Met John en Lorna op pad

Hallo "medereizigers",
Hier weer een verslag vanuit Ierland. Zitten nog in Wexford en gaan morgen naar een camping in Blarney bij Cork. John gaat een paar dagen met ons mee. Het is hier erg mooi, maar vooral vandaag erg koud en nat(We lezen dat het bij jullie niet veel beter is). Marijke heeft haar eerste portie folklore al binnen, Wopke zijn vishengels komen ook nog wel een keer tevoorschijn.
We proberen nog een paar foto's te plaatsen, als dat technisch lukt. Anders mailen we misschien nog wel iets. Bedankt voor jullie leuke reacties!
Groeten van Marijke, Wopke en John

Neem een kijkje in de pub en geniet met ons mee:

http://www.youtube.com/watch?v=FsZtvq8divM&feature=youtu.be

http://www.youtube.com/watch?v=fXOS7X2EsT4


Donderdag 26 april
Vandaag gaan we naar John en Lorna. Zij wonen in Howth, een voorstadje van Dublin, aan de kust. John is vandaag jarig (33) en het komt niet vaak voor dat wij bij hem op verjaarsbezoek komen. Tegen tien uur vertrekken we vanaf onze privé-camping, met een volgeladen auto. Allemaal dozen met spullen van John die al ruim vijf jaar op onze zolder staan: boeken, cd’s. dvd’s, foto’s, kleding, gitaar, Ierse trom, didgeredoo en …een echte Hollandse sjoelbak. Van dat laatste weet John niets af, hij heeft het wel twee keer over een sjoelbak gehad toen hij eind maart in Amersfoort was. Dat ie wel graag een sjoelbak wilde hebben, zou je op marktplaats kunnen kopen, en in de caravan vervoeren. Wij gaven daarop geen sjoege, omdat zo’n bak al in onze garage verstopt stond!!!
We rijden over een rustige weg naar Dublin, overal bloeiende brem waar je maar kijkt. Schattige huisjes en pubs, in allerlei kleuren geschilderd. Vlak voor Dublin is het even opletten, via de M50 rijden we keurig om deze grote stad heen, daarna oostwaarts en in bekend gebied.
Tegen half twee komen we aan in Balkill Park, Lorna is vandaag thuis aan het werk. We krijgen een hartelijke begroeting, ook van labrador Vuma, die altijd barst van de energie. John heeft een halve snippermiddag en komt ook al gauw thuis. Of hij even mee wil helpen zijn spullen uit te laden. En dan komt dat geheimzinnige cadeau tevoorschijn, verpakt in vuilniszakken en rood-wit-blauwe slingers. Niet moeilijk te raden wat daar in kan zitten, blijkt echt een schot in de roos. Die sjoelbak zat 2,5 uur in onze nek, ging net. (Onderweg lag ie op bed in de caravan en elke avond weer de auto in, wat zouden de andere kampeerders hebben gedacht bij die vreemde manoeuvres?).
Joe en Miriam, de ouders van Lorna, komen ook met hond Shelly. De drie mannen vertrekken naar de pub voor een pint Guiness en de drie vrouwen blijven thuis: ballonnen opblazen. Er knalt er nog wel eens eentje stuk, maar Marijke heeft de langste adem en de meeste opgeblazen ballonnen.
Lorna gaat een maaltijd klaarmaken, zij verbiedt John ten strengste de keuken in te komen. We eten in de feestelijk versierde keuken en daarna staat op het programma: sjoelen. Met veel enthousiasme gaat iedereen aan de slag, aangemoedigd door toeschouwers die aanwijzingen geven. Joe en Miriam hebben dit spel nog nooit gezien en gespeeld, je kunt het alleen in Nederland kopen (is hier misschien een gat in de markt?). Maar ze vinden het prachtig en halen hoge scores. Tegen Lorna kunnen wij niet op, ze heeft zelfs een keer 113 punten en is glansrijk de winnaar. Rond 12 uur zoeken we allemaal ons bed op, nog helemaal in de ban van het sjoelen (is sjoelen en sjoelbak vertaalbaar in Engels?).

Vrijdag 27 april
Marijke is al vroeg wakker en gaat (gratis) douchen. Maar bij John en Lorna moet je daarbij een apparaat aanzetten dat een ontiegelijke herrie maakt. Zodat iedereen om kwart voor zeven(!)wakker wordt gemaakt. De biologische klok van Marijke staat zeker nog een uur verder, op Nederlandse tijd.
Miriam en Joe gaan weer naar huis en nemen beide honden mee. Zij passen het weekeinde op Vuma, omdat John en Lorna met ons het weekend in Wexford zijn. John zal volgende week nog een paar dagen met ons meegaan, dan slaapt ie bij ons in de caravan. Voor vrijdag en zaterdag nemen John en Lorna een overnachting in een B&B in Wexford.
De terugweg naar Wexford gaat prima en de grijze lucht wordt steeds iets blauwer. Op de camping staan zowaar nog drie campers en een piepklein tentje. We eten ons brood buiten op, lekker in de zon, die wel steeds achter een wolk duikt. En je moet wel uit de wind blijven. We hebben er goed aan gedaan de caravan niet aan de zeekant te zetten.
We lopen Wexford in, dat is niet zo groot als we dachten. Maar lekker overzichtelijk, straatjes met allerlei winkeltjes, een oude stadsmuur. Wat info gehaald bij de VVV en op zoek naar de B&B van John en Lorna. De eigenaar staat ons vriendelijk te woord en geeft allerlei tips.
Bij de supermarkt slaan we nog wat in, kunnen we weer een paar dagen vooruit. Nog even bij de caravan met een wijntje tot het te fris wordt. Inmiddels staan er zes campers op de camping, het wordt nog druk!
Wopke en John maken een begin met een nieuw weblog voor Ierland. We hadden voor onze reis door Australië en Nieuw Zeeland een weblog en dat werkte goed. Nu gaan we alsnog proberen zoiets voor onze Ierland reis te doen, op wat kleinere schaal.
Tegen negenen lopen we naar het treinstation waar Lorna net is aangekomen. Zij moest vandaag nog werken, ja die mensen zijn er ook nog. Met zijn vieren gaan we naar hun B&B waar we wat afspraken maken voor morgen. Daarna weer naar de camping, met inmiddels tien campers.

Zaterdag 28 april
Na het ontbijt komen John en Lorna naar de camping vanwaar we met de auto vertrekken. Ons eerste doel is Kilmore Quay, mooi gelegen aan de kust.
We lopen een stukje door het plaatsje waar we overal huisjes met rieten daken zien, maar heel anders dan bij ons. Echt zo uit een sprookjesboek. We zijn benieuwd hoe het daar binnen uit ziet, vast geen Ikea spullen. We wandelen een stuk langs het strand, het waait enorm maar verder is het droog en de lucht is blauw met wolken. Meer dan een graad of tien wordt het niet vandaag.
Er is genoeg te zien op het strand dat we bijna helemaal voor ons alleen hebben. Met onze verrekijkers bekijken we de Jan van Genten die met een enorme vaart bijna loodrecht in het water duiken. In de beschutting van een duinpan drinken we onze koffie.
Nu rijden we naar Hook Head, een uitloper van het land in de zee. Via kronkelige wegen rijden we daarheen, het is toch verder weg dan het op de kaart leek. Het laatste stuk hebben we de zee aan beide kanten. Op het eind staat de oudste werkende vuurtoren van de wereld, ruim 800 jaar oud, die te bezichtigen is. De gids leidt ons naar boven en geeft uitleg over wie er vroeger woonden, in het begin waren dat monniken. We hebben boven een prachtig uitzicht op de zee en de grillige rotsen. Na de rondleiding trakteert Lorna ons op thee met appeltaart. Nu weer een stukje lopen, ditmaal langs de rotsen met de meest vreemde vormen. Helemaal vreemd is het gras waarop wij lopen, je veert daar een heel eind in weg, heel grappig. Overal bloemetjes die vaak dwars door de stenen groeien en een mooi zicht op het plaatsje aan de overkant van de baai.
Nu weer terug via kleine kronkelwegen. Op de camping is het wat te fris om buiten te zitten (en we hebben ook geen vier stoelen). Na het eten doen we nog wat spellen en rond negen uur gaan John en Lorna weer naar hun eigen stekkie.

Zondag 29 april
Vandaag willen we een wandeling maken, maar niet te ver weg. Want Lorna is een fanatieke rugby supporter en vandaag speelt haar club Leinster tegen een Franse club in de halve finale van het EK. Om drie uur wil zij die wedstrijd zien en dat kan o.a. in de populairste pub van Wexford: The Centenary Stores (een verbouwd pakhuis). En op zondag is daar live muziek, daar heeft Marijke wel oren naar.
We rijden naar The Raven Nature Reserve, een natuurreservaat ten noorden van Wexford. Het is vrij koud en het stormt, maar toch staan er minstens twintig auto’s op het parkeerterrein. Op het pad van negen kilometer komen we wandelaars, hardlopers (in korte broek en knalrode benen, brr) en mensen met honden tegen. Het is een mooi bosgebied, veel bomen met klimop eromheen, allerlei vogels, vooral kleurige vinkjes. Halverwege, bij het keerpunt, begrijpen we waarom de meeste mensen tegengesteld lopen. Het tweede stuk is langs het water en erg open en daar “krijgen we de wind van voren”. We lopen tegen een muur van harde storm en het fijne scherpe zand waait in ons gezicht, ogen, neus, mond. Dat is wel eventjes grappig, maar niet te lang. We steken door naar het bospad dat we eerst namen. Bij de auto vallen de eerste regenspatten en wordt het nog kouder.
In de caravan even opwarmen met een kopje koffie en dan naar de pub. We waaien bijna van de brug af, niet normaal zo’n wind en felle kou. Erger kan het niet worden, denken we maar. In de pub is gelijk een warme sfeer, want daar spelen maar liefst elf muzikanten uit de omgeving. Zitten gewoon in een kring bij elkaar en spelen maar. Op viool, gitaar, banjo, fluit, Ierse trom, accordeon, trekzak en mondharmonica. Irish coffee en Guiness erbij, we komen nu helemaal in Ierse sfeer. We horen dat ze hier elke zondag vanaf half een spelen, geen optreden, maar gewoon voor hun eigen lol. Om drie uur begint de rugby wedstrijd, Lorna volgt het allemaal vol spanning. Er is verder bijna niemand meer in de pub. Lorna’s club wint, haar dag kan niet meer stuk.
Nu op zoek naar iets te eten, kan niet in deze pub. Veel zaken zijn gesloten of pas na zessen open. We vinden een fish and chips, zo’n warme hap gaat er wel in. Dan brengen we Lorna naar de trein, de laatste trein naar Dublin vandaag gaat al om 18.05 uur. Nu naar de caravan waar het best uit te houden is met de kachel aan, een warme kop thee, wat te lezen en leuke muziek op de radio.