Nog een paar dagen aan de zuidkust

Hallo allemaal,

Hier weer even wat belevenissen uit La Douce France. Ach, zo Douce is het hier ook niet altijd hoor. Het aantal muggenbeten dat Marijke de afgelopen weken heeft opgelopen van kruin tot enkels is niet meer te tellen, elke dag komen er weer flink wat bij. In de caravan hangt een penetrante lucht van Deet, Prrikweg en soms nog een schroeilucht nadat Wopke de dader elektronisch heeft dood "gesmasht". Is elk jaar vaste prik, letterlijk.
En als je niet kunt slapen vanwege muggen, gekletter van regen of een snurker naast je? De caravan heeft maar 1 (multifunctionele) ruimte...
Tja, jullie zien: vakantie is ook niet alles, haha.
Dus zo zoetjes aan maar weer eens richting Nederland. Morgen schuiven we weer een klein stukje op. Het is nu wel opletten welke campings nog open zijn in oktober. Maar we hebben meerdere gidsen en internet (als dat werkt tenminste).
O ja, de hagel waarover ik vorige keer schreef bleek regen te zijn die het geluid had van hagel. Dus dat viel mee. Ook geen extreem weer meer gehad gelukkig.

Veel leesplezier gewenst en groeten van ons,
Marijke en Wopke


Zondag 4 oktober

Het is droog, maar de lucht is grijs, dat kan nog veranderen natuurlijk. Op het radionieuws vernemen wij dat er zwaar noodweer is geweest in het gebied waar wij eerst zaten. We horen de namen Nice, Cannes en Antibes vallen en men spreekt over dertien doden en zes vermisten. Huizen onder water, wegen afgesloten, heel triest allemaal.
De afgelopen twee (regen)dagen bestond ons territorium uit een paar vierkante meter caravan, nu gaan we de buitenwereld in. Er is genoeg te beleven in deze omgeving, oude plaatsjes en mooie natuur. Eerst rijden we naar Le Muy, daar is op zondag een markt. Onderweg komen we een Lidl tegen, maar het vak van ons lekkere granenbrood is helemaal leeg. Komt ook niet meer vandaag, volgens een chagrijnige medewerkster (de eerste onvriendelijke Franse in 4 weken!).
In Le Muy is ook flink wat regen gevallen, de parkeerplaats is nogal modderig. De markt is vlakbij en uitgebreid. Kleding, sjaals, horloges, groente, fruit, zeep, olijven, noem het maar op. We zien hier veel allochtonen, waarschijnlijk Noordafrikanen, dus ook volop couscous en dergelijke te koop. Wij scoren drie paar sokken voor Wopke (die heeft inmiddels al meerdere sokken met een zichtbaar grote teen erin) en twee heerlijk geurende gegrilde kippen.
We toeren een rondje waarin een paar mooie plaatsjes zitten. Eerst een koffieplek vinden, dan verder naar Fayence dat we in de verte al tegen de bergen aan geplakt zien. We parkeren bij de kerk en genieten van een prachtig uitzicht over de omgeving, een landkaart in het echt. Overal kleine steegjes die uitnodigen om doorheen te lopen, in eentje zitten wel vijf katten bij elkaar. Veel oude wasplaatsen en overal hangen oude zwart-wit foto’s van Fayence en van winkels die hier vroeger waren.
Wopke vindt een super plek om te eten: een sfeervol overdekt terras dat hoort bij een opgedoekt restaurant. We gaan hier lekker zitten tafelen, met brood, koffie en een flink stuk kip. Lachen! Nu zitten we wel met vieze, vette handen. Maar Marijke tovert twee eau de toilette doekjes tevoorschijn uit haar broekzak, reclame van twee parfumfabrieken in Grasse. Haar vingers ruiken nu sterk naar Fragonard en die van Wopke naar Galimard (en dat kan nog wel een paar dagen duren).
Nu buigen we af naar het zuiden, de weg die wij vrijdag ook reden. Toen heeft Wopke er niets van gezien, met de caravan in de stromende regen. Het rijdt nu meer relaxed. In Bagnols-en-Forêt maken we een stop om wat oude straatjes door te lopen. Dan vinden we het welletjes en rijden naar de camping. De temperatuur is van 17 naar 23 graden gestegen en de lucht is grotendeels blauw. We kunnen lekker in onze royale tuin zitten. Volgens onze Nederlandse buren (die hier al 7 jaar komen) hebben wij de mooiste plek van de camping en dat kunnen we beamen. Heel royaal en hoog gelegen, wat nu goed uitkomt met al die regen. We hebben al een paar berichtjes gekregen van mensen die wat ongerust zijn, het noodweer is overal in het nieuws. Dus maar gauw laten weten dat hier alles goed gaat!


Maandag 5 oktober

Inmiddels ligt er al weer een stapeltje wasgoed in een hoekje van de caravan, dus na het ontbijt gaat Marijke weg met haar emmertje Biotex. Voor wat onderbroeken/sokkenlol. Als ze terugkomt knijpt Wopke er nog wat extra water uit en hangt ie de spullen op het rekje, laat de zon maar komen. Die komt voorzichtig door de wolken, we drinken koffie op ons terras en gaan dan weg voor een ritje.
Eerst richting Roquebrune en dan via een binnendoorweg naar de kust bij Saint Maxime en weer terug. Bij Le Muy komen we langs de Lidl, daar ligt het lekkere granenbrood, gelijk maar twee meenemen. Hoeven we voorlopig geen boodschappen te doen, want er zijn leukere bezigheden in de vakantie. Overal in de winkel hoor je Nederlands spreken, in dit gebied zijn veel Nederlandse toeristen (vooral gepensioneerden). Bij Roquebrune hebben we een magnifiek zicht op de roodbruine rotsen, even een paadje zoeken vanwaar je het goed kunt zien en fotograferen. Wel smal daar en kuilen met modder.
In Roquebrune kunnen we het weggetje binnendoor niet vinden, misschien weten ze het bij het VVV. Voor dit gebouw worden we aangesproken door een Nederlands echtpaar met de vraag of wij ze kunnen helpen. Ze hebben hun autosleutel in de auto laten liggen, hun reservesleutel ligt op hun camping in Le Muy. Wopke brengt de vrouw naar hun camping en komt even later met haar terug. Ze zijn heel blij en dankbaar, we krijgen een fles wijn en een doos chocolade van ze.
Het weggetje dat wij zochten weten ze bij het VVV ook niet, dus nemen we een iets groter rondje, ook door mooie natuur. Door de vele regen heb je nu overal kleine watervalletjes die de rotsen laten glinsteren. Nergens een plek te vinden voor onze lunchpauze. De parkeerplaatsen hebben geen bankjes en staan allemaal vol met auto’s van paddestoelenplukkers. Dan belanden we in Saint Maxime, gaan op zoek naar een parkeerplaats. We parkeren bij de jachthaven, trekken een ticket. Kon wel eens een dure boterham worden daar, zeer hoog parkeertarief. Vooruit maar, we eten ons brood aan de waterkant, lopen langs de luxe boten en door wat straatjes in de binnenstad. Als we ons ticket bij de slagboom houden kunnen we er zonder betalen door. Schijnt na 1 oktober overal zo te zijn, dat scheelt!
Verderop bij Saint Aygulf zien we een mooi zandstrand, omzoomd door palmen. Even kijken daar, er zijn een paar kitesurfers bezig, eentje lukt het maar niet overeind te blijven. We zien twee kinderen in het water, waarschijnlijk toch geen lekkere temperatuur. Wij wilden hier woensdag heen, maar of we dan kunnen zwemmen?
Op de camping genieten we nog lekker van de zon. Er komt een Nederlander naar ons toe met een vraag: zijn accu is leeg, of Wopke even helpen kan? Ach ja, hij heeft vandaag toch Wegenwacht dienst…


Dinsdag 6 oktober

Langs de kust ligt een schitterende route, de Corniche. Met aan de ene kant uitzicht op de zee en aan de andere kant de bergen van het Massief van Esterel, die schitterend roodbruin kleuren in de zon (als ie er is). Op aanraden van de andere Amersfoorters gaan we hem zowel heen als terug rijden, dan zie je toch weer andere dingen.
Dus de rugzakken inpakken met koffie, brood etc. en vertrekken. Het eerste stukje rijden we niet helemaal goed. We rijden door Saint Raphael, maar komen niet uit bij de zee. Wel een route door de natuur die bijna geheel uit golfbanen bestaat. Dan toch nog de zee en verder op de route. De bergen zijn inderdaad adembenemend mooi, wat een plaatje! We kennen deze route van een aantal jaren geleden, toen we op een camping in Antheor zaten. Dat is de volgende plaats, we herkennen de camping aan het grote viaduct met het strandje aan de overkant. Zo leuk om terug te zien. Hier strijken we neer voor ons “bakkie” met uitzicht.
Nu we zo dicht bij Cannes zijn, wil Wopke daar ook wel even rondlopen. Marijke is bang dat dit niet zal lukken vanwege het noodweer afgelopen zaterdag, Cannes is toen erg getroffen. Vlak voor Cannes kunnen we parkeren en lopen verder naar de boulevard. Hier is het een drukte van belang, allemaal mensen met weer van die koordjes met een pas om hun nek, je ziet niet anders (behalve af en toe een toerist, herkenbaar aan z’n rugzak). Er is een groot congres of beurs op filmgebied, je hoort allerlei talen voorbijkomen. We vinden een bankje om te eten, naast ons een Afrikaan die de hele tijd allerlei rommel aan ons wil verkopen. Er komt weer van alles langs lopen, hooggehakt en niet in een CenAtje.
Bij het VVV halen we een plattegrond die een wandelroute aangeeft. Die valt ons wat tegen, gaat door een soort PC Hooftstraat met kleding die 20 keer zoveel kost als wat wij betalen. Het oude centrum is wel aantrekkelijk, maar nogal een klim en we moeten ook nog een stuk terugrijden. Langs het strand zien we veel rommel liggen, daarop gewaaid tijdens het noodweer. Ertussen liggen wat mensen te zonnebaden, het is een graad of 24. En dan passeren we een straat die afloopt richting zee, daar staan zeker tien auto’s in allerlei standen, op z’n kop, half over elkaar heen, met deuken en modder. Vlakbij is een ploeg aan het schoonmaken in woningen. In zee ligt een auto, daar gaat een duiker van de brandweer op af. Heel heftig om te zien. Hopelijk was dit alleen materiele schade. We hoorden dat er in totaal 20 doden zijn gevallen, een echte ramp.
We rijden via de Corniche weer terug en genieten van de schitterende uitzichten. Nu zien we inderdaad bepaalde rotsen en gebouwen anders of beter. Het weer is ’s avonds nog goed, dus kan de spaghetti buiten geserveerd worden. Het gaat schoon op, ook handig met de vaat. Waarvoor we nu wel weer heet water hebben gelukkig, dat kan hier nog wel eens verschillen van dag tot dag.


Woensdag 7 oktober

Zon en blauwe lucht, zoals voorspeld. Maar die harde, koude wind gaf internet niet aan voor vandaag! Wij wilden naar het strand van Saint Aygulf, maar daar is nu weinig aan. Het zal wel dezelfde aanblik geven als laatst in Cagnes sur Mer, met die hoge golven. Er rust een vloek op onze strandplannen, gelukkig zijn wij geen echte strandmensen. Maar het had ons toch wel erg leuk geleken om in oktober lekker in de warme, heldere zee te zwemmen. Voor Wopke is het zeker geen doen nu, want hij hoest, niest en snuit al drie dagen lang.
We gaan nu naast de caravan uit de wind zitten met een bakje koffie en voor ons brood schuiven we gewoon weer een stukje verder op. Lekker de ruimte hier. We hebben nog een kleine wandeling liggen vanaf de camping, dus gaan we die na het eten lopen. Door bospaden met veel zicht aan alle kanten op de kleurige rotsen, veel groen van de parasoldennen. Na een bepaalde kruising raken we het spoor bijster en komen we er niet meer uit, dus dezelfde route maar weer terug. Toch zeven kilometer gewandeld en anderhalf uur lekker bezig geweest.
Eigenlijk hebben we geen duidelijke plannen meer voor dit gebied, we besluiten om morgen verder te trekken. Naar een camping in Beaurecueil, bij Aix-en-Provence. Maar een klein stukje, waarschijnlijk twee uur rijden.
Tijdens de afwas spreken we een Nederlander die twee plaatsen verderop staat. Hij vertelt hoe hij deze week weer terug rijdt, via een mooie en goed berijdbare route. Wopke knoopt het goed in z’n oren, want zulke tips zijn altijd handig.
Marijke gaat proberen weer wat verslagen te versturen. Op deze camping hebben we internet (al moet je soms veel geduld hebben) en we hebben geen idee hoe dat op ons volgende stekkie zal zijn.