If you're going to San Francisco...

Hallo webloglezers,

Omdat we hier in ons hotel goede wifi hebben, nu gelijk maar even onze ervaringen van de eerste twee dagen van onze reis. Wopke heeft al leuke foto's, die proberen we z.s.m. in een picasa album te zetten, dat laten we dan nog wel weten natuurlijk.
Na een ontbijt met croissants, muffins en appelflapjes gaan we zo meteen weer op pad, er is genoeg te zien en te beleven hier.
Vandaag gaat Marijke's hoedje wel weer op, gisteren was het toch nog een graad of 22, met (te) veel zon...

Hartelijke groeten van ons en tot mails maar weer!
Marijke en Wopke


Zaterdag 31 augustus: Ons avontuur kan beginnen
Om kwart over zes gaat de wekker, even nog een boterham en dan staan onze vrienden Alex en Geerke voor de deur. Zij brengen ons naar Schiphol waar zij vandaag hun zonen Mark en Paul gaan ophalen. Die hebben rondgereisd in het gebied waar wij nu naar toe gaan. Komt dat even goed uit, handig en gezellig.
Op Schiphol zoeken we op het infobord onze vlucht op, wij vliegen om 11.15 uur naar Washington (daar hebben we een tussenstop). Achter 11.15 staat in het rood: Delayed 13.45. Dat wordt nog een flinke tijd lezen en puzzelen dus! Balen hoor, want de overstap naar San Francisco halen we nu ook niet meer. Wegens de vertraging kunnen we zelf geen boarding card uit de automaat printen, dus zigzaggen we nu in de lange rij reizigers naar de incheck balie, net de Efteling. We leveren onze hoofdbagage af en krijgen ieder een bon van € 6,25 omdat we een vertraging hebben van meer dan 2 uur. We nemen eerst ieder een kop koffie voor een bon en later nog een saucijzenbroodje. Bij de paspoortcontrole is het tegenwoordig zelfbediening, je legt je paspoort neer, je gezicht wordt gescand en je kunt doorlopen. Bij de security hoeven onze bergschoenen niet uit, maar Wopke moet wel zijn gevaarlijke zakdoek uit zijn broekzak halen en op de band leggen!
In het vliegtuig zitten wij in een rij van twee plaatsen, naast het raam. Om 13.30 uur komt ons vliegtuig in beweging, we rijden nog een half uur (gaan we er rijdend heen?). Maar om 14.00 gaan we dan toch de lucht in. Af en toe kijken we door het raam of op het scherm dat aangeeft waar we zitten. Verder vermaken we ons met puzzelen en lezen en hebben het kanaal met alleen sixties hits gevonden. Men komt geregeld langs met iets te drinken en ook krijgen we een warme lunch, wij kiezen de lasagne. Een uur voor de landing krijgen we nog een snack, een broodje ham/kaas. Wij verwachten dat het warm is, maar het voelt aan als een Magnum ijsje. Het heeft zeker lang in het ruim gelegen, buiten is het -56 graden Celsius (op 10 km. hoogte).

Om 22.00 uur (Ned. tijd) landen we in Washington. Eerst naar de immigration officer, dat is mr. Williams, een neger die ons met een big smile en grapjes welkom heet in de United States. Er worden afdrukken van al onze vingers gemaakt en ook een scan van onze ogen. Het lijkt wel een James Bondfilm! We halen onze hoofdbagage op en zetten die weer op een andere band. Weer de procedure van spullen op de band, nu wel onze schoenen erbij. Om 24.00 uur vliegen we weer, op naar San Francisco. We worden nu wel wat gaar, het zit ook heel raar met de tijden. Want uiteindelijk komen we in San Francisco aan om zondagmorgen 5.15 uur, maar daar is het pas zaterdag 20.15 uur. Een mooi gezicht om de stad te zien vanuit de lucht, met al die lichtjes.
Bij de bagage band vinden we onze koffers snel, nu verder met de Blue line naar de BART, een soort metro. We halen twee kaartjes uit de automaat en stappen even later in. Wopke heeft thuis uitgeprint waar we er uit moeten, het gaat prima. Dan met bus 49 naar ons hotel, we zien de halte al snel. Maar…we blijken aan de verkeerde kant van de weg te staan, aan de overkant vertrekt net onze bus. Dus maar even wachten, allerlei mensen lopen hier rond, voornamelijk zwervers die in de vuilnisbakken scheumen. Voor 2 dollar p.p. brengt de bus ons naar de halte vanwaar het nog een klein stukje lopen is naar ons hotel: Buena Vista Motor Inn in de bekende (en steile!) Lombard Street. We installeren ons in kamer 202, met een lekker bankje, goed sanitair en een ruim bed waar we al snel in duiken. Het is hier 23.30 uur, maar in Nederland al zondagmorgen half 9. Welterusten!

Zondag 1 september: Pierewaaien in San Francisco
Redelijk geslapen en bijgekomen van de lange reis. Je hoort hier veel verkeer voorbijkomen, Marijke heeft haar oordoppen maar ingedaan. Om zeven uur staan we op, nemen een douche en gaan naar beneden om te ontbijten. Gisteren hadden we bij de receptie gevraagd waar dat was, het zijn die twee tweezitsbankjes in de lounge. Daar kunnen we koffie, thee en jus pakken en verder hebben ze zoete broodjes gebakken. Het smaakt wel, maar wij zouden de meeste dingen eerder nemen bij de koffie. Ook kunnen we een banaan nemen en een appel die door een medewerker persoonlijk is opgepoetst. We raken aan de praat met een Nederlands stel dat ook gisteren is aangekomen. Dan naar onze kamer, want er staan nog meer mensen te wachten voor die twee bankjes!
Om negen uur gaan we San Francisco verkennen. Het ziet er nog wat grijs en guur uit, dus eerst maar een jas aan. Die kan al snel uit, omdat je het gauw warm krijgt met al dat klimmen. De straten zijn supersteil, maar we hebben laatst goed getraind (de Gulperberg van de Limburgse vierdaagse is hier niets bij). Er is veel te zien, bomen met rare kronkeltakken, fleurige bloemen. Eerst lopen we naar Telegraph Hill waar we Coit Tower opgaan. We kopen een kaartje voor de lift die ons bij een uitzichtpunt rondom brengt. Dat valt wat tegen, ook omdat het nogal mistig is.

Nu gaan we richting Chinatown. Buiten China woont hier de grootste gemeenschap Chinezen. Kleurige gebouwen en versieringen, kleine winkeltjes die er geheimzinnig uitzien, veel op gebied van kruiden en acupunctuur. We kopen wat bananen bij een sikkeneurige Chinees, even wennen dat alles hier in pounds gaat (450 gram). Wij hebben trouwens spiekbriefjes gemaakt voor de maten en gewichten, en de temperaturen. Het wordt hier aangegeven in Fahrenheit (volgend weekend wordt het hier 96 graden!). In een soort park vinden we een bankje en daar is het net een film: groepjes mannen en groepjes vrouwen zijn fanatiek aan het kaarten, vaak gezeten op een simpel krukje of bananendoos. Even verderop zijn een paar mensen bezig met Tai Chi en ontspanningsoefeningen. Oude kromme mannen en vrouwen lopen voorbij, in zondagse kleding, maar met een paar praktische en hip gekleurde sportschoenen eronder. We halen een dik belegd broodje bij de Subway en genieten nog even van het Chinese schouwspel.

Daarna lopen we de kant van het water op, naar het bekende Fisherman’s Wharf. Hier is het een gezellige drukte van belang. San Francisco is een stad met een heel gemêleerde bevolking, veel hippie types en qua kleding kan echt alles. Wij hebben de bloemen toch maar niet in ons haar gedaan (zoals Scott Mackenzie aanbeveelt in zijn lied) dat zou toch niet blijven zitten.
Aan de overkant zien we het bekende gevangenis eiland Alcatraz liggen. We lopen over de pieren naar de bekendste pier, nummer 39. Daar ligt een zeeleeuwenkolonie die veel bekijks heeft van de toeristen. Sommige mannetjes dulden geen ander mannetje in de buurt, die duwen ze in het water, het is soms een hele show.
Veel mensen eten een enorm broodje, gevuld met vissoep. Dat lijkt ons ook wel wat, we kopen er ieder eentje. Nog een hele opgave om daarmee rond te lopen, op zoek naar een bankje. Daar luisteren we in de zon naar een veelzijdige straatmuzikant. De zon schijnt harder dan verwacht, Marijke is inmiddels knalrood, kan wel gaan meedoen met die straatartiesten. We delen nog een portie fish and chips en lopen (klimmen) dan weer naar ons hotel. Een geslaagde dag, met mooi weer en veel bijzondere indrukken.