Restje Down Under

Hallo webloglezers,
Door zoveel tekst met avontuur
Raakt een computer overstuur
Ons verslag hield er zomaar mee op
Dat was voor veel lezers een strop
Maar…wij doen ons best
En hier volgt dus nog de rest!

Ja mensen, door een of andere storing kregen jullie niet het volledige verhaal. Daar werden wij al in meerdere reacties op geattendeerd.
Internetten zal wel steeds moeilijker worden. Maar we proberen zoveel mogelijk te schrijven en te versturen, als dat mogelijk is.

Groetjes van Wopke en Marijke vanuit de Blue Mountains


22 oktober: Ontmoeting met onze Aussie familieleden
Vandaag gaan we Leo en Lisa ontmoeten. We hebben met Leo afgesproken dat we om 10.45 uur onder de grote klok van het Centraal Station zullen staan. Voor ons is het 10 minuten lopen vanaf het hotel. We hebben nog tijd over en gaan lekker op een bankje in het park zitten. Daar zien we twee groepjes mensen, voornamelijk Chinezen, bezig met Tai Chi oefeningen. Heel interessant om deze warming-up te bekijken.
In de stationshal tikt Leo ineens Wopke op zijn schouder, het wordt een hartelijke ontmoeting, leuk om elkaar nu eens in het echt te zien. Hij vindt Marijke veel groter dan op de foto’s via de mail. Leo is vrij klein (zeker voor Nederlandse begrippen). Hij blijkt nog zeer goed Nederlands te spreken en te verstaan. Daar kijken we van op, we mailden altijd in het Engels met elkaar.
We nemen gedrieën de trein en daarna de bus naar Bondi Beach, waar Lisa woont. Een heel andere wijk dan die van ons hotel. Geen hoge gebouwen, maar mooie huizen en veel groen.
Het huis van Lisa is een penthouse. Er zijn twee zeer grote balkons aan de voor- en achterzijde. Binnen is het ook behoorlijk ruim en alles met design spullen ingericht. Lisa zelf ziet er beeldschoon uit, een echte filmster. Lisa heeft ook een heel lieve hond. Zij heet Taima en Marijke is er al snel dikke maatjes mee.
Na de koffie bij Lisa gaan we gezamenlijk lunchen bij een eetgelegenheid waar Lisa vaak komt. We eten een heerlijke salade met kip, waar Taima steeds verlekkerd naar zit te kijken. Vervolgens gaan we een wandeling langs het strand en de kust maken. Het strand is erg mooi en het water heeft een bijzonder mooie blauwe kleur. Het is net een grote ansichtkaart, prachtig! De golven zorgen voor witte schuimkoppen, of liever gezegd rollers waar de surfers overheen gaan. De stenen hebben grillige vormen en er bloeien allerlei soorten kleurige planten. Leo wilde eigenlijk nog verder wandelen, maar de tijd gaat sneller dan gedacht. Maar we hebben een goede indruk van Bondi Beach gekregen.
Om half vier vertrekken we weer richting Sydney. Lisa geeft ons en Leo een lift terug. Al met al een leuke kennismaking met deze verre familieleden.
We gaan zelf nog even naar Paddy’s Market (om de hoek van het hotel) voor een flacon zonnebrandolie en een flesje aftershave.
Omdat de zon schijnt en het nog steeds goed weer is, het is inmiddels vijf uur, gaan we voor een wandeling naar de Botanic Gardens. Het zijn prachtige tuinen met exotische bomen en planten. Onze kamerplanten staan daar buiten te groeien en te bloeien. Ook de ibis zien we hier volop. Opeens ontdekken we de vliegende honden, oftewel hele grote vleermuizen. Ze hangen in grote getale in de boomtoppen en we zien er steeds meer aankomen vliegen of juist wegvliegen. Het is schemerig, een mooie tijd om ze te bekijken omdat ze juist nu actief worden. Het is net alsof we in een horrorfilm terecht zijn gekomen. Boven onze hoofden scheren ontzettend grote vleermuizen. Het is kwart over zeven en we zien een ranger op een motor aankomen. Hij vertelt dat het park eigenlijk al om half zeven dicht gaat en we moeten er dus uit. Hij wijst ons de weg naar de uitgang. Het is daar namelijk nogal doolhofachtig en groot. Buiten het park zien we een aantal witte vogels met een grote gele kuif: kaketoes.
Via het Hyde Park lopen we richting ons hotel. In het Hyde Park is van alles te doen, zodat we daar nog even blijven rondhangen. Er wordt leuke gitaarmuziek gespeeld door een man die bovendien goed kan zingen. Verder is er nog een Chinese voorstelling. Een grote pop die een hond voorstelt is aan het dansen op enkele manshoge palen. In de pop blijken twee mensen te zitten die een dansvoorstelling geven, waarbij ze acrobatische toeren uithalen op die palen. Ze kunnen ook het gezicht van de hond laten bewegen, zoals de wimpers. Het is hier enorm druk en er heerst een gezellige sfeer.
Het is al behoorlijk donker en we zien mooie gebouwen in het licht staan, zoals de St. Mary’s Church. Als we door het park terug lopen ziet Marijke een bijzonder dier in een boom, een opossum. Even verderop zien we nog een opossum op de grond lopen. We blijven daar even staan. Nieuwsgierig komt hij op Marijke af en klimt tegen haar benen op met zijn voorpoten. Hij is waarschijnlijk op zoek naar voedsel, maar dat hebben we niet bij ons Hij druipt af en loopt weer verder. En dat doen wij ook; op naar ons hotel. Met een tevreden gevoel: tijdens een ommetje vliegende honden, kaketoes en opossums gezien, wow!

23 oktober: Wandeling bij Manly
Met de ferry naar Manly staat ook nog op ons lijstje van dingen die we in Sydney willen gaan ondernemen. Dat zouden we vandaag kunnen doen. Het weer ziet er goed uit, zonnig en een blauwe lucht. Maar later op de dag zou het slechter worden, met regen en onweer. We zien wel. We lopen naar de haven van de ferries en kopen daar een retourtje (13,20 pp) naar Manly. De boot gaat om 10.30, we lopen nog wat rond. Er ligt een enorm cruiseship in de haven, voor mensen met een ander budget.
Tijdens de oversteek staan we buiten, dan kan je alles leuk zien. We zien Opera House en de Sydney Bridge steeds kleiner worden en om 11 uur komen we aan in Manly. We halen bij de Tourist Info een kaart van de wandeling naar The Split. Dan loop je langs de kust, lijkt ons een goed plan. Bij Subway kopen we een belegd broodje dat we samen delen op een bankje met uitzicht op strand en zee. De wandeling is goed te doen, een soort promenade, zodat je goed om je heen kunt kijken. We passeren allemaal kleine baaien met vaak een privé-strand voor één familie. Ook komen we bij een groot grasveld waar veel mensen aan het picknicken zijn. We zien ergens een groep mensen, er hangt een foto van iemand en wij willen even lezen wat daar op staat. We denken dat het een Abraham feest is of zo. Er komt gelijk iemand op ons af, Bob Reed, die vertelt dat ze bij elkaar zijn vanwege een jaarlijkse herdenking van een overleden vriend. Ze staan bij een barbecue (een heel groot ding, die schijnen dus overal in Australië te staan voor algemeen gebruik), hebben teveel worstjes en brood. Of wij ook iets willen? Nou, daar zeggen wij geen Nee tegen! Even later happen we van een lekker broodje worst, krijgen er een glas jus d’orange bij en later nog chocoladecake met kokos. We worden voorgesteld aan Joop Mul, een Nederlander die vanaf zijn 12e in Australië woont. Een heel enthousiaste man, hij heeft ook een weblog en we wisselen gegevens uit. Bob geeft ons zijn kaartje, wat een aardige mensen allemaal. Een bijzondere ontmoeting, zo maar tijdens het wandelen. Het doet ons gelijk aan onze Chinese vrienden denken.
We lopen verder, prachtige natuur om ons heen. Het pad is goed te volgen, er staan veel borden, hier en daar is een uitzichtpunt. Na een poosje gaan we wat meer een bosgebied in en hier komen ook de klimmetjes en dalen over de rotsen. Wopke spot nog een paar keer een grote hagedis (John zal de naam vast wel weten?) en kan ze goed op de foto krijgen, ze zitten doodstil. Ook nog een stuk over het strand, dus afwisseling genoeg. Een heel mooie wandeling. Op het laatst wordt de lucht donker en horen we wat onweer. Dan begint het iets te regenen, gelukkig is het eindpunt bij de Spit Bridge in zicht. Al gauw komen we bij de bushalte en nemen de bus die ons bij de haven brengt. Nu weer naar de ferry, die ligt al klaar. We gaan met de hele meute in de rij staan, je ziet een teller die elke keer als er iemand door het toegangspoortje gaat, aftelt hoeveel plaatsen er nog op de boot zijn. Het lukt Wopke maar niet om het poortje te openen, we snappen er niets van en de mensen achter ons wachten, met een zucht. (Tja, dat lukt niet met de buskaart van gisteren, altijd onze oude kaartjes gelijk opbergen voortaan…)
We staan weer buiten op de ferry, onder een afdakje. Maar nu is het allemaal een stuk grijzer. Als we aankomen regent het nog zachtjes. We proberen zoveel mogelijk langs gebouwen met een afdak te lopen. In ons hotel gaan we een en ander voor morgen voorbereiden. Dan gaan we de camper ophalen en met onze rondreis beginnen!

Meer foto’s (binnenkort) te zien op: http://picasaweb.google.nl/111495532801438259181