Vence in de Provence

Hallo allemaal,

Nu zitten we met de laptop in het VVV van Villeneuve-Loubet. Wilden hier naar het strand en zwemmen, het laatste zal wel niet lukken. Het stormt, met hoge golven!
We zitten nog in de Provence, want daar zien we op de weerkaart de meeste zonnetjes en daar komen we voor tenslotte.

Iedereen het beste gewenst (en mooi weer).
Groetjes,
Marijke en Wopke

Vrijdag 25 september

Het prinsdom Monaco is ons reisdoel vandaag. Heel apart, een landje niet veel groter dan een flinke stad. Thuis nog eens opzoeken hoe groot en hoeveel inwoners.
Rond half tien vertrekken we, eerst door het centrum van Vence (met smalle straten, marktkramen en eenrichtingsverkeer, pff). Bij Nice pakken we de tolweg. Regelmatig door een tunnel, bij de tolpoorten hebben we al steeds sneller door wat we doen moeten. Maar vlak voor Monaco lezen we “Bouchon”, dat dit file betekent weten we inmiddels. Dus een flinke tijd geduldig wachten, maar we hebben er zon bij en heel mooie uitzichten.
Dan zien we Monaco liggen, aan de blauwe zee, overal prachtige gebouwen. Het is nu de kunst om een parkeerplaats te vinden, bij de meeste staat vooraan een bord met Complet, ook dat woord kennen we! We rijden achter een hele meute zoekende auto’s aan en vinden uiteindelijk de parkeergarage van La Gare (het treinstation). Door een tunnel en dan alsmaar draaien tot we op niveau -12 een plek vinden. Hoe komen we nu naar buiten? Geen mens te zien, uiteindelijk ontdekken we een deur en door verlaten smoezelige trappen komen we uiteindelijk buiten (blijkt de nooduitgang). Met twee eveneens dolende Japanners lopen we naar beneden het centrum in. Ruim twee uur (en 42 km.) later!
Aan de overkant bij het water zien we allemaal witte tentjes en is het een drukte van belang. Wij gaan daar eens kijken, maar moeten onze weg achter de hekken vervolgen. Hier vindt de Jachtenbeurs plaats, wij vallen duidelijk niet in de doelgroep. Men loopt allemaal met een koord met pasje om, als bezoeker of standhouder. En tiptop gekleed natuurlijk, de dames keurig gekapt, hooggehakt en in een wolk van parfum. Men lijkt hier wel van een andere wereld (of wij?). Wopke had z’n witte overhemd aan moeten trekken (er liggen er thuis zat, van de Dela nog) en de Teva sandalen van Marijke kunnen hier ook eigenlijk niet.
Op het eind van de pier gaan we zitten met ons bakkie koffie en kijken naar de jachten die daar liggen en de mensen die langs varen, dat is wel even vol te houden. Zeker met die stralende zon, het is een graad of 26.
Omdat Monaco zo klein is kan je het in een dag helemaal bekijken. We kuieren naar een paar zeer fraaie, indrukwekkende gebouwen. Het ene is het casino, we lopen de hal in en zien dat daar wifi is. Marijke vraagt of we dat even kunnen gebruiken, is oké. Dus sturen we een aantal verslagen de ether in en krijgen via de app leuke foto’s te zien van John en Lorna en Marcel en Guda in Portugal.
Vlakbij staat nog een zeer fraai gebouw, het Hotel de Paris. Een en al luxe, ervoor staan geparkeerde Ferrari’s en Mazerati’s. En de mevrouw met die te strakke witte jurk loopt hier ook weer rond, haar man kijkt nog even sip.
Nu een stukje naar boven, in deze wijk ligt het paleis, de kathedraal en een groot museum. Verder nog wat kleine sfeervolle straatjes. In de kathedraal zien we de graven van prins Rainier en prinses Gracia. Boven hebben we een mooi uitzicht op Monaco, heel leuk om dit eens in het echt te zien. We ontdekken onze garage en gaan maar weer via die rare weg naar binnen, vinden ook geen andere. We vinden onze auto, maar hoe komen we eruit en hoe moet je betalen? Een vriendelijke man legt het ons uit en zo komen we (door een zeer smalle uitgang) weer buiten. De terugweg gaat een stuk sneller, zonder files.
We maken een lekkere wokmaaltijd die we in het zonnetje verorberen, daarna wordt het frisser. Naar binnen voor twee spelletjes SkipBo, toch een beetje casino idee…


Zaterdag 26 september

Dit weekend is er een feest in Vence en is er van alles te doen. We hebben op de folder al een paar interessante dingen gezien en we besluiten vandaag dus naar Vence te gaan. (Marijke spreekt het op z’n Frans uit, Wopke blijft het hardnekkig uitspreken als een hagelslag).
Gisteren zagen we daar volle parkeerplaatsen, dat zal vandaag helemaal wel een drukte worden met parkeren. We gaan met de fiets, de afstand is geen probleem. Alleen is het niet al te vlak, we gaan het eerste stuk flink naar beneden. In het centrum kunnen we onze fietsen aan het hek zetten, aan het Place du Grand Jardin. Daar gaat zo de harmonie van St.Paul de Vence spelen. We vinden een mooi plekje en kijken wat er zoal langs komt kuieren. Hippe sjieke mensen, maar ook veel oude mensen met hun boodschaptassen. De harmonie is een groot gezelschap van mannen en vrouwen, ze spelen enthousiast een gevarieerd repertoire. Een paar nummers speelde Wopke vroeger ook in de big band, zoals In the Mood. We lopen langs de kramen op het plein, veel kunstenaars met hun werk. Je kunt ook cursussen volgen bij ze, in Vence wonen veel kunstenaars.
Er staat een uitgebreide kraam van de regionale VVV, waar we ze ons voorzien van allerlei info en folders. Er treedt nog een andere muziekgroep op, een vrolijke club die zich steeds verplaatst. Zij spelen muziek uit de Provence, hebben we al eens eerder gezien (in Odoorn). Men bespeelt met de linkerhand een fluit en met de rechterhand een grote trom, heel apart.
Het centrum van Vence bestaat uit allemaal kleine straatjes met een Provençaalse sfeer. Luiken, bloembakken, uithangborden, genoeg inspiratie voor al die kunstenaars. En overal zit men uitgebreid te tafelen. Het is nogal aan de prijs, dat is het ons niet waard. Wij kopen druiven, in de aanbieding bij Casino, wassen die onder de fontein en eten ze op een muur met uitzicht over de stad. En even later scoren we allebei twee bekertjes met rosé en wat hartige taart, gratis verkrijgbaar op het festivalplein.
Er is nog meer te beleven vandaag, maar dan moeten we te lang wachten. Dus pakken we onze fiets en rijden terug naar de camping. Via een andere route waarbij je tot Marijkes verbazing (en opluchting) amper hoeft te klimmen. We zetten onze stoelen in de zon en komen al lezend en puzzelend de middag wel door. Na het eten wordt het fris, we gaan de caravan in en maken plannen aan de hand van alle folders die we vandaag gekregen hebben.


Zondag 27 september

Al een paar keer hebben we vanuit de auto een mooi plaatsje op een heuvel zien liggen. Dat blijkt Saint Paul de Vence te zijn en dat willen we vandaag bekijken. Maar hoe gaan we daar naar toe? Het is vrij dichtbij, gaan we fietsen, lopen, er rijdt ook een bus hoort Marijke van iemand. Toch maar met de auto, niet ver van het oude centrum parkeren we (voor 4 euro, gratis parkeren lukt hier niet). We lopen naar boven, de andere toeristen achterna. Door een poort in een vestingmuur belanden we in de oude binnenstad. Overal schattige straatjes, het zijn eigenlijk meer steegjes. Een echte Provençaalse sfeer met die bloembakken, kleurige luiken en in veel straatjes ligt een hond of kat om het plaatje compleet te maken.
In Saint Paul zijn veel kunstenaars neergestreken, over zijn ateliers en winkeltjes. We bewonderen het werk van een schilder die gelijk een heel boekwerk van zijn werk met ons doorbladert en uitleg geeft, zo leuk.
Er zijn meer mensen op het idee gekomen Saint Paul te bezoeken, hele busladingen lopen achter een gids aan. Ook hier de onvermijdelijke Japanners die de steegjes blokkeren omdat zij bij elke bloempot op de foto moeten, en dan wel met ieder plukje haar eerst netjes, en dan komt zus of vriendin er weer naast, pff.
We hebben een plattegrond, maar soms dwalen we ook maar wat rond. Komen wel eens in dezelfde straatjes uit, maar zien dan toch weer nieuwe dingen vanuit de andere richting.
De beroemde schilder Marc Chagall heeft hier gewoond en ligt begraven op het kerkhof. Wij lopen hier rond, vinden zijn graf met rondom allemaal steentjes waarop men iets heeft geschreven. Chagall is 98 geworden, het leven hier heeft hem goed gedaan. Wij vinden het hier ook zeer aangenaam, eten ons brood in de zon, met uitzicht op een prachtig landschap. Drie uur later, om kwart voor twee, zijn we weer bij de parkeerplaats en rijden terug naar de camping.
Nog even lekker in de zon zitten en dan eens kijken welke wandelpaden hier achter de camping langs lopen. We zien namelijk vaak mensen wandelen, hardlopen, hun hond uitlaten vlak achter het hek van onze camping. Na wat zoeken vinden we het pad door het bos en volgen de tekens. Het pad loopt richting Saint Paul de Vence. Misschien hadden we toch wel kunnen gaan lopen? Maar dat heb je nu eenmaal als je ergens nog niet eerder geweest bent. We keren weer om, anders dwalen we teveel af, komen langs de achterkant van de camping. Veel lege plekken, het is echt einde seizoen. Deze streek bevalt ons goed, en vooral het mooie weer!


Maandag 28 september

Lekker buiten ontbijten met onze afbak broodjes. Vandaag is ons huisdier er niet: een konijntje dat soms gelijk met ons ontbijt en in rap tempo gras en blad naar binnen mummelt. Maar nu zien we een groene specht, kunnen hem goed bekijken met de verrekijker. Als Wopke een foto wil maken vliegt ie net weg, jammer.
We hebben zaterdag folders meegenomen van drie leuke dorpjes in de buurt, die dicht bij elkaar liggen. Via een kronkelige weg rijden we eerst naar Saint Jeannet, we zien het dorp goed liggen op een heuvel. Met de plattegrond erbij lopen we een groot deel van het oude centrum. Bij de interessante punten hangen bordjes met uitleg. We komen o.a. bij een oude wasplaats, een oven, de bewaarplaats van het kruit. Ook hier weer allemaal smalle straatjes die er fleurig en schilderachtig uitzien. Hier is het heel rustig, geen invasie van fotograferende Japanners.
De volgende plaats die we aandoen is Gattières. We vinden vrij makkelijk een parkeerplaats en verkennen met een plattegrond het plaatsje. Steegjes met geheimzinnige poortjes, ook hier is het net een openlucht museum. In onze folder staat een fotoserie van voordeuren in deze straatjes. Marijke probeert die te ontdekken, dat valt tegen, op het laatst komt ze er eindelijk eentje tegen.
Nu het laatste plaatsje. La Gaude. Dat is iets meer richting de kust en we zien vanaf La Gaude een flink stuk van de omgeving, waaronder de zee en de rivier de Var. En overal in de bergen prachtige huizen, met een lap grond erbij waarop vaak een zwembad. La Gaude stelt niet zoveel voor, we zijn er snel uitgekeken. Er lopen hier een paar wandelpaden, maar die trekken ons nu niet zo. Want er komen donkere wolken aan en even later vallen al de eerste regendruppels, was ook voorspeld. De temperatuur zakt gelijk van 22 naar 16 graden.
Volgens de weerberichten zal het morgen droog zijn, dan hebben we een mooie route gepland: De Gorges du Loup.


Dinsdag 29 september

Het is bewolkt en frisjes, maar er is geen regen voorspeld. Dus volgen we vandaag de route van de “Gorges du Loup”, een berggebied langs de rivier de Loup met meerdere mooie oude dorpjes.
Eerst naar Tourrettes sur Loup, een dorp hier vlakbij. Met een klein middeleeuws centrum, een dorpsplein met jeu de boules banen en allerlei nauwe, schilderachtige straatjes, een kapel met bijzondere muurschilderingen. Net buiten het dorp bezoeken we het museum dat laat zien hoe men van de Victoria viooltjes snoepjes, jam en likeur maakt en van de blaadjes parfum. We krijgen een map met info in het Engels, zien een filmpje over het vele werk.
Dan verder naar Le Pont du Loup, het beginpunt van de route. Eerst even koffie drinken bij een oude wasplaats aan een rivier en dan naar de fabriek van Florian waar men van bloemen en allerlei fruit snoep, jam e.d. maakt. Alles gaat met de hand, geen wonder dat die producten schreeuwend duur zijn. Een doos snoepjes voor 40 euro bijvoorbeeld. We krijgen een rondleiding in het Engels en kunnen goed zien hoe men werkt. Op het eind mogen we van alles proeven, erg lekker, maar er zit wel heel veel suiker doorheen!
De weg kronkelt tussen de bergen door, heel indrukwekkend met al die vormen en kleuren. Gourdon is de moeite van het bezoeken waard, dus nog een stukje verder naar boven waar we in een soort sprookjesboeken dorpje belanden. Kleine straatjes met overal bloempotten, veel winkeltjes die geurige producten verkopen. En een schitterend uitzicht over de omgeving. We zien de zee en kunnen Nice en Antibes goed onderscheiden.
Nu verder naar het noorden, richting Courmes. Schijnt ook erg mooi te zijn, maar de weg ernaar toe is erg smal, Wopke vertrouwt het niet zo. Dus naar de volgende stop, dat is de waterval Saut du Loup. We gooien 2 euro in een automaat en komen dan via een draaihek bij de waterval. Het zijn er meerdere. Aan de ene kant stroomt ie wat langzaam langs groen en mos naar beneden en aan de andere kant raast ie met geweld door grote gaten in de rotsen.
We komen nu weer aan bij ons beginpunt en rijden terug naar de camping. We hadden onze wandelspullen meegenomen, maar dat is er niet van gekomen, hoewel er wel mooie routes zijn in die omgeving. Op ons stekkie gaan we buiten zitten, maar het is nog steeds bewolkt en niet zonnig, vesten aan dus. Na het eten (binnen) kijken we een DVD op de laptop, over Irena Sendler die 2500 Joodse kinderen heeft gered uit het getto van Warschau, mooie film.