Weer thuis!

Hallo mede reizigers,

Nu zijn jullie eigenlijk geen mede reizigers meer, want wij zijn weer thuis. Zondag tegen twaalven kwamen we weer ons "hoofdadres", de dependance staat voor de deur. Klaar om uitgeruimd en schoongemaakt te worden.

We hopen dat jullie het leuk vonden om met ons mee te reizen en misschien wel ideeën op te doen voor een vakantie in dit gedeelte van Duitsland. Het is ons in ieder geval uitstekend bevallen.
We hebben ongeveer alles gedaan wat we wilden doen. Berlijn en Dresden bekeken en de natuur in om te wandelen (klauteren!).
Het weer was van alles wat, wij denken dat het erg overeenkwam met het Nederlandse weer in die periode.

Laat nog maar eens weten wat je van onze avonturen vond. Kan nu ook handig via telefoon of persoonlijk. Foto's hebben we niet geplaatst, die kunnen jullie natuurlijk altijd komen bekijken.
Verslagen plaatsen was soms al een hele klus, die laatste dagen zijn een behoorlijk rommeltje geworden, maar wel compleet al met al.

Groetjes van Marijke en Wopke
(tot onze volgende reis?)

PS: Wie heeft er een bruikbare tip hoe je hars van de auto (raam) of moet krijgen? We gaan ook nog wel even googelen hoor


Donderdag 9 juli

Vandaag willen we naar Meissen, bekend van het porselein. Maar eerst wachten op beter weer, want nu regent het hard en het is nogal frisjes. Marijke gaat wat verslagen op het weblog zetten. Het gaat niet helemaal goed, dus sturen we het nog een keer. Als we bij het eerste verslag op verwijderen drukken, gebeurt er niets. Heel vreemd, we laten het maar zo staan.
Heel langzaam klaart het iets op, we eten wat vroeger en gaan rond half 1 naar Meissen. Met de auto, die vanaf zondag nog geen dienst heeft gedaan.
In Meissen vinden we een Lidl aan de rand van het centrum, daar gelijk maar twee broden gehaald en de auto geparkeerd. Op een groot plein in het centrum zien we het VVV waar we een plattegrond halen, hoewel je meestal vanzelf wel bij al het moois uitkomt. Ook mogen wij graag hier en daar eens een klein steegje inslaan, waar we een leuk uithangbord of iets dergelijks zien. We lopen een stukje omhoog en wandelen rond de muren van een oude burcht. Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht, Meissen is niet zo groot en goed te overzien. Wat staan die rode daken en dakkapellen toch leuk, vooral omdat ze zo schots en scheef door elkaar staan. En het is hier een wijngebied, we zien veel hellingen met druiven en natuurlijk ook de bijbehorende restaurants. In de smalle straten komen we regelmatig sfeervolle winkels tegen met antiek en tweedehands spullen.
De porseleinfabriek ligt op loopafstand, daar gaan we even heen, maar twijfelen of we een rondleiding gaan doen. We kunnen ons al vrij goed een voorstelling van alles maken en het is toch weer 2 x 9 euro. Binnen in de hal wemelt het (uiteraard) van de Japanners. We kijken even rond bij de artikelen die je kunt kopen (een kop en schotel voor 250 euro of een sjaaltje voor 320!) en kuieren dan weer terug naar de auto. In sommige straatjes hadden we al eerder gelopen, maar vanaf de andere kant valt je dan toch weer ineens iets bijzonders op.
We hadden vandaag een lange broek aan en een jas, maar hadden voor de zekerheid toch ook een zonnebril en petje mee, het weer is erg wisselvallig de laatste dagen. Binnen eten (we zijn nu in het stadium dat we kijken wat we nog hebben liggen) en twee potjes SkipBo die in een mooie 1-1 eindigen.


Vrijdag 10 juli

Er is hier en daar een plukje blauwe lucht te zien, dus pakken de Bekema’s hun ontbijtspullen en gaan (met trui aan, het is 12 graden) in hun tuin aan de zijkant van de caravan ontbijten. Er staat een harde wind, zodat het deksel van de boter wegwaait en we thee met blaadjes erin hebben (maar geen theeblaadjes).
Het zal vandaag niet echt warm worden, maar er is geen regen voorspeld. Dus pakken we onze fietsen om via de Elbe Radweg naar het mooie stadje Pirna te rijden. Eerst de bekende weg naar het centrum, vlakbij de Elbe vraagt Wopke aan een fietser hoe je bij het fietspad komt. “Rijd maar achter mij aan”, is het antwoord en hij brengt ons keurig naar het begin en rijdt dan de andere kant op. Hij hoefde er zelf niet heen, wat aardig.
Op dit fietspad rijdt het lekker relaxed, we kijken rond naar landhuizen langs de rivier, een oude brug en komen langs kleine plaatjes. De Elbe Radweg is een populair fietspad, we komen veel fietsers tegen. De Duitsers herken je meestal aan hun helm en onafscheidelijke metalen mandje achterop. Het waait loeihard, we hebben de wind in de rug, gaat lekker. Maar onze tegenliggers hebben allemaal van die uitgeputte koppies…
We vinden een bankje voor onze koffie: in de zon, uit de wind en met een mooi uitzicht op de rivier. Waar door het lage water nog steeds geen schepen varen, alleen veerboten.
In Pirna stallen we onze fietsen aan het begin van het oude centrum. We hebben al een plattegrond en kunnen de mooie gebouwen goed vinden. Ook staat er op die gebouwen zelf steeds een bordje met info. Marijke haalt bij het VVV nog een andere plattegrond, maar dat is een groot vel dat constant heen en weer wappert in de harde wind, niet handig.
We vergapen ons aan de vele historische pandjes, in allerlei pastel kleuren en voorzien van talrijke bloembakken. De Marienkirche lijkt ons wel de entree van 2 x 1 euro waard en dat blijkt ook. Schitterend bewerkte pilaren, plafonds, een bijzondere doopvont, er is erg veel te zien.
Er wordt overal druk gewerkt aan nieuwe bestrating, in 2013 is er een grote overstroming geweest die veel heeft verwoest.
In een park vinden we een bankje voor onze boterhammen, maar daar zit wel een wesp op de loer. Die continu heel dicht om Marijke heen vliegt, totdat Wopke hem met de blote hand doodslaat. Ja, zo sterk word je van Weltmeisterbrot.
Als we het meeste moois hebben gezien fietsen we dezelfde weg terug, alleen nu met harde tegenwind, op open stukken goed te merken. Bij Dresden slaan we iets eerder af, dat is wat meer beschut, maar wel druk verkeer hier. Gelukkig overal fietspaden. Door het enorme park Grosser Garten weer op de route naar de camping. Die is licht stijgend en met die harde wind erbij hoort Marijke het kraken. Het is haar fietsketting, maar het kunnen ook haar knieën zijn. In totaal 54 kilometer gefietst, waarvan de helft tegen de stormwind in!
Een glaasje wijn buiten gaat nog net, maar de macaroni eten we toch maar binnen, die kan wel van je bord waaien.
Wopke gaat alvast betalen bij de receptie, want het is nu niet druk. Morgen begint onze terugreis. Een heel geschikte camping, goede tip van Geerke!


Zaterdag 11 juli

Volgens planning begint vandaag onze terugreis en overnachten we weer op dezelfde camping als op de heenweg, in Rinteln.
De zon schijnt volop, nog lekker buiten ontbijten. Onze spullen zijn snel ingepakt, we hadden hier de luifel niet opgezet. Om kwart voor negen rijden we weg. Het is vrij druk op de wegen, veel vakantiegangers. De meeste zijn op de heenweg, daar staat de boel af en toe stil.
Onderweg stoppen we nog een keer om koffie te drinken en later nog eens voor ons middagbrood. Er zijn geen picknicktafels in de buurt, maar onze tafel en stoelen staan in een mum naast de caravan.
Bij de plaats Rinteln aangekomen herkennen we de route naar de camping al. Rond kwart over drie zijn we bij de receptie waar de beheerder ons weer net zo vrolijk begroet als een kleine vijf weken geleden. Hij zingt zijn tekst bijna en zijn rode haar dat alle kanten opstaat, maakt het plaatje compleet. Deze camping heeft veel seizoenplaatsen en een klein toeristisch gedeelte. We kiezen een ruime plek tegenover de plek waar wij eerst stonden. Daar staat nu een Duits echtpaar met een Hollandse herder van 16 maanden, die de hele tijd met een bal wil spelen, ondanks de hitte. Monty krijgt natuurlijk uitgebreid aandacht van z’n buurvrouw. Het is 26 graden, we pakken even de fiets om naar onze favoriete supermarkt te gaan. Leveren we nog wat lege blikjes in (daar zit in Duitsland statiegeld op, goed idee, je zit hier sowieso geen troep langs de wegen). En kopen twee bekers vruchtenyoghurt. Samen met een kom CupaSoup Franse ui en een restje macaroni hebben we toch een drie gangenmaaltijd. De macaroni van gisteren zat in een pan, onder ons bed (“Beddenpan is ook ondersteek of po”, roept Wopke vanachter zijn doorloperbundel).
De binnenstad van Rinteln schijnt bezienswaardig te zijn, volgens de borden langs de weg. Maar het is ons veel te warm, we fietsen weer naar de camping en gaan lekker met een glaasje in de schaduw zitten.
Vlakbij ons viert men waarschijnlijk een verjaardag, daar is veel volk over de vloer en staat muziek keihard aan. Voornamelijk Duitse schlager muziek, in ieder geval beter dan die vreselijke house of rap. We gaan ervan uit dat rond bedtijd de muziek wel zal stoppen, geen idee wat hier allemaal kan en mag.
Om half elf stopt muziek, gelijktijdig met ons tweede potje SkipBo, na een nek-aan-nek race wordt het 1-1 en kunnen we allebei tevreden gaan slapen.


Zondag 12 juli

Enig idee hoeveel stukjes chocoladehagelslag er in een bijna volle bus zitten? Heel veel dus. Na ons ontbijt wil Wopke alles netjes opruimen en laat de bus hagelslag uit z’n handen glippen. Gevolg: een enorme explosie van hageltjes, over het aanrecht, de vloer en in alle keukenlades. Eerst het ergste maar aanvegen, gelukkig is het droog spul. Het lijken wel allemaal muizenkeutels, zo eindigen we onze vakantie ook weer met zgn. poep (bij ons vertrek lag er een banaan te ontbinden in de koelkast).
Het weer ziet er goed uit en we trekken onze korte broek aan. Het is 19 graden als we om kwart over acht wegrijden van de camping. De route is hetzelfde als op de heenweg, we herkennen een en ander.
Rond half elf krijgen we wel zin in een bakkie koffie. Het is niet druk op de wegen, er is geen vrachtverkeer. Maar die vrachtwagens staan nu wel allemaal de parkeerplaatsen te bezetten. Op een parkeerplaats bij Markelo vinden we een ruimte die groot genoeg is voor auto plus caravan. Even binnen een bakkie koffie (soort cappuccino, want ook in de kopjes zijn hageltjes beland) en we kleden ons ook even om. Het is rond negen uur gaan regenen en de temperatuur is naar 16 graden gezakt, die korte broeken staan nu nogal idioot, en zijn ook te fris.
Even voor twaalven rijden we onze straat weer in. In de tuin is alles flink gegroeid, met name het onkruid. Binnen is het nogal een metamorfose: in twee slaapkamers en op zolder staat een groot deel van het huisraad van Erik en Marinka. Die hebben namelijk een huis gekocht, daarvan krijgen ze half november de sleutel. Ze zeggen per 1 augustus hun huurhuis op en trekken tijdelijk bij ons in. Wij hebben “Zimmer frei” en helpen ze graag op deze manier.
Ach, we gaan er begin september toch weer vandoor (en niet te vergeten onze Bulgarije reis, 31/7 – 14/8).
Wie weet schrijven we daar ook nog wel over!