Richting Castlebar

Hallo weblog lezers,

Voor we zo ons bed opzoeken (morgen op tijd opstaan voor onze eerste wandeldag) proberen we nog even een verslag te plaatsen. De sterkte van de verbinding is LAAG, dus afwachten maar.
De afgelopen dagen weinig ondernomen, de reden zal duidelijk zijn. Maar ja, er is altijd toch wel iets te vermelden. Nu zitten we vijf dagen op een camping in Castlebar waar wij mee gaan doen aan de wandel vierdaagse (zie: www.castlebar4dayswalks.com)
Wij hebben nog nooit eerder aan een vierdaagse in het buitenland meegedaan, maar nu konden we het mooi combineren met onze vakantie.

Wij wensen iedereen alles goeds en laten na de vierdaagse wel weer weten hoe het ons is vergaan.
Groeten van de Ramblers


Zondag 26 juni

Het regent pijpestelen (de spellingscontrole zegt: pijpenstelen) en de storm loeit om de camper (zo’n “enge film geluid”). De kliffen voor ons zijn helemaal verdwenen, aan alle kanten is het egaal grijs. Net een televisie zonder beeld. Wopke zegt: Moeten we eerst ergens een munt in gooien of zo? Dat moet je hier wel doen bij de douches, voor 1 euro krijg je een munt om vijf minuten te douchen. Wopke gaat naar de douches bij de receptie, dus nog verder lopen in de regen. In het gebouw dichterbij is de boel namelijk in onderhoud. Ook hier is het opletten met douchen: eerst je helemaal uitkleden en dan de munt in het apparaat gooien, want die vijf minuten starten gelijk.
De toiletten zijn ook eigenaardig, de brede deuren van de toiletten gaan naar binnen open, een slank persoon kan als ie z’n buik intrekt langs de deur en de toiletpot bereiken. In de damestoiletten hangt binnen op de deuren overal een spreuk, zoals: “A balanced diet is a cake in each hand”.
De camping ziet er mistroostig uit, maar wij zitten in ieder geval gerieflijk in onze camper. Om ons heen staan nogal wat iglotentjes, naast ons staat een tentje van twee fietsers.
Om twee uur gaat Wopke naar de pub om naar het voetballen te kijken: Ierland tegen Frankrijk. Marijke blijft in de camper met laptop en boeken, gaat douchen en boekt bij de receptie een tweede nacht bij (dat is maar 1 keer lopen door de regen).
Wopke heeft zich goed vermaakt in de pub, het was daar een gezellige drukte. De Ieren juichten voor hun landgenoten, maar ook voor de tegenstanders.
Morgen trekken we weer iets verder, Wopke heeft op de app een camperplaats aan een meer gevonden. Vandaag alleen maar binnen gezeten en geen kilometer kunnen trainen voor Castlebar. Marijke is niet verder gekomen dan de douches en Wopke naar de pub en terug!


Maandag 27 juni

Rond een uur of tien rijden we weer verder, eerst weer een stukje terug van Achill Island af en dan buigen we af naar het noorden. Via de N59, we zijn bijna de enige weggebruikers. Het is bewolkt en het waait flink, maar het is droog en dat is erg aangenaam na al die buien. Onderweg zien we overal weer het winnen van turf in de veengronden, heuvels in de verte en de heide begint al wat te kleuren. Langs de weg steeds borden waarop Ballycroy National park staat aangegeven en dan komen we bij de afslag naar het bezoekerscentrum van het park. Bij de receptie geeft het meisje ons allerlei info over het park en wandelmogelijkheden. In de ruimte ernaast is van alles te leren over dit gebied, flora, fauna en hoe de mensen vroeger leefden. We bekijken filmpjes waarin oude mensen vertellen over hoe ze turf gingen steken, wol bewerkten, enz. Gelukkig met Engelse ondertiteling, want ze hebben een zwaar accent. Het centrum is erg aantrekkelijk ingericht, ook voor kinderen.
Buiten lopen we een kort rondje en gaan dan weer op weg. Bij Bangor slaan we af naar het oosten en al gauw komen we in Crossmolina. Dit dorp ligt aan een groot meer, Lough Conn. En aan dit meer ligt een mooie camperplaats, zelfs met een keurig toiletgebouw erbij. Er staat nog niemand, dus parkeren wij op een plek met een goed uitzicht op het meer. Aan de picknicktafel voor ons eten we ons brood op, want het is (nog steeds) droog.
We proberen een wandelroute in de omgeving te volgen, maar raken het spoor wat bijster. Dan zoeken we zelf wel een route, door het groen (en wolken mugjes!) en komen vanzelf weer in het centrum uit, voor zover je dat hier een centrum kunt noemen.
Bij het meer gaat Wopke zijn hengels uitgooien, het is al weer even geleden dat dit mogelijk was. Naast ons komt een camper staan waarin een Engelse vrouw (zo rond de 70 jaar) alleen in rondtoert. Zij vertelt dat ze alleen maar op gratis plaatsen staat, nooit op campings. Daarna arriveren nog een Engelse en een Nederlandse camper. Wopke heeft niets gevangen, na het eten probeert ie het weer en vangt dan vier grote baarzen. Met wormen uit Amersfoort, die al de hele tijd meereizen in een emmertje aarde achterin de camper.


Dinsdag 28 juni

Wat tikt er tegen het raam? Nee, geen roodborstje, maar weer die @#$%^&*regen! Gisteren hadden we een droge dag, maar we zijn blij gemaakt met een dooie mus (om nog maar een vogel te noemen).
’s Morgens vroeg is het eventjes zo goed als droog en gaat Wopke om half zeven vissen, tot half negen. Hij is het wel gewend om vroeg op te staan als ie gaat vissen.
Na de koffie willen we naar een camperplaats aan Lough Cullin, het meer ten zuiden van “ons” meer. Door de regen en plassen op de weg, die onderhand ook wel meren lijken, gaan we op zoek naar deze plek. Die wel op een bord aan de weg staat aangegeven, maar daar houdt het mee op. We zien wel een andere plek, maar dat heeft met deze regen geen enkele meerwaarde. Het is nu toch geen weer om 1 van die mooie loop walks in de natuur te maken bij Foxford, hier niet zo ver vandaan. Daar hebben wij een uitgebreide folder van, die stoppen we nu maar bij de spullen voor John en Lorna.
Dus maar weer terug naar ons vorige stekkie aan het andere meer. ’s Middags nog maar even de benen strekken, naar het dorp en terug. Anders zijn we onderhand stram als we in Castlebar gaan lopen. Terug bij het meer krijgt Wopke toch weer de kriebels om te vissen en in die anderhalf uur lost Marijke een grote doorloper op (wel even het vermelden waard, toch). Inmiddels staat er een Engelse en Franse camper naast de onze en de Fransman komt Wopke wat vragen over het vissen. Maar tussen een Fransman die geen Engels spreekt en een Nederlander nauwelijks Frans, komt een conversatie niet echt op gang.
Morgen naar de camping in Castlebar, daar staan wij vijf nachten en hebben dit thuis gereserveerd. Die zal wel vol staan met deelnemers aan de vierdaagse, we zijn benieuwd.

Woensdag 29 juni

Het heeft de hele nacht weer hard geregend (ja, het wordt een beetje eentonig) en Marijke heeft op een gegeven moment haar oordoppen gepakt, dat scheelt toch iets. Ze deed heel stilletjes, maar de andere “globetrotter” lag toch lekker in dromenland.
Na de koffie rijden we naar Castlebar, waar we een camping hebben gereserveerd en we vanaf donderdag meedoen aan de internationale wandel vierdaagse. We gaan via de N58 en door Foxford, het is een iets grotere weg, maar helemaal niet druk. In Castlebar doen we eerst boodschappen in onze favoriete supermarkt, we hebben sowieso proviand nodig voor onze wandelingen.
De camping Lough Lannagh Village is goed te vinden (www.loughlannagh.ie) en bij de receptie wacht ons een warm welkom. De zus van de beheerder blijkt getrouwd te zijn met ene Bekema (verre familie?), ze wonen in “Voorsjoten” bij Den Haag. Gezellig gebabbeld met hem en zijn vrouw en dan een plekje zoeken op het mooi verzorgde terrein. De camping is niet groot, maar bijna leeg. Behalve wij staan er nog vier mensen en wij zijn de enige wandelaars, hoe is het mogelijk!
We zetten de camper op een mooie plek tussen hoge struiken, beetje beschut tegen de wind. Na onze boterham lopen we naar het Royal Hotel waar we de pijlen volgen naar de ruimte waar een aantal mensen van de organisatie achter een tafel zitten. Het duurt even voordat ze onze inschrijfkaartjes uit hun bakje hebben opgediept, maar dan krijgen we ze toch. Met drie kaartjes erbij voor de bus die de mensen die aan de ramble meedoen (klauteren door de natuur) naar de startplekken brengen. Die zijn elke dag ergens anders, zodat je leuk wat van de omgeving zult kunnen zien.
Om acht uur vanavond is er nog een briefing voor de deelnemers, dan komen we wel terug. Het is maar op een steenworp afstand van onze camping, super handig. We lopen het centrum van Castlebar door, met gezellige en (uiteraard) kleurige straatjes. Voor het hotel staat een bruidspaar met familie en we weten bijna zeker dat zij tot de Travellers horen (nog wel eens te zien op tv), gezien hun overdreven kleding. Vooral decolleté en super korte rok zijn belangrijk.
Terug op de camping is het zowaar droog en kunnen we buiten in de zon zitten!
Maar de voorspellingen voor de komende dagen zijn niet rooskleurig helaas.
Na het eten lopen we weer naar het Royal Hotel waar de aanwezige deelnemers info krijgen over wat ze te wachten staat. Bij de ramble walks lopen we allemaal bij elkaar (net als bij onze SOPtochten op woensdag), ze zijn niet veel langer dan 15 kilometer, maar wel met klimmen erbij en soms glibberige paden. Wij hadden het veel drukker verwacht, er zijn tot nu toe 450 inschrijvingen en er komt nog wel wat bij. We horen vrij veel Nederlanders om ons heen en herkennen Cobie, een vrouw uit Hilversum die vaak met de SOP meeloopt.
Thuis gekomen pakken we onze rugzakken alvast zoveel mogelijk in, wat extra brood, fruit en noten. Want bij de ramble is onderweg niets te krijgen, dat is wel het geval bij de road walks, maar die lijken ons minder aantrekkelijk.