Cork en omgeving

Hallo allemaal,

Hier weer wat belevenissen in Ierland van ons. We zitten nu op een camping in Blarney vlakbij Cork. Morgen trekken we verder naar Killarney, bij de Ring of Kerry. Erg mooi hier en leuke sfeer, behalve het weer. Mei zou de droogste maand in Ierland zijn, jaja.
Over het vorige verslag nog even het volgende: Als je een verslag plaatst moet je invullen uit welke plaats je het verstuurt. Vul ik keurig Ierland en Wexford in, komt er een plaatje van Wexford in Amerika bij te staan, met bijbehorende zon en 20 graden (en niet onze 6!)
Na veel kunst- en vliegwerk hebben Wopke en John het juiste Ierse kaartje erop gekregen, maar het Amerikaanse weer is wel blijven staan.
Ik zie net dat er geen kaartje van Blarney verschijnt, Wexford blijft staan. Ach, jullie hebben Google Earth he en misschien heeft iemand zelfs nog een atlas in de kast...
Foto's plaatsen is moeilijk en zeer tijdrovend. Ik zal zien wat mogelijk is.
Nu geen youtube filmpje, maar kunnen jullie zelf gaan zingen:

Smartlap
Zachtjes tikt de regen op mijn caravan
't Is weer eens vakantietijd
Ik denk dat ik zo onderhand verzopen ben
En dat je mij echt niet benijdt

Smurfenlied
Er komt weer water uit de kraan
Dat heeft onze Henk gedaan!

Hartelijke groeten en veel leesplezier!

Marijke en Wopke

Maandag 30 april
Vandaag trekken we verder, naar Blarney ten noorden van Cork, na Dublin de grootste stad van Ierland. Om half tien rijden we weg, het is koud, het regent, stormt en de lucht is egaal grijs (Eigenlijk al het rotweer behalve sneeuw). Op internet zagen we dat het weer in het gebied waar we naartoe gaan de waardering 2 krijgt!
Het is te hopen dat ze vandaag met Koninginnedag in Nederland beter weer hebben dan wij. Met het rijden heeft Wopke gelukkig geen last van de wind, we rijden nogal beschut langs heggetjes. Mooi landschap, maar we hebben minder zicht door de mist. We nemen de N25 die af en toe langs de kust gaat en we kunnen goed zien dat die heel grillig is.
Om half een komen we op de camping in Blarney en worden vriendelijk verwelkomd bij de receptie. De camping ziet er groener uit dan de vorige, we kiezen een plek uit, er staan nog een paar campers en ook een klein tentje. Dat is van Fransen die we later al hun natte spullen zien drogen onder de handdroger!
Na onze boterham rijden we naar Blarney, daar willen we wat rondkijken en eventueel een wandeling maken, ook al is het geen wandelweer. Bij de VVV overlaadt de vriendelijke medewerkster ons met tips voor minstens twee weken. We lopen wat rond, Blarney is maar heel klein. Blarney Castle en bijbehorende tuinen is erg mooi, maar daar moet je een flinke tijd voor uittrekken èn mooi weer hebben. Gaan we niet heen dus. Met de regen en de kou lokt Blarney Woollen Mills ons naar binnen. Een grote oude wolfabriek, nu de grootste winkel met Ierse artikelen ter wereld. Heel leuk om daar rond te lopen, tussen de wollen truien, serviesgoed, snoepgoed en nog veel meer, heel aantrekkelijk uitgestald. Het oude gebouw zelf is ook bezienswaardig. We kopen iets voor Marcel en Guda (tja wat, kleiner dan een sjoelbak…) en na een paar boodschappen voor het eten gaan we weer naar de camping.

Dinsdag 1 mei
Het heeft de hele nacht hard geregend en gestormd, 1 caravanbewoner heeft niet kunnen slapen. Het regent nog steeds en de lucht is grijs, maar we gaan er toch op uit, we willen vandaag Cork verkennen. Regenpak/jas aan, zuidwester/capuchon op, warme kleding, we kunnen er tegen. We rijden met de auto naar Blarney waar we de bus naar Cork pakken. Daar stappen we in het centrum uit en lopen eerst naar de English Market, een overdekte markt met allemaal kramen met vlees, vis, groente, brood, kruiden, etc. Daarna gaan we de drie stadswandelingen van de VVV doen, ook al regent het (en zal het vandaag niet droog worden). We beginnen met de blauwe route en komen langs bezienswaardige gebouwen. Als je de gevels goed wilt bekijken, krijg je natuurlijk wel een natte snoet. En we merken dat we iets vergeten zijn: doorzichtige plastic mapjes (ligt een hele stapel van in Amersfoort). De folder met info verpulvert langzaam, gelukkig staan de routes goed aangegeven. (Geerke wees gerust, jouw Capitool gids blijft in de caravan). Na de blauwe route is het tijd voor een grote mok koffie in een gezellige pub, waar we lekker warm en droog zitten. De Ieren hebben een gezegde: “It’s not raining in the pub”, en we begrijpen ze helemaal!
Nu de oranje en de rode route door mooie straatjes, we werpen ook even een blik in de nauwe zijstraatjes. Mooie uithangborden, winkeltjes met spullen tot aan het plafond. We gaan het Cork Vision Centre in (vrij entree), gevestigd in een oude kerk. Daar is een tentoonstelling van humoristische tekeningen en oude foto’s van Cork, de moeite waard. Na de drie wandelingen nog even naar Penneys, daar kan je redelijk geprijsde kleding kopen en vaak iets wat je bij ons niet tegenkomt. De beide mannen slagen voor een paar dingen, dan om 16.15 uur de bus terug naar Blarney.
Ondanks het slechte weer een geslaagde dag.


Woensdag 2 mei
Uit onze info hebben we Cobh (spreek uit: koov) en Crosshaven uitgekozen als reisdoel. Het is zowaar droog met een beetje blauwe lucht en ook wat minder koud. Cobh is niet zo ver rijden en met een Tomtom en twee bijrijders komt onze chauffeur er wel uit. Cobh is bekend van de schepen waarop de Ieren naar Amerika trokken in de tijd van de grote hongersnood. Ook was het de laatste haven waar de Titanic aanmeerde en werd vlakbij de Lusitania getorpedeerd door de Duitsers in 1915. Dit alles kan je heel realistisch ervaren in het Heritage Centre. Hoe de mensen opeengepakt zaten, de ziektes aan boord. Van de Titanic passagiers liggen wat spullen in de vitrine, heel ontroerend.
Buiten aan het water drinken we onze koffie op en kunnen zelfs onze jas uitdoen. We lopen het plaatsje door, zien diverse monumenten en gaan de grote St. Colman’s kathedraal in die rijkelijk versierd is.
Nu met de ferry en dan naar Crosshaven. Kunnen ons brood op een bankje aan het water eten en lopen dan een stuk van de Scenic walk, mooi zicht op de kust en de bootjes. In de pub Cronin nemen we een biertje, hier hangt zoals in veel pubs van alles aan de muur, net een klein museum soms. We raken aan de praat met twee vriendelijke mannen uit de omgeving, die willen van alles over Nederland weten. Helaas is de eigenares van de pub afwezig, zij is Nederlandse en een vriendin van familie van ons en wij wilden haar de groeten overbrengen. Dat doen we nu maar op een briefje. We kunnen in deze pub niet eten, daarvoor gaan we naar een ander minuscuul plaatsje: Myrtleville. In een populair restaurant pal aan het water hebben ze nog net een tafeltje voor ons vrij, als we om zeven uur weer weg kunnen zijn. De vismaaltijd smaakt ons heerlijk en past goed in deze omgeving.
Dan weer terug naar ons Chateau, voldaan over deze mooie en droge(!) dag.

Donderdag 3 mei
Weet je hoe regen ’s nachts klinkt op een caravandak? Hard! En het ziet er niet naar uit dat dit veranderen zal vandaag. Toch maar erop uit. “Het is niet anders” zegt Wopke en dat wordt langzamerhand onze lijfspreuk.
We gaan naar het mooie plaatsje Kinsale, aanbevolen in meerdere reisgidsen. De wegen zijn af en toe meer rivieren geworden en aan de zijkanten ontstaan een soort watervallen. Want de wegen zijn hier nergens vlak zoals bij ons. Kinsale is goed te vinden en we parkeren de auto aan het begin van het stadje. We lopen een beetje kriskras door het oude centrum waar alle panden zeer bezienswaardig zijn. Allemaal in een fleurige kleur, vaak rood, geel of blauw (dan is met de regen toch alles minder grijs), leuke uithangborden. Heel schilderachtig, het lijkt op platen van een Anton Pieck kalender of je kunt je voorstellen dat Miss Marple zo meteen uit zo’n huisje komt. In The Old Market House is een museum met van alles uit de omgeving, zoals gereedschap, spullen uit scheepswrakken en er is een groot document waarop staat wat je aan belasting moet betalen (voor schapen, koeien, aardappels, enz.). Gepensioneerde vrijwilligers geven enthousiast uitleg.
Omdat het constant regent blijft onze koffie in de rugzak en zoeken we een warme en droge pub. In de eerste kan je alleen bier krijgen, het groepje mannen aan de bar kijkt verbaasd naar die druipende Hollanders die warme koffie willen. Maar verderop in The White House komen we bij met koffie en choco. De wandeling naar de ruïne van het James Fort doen we nu maar per auto. We lopen in en om het fort en zien aan de overkant het grotere Charles Fort liggen.
Met die nattigheid is het niet aantrekkelijk om nog verder naar de kust te rijden, zoals ons plan was. We rijden terug naar Cork waar we John afzetten bij het treinstation, hij gaat weer naar huis. Op de camping is het zowaar droog en kunnen we eventjes buiten zitten. Naast ons zijn Engelsen gekomen en daarnaast ook. De man naast ons is minstens drie uur bezig met zijn schotelantenne te installeren (uiteindelijk mislukt) en zijn buurman poetst elke centimeter van zijn caravan. Wij zitten met een wijntje naar dit schouwspel te kijken (en hebben geen tv nodig).