The Burren

Hallo allemaal,

Hier weer drie dagen Ierse belevenissen. Hoewel er deze keer niet veel te beleven viel vanwege het slechte weer. Zware regen en storm, we kregen de volle laag. Vandaag heel redelijk weer, zijn neergestreken op een camping ten noorden van Clifden. Hier is wifi, dus gelijk maar even gebruik van maken. Morgen trekken we naar het Nationale Park van Connemara, daar zijn goede wandelmogelijkheden.
Van 30 juni t/m 3 juli doen wij mee aan de wandelvierdaagse van Castlebar. We merken dat dit evenement bij weinig Ieren bekend is, Castlebar is geen Nijmegen.
Wij wensen iedereen weer alle goeds, tot mails!

Groeten van de globetrotters
(achter op onze camper staat Globetrotter, vandaar)



Zondag 19 juni

Het ging de hele nacht tekeer met regen en storm, 1 camperbewoner lag wakker terwijl de ander er lekker doorheen snurkte. Als we opstaan valt de regen nog met bakken uit de lucht, met harde storm erbij. Het is echt bar en boos. We wachten tot na de koffie om verder te trekken. Dan ziet het er nog slecht uit, dus we wachten maar tot na de lunch. Het is dan niet veel beter, maar je moet toch wat.
Wij willen nu naar de Burren, een heel bijzonder gebied met veel grote stenen, heel fascinerend. Daar waren we vier jaar geleden ook, maar het blijft een bezoek waard. Via Lisdoonvarna rijden we de bergen in, met flink wat bochten die Wopke moeiteloos neemt. Aan de kust bij Ballyvaghan zien we borden dat het verboden is te overnachten op de parkeerplaatsen. Ook zien we geschikte plekken, maar wel met een slagboom op ca. 2 meter hoogte (en wij zijn dus 2.85 hoog). In de Burren zijn ze niet zo gek op wild(e) kampeerders, we gaan nu op zoek naar een camping. Via de kust naar het zuiden komen we bij Fanore waar een camping is. Niet zo aanlokkelijk, allemaal vrij oude stacaravans, toch het terrein maar op. Via hotseknots paden (de wegen in Bulgarije zijn er nog heilig bij) komen we bij een gebouwtje waarnaast een man in een auto zit. Dat blijkt de beheerder te zijn. Voor 18 euro (zonder elektra en douche) kunnen we hier 1 nacht staan. Nog even rammelen over de paden met diepe plassen en dan zetten we de camper neer, verder zijn er geen andere toeristen. Alleen wat bewoners van stacaravans.
We lopen even over de duinen om het strand te bekijken, maar keren snel om. Met die harde regen en storm kan je wel omvallen en de paden zijn glibberig.
Dus dat wordt “huisarrest” met lezen, puzzelen en ’s avonds vier delen bekijken van “The Killing”. Waarbij Wopke probeert een paar muggen te vermoorden (verstekelingen uit Sneem?). En we flink zitten schommelen door de zware storm. Wopke ziet op internet dat er bij het weerbericht voor morgen een wolk, een zonnetje en een regendruppel staan. We willen dan toch graag een stuk wandelen, hebben nu twee dagen binnen gezeten en Marijke heeft rugpijn van het vele zitten.


Maandag 20 juni

Ook nu kletterde de regen de hele nacht op het dak, met geloei van de storm erbij. Als we opstaan is het droog, maar als we de wandelschoenen aantrekken, vallen de eerste spetten al weer. We wagen het er maar op, nemen poncho’s mee en beginnen aan de Caher Valley Walk. Die liepen we in 2012 ook, een loop walk (rondwandeling) van 14,5 kilometer.
We volgen de pijlen op ons kaartje en zien dat de pijlen op de borden precies de andere richting op wijzen. Dus we lopen de route tegengesteld, goed opletten bij afslagen (even achterom kijken naar de borden). Na zo’n half uur begint het te regenen en doen we onze poncho’s aan. De meeste drukkertjes aan de zijkant zijn eraf, dus voor- en achterkant fladderen steeds omhoog. Het lijkt de cape van Superman wel. We passeren ruines van verlaten boerderijtjes en zien al gauw het vreemde stenenlandschap, heel mysterieus. Even koffiepauze op een paar stenen en dan weer verder. Af en toe verdwijnen de wolken en wordt de lucht helder, dan zien we de drie Aran eilanden duidelijk liggen in de verte. Wopke houdt als een echte weerman steeds de wolken in de gaten en voorspelt dat de grijze wolk die er nu aankomt regen brengt. Dat klopt, het gaat hard regenen en we gaan tegen een (nogal scherp) muurtje zitten, met de poncho als een soort tentje om ons heen. Wij zouden het goed doen als figuranten in een film over Nova Zembla of zo. Als het opklaart lopen we verder en genieten van het mooie landschap met de vele bloemen en fluitende vogels. Wopke probeert nog een mooi vogeltje te fotograferen, een beestje dat wij niet kennen.
Door de vele regen stromen de riviertjes nu hard en ontstaan er kleine watervallen. Even over een muurtje klimmen en dan zitten we uit de wind op wat stenen om ons brood te eten. Met uitzicht op een groepje koeien, eentje gaat even pootje baden en drinken in het riviertje.
We komen weer keurig bij het beginpunt uit, hebben in totaal 15,8 kilometer gelopen. De beheerder zit nog steeds in de auto, hij begrijpt niet goed wat wij in een wandeling zien. Hij is zo te zien meer van de sigaretten en het bier.
Nu rijden we verder richting Galway. Eerst hebben we nog mooi zicht op het Burren landschap. We slaan eerst nog even af naar Athenry, zo vaak bezongen in het ontroerende lied Fields of Athenry. Dat valt een beetje tegen, we komen langs de resten van een kasteel en een klooster. Ook zien we de North Gate Tower. Als de knapste man van Ierland hieronder door loopt, stort de poort in en zal hem verpletteren (de poort bleef keurig staan nadat Wopke eronder door liep).
Dan naar Galway, een levendige studentenstad. Maar ook wel erg groot en druk, Wopke heeft daar eigenlijk geen trek in en Marijke legt zich er ook bij neer. Inmiddels rijden we wel door Galway (de buitenkant) en komen in een enorme file terecht. We kruipen de stad door en als we eindelijk de drukte uit zijn, gaan we op zoek naar een overnachtingsplek. Maar het is hier een en al B&B, en verder parkeerplaatsen met lage slagbomen of verbodsborden. Rond een uur of zeven vinden we een plek naast een kerk en geen verbodsbod. Dit gaat hem worden voor vannacht!


Dinsdag 21 juni

Met een grijze lucht, storm en lichte regen vervolgen we onze reis. De regen duurt gelukkig niet lang en af en toe zien we ook een lapje blauw in de lucht. Gisteren hebben we besloten een stuk van de Wild Atlantic Way af te snijden, via de 59 in het binnenland. Het is nu rustig op de weg en we genieten van het mooie landschap: groene heuvels, “sprookjeshuisjes” en veel meren. Maar aan de weg mag nog wel wat onderhoud gepleegd worden! Marijke ziet op de wegenkaart dat het gebied ten zuiden van Clifden aantrekkelijk moet zijn, dus buigen we na een tijdje weer af naar de toeristische route. Die is inderdaad schitterend, we rijden door een grote “natuurposter”. Opeens moeten we stoppen, want er lopen zes schapen op de weg, vier volwassen dieren en twee lammetjes. Zoals meestal zijn ze voorzien van gekleurde verf op hun vacht, deze hebben rode en blauwe strepen (het lijken wel Nederlandse supporters). Er is hier een plek om te stoppen voor onze koffie en we genieten van de show van de schapen. Ze kuieren steeds heen en weer over de weg en laten elk voertuig stoppen. Eentje ziet er heel komisch uit, is grotendeels geschoren en daar is het vel grijs/zwart, maar op zijn achterste hangt nog een grote witte wollen deken. Was de batterij van het scheerapparaat leeg of is ie tijdens het scheren ontsnapt?
Even later zien we het schilderachtige dorpje Roundstone liggen, met kleurige huisjes aan een baai met vissersboten. Op de kade zit een man op zijn mandoline te spelen. Kan het nog Ierser? We parkeren de camper en lopen hier wat rond, het zonnetje schijnt nu ook af en toe. Een bewoner (Duitse emigrant) wijst ons op een pad dat naar een mooi strand loopt. We komen eerst nog bij een werkplaats en winkel van een man die bodhrans maakt, de bekende Ierse trommels. We lopen even binnen en zien daar iemand aan het werk, heel interessant. Dan nog een stuk richting strand, we snuiven de gezonde lucht van zee en bos op. Het is onderhand etenstijd, maar het brood is inmiddels op. Uit de “noodvoorraad” nemen we wat sneetjes roggebrood met kaas en eten dat op een bankje op. Er staat veel wind, dus de kaas waait er bijna af.
Een mooie route naar de stad Clifden waar onze navigatie ons feilloos naar de Lidl brengt (weer even wat –onbetaalde- sluikreclame). We slaan weer voor een paar dagen in en rijden verder. Marijke wil graag op een camping staan (met douches!), Wopke wil naar een camperplaats bij Letterfrack. Toch voor een camping besloten, we strijken neer op een kleine camping even buiten Clifden. Heel groen, net een park. We kiezen een mooie plek, uit de wind (ook handig voor het barbecuen). Even wat sokken en ondergoed in de Biotex (nog meer reclame) en dan douchen. Meestal gaat Wopke eerst, om de techniek uit te vinden. Nu gaat Marijke eerst douchen en het duurt nogal voordat ze water krijgt. Is een hele tijd bezig met draaien aan de binnenste en buitenste ring, of ze een brandkast moet gaan kraken. Dan lukt het (per ongeluk) en kan ze zich lekker opfrissen.
We eten bijtijds vanwege de barbecue, je weet maar nooit wanneer er weer een bui komt. Het smaakt heerlijk, een mooie afsluiting van deze dag. Morgenochtend moeten we voor negen uur vertrekken van de camping. Ze gaan aan de weg hier werken en dan kan niemand er meer door.