Derde poging om een aantal dagen te versturen!

Hallo allemaal,

Bij thuiskomst zie ik dat het plaatsen/verzenden van een aantal verslagen voor de tweede keer niet goed is gegaan!

Bij de eerste keer was zaterdag 4 juli verdwenen.
De tweede keer ziet er nog veel gekker uit, zie ik. Daar houdt bij ons (en ik neem aan ook bij jullie) de tekst ineens op, na wat regels over maandag 6 juli.

Ik ga nog een poging doen (techniek? ik snap er soms helemaal niets van) en daarna komt de rest.
Tot straks!


Maandag 6 juli

Onze laatste week al weer, we beginnen al wat af te tellen. Maar eerst staat Dresden nog op ons programma, daar willen wij 2 of 3 dagen rondkijken, dan kan je alles relaxed doen.
Het heeft vannacht geregend, het ziet er buiten grijs en wat onbetrouwbaar uit, nog maar even wachten. Na de koffie is het al flink opgeklaard en rond 11 uur lopen we richting centrum. Het is niet moeilijk te vinden en we lopen steeds op het voetpad, dat soms een gedeeld pad is met fietsers. Tegen 12 uur staan we aan de rand van het oude centrum, hoewel het woord “oud” niet helemaal klopt. Tijdens een bombardement in 1945 lag heel Dresden in puin. Maar alles is weer helemaal in oude glorie hersteld.
Vanaf de Kreuzkirche beginnen we aan een rondwandeling en vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een prachtige gebouwen, je vergaapt je aan de imposante gebouwen, versierd met beelden en torens waarop vaak nog iets in goud staat te blinken in de zon. Het overkomt ons meerdere malen dat we bij het verlaten van een gebouw aan een andere zijde geen idee hebben waar we staan en wat het gebouw ernaast nu weer is. Maar met een plattegrond waarop alles wat interessant is staat aangegeven met een nummer, komen we er goed uit. We komen o.a. langs het Landhuis, het grote Albertinum museum (er zijn hier trouwens tig musea), de Frauenkirche en bewonderen de Fürstenzug, een 102 meter lange muurdecoratie met daarop 35 koningen en prinsen te paard, met hun gevolg (kijk maar eens op Google).
Aan de oever van de Elbe vinden we een schaduwrijk bankje om ons brood te eten en te genieten van het uitzicht, want ook aan de overkant van de rivier is veel moois te zien.
Nu kuieren we naar het zeer bekende Zwinger, dat bestaat uit een groot complex met rondom gebouwen, in het midden gras, bloemen en fonteinen. En overal beelden, vaak van mollige engeltjes met allerlei gezichtsuitdrukkingen. Helemaal in oude stijl, maar van materiaal dat dus niet zo oud is, enorm knap gedaan.
Er is zo veel te zien, het duizelt je gewoon. Morgen maar eens verder kijken, anders is het gewoon teveel van het goede. Rond vier uur lopen we weer terug via een plein met terrasjes, waar ze Italiaans ijs verkopen. Daar nemen we samen een beker met aardbei, mango en citroen. Is “zum Mitnehmen”, maar we gaan er toch lekker bij zitten. Onderweg naar de camping kopen we een paar blikjes bier bij de Lidl, want dat gaat iets sneller op bij deze tropische temperaturen. En een douche is ook geen overbodige luxe (op deze camping gaat dat met muntjes), hoewel je even later toch weer bezweet bent. Maar zo ziet iedereen er hier uit.


Dinsdag 7 juli

Zoals gepland gaan we weer naar Dresden, nu op de fiets. Gisteren zat onze lange broek toch iets te warm, nu weer een korte aan (Marijke heeft nog een paar rokjes liggen, maar dat fietst zo rot). Tegen tienen vertrekken we en bemerken dat de wegen iets aflopen en we weinig hoeven te trappen (tja, zal dat op de terugweg ook wat lukken?). Na een kwartier zijn we bij de binnenstad en zetten onze fietsen (met twee kettingen aan elkaar) aan de rekken voor het politiebureau, een veilig idee.
Nu lopen we naar de Innere en Aussere Neustadt, twee wijken aan de overkant van de Elbe. Die ook nog genoeg moois te bieden hebben, voor als je de tijd hebt. Het eerste opvallende gebouw is het Japanse Paleis, dat August de Sterke liet aanpassen om daar zijn porselein verzameling in onder te brengen. Het mocht wat kosten allemaal.
In de Innere Neustadt kan Jan Boven Modaal ook zijn geld wel besteden in de luxe winkels en galeries, gevestigd in sfeervolle passages. Het is vandaag weer extreem warm, op een plein komen steeds fonteintjes omhoog, waar kinderen regelmatig doorheen lopen (trekt ons ook wel aan eigenlijk).
In de wijk Aussere Neustadt liggen ook nog wat interessante gebouwen, maar de meeste straten geven toch een wat andere aanblik. Veel graffiti op muren en deuren, nogal wat spreuken met protesten tegen van alles en nog wat. Na wat zoeken vinden we in de Bautzner Strasse de mooiste zuivelwinkel ter wereld: Pfunds Molkerei. Staat terecht vermeld in het Guinness Book of Records, overal kleurige tegelwanden met prachtige afbeeldingen, het plafond is ook helemaal versierd, wat een plaatje! Met een glas koude karnemelk genieten we van al dit moois.
Nu weer richting centrum, bij het VVV vragen we wat info over het bezoeken van het beroemde operagebouw, de Semperoper. Dat gaat alleen met een rondleiding, er is morgen nog plaats bij eentje (om 23.00!) en vandaag ook nog eentje, om 15.30, over 40 minuten. We betalen de entreeprijs bij het VVV en wachten nog even buiten in de schaduw tot het tijd is voor onze rondleiding. Die is in het Duits, de dame die onze gids is vertelt dat wij eerst allemaal onze tassen/rugzakken bij de garderobe moeten afgeven. Voor het maken van foto’s moet je 3 euro extra betalen. Wat een kolder, maar we doen het toch maar. Wopke krijgt een sticker op zijn shirt, hij hoopt dat de batterij van zijn camera niet bijna leeg is (extra batterij zit in de rugzak, in de garderobe). Onze gids vertelt over de geschiedenis, hoe architect Semper alles heeft bedacht, de vernieling van het gebouw in de oorlog en het herstel. Men heeft hierbij erg gelet op niet brandbare materialen. Onze gids blijft vaak lang op 1 bepaalde plek staan, met een (te) lang verhaal met veel anekdotes.
De foyer ziet er heel sfeervol en chique uit, en het theater zelf ook. In de bezoekersruimte krijgen we uitleg, terwijl we de verrichtingen op het grote podium bekijken. Heel bijzonder om hier een voorstelling mee te maken, maar daar zal wel een prijskaartje aan hangen. Mooi om het daar van binnen te zien, al hadden wij verwacht meer door het hele gebouw geleid te worden.
Onze fietsen staan nog keurig bij de Polizei en we fietsen dezelfde route terug.
Om half zes komen we weer bij de caravan, daar is het 30 graden in de schaduw! Eerst maar rustig zitten met een drankje, voor we gaan kokkerellen.
Na het eten zitten we nog een tijd buiten, kijken naar de bliksem in de verte en luisteren naar de donder. Totdat alles dichtbij komt en er hier een flinke onweersbui losbarst.


Woensdag 8 juli

Door de onweersbuien van vannacht is het flink afgekoeld, met grijze lucht en stevige wind. Door de droogte en warmte van afgelopen tijd valt er al veel (groen) blad van de bomen. Het valt ons ook op dat overal het gras al geel is, net augustus in Zuid-Frankrijk.
Marijke wilde gisteren graag het operagebouw bezichtigen, Wopke wil nog naar het Albertinum. Een groot museum met een collectie beelden en schilderijen uit allerlei periodes. Voorlopig is het weer niet zo betrouwbaar, eerst hier maar koffie en brood. Marijke werkt onze verslagen bij, Wopke bekijkt nog wat mogelijkheden voor de rest van deze week. Na de lunch is het weer redelijk opgeknapt, we fietsen naar het centrum en zetten onze fiets weer bij de Polizei. Het Albertinum is vlakbij, we kopen een kaartje en krijgen een audioguide mee. We kunnen kiezen tussen Duitse en Engelse tekst, wij nemen de Duitse (we zijn tenslotte in Duitsland).
Eerst lopen we door grote zalen met beeldhouwwerken, beelden die beroemde figuren uitbeelden zoals Goethe, maar ook figuren uit mythologie en bijbel. Ook is er een grote afdeling met allerlei beelden in vitrines, een soort opslag, maar nu netjes neergezet voor de kijkers. Schilderijen zijn er ook volop te bewonderen, de meeste zijn van Duitse schilders. Allebei houden we erg van schilderijen die goed laten zien hoe de werkelijkheid eruitziet, portretten van doorgroefde gezichten, landschappen waarbij de waterval zowat van het doek stroomt, enz. De moderne kunst lopen we een stuk sneller voorbij. Er hangt ergens een hele serie met vierkante vakjes in allerlei kleuren. “Hebben ze bij de Gamma ook hangen, van de Histor verf”, zegt Wopke en Marijke proest het uit. Beneden staat nog een grote groep beelden die men heeft kunnen redden bij een grote overstroming in 2002.
Als we alles wel gezien hebben, gaan we naar buiten en lopen nog even een klein blokje om langs wat mooie gebouwen. Dresden is het bezoeken zeker waard! De lucht wordt nu donkerder en het begint vreemd te waaien, dus maar weer op huis aan. We fietsen behendig door het verkeer, uitkijken voor hobbelkeien en tramrails en kunnen bij de caravan nog even buiten zitten. Maar eten doen we deze keer maar binnen, Marijke heeft kippenvel op haar armen (Gänsehaut, zegt onze Duitse buurvrouw).