Volonne ed dan verder naar het zuiden

Hallo weblog lezers,

Voor de mensen die nog digitaal met ons meereizen, hier weer wat verslagen van ons twee in Frankrijk. We blijven in het zuidoosten, daar is het mooiste weer.
Het lukte de laatste tijd niet om internet te vinden, maar nu hebben we het. En niet zomaar, we staan in de hal van het grote casino in Monte Carlo (verder komen we ook niet hoor).
Het weer is prachtig en we kijken hier onze ogen uit, lezen jullie andere keer wel weer.

Groeten van de vakantiegangers,
Marijke en Wopke


Zaterdag 19 september

Na het wandelen van gisteren houden we vandaag een luie dag. Internet geeft deze dag een 9 en het ziet er inderdaad goed uit. Dus lekker buiten ontbijten en koffie drinken. Dan naar de bankjes bij de receptie om wat weblog verslagen te versturen, inmiddels al weer van vijf dagen. Dat gaat goed en Marijke probeert nog wat foto’s op Facebook te zetten. Maar dat valt tegen, het mislukt steeds en na meerdere pogingen is de 30 minuten wifi op (en Marijkes geduld ook).
Vlakbij de camping, op een veld aan het meer wordt vandaag en morgen een Vide Grenier gehouden. “Dat betekent lege zolder”, zegt Marijke en het is inderdaad een rommelmarkt met allerlei spullen zoals bij ons ook op zaterdag in het centrum wordt gehouden. Boeken, DVD’s, kinderkleding, speelgoed, serviesgoed en nog veel meer liggen te wachten op een nieuwe eigenaar. Het is niet druk, wat mensen uit het dorp en campinggasten. De verkopers hebben in ieder geval mooi weer erbij.
Nog wat lezen in het zonnetje en dan gaan we het mooie zwembad van onze camping maar eens uitproberen. Twee mooie en ruime baden, met daaromheen een groot aantal ligbedden. Veel planten en bloemen, het ziet er aantrekkelijk uit. Het water is even wennen, omdat we zelf erg warm zijn inmiddels. We trekken wat baantjes en laten ons dan opdrogen op een ligbed. “Het Zwitserlevengevoel” van Kees Brusse, voor wie dat nog iets zegt.
Even douchen en dan weer eten op ons enorme terras, hetzelfde menu als gisteren. Met die 9 van internet zijn we het wel eens!

Zondag 20 september

Vandaag de bergschoenen maar weer eens aan, voor een wandeling in het gebied waar wij vrijdag ook waren. We nemen eerst nog even afscheid van Feike en Trudy uit Maarn, met wie wij elke dag een praatje maakten, zij gaven ons veel leuke tips. Zij trekken vandaag weer verder, wie weet komen we ze nog eens tegen.
Bij Sisteron slaan we af, die bochtige weg in en parkeren in het kleine en rustige dorp Saint Geniez. Daar is een parkeerplaats voor 5 auto’s, het lukt net allemaal.
Vanaf dit punt gaan we op stap voor de wandeling “Le tour de Dromon”. Deze is Rood (Gemiddeld) en dus iets pittiger dan de vorige. Eerst een stukje klimmen via een brede asfaltweg, al gauw komen we bij de kapel van Dromon, midden in het berglandschap. Binnen geeft een herderin uit het dorp uitleg over de crypte aan een groep Franse studenten geologie en hun leraar (een Nederlander). Wij kunnen ons bij hun aansluiten, de leraar vertaalt een en ander voor ons want de gids praat toch wel erg snel. Het is vandaag een soort Open Monumentendag, dus we hebben dit mooi getroffen.
Nu vervolgen we ons pad, naar beneden via een smal pad met veel roetsj stenen. Soms passen en meten waar we onze voeten neerzetten. Maar we lopen lekker in de zon en genieten van het landschap. Als we een keer twijfelen of we goed gaan bekijkt Wopke de foto die hij aan het begin heeft gemaakt, van het infobord. Met inzoomen krijgen we alles goed in beeld, leve de techniek.
We komen geen andere wandelaars tegen, wel een aantal jagers (daar hebben wij dus niets mee!). Via een bospad komen we bij een riviertje, mooie plek om ons brood op te eten. Wopke ziet dat we inmiddels zo’n 450 meter zijn gedaald, dus dat moeten we nu weer omhoog! Via een smal bospad, zonder vlakke stukken. Marijke is geen goede klimmer, haar gehijg is in de wijde omtrek te horen. Af en toe even stoppen voor een slok water en de nood/noot voorraad (ons bakje met noten, rozijnen en dadels).
Uiteindelijk zien we de toren van Saint Geniez (of is het een fata morgana?). In totaal hebben we 15,5 kilometer afgelegd als we bij onze auto arriveren. Een mooie route, maar best wel pittig. We gaan ons maar niet meer wagen aan de zwarte (moeilijke) routes.

Maandag 21 september

Op maandagmorgen is er een Provençaalse markt in Forcalquier, ruim 30 km. verderop. Die is de moeite waard volgens onze tipgevers Feike en Trudy. De omgeving van deze plaats is ook mooi, dus lijkt het ons wel wat om vandaag naar toe te gaan.
De route naar deze plaats is prachtig, met dorpjes die tegen de bergen aangeplakt liggen. Het valt Marijke op dat we nu plaatsnaamborden tegenkomen waaronder nog een tweede naam staat. In de streektaal, Provençaals?
Er willen vandaag nog meer mensen naar deze markt, het is even zoeken naar een parkeerplaats. Dan lopen we naar het centrum, gewoon de Fransen met hun boodschapkarretjes achterna. Het is inderdaad een grote en gezellige markt, heel wat anders dan laatst in Digne-les-Bains. Op een groot plein en in meerdere straten staan kramen met van alles en nog wat. Veel streekproducten, allerlei geuren van kaas, worst, zeep, etc. Textiel en aardewerk in fleurige kleuren, straatmuzikanten. Het heeft echt een Provençaalse sfeer. In een park aan de rand van de markt drinken we onze koffie, de kastanjes knallen om ons heen op de grond, de herfst is begonnen. Bij de VVV kijken we nog even op internet, dat werkt daar heel snel. We krijgen een plattegrond met stadswandeling die we gaan volgen. Eerst naar de citadel, we klimmen naar boven naar een mooie kapel en uitzicht aan alle kanten. Dan naar beneden door oude straatjes, we vinden een leuke plek om ons brood te eten. Een klein pleintje met bloembakken en een fontein, we zitten midden in een ansichtkaart. We kijken nog even rond bij een oud klooster, is nu een universiteit.
Na deze wandeling gaan we naar de auto terug en volgen nog een mooie route. We stoppen bij een landschap vol grote stenen in gekke vormen, les Mourres. Daar kuieren we wat rond, langs prachtige kunst gemaakt door de natuur.
Bij de volgende splitsing slaan we toch maar af naar Volonne. Er komt nog een mooi stuk weg, maar erg bochtig en niet zo relaxed voor de chauffeur.
Op de camping trekt Marijke nog wat baantjes in het zwembad. Wopke houdt niet zo van zwemmen, hij gaat verder met zijn Denksport doorloper, ook een sport.

Dinsdag 22 september

Morgen willen we verder trekken en vandaag de interessante route Ruiken en Proeven rijden. Het is een bewegwijzerde route waarvan onze camping een folder in het Nederlands heeft gemaakt.
Eerst naar Les Mées, de belangrijkste gemeente voor olijventeelt in de Provence. Hier groeien 3000 olijfbomen die bekroonde olijfolie produceren. Je kunt twee olijfolie molens bezoeken, maar de vraag is of ze nog open zijn in september. De ene, waarbij een museum hoort, ziet er dicht uit. Maar bij de molen van Fortuné Arizzi rijden we het terrein op en bellen aan. Er komt een man aan, die ons een rondleiding en uitleg gaat geven, in zijn beste Engels. Hij is de zoon van de oprichter van het bedrijf, laat ons diverse machines zien en we krijgen een film over het verwerken en er komen een chefkok en een hartspecialist aan het woord die de olijfolie om verschillende redenen roemen.
Het landgoed ziet er schitterend uit, met een enorme tuin waarop ook een mooie duiventil met daarin 400 nesten, een soort kasteeltje voor duiven. Er is een winkel met allerlei producten en wij kopen een flesje olijfolie, lekker en gezond en een leuk souvenir.
Nu naar het centrum van Les Mées, flink zoeken naar een parkeerplaats (het is vandaag marktdag). Vanaf de kerk lopen twee mooie wandelpaden, eentje richting olijfboomgaarden en de andere naar de rotsformatie “Les Pénitents” (de boetelingen). Die kiezen wij, net als een Duitse man en vrouw die we nog wel vier keer tegenkomen en met wie we wat grappen maken. Het is een smal pad langs de bergwand, maar die wand heeft wel veel uitsteeksels die houvast geven. Het pad is wat lang en saai, maar bovenaan zien we op de rotsen die echt heel indrukwekkend zijn. Een kilometer lang staan er langwerpige rotsen op een rij. Volgens de legende zijn het monniken die verliefd waren geworden op Moorse vrouwen, veroordeeld tot eeuwige onbeweegbaarheid, bedekt met hun kap.
Vlakbij de top volgen wij –net als de Duitsers- een pad dat afgeraden wordt en wij vragen ons met elkaar af of wij nu ook als straf versteend zullen worden.
Nu een pittig pad naar beneden. Je kunt ook ergens onder de rotsen door lopen, maar die ingang ontdekken we niet, zijn ook onze zaklamp vergeten. Komen door wat straatjes van het stadje, het is vaak net een openlucht museum.
We vervolgen de route weer, maar bezoeken verder geen bedrijven. De chocolade, noga, jam en moes gaan dus onze neus (en mond) voorbij. In het naseizoen is helaas al een en ander gesloten. Maar we komen nog langs mooie plaatsjes zoals Peyruis en vinden een picknickplaats. Daar zitten zoals gewoonlijk Fransen met mooie kleedjes en echte glazen. Maar Wopke tovert een geruite plaid tevoorschijn, legt die over de tafel, en wij eten stijlvol uit onze trommeltjes…
Nog even langs de Lidl en de benzinepomp, zijn we voorlopig voorzien als we morgen verder trekken. Op de camping gaat Marijke alvast afrekenen. We blijken met onze Key Card van de ANWB de meeste korting te hebben, dus gebruiken we die. Het komt neer op 8x14 euro (1 nacht korting). Een schappelijke prijs, zeker voor zo’n mooie camping. Die kunnen wij iedereen van harte aanbevelen!

Woensdag 23 september

Na negen overnachtingen in Volonne gaan we nu nog iets verder naar het zuiden, naar de kust. Bij de Côte d’Azur, in de buurt van Nice en Monaco. We zijn wel eens in Cannes geweest, maar niet verder oostelijk, willen daar eens een kijkje nemen.
We hebben camping “Domaine de la Bergerie” in Vence uitgekozen. Zie: www.camping-domainedelabergerie.com met een goede ligging tussen zee en achterland.
Om half tien rijden we weg en volgen bijna de hele tijd de N202, naar het zuidoosten. Een schitterende route, zowel links als rechts is van alles te zien. We rijden door rotskloven, over bruggen en door tunnels, langs helderblauw water en mooie stadjes zoals Entrevaux. Je rijdt van A naar B, maar bent gelijk een mooie tocht aan het maken. Veel “wow” momenten! Het ziet er hier al wat zuidelijker uit, magnolia’s in de vangrails en veel palmbomen langs de weg. Vlak voor Nice pakken we een stuk tolweg, staan bij de slagboom te puzzelen wat we moeten betalen en waar dat in moet, gelukkig komen we eruit. Want er staan ongeduldige Fransen achter ons.
Mevrouw TomTom wil ons een andere kant op sturen, maar wij negeren haar, kunnen in Vence de borden naar de camping volgen en komen daar om half twee aan. Daar vertelt een man in een grappig Engels dat we een plek kunnen uitzoeken. Er is plaats genoeg en we vinden een ruime plek met genoeg zon (als die er is tenminste). Wel een eind van de wc’s vandaan, daar stonden we in Volonne ongeveer naast. We installeren ons en wachten op de mevrouw van de receptie die ons belooft het elektra aan te komen sluiten, over 10 minuten (50 minuten dus, pff).
Dan kuieren we de camping over, net zoals overal veel Nederlanders, maar ook andere nationaliteiten. We nemen wat folders over de omgeving door, a.s weekend is er van alles te doen in Vence, misschien wel interessant.
De zon laat het vandaag wat afweten, we zitten met kippenvel buiten, dus eten we binnen. Volgens internet zou er meer zon komen, we wachten af…

Donderdag 24 september

Nice schijnt een erg mooie plaats te zijn, daar gaan we vandaag naar toe. Om half tien vertrekken we en volgen de borden naar Nice. Niet via de tolweg, Wopke wil eens kijken hoe dit gaat, we kunnen op de terugweg een andere route nemen. Dit is een heel druk gebied, dus langzaam rijden en heel veel stoppen. Een uur en 10 minuten later zijn we bij de parkeerplaats aan de boulevard van Nice (een afstand van 25 kilometer!). Het parkeren komt op ca. 10 euro voor een dag, maar dan staat onze auto ook sjiek geparkeerd.
Het is 24 graden, de lucht is blauw, net als de zee en we gaan flaneren over de kilometers lange boulevard, de Promenade des Anglais (ook voor Hollanders). We hebben “flaneerkleding” aan of wat er voor door moet gaan. Een wandelbroek en bergschoenen zouden hier wel erg misstaan.
Er is van alles te zien: de zee met zwemmers en boten, de bergen met huizen ertegen aan geplakt en allerlei types die ons passeren. Zoals een oudere dame in een veel te korte strakke witte jurk, met haar man die er duidelijk niet bij wil horen. Japanners die elke meter elkaar op de foto zetten. Op een bankje zit een zwerver zijn baard te kammen en te knippen.
Zo lopen we ongemerkt een groot stuk van de boulevard, kijkend naar mensen en sjieke gebouwen, casino’s en hotels met personeel in tiptop uniform. We zoeken het VVV, dat is nog een hele speurtocht, maar wel door allerlei mooie straten. Het is bij het treinstation, we nemen een plattegrond mee. Ze hebben hier geen wifi helaas, Marijke had de laptop dus voor Piet Snot meegenomen. In een prachtig park eten we ons brood op. Veel cactussen en agaven en kleurige bloemen. Er gaan regelmatig allemaal waterstralen omhoog, tot vermaak van kinderen (en volwassenen).
De oude binnenstad is vlakbij, daar kuieren we nu doorheen. Die blijkt heel verrassend: allemaal heel smalle oude straatjes met bijzondere winkeltjes en eettentjes. Het heeft soms wat weg van een Arabische markt, al die geuren en kleuren. Overal zitten mensen te eten en te drinken, soms staan de tafeltjes half in de straatjes en loop je pal langs hun bord. Ook hier weer volop bloembakken, uithangborden en zoals in zuidelijke landen hangt er allemaal wasgoed langs de huizen, we ruiken de zeepgeur. We bekijken een paar kerken, in de kathedraal zijn ze van alles aan het versieren voor een groot feest a.s. zondag (met een folkloregroep, dus dat had Marijke wel wat geleken).
Weer naar de boulevard, de zon schijnt nog steeds volop. We lopen nog een stukje verder door, daar liggen luxe schepen. Grote jachten van de ver-boven-modalen. Leuk om even te bekijken. Dan weer naar de auto, die we voor 10,20 euro weer mee krijgen. Terug nemen we een stuk tolweg, maar ook nu doen we er weer 70 minuten over (we moeten in Nice lang wachten vanwege een ongeluk).
We kunnen nog buiten eten, maar dan verdwijnt de zon en wordt het kil. Maar we hebben vandaag genoeg zon gehad, een Nice Day!