Een groet uit zonnig Bad Schandau

Hallo allemaal,

Deze keer niet zoveel verslagen, Marijke loopt een klein beetje achter daarmee. Hieronder dus alleen zondag en maandag, de rest komt nog.
vandaag (woensdag) waren we bij de beroemde Bastei rotsformatie en gisteren bezochten we de grote burcht Konigstein.
Inmiddels prima weertje, vandaag was het 28 graden en het wordt nog warmer, we vallen van het ene uiterste in het andere. Wij begrepen dat het in Nederland en een groot deel van Europa hetzelfde is.
Ik (Marijke) zit nu onder een boom om dit te tikken, anders zie ik niks op het scherm vanwege de zon.

Het is hier een prachtig gebied, vooral voor wandelaars. Maar ook fietsend kan je nog een eind komen (zelfs met maar 7 versnellingen).

Iedereen de hartelijke groeten van ons,
Auf Wiedersehen!


Zondag 28 juni

Meestal zetten we de wekker/telefoon niet, maar vandaag willen we op tijd verder trekken (rond 9 uur), dus gaat om half acht de wekker, hoewel we al min of meer wakker zijn. Het is een luid gekraai van een haan, wel passend bij een boerencamping.
“De lucht is blauw”, meldt Marijke. Maar ze heeft zich nog niet omgedraaid, of ie verandert al weer in “vijftig tinten grijs”. We betalen bij boerin Renate, Bij hun is het nog laagseizoen, dan betaal je 6 nachten als je er 7 staat, dus dat is ook weer verdiend.
Om negen uur vertrekken we richting Bad Schandau, dan zijn we mooi op tijd op de volgende camping. Onderweg komen we door allerlei dorpen, dan mag je niet zo hard rijden, kan je lekker om je heen kijken. Want het is hier net één groot openlucht museum. We belanden nu in een ander gebied, met borden waarop 12% stijging vermeld en het (voor ons bekende) bord met vallende stenen erop. Het regent zachtjes, hopelijk is het in dit gebied beter weer. Daar zijn we na anderhalve week wel aan toe.
De camping wordt goed aangegeven, we volgen een weg met aan onze kant de trambaan en de tram komt ons even later tegemoet, oeps! Om kwart voor elf arriveren we op “Ostrauer Mühle” (www.ostrauer-muehle.de) waar men via de intercom aangeeft dat we een plaats mogen kiezen tussen nummer 11 en 22. We kiezen nummer 22, een royale plek helemaal aan het eind, langs een helder beekje. En onze overburen zijn…Piet en Ria uit Haarlem, van de vorige camping. Marijke gaat op zoek naar het sanitairgebouw en nadat ze eerst is beland bij het huis van de eigenaar en daarna bij een vakantiewoning, blijkt het grote chalet helemaal boven aan de terrassencamping tòch het sanitair te bevatten. “Hoge nood” moet je hier echt heel letterlijk nemen, wat een klim!
We zijn blij dat we op tijd zijn aangekomen, want na ons komen meer nieuwe kampeerders en de keuze wordt steeds beperkter. Deze keer zetten we toch de luifel maar op en merken dat we dat niet zo vaak doen, we prutsen toch nog eerst verkeerde stokken aan elkaar.
Deze camping is redelijk bezet, met caravans, campers en tenten. Een mix van Duitsers, Nederlanders en wat Tsjechen en Oostenrijkers. Bij ons op de rij staat een echtpaar uit Londen, aardige lui, trekken een half jaar door Europa.
Voor vandaag hebben we verder geen plannen. Er moet weer een en ander gewassen worden en nu het niet meer regent en de zon zelfs doorbreekt, kunnen we alles lekker ophangen om te drogen.
We kunnen eindelijk weer eens buiten eten (en zonder trui aan). Hamburgers (diepvries) van de Griekse week van de Lidl, nog van huis meegenomen. Ze smaken net zo als ze ruiken, jammie!
Hier is wifi, als je bij de receptie of het sanitairgebouw gaat zitten. We klimmen naar boven en inderdaad, daar hebben we verbinding en versturen alsnog onze verslagen.


Maandag 29 juni

Om half tien lopen we vanaf de camping naar boven. Daar beginnen meerdere wandelroutes en wij kiezen de Flössersteig (Schwierig), een smal pad langs het riviertje de Kirnitzsch. En het woord Schwierig staat er niet voor niets, blijkt al gauw! We moeten stukken klimmen, met beide handen hangend aan ijzeren kettingen en bij elke stap uitkienen of op dat stukje gladde rots een bergschoen maat 41 of 43 past. Het heeft meer weg van survival, of een circusact. Na elke hindernis zijn we toch wel een beetje trots. Onderweg is van alles te zien: hoge rotswanden in allerlei kleuren en vormen, boomstammen waarop van alles groeit, De boomwortels waarover wij klauteren lijken wel op tenen van een grote prehistorische vogel. Een plek voor onze koffie op een mooie boomstam, we wassen in het riviertje onze handen, die ruiken namelijk erg naar het metaal van die kettingen. Ook dit pad is een “Lehrpfad”, om de zoveel tijd een bord met info over de natuur, wat is dat allemaal keurig aangelegd!
Om tien voor twaalf komen we aan bij een bekende waterval, die er niet bepaald spectaculair uitziet. Elk half uur laat men extra water naar beneden, begeleid door een muziekje. Tja…
Nu verder naar een interessant punt: Kuhstall. Deze wandelweg is breder en niet moeilijk, maar toch hier en daar wat steil. Maar wij laten ons niet kennen, vooral als we meerdere jochies tussen 3 en 6 jaar enthousiast naar boven zien huppelen. Bij het eindpunt is het Wow! We komen bij een grote boog in de rotsen, een soort grote grot. Zoals we ook bij The Arches in de VS zagen, maar dan in een andere kleur. Een 5sterrenplek voor onze picknick, met een geweldig uitzicht. Je kunt nog verder naar boven, via de “Himmelsleiter”. Een steile metalen trap door een kloof die ongeveer net zo breed is als wijzelf en onze rugzak. Niet voor iedereen geschikt dus. Daar ook een pracht uitzicht en dan weer terug.
Bij de waterval aangekomen staan we in twijfel of we dezelfde weg terug lopen of het trammetje nemen. We hebben nog energie, het is mooi weer en het kleine stukje met de tram kost maar liefst 5 euro p.p., dus het wordt optie 1. Met die kettingen, we weten nu hoeveel van die stukken er zijn. Wopke filmt Marijke tijdens haar acrobatische toeren, als bewijsstuk voor de zonen.
Om kwart voor vier zijn we weer terug op de camping en kunnen nog lekker buiten zitten met een drankje. Dan moet het wandelzweet er nog af gedoucht worden. Op deze camping gebruik je een chipkaart waarop we 4 douches hebben laten zetten (3 minuten voor 50 cent). Wopke gaat het eerst uitproberen en heeft geen problemen, heeft 3 minuten verbruikt. Maar Marijke krijgt geen water uit de kraan en het kastje zegt: geen saldo genoeg. Dus weer aankleden, het euvel melden bij de receptionist die zegt dat er niets met die kaart aan de hand is. Wat een gedoe!
Nou, eerst maar eten. Dat kan buiten, en zonder een warm vest aan, zoals het hoort op vakantie. Kipfilet, rijst en allerlei groente in de wok is het menu van de dag.
Daarna gaat Marijke een tweede poging doen bij de douches, en nu geen enkel probleem. Het blijft een raadsel…