Laatste vakantiedagen voor onze terugreis

Hallo allemaal,

Hier weer een aflevering van de “pensionados in de Provence” (eigenlijk wel een mooie titel). Vanaf onze camping in Beaurecueil, een plaatsje vlakbij Aix-en-Provence, mooi gelegen tussen de bergen.
Dit is een eenvoudige twee sterren camping, helaas hier ook muggen, dus we spuiten, smeren en meppen gewoon door (Marijke vindt dat een camping eigenlijk wel een extra ster verdient voor “muggenvrij” zijn).
We hebben een paar prachtige zomerse dagen gehad, maar vanaf vandaag is het echt herfst. Morgen trekken we verder richting Nederland. Eerst 2 nachten op een camping in Les Abrets, dan 1 overnachting in Langres en de laatste in Arlon (België). Voor de opzoekers onder jullie.
Het verslag van de laatste dagen zullen we wel vanaf huis sturen, we brengen jullie wel tot aan de voordeur.

Hartelijke groeten en tot spoedig ziens,
Marijke en Wopke


Donderdag 8 oktober

Na het ontbijt pakken we de boel weer bij elkaar en gaan nog even bij de andere Amersfoorters langs om gedag te zeggen. Om half elf rijden we weg, de route is goed te volgen, Aox-en-Provence staat steeds al aangegeven op de borden. Het is niet ver, toch nog even een korte stop onderweg voor koffie. Om kwart voor een belanden we op camping Sainte Victoire in Beaurecueil. Gelegen aan de voet van de indrukwekkende berg Saint Victoire. De mensen van de receptie zitten nu aan hun middagmaal, maar wij kunnen zelf een plek kiezen. En vinden plaats nummer 40, ruim en zonnig, met veel groen eromheen. In een mum staan we weer en kunnen we eten in het zonnetje. Dit is een eenvoudige, kleine, tweesterren camping. Maar dat maakt ons niet, zo lang er maar geen muggen zijn! (Marijke heeft weer een nieuwe serie muggenbeten en de muggen hebben sinds kort ook de enkels van Wopke ontdekt).
Om ons heen zien we een indrukwekkend gebergte, we gaan de omgeving eens bekijken. Vanaf de camping zijn we al snel in een prachtig natuurpark waar je allerlei wandelroutes kunt volgen. Er staat een groot bord waarop routes staan, daar maken we alvast even een foto van. Een schitterende omgeving met kabbelende beekjes langs rotsen, we volgen een pad dat leidt naar een oude marmergroeve. Er lopen een Franse oma en opa met kleindochters en zij laten ons zien hoe de grote stenen vroeger werden gesneden met scherpe kabels. Hier en daar liggen nog grote blokken marmer. Verderop is een stuwmeer, morgen gaan we maar eens een wandeling maken in dit gebied. Het ziet er heel aantrekkelijk uit.
Terug bij de receptie melden we ons aan en nemen allerlei folders mee, waaronder een plattegrond van Aix. Het is maar 8 kilometer naar Aix, maar je kunt het beste met de bus gaan (2 euro p.p. voor een retour), omat het parkeren daar erg duur is. De vriendelijke receptioniste legt ons alles uit over de tijden en de haltes. Zaterdag is er een grote markt in Aix, dus dat is wel een geschikte dag.
Nu wordt het onderhand tijd om over de terugreis na te denken. Dus na het eten pakken we de camping gidsen en de Michelingids (inmiddels geheel losbladig geworden) erbij. Wopke noemt een camping, Marijke zoekt de plaats op, we lijken wel een Twee voor Twaalf team. Uiteindelijk vinden we drie campings, die nog open zijn. Dan zouden we zaterdag 17 oktober weer thuis zijn.
Daarna doen we nog drie spelletjes SkipBo waarbij Marijke meer een “tafel opvulling” is dan een deelnemer…


Vrijdag 9 oktober

Als we de deur van de caravan openen zien we een blauwe lucht en is het al lekker zonnig. Prima weer voor onze wandeling. Om kwart voor tien wandelen we de camping af en zijn we al gauw bij het natuurreservaat Roques Hautes en het infobord dat wij gisteren ook zagen.
We kiezen de route die naar het stuwmeer gaat, staat duidelijk aangegeven. Volgens een Franse mevrouw met hondje eerst flink klimmen en dan een prachtig uitzicht. Al na een paar minuten gaan onze vesten uit en de zonnebrillen op, het is lekker zonnig. Dat verwacht je niet meer op 9 oktober. Het pad is niet moeilijk, vrij breed en om ons heen een schitterend landschap van rotsen in allerlei kleuren en vormen. Er staan hier veel picknicktafels, met een blad van echt marmer, dus dat wordt uiteraard onze koffiestop. Dan zien we het stuwmeer liggen, helder blauw tussen het groen en de rotsen. Dat is echt Wow!
Er is nog een interessant punt in dit gebied, daar gaan we nu naar toe. Dat is de Refuge (berghut) van de beroemde schilder Cézanne, die in Aix en omgeving heeft geleefd en gewerkt. Wij waren eerder al in Vence waar Chagall woonde/werkte, we worden nog echte kunstkenners onderhand. Ook dit pad staat goed aangegeven en er is veel te zien onderweg. Er bloeien nog veel bloemen en er hangt een geur van dennen, tijm en bonenkruid. We zien in de verte een bouwsel in de bergen met daarboven een kruis, dat zal die hut wel zijn. Het is een ruïne van een huis, je ziet de contouren van bepaalde ruimtes, leuk om te bekijken.
Nu weer terug en een plekje zoeken om te eten. Uit de wind en in de zon, even zoeken dus. Maar wij vinden een geschikte plek op wat rotsen, met een prachtig uitzicht op de omgeving. We zien vanaf boven al goed hoe we terug kunnen lopen en nog een stuk kunnen inkorten. Om half drie zijn we (na 16 kilometer) weer op de camping. Douchen en dan genieten van een welverdiend pilsje in het zonnetje!


Zaterdag 10 oktober

Vandaag met de bus naar Aix-en-Provence. De bus stopt pal voor de camping en wij nemen die van 9.25 uur. Samen met nog twee campinggasten en een Francaise die ons in vloeiend Engels allerlei tips geeft, zo aardig. Een retourtje kost 2 euro, het openbaar vervoer is erg goedkoop hier.
Via smalle bochtige wegen komen we in het centrum van Aix. Zaterdag is extra aantrekkelijk, dan zijn er allerlei markten. In de eerste apotheek die we tegenkomen koopt Wopke een neusspray. Hij is al een dag of zes flink verkouden. Op een bankje sprayt Wopke gelijk z’n eerste portie (voorbijgangers kunnen wel denken dat ’t iets anders is).
We lopen een brede laan over, omzoomd met platanen en herenhuizen met mooi versierde deuren. Veel bijzondere fonteinen, een foto waard. Het zou vandaag bewolkt worden, dus hebben we voor de zekerheid een jas meegenomen. Maar die hebben we de hele dag niet nodig: stralend blauwe lucht en zo’n 26 graden! We hebben geen koffie en brood meegenomen, we willen ergens een hapje eten tussen de middag, eettenten zat hier.
Nu naar de markten, eerst belanden we bij groente en fruit, mooi uitgestald. Ook vis, bij een kraam kruipen de krabben en kreeften door de kratten (mooie alliteratie hè), allemaal zo heel anders dan bij ons. Uiteraard veel kramen met kleding, sjaals, theedoeken, aardewerk en dan komen de geuren van lavendel, zeep en olijven op ons af. Wat een soorten, wat moet je kiezen? We kopen een pond olijven met Provençaalse kruiden en kijken onze ogen uit bij een kraam met grote paddestoelen. Het mannetje achter de kraam ziet eruit als zo’n plukker in de bossen, vinden we.
Rond een uur of 1 gaan we op zoek naar een leuke eetgelegenheid. Dan moet je een beetje uit de drukte weg, is onze ervaring. En ja, in een smalle straat vinden we “China Town” (Vietnamees en Chinees) waar we voor 11 euro het midi menu nemen, geholpen door een overvriendelijke jongen. Net als overal zitten we gewoon op straat, leuk sfeertje. Wopke neemt als voorgerecht loempia’s en Marijke vermicellisoep met kip. Daarna krijgen wij samen een schaal rijst en ieder een schaaltje met lekker gekruid vlees en groente en nog een kleine kom. De stokjes willen wij niet, dan belandt ons eten overal. Maar hoe verorberen we dit? We scheppen steeds wat rijst en vlees met groente in het kommetje en roeren dat door elkaar, alsof we dat dagelijks doen. Het smaakt ons heerlijk. Er hoort ook nog een glas rode wijn bij, een heel goede prijs voor een smakelijk maal.
Nu kuieren we nog allerlei straten door, er zijn veel statige gebouwen te zien. Komen het standbeeld van de schilder Cézanne tegen (je kunt zelfs een hele Cézanne route volgen). We gaan een paar kerken in, komen langs het stadhuis waar net een bruidspaar met gevolg uitkomt. Leuk om naar te kijken, al die mensen tiptop gekleed, ook kleine kinderen. We komen bij de grootste plantenmuur van Frankrijk, prachtig. Aan de andere kant bevindt zich de grootste watermuur van Europa, blijkt helaas gedurende een bepaalde tijd per dag in bedrijf, en nu niet. Het loont zeker de moeite om een aantal pleinen weer te bekijken, nu de markten zijn afgelopen. Veel gebouwen komen nu ineens tevoorschijn, daar stonden eerst kramen voor.
Als we het centrum van Aix genoeg verkend hebben pakken we om 16.45 uur bus 110 die ons weer keurig voor de camping afzet. Waar we nog lekker in de zon kunnen zitten met een wijntje en…Provençaalse olijven.


Zondag 11 oktober

Als we naar buiten kijken krijgen we dezelfde aanblik als gisteren: zon en blauwe lucht (saai hoor). Daar gaan we van profiteren, pakken onze wandelspullen en lopen weer naar het natuurgebied vlakbij. Eerst een stuk hetzelfde als vrijdag, maar bij een bepaalde kruising slaan we nu linksaf, richting Barrage Zola, een klein meer. Er zijn veel mensen erop uit getrokken, wandelaars, hardlopers, mountainbikers, honduitlaters. De meeste begroeten ons met een vriendelijk “bonjour”. Een paar rotsblokken aan een riviertje wordt omgedoopt als koffieterras, lekker in het zonnetje. Het meer is inderdaad niet zo groot, maar weer heel anders dan het vorige. Ondiep en daardoor groen met veel planten, net enorme groentesoep.
Nu willen we naar het oude Romeinse viaduct lopen, maar dat blijkt eigenlijk al een paar meter verderop te liggen. En steeds ontdekken we tussen al het groen weer een deel ervan. Wat knap dat ze zoiets 2000 jaar geleden al konden maken!
Verder naar het dorp Le Tholonet, met wat klimmen en dalen en natuurlijk prachtige uitzichten op de kleurige rotsen. Hier zien we borden die verwijzen naar Moulin de Cézanne, een molen die hij wel geschilderd zal hebben dus. Na een kasteeltje en een oude kerk zien we de molen al gauw aan de kant van de weg. Zonder wieken, die zaten er vast wel op bij het schilderij, gaan we nog eens nazoeken. Naast de molen staan een paar picknicktafels (met marmer blad), dus hier eten we ons brood. Gekookt eitje erbij, lijkt onderhand wel een Franse picknick (maar daar zien we meestal een fles wijn bij op tafel staan).
Om twee uur zijn we weer terug, hebben niet zo lang en ver gelopen (bijna 12 km.). De zon schijnt nog volop, dus ploffen we neer op onze stoelen, met een drankje erbij. Moeten zelfs eerst nog in de schaduw zitten, maar dat kan allemaal op ons “landgoed”. We hebben bijna de neiging om hier ook een bord voor te zetten, net als bij die landhuizen, “Domaine des Retraités” bijvoorbeeld (voor de lezers die geen Frans in hun pakket hadden: retraites = gepensioneerden).
Lekker buiten een wokmaaltijd maken en eten. Wopke volgt op de tv bij de receptie de rugbymatch Frankrijk – Ierland met een winst voor Ierland (dat moet ie even delen met John in Dublin, daar volgen ze het WK op de voet). Daarna wordt het fris en gaan we naar binnen. Marijke wil revanche met SkipBo, maar tevergeefs. Wopke verslaat haar weer en op onze CD zingen de BeeGees heel toepasselijk “You win again”.


Maandag 12 oktober

Dat het herfst is, merken we al aan veel dingen. Het is ’s nachts kouder en ’s morgens trekken we kouwe kleren aan, brr. Er dwarrelen continu blaadjes van de acacia bomen op de grond en op het dak van onze auto. Vannacht veel getik gehoord op het dak, maar dat was geen regen. Moeten dus allerlei blaadjes en takjes geweest zijn, wat maakt dat nog een geluid!
De lucht is grijs, het waait hard en het begint zacht te regenen. Wat het mooie weer betreft, is de koek onderhand wel op. Maar ja, we gaan toch langzamerhand weer richting huis. Net als meer mensen, er rijden weer verschillende kampeerders weg en het wordt steeds leger op de camping.
Ons brood is op, als ontbijt hebben we een kom rijk gevulde havermout. Twee dorpen verderop is een Lidl, helaas zonder vers brood. Dan maar even behelpen met dat simpele sandwich brood. We hebben maar weinig boodschappen nodig voor die paar dagen en eten zoveel mogelijk op wat we nog in voorraad hebben.
Koffie drinken we vandaag in de caravan, met een steeds harder loeiende wind. Het wordt de komende dagen ook geen geweldig weer, lezen we in de krant die elke dag keurig op tafel bij de receptie ligt. Maar we zijn de laatste dagen ook wel erg verwend.
Na het eten rijden we nog een stukje om in de omgeving. We volgen een weg die groen staat aangegeven op (de losse) bladzijde 168 van de Michelingids. Dat betekent dat het een mooie route is. Inderdaad, links en rechts bergen, olijfbomen en wijngaarden, veel herfstkleuren nu. Maar de lucht is grijs en het ziet er nu toch minder aantrekkelijk uit allemaal. Dus maar weer terug, we lezen en puzzelen wat en als de receptie open is, gaan we afrekenen. En ook even proberen of internet het doet en we nog een verslag kunnen versturen.
Vanaf morgen zijn de campings die we kiezen eigenlijk alleen maar een overnachting adres. Volgens planning zijn we zaterdag weer thuis, dat zal wel even wennen zijn na bijna zes weken rondzwerven…