!
We krijgen een ruime plek met uitzicht op de zee en een kleurig duingebied (brem, zo te zien). Heel even een glaasje buiten, dan komt er water bij de wijn en gaan we naar binnen. Hapje eten en dan afwassen. We lopen met onze spulletjes naar de afwasbakken, die zijn buiten en dus erg fris (wel prachtig uitzicht erbij). We hadden de vaat beter niet kunnen afdrogen, want we lopen in de stromende regen naar onze plek waar alles een tweede keer wordt afgedroogd.








Dinsdag 24 april
Als we naar buiten kijken, ziet het er niet veelbelovend uit. We hebben een erg leuke zender op de radio ontdekt die alleen maar echte ”muziek” draait. The Mamas and Papas zingen “and the sky is grey”, heel toepasselijk. Maar na de koffie wordt de lucht blauw en de zon komt erbij.
We mogen tot ons vertrek naar de haven op onze plek blijven staan (je moet eigenlijk om 12 uur weg zijn). Het mooie overdekte zwembad lokt Marijke wel aan, maar we besluiten een wandeling te maken. Vanaf de camping begint gelijk een pad langs de kust, we hebben mooi zicht op het water en de rotsen en zien Cherbourg in de verte liggen. We lopen langs achtertuinen om van te watertanden. Nu een pad omhoog, aan alle kanten bloeiende gele brem. Maar het heet geloof ik anders: gaspeldoorn? (ruikt sterk naar kokos). Veel grote bunkers uit de tweede wereldoorlog, er is veel gevochten in deze streek. Er zouden hier schapen lopen, maar die zien we niet wel. Wel hun uitwerpselen (handig met onze profielzolen!). Via een pad door het bos weer terug naar de camping. Door de hevige regenval is dit pad meer een sloot geworden, maar we zijn wel wat gewend.
Bij de receptie van de camping checken we op internet of de vertrektijd van de boot nog klopt, die is nog steeds 20.00 uur. John ziet dat we op internet zijn en we kunnen mooi even wat zaken afspreken met elkaar. Het valt niet mee om op deze pc wat te tikken, want veel letters en leestekens staan op een andere plaats. Het apenstaartje is helemaal moeilijk te vinden, de receptioniste helpt ons even.
We eten nu onze warme maaltijd, dan kunnen we vanavond brood eten, is handiger. We pakken alles wat we aan boord nodig hebben in onze rugzakken en rijden naar de haven waar we om 18.10 aankomen, dus nog een tijdje wachten daar. Veel touringcars met Duitsers en ook wat bussen met Franse scholieren. Wij worden naar de verste rij gestuurd achter een Spaanse caravan, de enige caravans aan boord. Maar we mogen toch aan boord en zetten auto en caravan op de aangewezen plek. Dan naar onze hut, nummer 8188 op dek 8. Dat ziet er goed uit. Vier bedden langs de muur die je uit kunt klappen en van eentje maak je een bank. Verder een ruimte met wastafel, wc en zelfs een douche.
Op het dek lopen we wat rond en zien dat de trossen worden losgemaakt, we gaan varen. Er vaart een loodsboot een eind met ons mee. Als er alleen nog maar water te zien is, gaat Wopke naar een bar met televisie (voetbal!) en Marijke gaat wat lezen in de hut.
De bedden liggen prima en zijn warm genoeg. Alleen voel je steeds het geschommel van de boot, of je in een kermisattractie zit. ’s Nachts schrikken we af en toe van een flinke schok (zitten we op een ijsschots?), maar worden niet zeeziek en hoeven de zakjes in onze hut niet te gebruiken.

Woensdag 25 april
Ondanks het gewiebel hebben we allebei een redelijke nachtrust gehad. Nu even ontbijten, we nemen ons brood mee en halen een kop koffie en thee bij één van de vele horecagelegenheden. Zitten lekker relaxed op een plek bij het raam, waar alleen maar water te zien is. Geen idee waar we nu precies zitten, voorlopig varen we nog even. We moeten ons horloge een uur terug zetten, in Ierland is het een uur vroeger. Maar dat is ons wel bekend onderhand. We lopen binnen nog even rond (als “drunken sailors”) en dan naar onze hut, wat op de laptop schrijven en lezen. Na een tijdje even uitwaaien en een frisse neus halen, heel letterlijk allemaal. Er zijn niet veel mensen buiten nu, want het regent. Er zit een folkbandje muziek te maken, dat maakt alles gelijk fleuriger.
Om half twee moet iedereen zijn/haar hut verlaten en om twee uur leggen we aan in Rosslare. Wij gaan als één van de laatsten van boord, men kijkt amper in onze paspoorten en we kunnen gaan. Marijke roept voor alle zekerheid: Links rijden! We zien al snel de N25 naar Wexford en in Wexford hebben we de camping snel gevonden. Het regent, de lucht is egaal grijs en het is zes graden. Wie gaat er nu kamperen, niemand dus, we hebben een privé camping. De receptie van de camping is gesloten en we melden ons bij het naastgelegen zwembad. We moeten 25 euro betalen (de campings in Ierland zijn flink aan de prijs) en douchen is nog eens 2 euro p.p. (we douchen morgen wel bij John). We kiezen voor een beschutte plek, want aan de zeekant is toch niet veel te zien en daar kan je wel eens de volle laag krijgen met storm (weten we uit ervaring). We hebben hier zowaar gratis wifi, zodat we nog wat op de laptop kunnen doen aan verslagen, foto’s en info opzoeken. Op de radio vinden we een zender met Ierse folkmuziek, om in Ierse stemming te komen.