De Klussenbus

Hallo allemaal,

Het duurde even voordat wij weer in de ether waren, nu dus weer even flink wat belevenissen. Wij waren de laatste dagen wel in "de bewoonde wereld", maar in dat nieuwe huis was nog geen internet.
Nu zitten we in een gezellige pub in Wexford en daar hebben ze Wifi, dus gauw gebruik van maken. Aan de bar zitten allemaal mannen uit de buurt, Marijke heeft net de hele Wild Rover voor ze gezongen, stonden ze wel van te kijken.
Vanavond om 21.30 uur (Ierse tijd, dus in Nederland 22.30) varen we weer terug. Vanaf Rosslare naar Cherbourg, dus dat is weer ca. 17 uur varen...
Dan nog twee dagen Frankrijk en Belgie, we zijn op vrijdag 15 juli weer thuis. Daar zullen we de laatste dagen nog wel even iets versturen. Alles verloopt tot nu toe naar wens, het weer kon wel wat beter. Maar in Ierland moet je de lat niet hoog leggen. Vandaag is het droog en dat is al heel wat.

Groetjes van de klussers en tot mails of ziens,
Marijke en Wopke


Maandag 4 juli

Vandaag blijven we even wat langer op bed liggen, onze wandel- en dansspieren even wat rust geven.
We hebben voor vandaag niets gepland. Marijke gaat eens wat opschrijven over onze avonturen tijdens de Ramble. Daar is niet zoveel van gekomen, had ze ’s avonds niet zoveel puf meer voor. Het is een grijze dag met af en toe wat regen, maar niet zo slecht als we al wekenlang gewend zijn hier. Maar in Nederland hadden ze laatst ook heel slecht weer, hebben we vernomen. Enorme hagelstenen hebben in Brabant erg veel schade aangericht.
Wopke gaat nog even afkicken en wandelt rondom het meer hier vlakbij. Marijke wil liever de verslagen afronden, dan kan ze weer iets op het weblog plaatsen. Heeft men een beetje een idee wat deze vierdaagse inhoudt, al moet je er eigenlijk bij geweest zijn om het echt te begrijpen. Het internet in de camper is zeer zwak, dus gaat Marijke naar een zaaltje in het hotel, daar lukt het goed.
Morgen gaan we eerst naar het museum in Castlebar (dat is op maandag gesloten). Na zoveel na-tuur nu maar weer eens een portie cult-uur. En daarna naar Howth (Dublin). Na vijf dagen vrij kan Wopke weer in actie komen als chauffeur.


Dinsdag 5 juli

Het National Museum of Country Life wordt overal aanbevolen. Het ligt zo’n 8 kilometer verderop, we kwamen er op de heenweg al langs. Gratis entree, dat is ook mooi meegenomen. Het museum gaat om 10 uur open, we zijn iets te vroeg, dus eerst maar even een bakje koffie. Het museum ligt op een groot parkachtig terrein en je loopt in het moderne gebouw van boven naar beneden, omdat het tegen een heuvel is aangebouwd.
Het is inderdaad een prachtig museum met film, foto’s en zeer veel voorwerpen die een beeld geven hoe de mensen vroeger op het land leefden. Prachtig om te zien wat men allemaal kon maken van eenvoudige middelen, zoals allerlei rieten manden. En dat leerde men gewoon van vader of grootvader. Ook wordt belicht hoe men met elkaar omging bij een sterfgeval of hoe men feestvierde. Dit museum is zeker een aanrader!
Tegen twaalven gaan we nu echt op weg naar Howth/Dublin. Met de Road Map van John komen we er goed uit en rond lunchtijd belanden we in Strokestown bij de poort van een ander bekend museum: Het Irish National Famine Museum, met vele info over de grote hongersnood van 1845 in Ierland. Eerst onze eigen honger maar even stillen en dan lopen we naar de receptie om te vragen wat de entreeprijs is. Wij hadden het vermoeden dat het gratis was vanwege het woord National, maar hier vragen ze een pittige entreeprijs en dat is het ons niet waard voor even tussendoor. Je kunt mooi wandelen in een groot park eromheen. Maar met regen trekt ons dit niet. Dus verder maar weer.
We komen op de route die we op de heenweg ook al reden en herkennen bepaalde dorpjes. Ook nu stoppen we weer op het pleintje in Culmullen, omringd door prachtige bloembakken.
John liet ons weten dat hij om 17.45 uur thuis zal zijn, dus als wij rond half vijf in Howth aankomen lopen we nog een rondje bij de pier waar het altijd gezellig druk is. We treffen John en Lorna in een restaurantje, leuk om elkaar na vijf weken weer te zien. Daar eten we een hapje en rijden dan naar hun huis in Santry, een voorstad van Dublin. Daarvan hebben ze gisteren de sleutel gekregen. Bij hun huis staan Joe en Miriam (de ouders van Lorna) en Ronan en Vanessa (haar oudste broer en zijn vrouw) al te wachten, want zij krijgen ook een rondleiding. Het huis is van een oude vrouw alleen geweest, en dat is goed te zien. Qua onderhoud en schoonmaak is er niets gedaan, dus wij gaan morgen de handen eens goed uit de mouwen steken. In de achtertuin staat alleen maar onkruid (kniehoog), daar zit ook een heel stukje werk in. Maar na al het wieden heb je een ruime tuin op het zuiden, waar John en Lorna de nodige groenten in gaan verbouwen. Binnen moet er ook zeer veel opgeknapt en veranderd worden, dat gaan ze onderhand beetje bij beetje doen. Ronan en Vanessa hebben zelf vorig jaar een huis en tuin helemaal gerenoveerd, dus die hebben genoeg tips. Beneden zijn er twee kamers, een kleine voorkamer en een wat grotere achterkamer, zoals je bij ons vroeger ook vaak tegenkwam.
Wij slapen vanavond in onze camper die voor het huis in Howth staat. Maar die altijd aanwezige meeuwen slapen dus nooit en krijsen om het hardst. Marijke haalt de oordoppen maar weer voor de dag…


Woensdag 6 juli

John en Lorna zijn al vroeg naar hun werk gegaan. Zij hebben weinig snipperdagen en moeten in deze periode ook collega’s vervangen die op vakantie zijn. Dus komt het mooi uit dat wij er zijn, wij hebben plenty snipperdagen.
Om negen uur rijden we naar Santry en parkeren daar nu onze camper (klussenbus) voor de deur. In de keuken moet ongeveer alles veranderd worden, maar wij gaan ons wijden aan behang verwijderen (ja, behang in de keuken!) en kastjes schoonmaken. Eerst de bovenste laag van het behang, dan verdwijnt het appeltjesmotief en houden we een dunne, donkergele laag over. Die gaan we te lijf met een spons en warm water en een plamuurmes. Tja, die hebben ze (nog) niet en Wopke loopt naar een winkelcentrum waar hij er na wat zoeken twee bemachtigt. In de tussentijd gaat de voordeurbel en staat er een man op de stoep, die een stuk verderop woont: Is die camper ook te koop? Ik ben al lang op zoek naar zo’n camper van 20 feet. (Ieren hebben het altijd over voet, dat is ca. 30 cm.) Nee meneer, die hebben wij net zelf gekocht, succes met zoeken.
Marijke heeft al wat onderlaag eraf gekregen, nu komt er een oranje geverfde muur tevoorschijn, het lijkt wel een supportershol. Met de plamuurmessen erbij gaat het weer wat sneller, we hebben ook al aardig wat ervaring na het verhuizen van de andere twee zonen. Dan beginnen we met het schoonmaken van de keukenkastjes, ook een hele uitdaging. Dan kunnen daar zaterdag weer wat spullen in. Marijke trekt met de stofzuiger het hele huis door,
We maken kennis met zowel de buren van nummer 3 als die van nummer 7, hele aardige mensen, daar hebben ze het zeker mee getroffen. Zij dachten dat wij de nieuwe bewoners waren. Ze zijn alle vier een stuk ouder en wonen er al vanaf dat deze woningen opgeleverd werden (1963).
Na de vierdaagse gebruiken we nu weer andere spieren en die voelen we ook. Lekker om even een douche te nemen, we ruiken naar zweet en oud behang. Maar ook hier geeft de douche problemen: het is braden of bibberen.
John komt na zijn werk even langs en is verbaasd over wat de klusploeg al heeft gedaan. En wij zijn ook dik tevreden over het resultaat. ’s Avonds gaan we nog een heel tijdje door en duiken dan in de camper ons bed in. Morgen weer een (werk)dag.


Donderdag 7 juli

Na het ontbijt gaan we gelijk aan de slag. Met het behang verwijderen van de kamer aan de achterkant. Daar komt de eethoek, dat is voorlopig een tuinsetje want John en Lorna huurden in Howth ook de meubels.
John heeft van een collega een stoomapparaat te leen gekregen en die gaan wij nu gebruiken. Eerst toch maar de bovenlaag er gewoon aftrekken, dat valt best mee. En dan gaat Wopke aan de gang met het apparaat waar stoom van 100 graden af komt en Marijke het papier er dan af kan trekken/pulken. In deze kamer komen nu grijze en lichtgroene wanden tevoorschijn.
In de keuken gaan we verder met de kastjes onderin en ook daar hebben we eer van ons werk. Een heel verschil met hoe het was.
Even naar het winkelcentrum lopen waar Wopke de weg al aardig weet. Want we moeten toch weer wat levensmiddelen inslaan voor de komende dagen. Er zijn daar allerlei winkels, met een overdekte passage.
Wopke heeft ook al een pub ontdekt waar hij die avond naar toe gaat om het voetballen te bekijken. En Marijke begint alvast aan het scheuren van de bovenlaag in de slaapkamer.
Het is weer een lange werkdag geweest, morgen nemen de klussers een snipperdag, of in ieder geval een gedeelte.


Vrijdag 8 juli

Tja, meeuwen blijken dus ook landinwaarts te verhuizen. Het was weer een klerenherrie vannacht!
Wij willen vandaag naar het centrum van Dublin, daar is altijd wel wat te beleven. Lorna gaf ons de tip om naar het Ambassodor Theater te gaan. Daar is nu een interessante tentoonstelling over de Easter Rising in 1916 (de opstand voor onafhankelijkheid). Wopke ziet dat dit 5,5 kilometer is en dan gaan wij niet moeilijk zitten doen om bussen te zoeken. Dat zal een uur lopen zijn, alleen even kijken of er overal voetpaden lopen. Bij het bord dat naar het City Centre verwijst slaan we af en dan is het alsmaar rechtdoor en gelukkig over stoepen. Wel veel verkeerslichten en het blijft toch wel nog opletten met: eerst naar rechts kijken en dan naar links! Wat de Ieren trouwens heel netjes op het wegdek aangeven voor de toeristen. Net zoals de vorige dagen is het weer niet veel bijzonders (we hadden veel regen en wind, uiteraard). Maar we hebben geen paraplu mee, we wagen het erop. Na precies een uur lopen staan we midden in de binnenstad voor de deur van het Ambassador. De entreeprijs is 10 euro p.p. Maar als je voor 12 uur ’s middags komt is het de helft. Komt mooi uit, want 10 euro vonden wij wel erg veel. Er is een korte film en daarna lopen we langs wanden waarin de hele opstand beschreven wordt, wie er meededen. Voor de gemiddelde toerist is dat net iets te veel van het goede, dus daar lopen we wat snel doorheen. Verder wat vitrines met kleding, wapens, documenten, een nagemaakte ontsnappingsgang en cellen.
Buiten gekomen is het weer wat opgeknapt en drinken we in een mooi parkje onze koffie. Daarna kuieren we de stad wat door, allerlei typen mensen, veel toeristen ook. De trottoirs zijn super breed, dat is totaal anders dan wij gewend zijn. Veel winkelstraten waar van alles te koop is, eettentjes, leuk sfeertje altijd. Op een bankje aan de rivier de Liffey eten we ons brood op en dan gaat zowaar de zon even schijnen, heerlijk! Dan natuurlijk de wijk Temple Bar in, altijd druk, maar gezellig. We wippen even bij een pub binnen waar een ontzettend leuk bandje speelt en het publiek goed meekrijgt. Dan weer terug lopen naar Santry, want er valt nog wel wat te scheuren. Ook nu doen we er een uur over, dus dat is best te doen (als je niet teveel haast hebt).
Met het stoomapparaat erbij lukt het goed om in de slaapkamer het behang weg te krijgen. Dan zijn er nog twee kamers, en bij de kleinste gaat Wopke nu scheuren. Maar dat valt tegen, is een erg moeilijke ondergrond. Marijke gaat maar met het eten aan de gang, je loopt elkaar anders toch maar in de weg.
Morgen is de verhuisdag, dan is er nog volop werk en komen er nog een paar familieleden helpen.


Zaterdag 9 juli

De hele nacht regen en getik op het dak van de camper. Erg vervelend natuurlijk, zeker als je denkt dat er straks verhuisd moet worden in de regen.
Wopke is extra vroeg opgestaan om nog wat behang te scheuren en op te ruimen.
Dan komt het busje met de eerste lading en kunnen Miriam en Marijke aan de gang met het uitpakken van keukenspullen en die in de kastjes zetten. Alle glazen, kopjes, borden zijn verpakt in een dikke laag bubbelplastic en daaromheen dik plakband, soms meer verpakking dan inhoud. Zo degelijk dus dat wij wel even bezig zijn met openmaken. Het heeft wel iets weg van Sinterklaas surprises. En dan passen en meten op welke plank we iets zullen zetten. Ondertussen komen de mannen langs met het zwaardere spul. John en Lorna hebben een “Man with a Van” gehuurd. Een Poolse man die het allemaal netjes doet en meerdere keren heen en weer rijdt. Want er komt toch nog heel wat tevoorschijn uit hun oude huis en dan gaat het nog niet eens om meubels, want die blijven daar allemaal. Zo komt het in alle kamers vol te staan met dozen, zakken en kastjes die nog gedeeltelijk in elkaar gezet moeten worden. Het is nog even een soort kamperen in hun nieuwe huis, maar nu hebben ze hun eigen stekkie (na lang zoeken).
Na de verhuisklus gaan we met John en Lorna, Joe en Miriam en Ronan en Vanessa naar de stamkroeg van Ronan en Vanessa. Met de vreemde naam “Autobahn”. Daar heffen we met elkaar het glas en eten daarna lekker. Nog even kijken bij het huis van Ronan en Vanessa, dat hebben wij in januari gezien en nu staat er allerlei groente in hun mega grote tuin. Ook over tuinieren hebben zij genoeg tips, zo te zien.


Zondag 10 juli

John en Lorna zijn vandaag voornamelijk in Howth, om hun oude huis netjes schoon te maken en nog even contact te hebben met de huurbaas. Dat heet hier “landlord” en dat klinkt gelijk heel voornaam.
Ook nu weer een grijze, natte en winderige dag. Er is niet zoveel meer te doen voor ons. Vuma de hond is gisteren natuurlijk ook mee verhuisd en vindt het allemaal maar vreemd. Maar verder gedraagt ze zich goed, ze ligt ’s morgens lekker in haar mandje te slapen. Marijke gaat een stukje met haar lopen, dan kan ze een beetje wennen.
Als het eventjes droog is proberen we wat aan de achtertuin te werken. Wopke gaat met een elektrische grastrimmer langs het gras, maar dat staat zo hoog dat dit niet lukt. Marijke trekt het onkruid uit de strook aan de zijkant, voor zover dat lukt. Staat toch gelijk weer anders.
De buurvrouw van nummer 3 brengt een zelfgemaakte taart, haar man had gisteren al een fles wijn gebracht. Heel aardig en attent!
John en Lorna zijn uiteraard moe van het schoonmaken en Marijke heeft nog wel wat in de camper om voor vier personen wat te koken. Dat gaat er goed in en als toetje een lekker stuk taart van de buurvrouw, jammie!
Het lukt net op tijd om uit te vinden hoe de televisie werkt, zodat Wopke en Lorna (de twee voetbal liefhebbers) de finale van het EK kunnen bekijken.
Dan gaan John en Lorna naar Ronan en Vanessa, daar slapen zij nog even, omdat ze zelf (nog) geen bed hebben. We nemen afscheid van elkaar, want wij gaan morgen weer verder. Naar Greystones, daar schijnt een mooie camperplaats aan het strand te zijn.


Maandag 11 juli

Zo te zien wordt het weer een herfstachtige dag. Het waait en regent mot. Het weerbericht heeft het over “scattered showers”. Dat is wat wij “hier en daar een bui” noemen, denken wij.
Marijke gaat eerst nog maar een blokje om met Vuma en dan voor wat boodschappen naar de Super Valu, die is lekker dichtbij. Wopke heeft ondertussen al onze bezittingen verzameld die nog in het huis lagen en weer in de camper gelegd.
Na de koffie gaan we weer op stap, na een pauze van vijf dagen. We komen heel makkelijk op de snelweg en dan is het allemaal erg eenvoudig. Op een gegeven moment rijden we op een stuk tolweg, dat wordt automatisch geregistreerd en je moet het bedrag voor de volgende avond betalen bij een postkantoor of garage.
In Greystones vinden we vrij snel de camperplaats, inderdaad met uitzicht op de zee en een groot kiezelstrand, een plaatje! We zetten de camper met z’n neus naar de zee, weer een pracht stekkie. Er staan nog vier andere campers en er zullen er misschien nog meer bij komen. Voor 3 euro mogen we hier een dag staan. Inmiddels is de zon erbij gekomen en zetten we de stoelen voor de camper om buiten te gaan eten. Dat is al lang niet meer voorgekomen. Dan het stadje in, een paar winkelstraten waar het gezellig druk is. We gaan op zoek naar het postkantoor en als we dat eindelijk gevonden hebben vertelt men ons dat we het tolgeld moeten betalen bij de garage, aan het eind van de “main street”. We halen bij het station een plattegrond en inderdaad, op het randje daarvan wordt een garage vermeld. Nog best een stukje lopen, maar het is goed weer (afkloppen!). Dan verder richting strand om daar nog een stukje te kuieren. Valt wat tegen, want dichtbij zee heb je een goede ondergrond maar komen de golven bijna over je schoenen en iets verder loop je droog, maar zak je ver weg in zand en kiezels. Maar ach, we zijn wel gekker gewend. Leuk om die bedrijvigheid allemaal te zien: mensen die met de hond wandelen, hardlopers, kinderen die op het strand spelen. En redelijk wat mensen die in zee zwemmen, sommige trekken heel fanatiek banen (onze zwemkleding ligt onaangeroerd in de camperkast). Nog even met een boek, puzzel en wijntje voor de camper, totdat de wind erg fris gaat worden. Binnen maakt Marijke weer een maaltijd klaar, met wat er nog in voorraad is. Na het eten pakt Wopke z’n Denksport boekje weer en gaat Marijke eens wat schrijven in haar verslag. Daar loopt ze flink mee achter, maar het is jammer om er een “gat” in te hebben.