Noord-Ierland

Hallo webloglezers,
Dit verslag versturen we nog vanuit Belfast, maar zometeen (na de koffie) trekken we verder. Weer iets zuidelijker, want we moeten volgende week maandag 4 juni weer met de veerboot mee vanaf Rosslare.
Na vierenhalve week takkeweer (en dan zeggen we het nog netjes!) nu de zesde dag mooi vakantieweer. Gelukkig dat we geen vier weken gingen zoals vroeger, dan hadden we alleen slecht weer gehad.
We hebben weer heel wat beleefd, vooral gistermiddag was zeer bijzonder. Wopke heeft net de krant gekocht en op pag. 4 staat een interview met foto van ons!

We hopen dat bij jullie alles goed gaat. Wij blijven nog even reizen (en schrijven).
Met groeten uit een ZONNIG Ierland,
Marijke en Wopke

Dinsdag 22 mei
Met bewolking en regen (ja, daar is ie weer!) rijden we naar ons tiende stekkie in Ierland: Bushmills. Deze camping ligt in Noord-Ierland, dat bij Engeland hoort. Best opletten met de borden, je denkt dat een plaats nog 10 kilometer ver is en dan is het ruim 16 (want alles staat in mijlen aangegeven). Zonder problemen komen we om 11 uur aan op de camping en krijgen bij de receptie plaats nummer 4 toegewezen en onze geheime code om het toiletgebouw in te kunnen. De camping ziet er mooi groen uit (waar komt dat van?) en maakt een meer bewoonde en levendiger indruk dan onze vorige campings.
Na de lunch lopen we naar de whiskey distilleerderij van Old Bushmill’s, de oudste ter wereld, uit 1608. We kopen een kaartje en gaan even later mee met een rondleiding. We krijgen uitleg over het hele proces van whiskey maken (Ierse whiskey schrijf je met een e erin). Lopen langs de enorme koperen ketels waarin de gerst en het water komen tot aan het eind waar men dozen met flessen inpakt. Leuk om dit allemaal te zien, ook al kenden we het al van onze vakantie in Schotland. Onze gids legt alles goed uit over de verschillende soorten en na afloop mag iedereen een glas proeven. Marijke is niet zo van de whiskey, maar neemt toch een glas Original van 5 jaar oud. Wopke waagt zich aan wat sterker spul van 12 jaar oud.
We kopen voor thuis een fles Original (de enige die in ons budget past).
Dan lopen we door het plaatsje Bushmills, blijkt maar heel klein te zijn. Veel winkeltjes zijn inmiddels gesloten en over de ramen heeft men nu grote afbeeldingen opgehangen van hoe het was, heel levensecht. We komen bij de rivier de Foyle en een mooi gerestaureerd huis naast een watermolen in werking. Daar staat een man druk naar ons te wenken, wij naar hem toe. We krijgen een uitgebreide uitleg over de restauratie van de molen en het huis, zijn levenswerk na zijn pensionering. Daar gaat al zijn geld in zitten (ook dat voor de tandarts, zo te zien). Of we zijn gastenboek willen tekenen, want hij is bezig met subsidie aanvragen. Leuk, zulke onverwachte dingen. Het weer knapt op, zodat we op de camping nog even buiten kunnen zitten, die stoelen liggen al tijden achterin de auto. In Nederland is het vandaag heel warm, hopelijk komt er een beetje onze kant op!

Woensdag 23 mei
Vandaag naar de Giant’s Causeway, een natuurwonder aan de Noord-ierse kust, staat niet voor niets op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Bij de campingreceptie horen we dat ze daar de parkeerplaats verbouwen en je beter met de shuttlebus kunt gaan. Maar de chauffeur van deze bus zegt dat wij net zo goed zelf kunnen rijden, het is nog niet druk tot 12 uur. Dus rijden wij er zelf heen, hadden beter vanaf een bepaald punt kunnen gaan lopen, want het parkeren kost 6 pond (€ 7,80). Via een goed aangelegd pad komen we bij een schitterend gebied van allemaal stenen. Maar dan heel bijzondere, kaarsrecht naast en op elkaar. Of mensen het hebben aangelegd, een soort giga tuinpalen of zo. Maar dat is allemaal door de natuur ontstaan, 60 miljoen jaar geleden. Verbazingwekkend! Je hoort overal om je heen: Wow! en Amazing! Onze mond valt steeds open van verbazing (snel weer dichtdoen: mugjes!). De stenen hebben allerlei kleuren en grootte, maar wel zeer gelijkmatig. Is echt een Must als je naar Ierland gaat. Beneden houdt het pad op een gegeven moment op vanwege gevallen stenen, maar boven gaat er een pad een heel eind door, met steeds uitzicht op de kliffen en de zee. Niet moeilijk om hier een geschikt koffieplekje te vinden. We moeten natuurlijk weer terug naar de auto, maar zijn bij elke klif weer benieuwd wat daar weer achter te zien is, dus lopen nog een flink stukje door. Altijd weer lachen om die vrouwen met schoentjes waar je prima op kunt balletten of zo, maar die totaal ongeschikt zijn op rotsige paden, moeten toch elk steentje voelen lijkt ons.
Dan rijden we een stukje verder naar het oosten, naar de bekende touwbrug van Carrick-a-rede. Een wiebelende hangbrug, oorspronkelijk gemaakt door zalmvissers, die 25 meter boven de zee hangt. Valt ons erg tegen, niet bepaald spectaculair. Wel de toegangsprijs voor 2 personen 11,20 pond (kan je beter een mandje boodschappen voor gaan halen). Je kunt daar een klein stukje rondlopen langs de rotsen die bewoond worden door vele meeuwen (en bescheten ook, wat een lucht!).
Weer terug op de camping kunnen we lekker buiten zitten, zoals het hoort op vakantie. Wijntje erbij, eindelijk op temperatuur en smaak (koude rode wijn is echt smerig). De EERSTE DAG MOOI WEER, hèhè. Marijke liep zelfs een tijdje in haar T-shirt, dat gebruikte ze tot nu toe alleen maar als extra onderkleding.

Donderdag 24 mei
Als we naar buiten kijken, zien we zon en blauwe lucht. En kampeerders in korte broek en polo in plaats van die poolkleren, heerlijk! We boeken nog een derde nacht bij en gaan op pad, zonder trui en jas, zoals het hoort. Marijke graaft haar nog niet gebruikte zonnehoedje en zonnebril op uit de kast.
We rijden een mooie route langs de kust, de Causeway Coastal Road, goed te volgen via de bruine borden. Stoppen bij Dunluce Castle, dat op een klif staat. Maken een paar foto’s, het is onzin om hiervoor naar binnen te gaan en 5 pond p.p. te betalen, je kijkt er vanaf de weg dwars doorheen. Nu een mooie weg landinwaarts, langs een rivier, lekker rustig overal. Tot we stapvoets moeten rijden, er komt ons een kudde koeien tegemoet over de weg. Met twee vriendelijk zwaaiende boeren…heerlijk land! Bij de kust loopt een weg naar boven waar we een prachtig uitzicht hebben over een groot gebied. De rotsen, de heldere zee, de witte stranden en de overkant waar onze vorige camping staat. Het is prachtig weer, een graad of 21, dus 3 keer zo warm als de afgelopen tijd. Mooi wandelweer dus, we zoeken een wandelpad, maar dit blijkt het gebied van de stranden en golfbanen. En de plaatsen zijn echt van die vakantieplaatsen met veel appartementen, wij houden meer van dorpen met oude boerderijtjes.
We rijden richting touwbrug en vinden een parkeerplaats met prachtig wandelpad. Het is smullen van de vreemd gevormde rotsen, de heldere zee, de rondvliegende meeuwen, de schapen en koeien die ons nieuwsgierig aankijken en we snuiven de sterke kokosgeur op van de overal om ons heen uitbundig bloeiende brem. We komen tot aan het punt waar wij gisteren zijn gestopt, was een goed idee.
Op de camping bekijken we onze info over Belfast, want die kant gaan we morgen op. Hopelijk reist het mooie weer met ons mee, de voorspellingen zijn goed…

Vrijdag 25 mei
Met mooi weer gaan we op weg naar onze volgende bestemming, een camping bij Belfast. Een groot deel van onze rit bestaat uit de zeer bezienswaardige Causeway Coastal Route. We hebben bijna steeds de zee aan de linker- en de bergen aan de rechterkant. Vooral de bergen zijn een plaatje, de grote rotsblokken, de schapen die er tussen klauteren in alle tinten groen. Helaas hangen de wolken erg laag en is alles nogal grijs. Maar we zijn al lang blij dat het weer is opgeknapt na zo lang wachten.
Kort na Carrickfergus (net als bijna alle plaatsen bestaat hier een lied over, van de Dubliners) komen we aan in Newtownabbey, een voorstad van Belfast. We zien het bord dat de camping aangeeft, maar daar kom je niet zomaar op! Het hek zit dicht, je hebt een wachtwoord nodig, dat wij niet hebben, want wij hebben niet gereserveerd. Dus moet je bellen naar een bepaald nummer, kan met een telefoon van het cafetaria, dan moet men alles weten en drie keer herhaald, creditcardnummer, de moeilijke naam Bekema. Weer wachten en doorverbonden, krijgen een Française aan de lijn. Enfin, Marijke heeft een houten hoofd, maar we hebben een plekkie. Royale plek met zicht op het water en een overkant (nog opzoeken wat dat precies is). We zijn de enige op deze camping met 13 plaatsen, maar later op de dag worden nog 5 plaatsen bezet.
We willen morgen en zondag Belfast bezoeken en daar met de bus of trein naartoe. Er bestaat een pas waarmee je onbeperkt met openbaar vervoer kunt reizen, maar die pas kan je kopen in het centrum (waar je dus eerst naartoe moet reizen, lekker handig). We lopen naar het treinstation, spreken daar een beambte en besluiten morgen met de trein te gaan. Waarschijnlijk hebben we zo’n speciale pas niet echt nodig, omdat wij altijd erg veel lopen. We kuieren nog wat langs het water, net als veel andere mensen met kleine kinderen en honden. Tussen onze camping en de zee is een speelterrein met schommels, draaimolens etc. waar de jeugd zich lekker vermaakt. En wij eten voor het eerst buiten, zoals het hoort op vakantie!!!

Zaterdag 26 mei
Lekker zomers gekleed lopen we naar het treinstation om naar het centrum van Belfast te gaan. Daar treffen we dezelfde beambte aan als gisteren, de man is een carrière als standup comedian misgelopen. Trakteert ons niet alleen op allerlei grappige opmerkingen, maar ook nog op snoepjes. Om half tien vertrekt de trein en we stappen op het centraal station uit. Van de treinbeambte kregen we de tip om naar St. George’s Market te gaan, een grote overdekte hal met allerlei kramen. Groente en fruit, vis, maar ook kunstnijverheid. Nu verder naar het centrum waar genoeg te zien is. Overal versiering, vanwege het zestigjarig jubileum van koningin Elizabeth en van de Olympische Spelen.
De City Hall is groot en indrukwekkend, met standbeelden, ook een lijst met de namen van alle mensen die zijn omgekomen bij de Titanic ramp. Een enthousiaste Aziatische knul klampt ons aan om een bustour te verkopen. Wij kopen een kaartje en laten hem onze bon zien voor 2e gratis: You clever Dutchman! Wij gaan lekker bovenin de bus zitten met dit mooie weer. De mooiste plekken worden ingenomen door een lawaaiige opzicht geklede groep meiden die een vrijgezellenfeest vieren. We krijgen een rondtour van twee maal drie kwartier, met veel uitleg over de gebouwen en de historie van de stad. Veel indruk maken de grote muurschilderingen die betrekking hebben op de strijd tussen protestant en katholiek en de vele aanslagen. Zo’n tourkaartje is drie dagen geldig en je kunt op meerdere plekken op- en afstappen. Op een bankje bij de City Hall eten we ons brood, overal in het gras zijn jongelui neergeploft, iedereen is blij dat het eindelijk mooi weer is. Dan naar het Titanic Quarter in het havengebied. Belfast was vroeger de belangrijkste stad ter wereld wat scheepsbouw betreft, de Titanic is daar ook gebouwd. We krijgen een rondleiding van een enthousiaste knul die vanaf klein kind al helemaal gek is van de Titanic. Gaan het dok in en krijgen zo een goed idee hoe groot dat schip was, heel interessant. We komen het Franse echtpaar tegen dat bij ons op de camping staat, zij willen de bustour gaan maken. Wij lenen hun onze kaartjes, waar ze blij verrast mee zijn.
Nog wat kuieren door kleine straatjes en steegjes, met genoeg gelegenheden om iets te eten of te drinken. Als we iets geschikts vinden, eten we iets in de stad. Eerst naar binnen bij de zeer bezienswaardige pub Crown Liquor Saloon, wat een plaatje. Maar erg druk, ernaast bij Robinson’s vinden we een zitplaats om onze Guiness te drinken. Daar ook een sfeervolle inrichting. En dan naar de pub Morning Star voor een hapje eten, aanbevolen door ons boekje èn de spoorwegman. We nemen eerst een Seafood Chowder (jammie!) en dan een Irish Stew, die hadden we nog steeds niet geproefd. Lekker voedzame hap, eet je met alleen een lepel, stuk brood erbij.
Nu weer met de trein, die vertraging heeft vanwege enorme groepen overlast gevende jongeren die van het stand afkomen. Onderweg weer een tijd stil gestaan door hetzelfde probleem. Op de camping geven de Fransen onze tourkaartjes terug, met een fles rosé erbij!

Zondag 27 mei
Vannacht niet goed kunnen slapen. De speeltuin naast de camping werd in beslag genomen door een groep luidruchtige tieners, wat een ergernis.
Met het echtpaar uit Marseille lopen we naar het station voor een tweede dag in Belfast. Het is echt Babbelonië: Wopke spreekt Engels, de Fransman Frans en de twee vrouwen springen van de ene taal op de andere. Het hokje van de komediant is dicht, maar je kunt ook een kaartje in de trein kopen. De eerste trein van half elf (zondagsdiensten) heeft acht minuten vertraging. Duizend maal excuses door de luidspreker, ach wij hebben de tijd.
In het centrum lopen we eerst weer naar St. George’s Market. Nu weer andere koopwaar, veel kunst en delicatessen. Er zitten twee gitaristen te zingen, maar we gaan toch maar naar buiten, want het is (voor de vijfde dag!) mooi weer. Het is niet druk zodat we alles op ons gemak kunnen bekijken. Koffie met zicht op de City Hall is niet verkeerd. We gebruiken onze kaartjes voor de bustour weer en stappen dit keer uit in de beruchte wijk met de muurschilderingen. Die bekijken we nog eens rustig, het maakt veel indruk op ons. In deze wijk allemaal straatjes met kleine huizen waar alleen maar “Tokkies” wonen, drie generaties hangen en sjokken daar rond. Veel vuilnis op straat, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt in heel Ierland. Hele rijen dichtgetimmerde huizen, aparte sfeer.
Dan lopen we weer terug naar het centrum, we willen de St. Anne’s Cathedral van binnen bekijken. Bij de kathedraal zien we veel keurig geklede mensen naar binnen gaan. We twijfelen of wij nu naar binnen mogen, zien dat er in de kathedraal een dienst gaat beginnen ter ere van het 90jarig bestaan van de Noord-Ierse politie. Wij vertellen iemand dat Wopke een Nederlandse politieman is, dat vindt ie heel bijzonder en wij kunnen gerust de dienst meemaken als we willen. We gaan helemaal achteraan in de hoek zitten. Kunnen alles goed volgen in het boekje, ook of we moeten staan of zitten. Het is allemaal zeer indrukwekkend en niet in een paar woorden uit te leggen. Door terrorisme zijn meer dan 300 politiemensen omgekomen, iedereen heeft omgekomen collega’s of familieleden. Een dienst met geestelijken van methodisten, katholieken en presbyterianen. Een ceremonie met een vaandel, kranslegging en iedereen in speciale kleding, vaak met meerdere onderscheidingen. De dames hebben supersjieke kleding en schoenen aan, vaak nog een hoed op. Zoals wij net in die aso-wijk opvielen, vallen wij nu weer op en niet zo’n beetje. We hebben inmiddels meerdere politiemensen gesproken en een journalist van de krant van Belfast interviewt ons en de fotograaf zet ons op de foto, komt morgen in de krant. Hun patroon Prins Charles was verhinderd, nu hebben ze ons!
Wij worden uitgenodigd voor de thee en lopen met de mensen mee naar het hotel, je ziet ze kijken en denken. Wij met afritsbroek, wandelschoenen en rugzak tussen al die mensen in gala. We krijgen een grote kop koffie en thee en kunnen van alles op ons bord leggen, heerlijke sandwiches en cakes, zalig. Worden uitgenodigd bij een groepje mensen te zitten, die het prachtig vinden dat een Nederlandse politieman hier toevallig verzeild is geraakt., ze willen van alles van ons weten. Na flink wat handen schudden gaan we weer, we willen de trein van zes uur halen. Die missen we net en we moeten bijna anderhalf uur wachten. Maar in de pub vlakbij (Ronnie Drew’s bar) met een glas Guiness en een geweldige muzikant/zanger vliegt die tijd zo om!