Adelaide en omgeving

Hallo webloglezers,
Na een periode van stilte (waarin wij niet echt stil hebben gezeten) hier weer het vervolg van ons avontuur Down Under. Bedankt voor jullie berichten, zowel op ons weblog als op ons mailadres. We hopen dat jullie gezellige kerstdagen / jaarwisseling hadden.
Meerdere lezers waren bezorgd vanwege de overstromingen in Queensland. Wij zitten nu aan de zuidkust, in de staat Victoria. En een heel eind van het rampgebied vandaan. Wij zijn daar destijds wel doorgereden in hevige regenbuien, en noemden dat toen al watersnood (we hadden zoiets nog nooit gezien). Maar dit is vele, vele malen erger, een gebied zo groot als Frankrijk en Duitsland samen staat onder water met alle gevolgen van dien. Duizenden mensen zijn gevlucht, het water staat tot de daken van de huizen. Het is hier de hele dag op het nieuws, er valt elke dag weer opnieuw regen.

De prijs voor de meest oplettende lezer gaat naar… Ida. Inderdaad, wij zagen geen wolken kangoeroes rondvliegen, maar kaketoes (Marijke “zag ze dus vliegen” tijdens het tikken).
We kregen van meerdere lezers de suggestie een boek te maken van ons weblog en dat uit te geven. Ja, zou wel handig zijn om wat (boodschappen)geld terug te verdienen. Marijke vindt een bezoek aan de supermarkt nog steeds een ramp. Net of je in Candid Camera zit, waar ze bij alle prijzen de eerste 1 of 0 stiekem in een 3 of 4 hebben veranderd.
Een real live soap is misschien ook wel een idee (camerawerk door Ton Visser?). Schijnt goed te betalen en we maken interessantere dingen mee dan de Pfaffs en de Frogers…
Goed nieuws voor alle plaatjeskijkers: Er staan twee nieuwe albums op picasa!

Onze verjaardagswensen gaan deze keer naar Rolf, Theo van Wee (via postbode Theo L.?) en Ineke Nagel

22 december: Adelaide verkennen
Om half tien lopen we – met zon en blauwe lucht - naar het centrum van Adelaide. We hebben al een boekje waarin staat wat er allemaal te doen is en we kunnen ons daar waarschijnlijk wel 1 of 2 dagen vermaken. We belanden in North Street waaraan imposante gebouwen staan. Die komen ook voor op de rondwandeling in ons boekje. Eerst gaan we naar binnen bij de State Library of South Australia. Een statige oude bibliotheek, rijkelijk versierd en vol met rijen oude boeken. Een plaatje. Er is vandaag geen rondleiding vanwege de kerstvakantie, maar we kijken zelf wel rond. In Rundle Mall (voetgangersgebied) is het een gezellige drukte. Veel winkelende mensen, straatmuzikanten, kerstmannen en kerstbomen. Heel gek die kerstsfeer, want het ziet er hier uit alsof het juli is. Iedereen in zomerse kleren. We lopen door de Adelaide Arcade uit 1885, met allemaal sjieke winkels. In Pulteney Street komt ons een lekkere geur van Thais eten tegemoet en we besluiten daar een hapje te eten. Een bord nasi waarbij je drie gerechten kunt kiezen voor maar 7,20. Buiten in het zonnetje, wat wil je nog meer. De meegenomen boterhammen eten we vanavond wel op. In de Scotch Church krijgt Wopke van een medewerkster een folder met alle 24 kerken in Adelaide (we kunnen vooruit). Bij het centrum voor Aborinal cultuur Tandanya horen we dat daar morgen om 11 uur een rondleiding is. Dat trekt ons wel aan, zeker omdat ie ook nog gratis is. Gaan we morgen heen dus. In het South Australian Museum mogen we ook gratis naar binnen, doen we dus. Eerst bekijken we de tentoonstelling van opgezette zoogdieren, daarna gaan we naar de afdeling met voorwerpen van de Aboriginals, indrukwekkend veel. Speren, boemerangs, versieringen om bij feesten te dragen, foto’s, films, etc. We verlaten het museum, je kunt daar wel een hele dag doorbrengen. Het Migration Museum heeft vrij entree, dus wippen we daar ook naar binnen. Daar krijgen we een goede indruk van de vele immigranten die naar Australië gingen en waarom. Vooral in de jaren 50 lieten veel mensen alles achter om hier opnieuw te beginnen. Bij het statige Parliament House horen we dat er morgen om 10 en om 2 uur een rondleiding (gratis!) zal zijn. We kunnen die van 2 uur doen, want om 11 uur willen we naar Tandanya. We maken de wandeling af tot het einde, de gebouwen zijn allemaal de moeite waard. Alleen soms verstopt tussen spuuglelijke nieuwbouw, zonde hoor. We lopen dezelfde route terug naar de camping, waar we onze boterhammen eten bij een kopje soep. We maken de weblogverslagen in orde en zetten die op een USB stick. Hopelijk kunnen we die morgen in een internetcafé verzenden.

23 december: Nog een dagje Adelaide
Gisteren hebben we nog 1 nacht bijgeboekt op de camping, zodat we vandaag nog een dag Adelaide ingaan. Morgen trekken we weer verder. We hebben Kangaroo Island, na lang wikken en wegen, geschrapt. De overtocht is erg duur en het is daar nu heel druk vanwege de kerst/zomervakantie. Ook hoorden we dat er enorme branden zijn geweest waarbij veel dieren zijn omgekomen. We zullen vast wel mooie alternatieven vinden.
We lopen dezelfde route naar het centrum en genieten van de gezellige sfeer, met name in Rundle Mall. Breakdance, tapdans, kinderen die muziek maken met pa en ma op de achtergrond.(doorspelen Jack, we moeten de kalkoen nog betalen). We kijken of we een geschikte (goedkope) kapper kunnen vinden, want we zijn rond half september voor het laatst geknipt. Vooral als we veel gelopen hebben op een warme dag ziet het er niet uit. Ons hoedje / petje verbergt gelukkig een groot deel. We zien helaas alleen maar kappers die flink aan de prijs zijn en hippe kappers die je waarschijnlijk paarse dreadlocks willen aansmeren. Ook behandelt men ergens “hair and scalp” (door een Indiaan?). Het lukt ons niet iets geschikts te vinden, je moet er gewoon een keer tegenaan lopen. We drinken onze koffie bij een vijver in een mooi park en lopen dan naar Tandanya. We krijgen van onze Aboriginal gids John een rondleiding langs aboriginal kunst. Daarna naar een afdeling die gaat over het afnemen van hun land door de kolonisten en de discriminatie, en over de mensen die opkwamen voor gelijkheid. Om 12 uur zal John een demonstratie geven op de didgeridoo. Dat kost 5 dollar pp, dat is nog wel te doen. Met dezelfde kleine groep van de rondleiding zitten we in een theaterzaal. John speelt op de didgeridoo en legt uit wat de muziek betekent. Dat er een dingo aankomt, dat iemand een boemerang gooit, heel interessant. Na de demonstratie kopen we een afbeelding van aboriginal kunst op stof. We kunnen het opgerold meenemen in de bagage, lijkt ons een mooi souvenir. We lopen via de winkelstraten naar het Parliament House. In de Rundle Mall blijven we even staan bij het Australian Girls Choir dat heel zuiver kerstliederen zingt, op een wat swingende manier. Om 2 uur krijgen we een tour in het parlementsgebouw. Maar dat gaat niet zomaar. Eerst de rugzakken door de scan en dan wijzelf. Wopke blijft maar piepen vanwege zijn telefoon, sleutels, geld en riem. We krijgen een badge met onze naam en krijgen met nog vier mensen een rondleiding. De dame die dat doet is niet erg capabel en heeft er niet zoveel zin in, lijkt ons. Maar het is best bijzonder om rond te kijken bij The House of Commons en The House of Lords. Net als in Engeland is de ene zaal in het groen en de andere in het rood uitgevoerd. We kunnen bij de bibliotheek (waar we gisteren waren) gratis op internet. Gaan we daar eerst wel heen, als het niet lukt kunnen we nog verder zoeken. Het lukt ons om twee verslagen te versturen en een paar foto’s erbij. Het gaat vrij langzaam, dus meer is niet mogelijk en Wopke zijn Picasa foto’s moeten sowieso nog even wachten. We hebben nu al vrij veel van Adelaide gezien en lopen weer terug naar de camping.

24 december: Lazy day in Rapid Bay
Wopke pakt zijn (nog onaangeroerde) hardloopkleren en –schoenen en gaat lopen in de Botanical Gardens. Een geschikt gebied voor sporters. Marijke blijft nog even liggen, want hardlopen is niet haar hobby. Wandelen wel, dat houdt ze aardig bij hier. Dat geldt natuurlijk niet voor het volksdansen (dat wordt spieken in april!). Na het ontbijt gaan we weer verkassen. We willen naar Rapid Bay, een kustplaats op het schiereiland Fleurieu ten zuidwesten van Adelaide. We rijden Adelaide makkelijk uit en zitten gelijk op de goede weg (handige wegenatlas, Marcel!). Na een poosje ziet het er weer wat landelijker uit, veel heuvels bedekt met geel pluimgras. We zien de zee liggen en om elf uur belanden we in Rapid Bay. Dit plaatsje blijkt een spookstadje te zijn, alleen maar verlaten (vakantie)huizen. En een camping die pal aan het strand en een helderblauwe zee ligt, in een poster! Het is een basisterrein, behalve toiletten en “barbie” zijn er geen voorzieningen. Er staan redelijk wat mensen, maar er is nog genoeg ruimte over. We kiezen een mooie plek tussen vier enorme naaldbomen, onze “kerstbomen”. Als we daar even zitten merken we wat plakkerige webdraden op onze armen. Die zijn van de bomen afgevallen, die hangen vol met lange dunne draden, dat is natuurlijk “engelenhaar”. We lopen naar de pier waar net twee duikers naar boven komen. Ze hebben veel apparatuur bij zich waaronder een onderwatercamera. Ze hebben de Leafy Seadragon kunnen spotten, een zeepaardje dat heel erg op een sliert bladeren lijkt (hebben wij in het zee aquarium in Sydney gezien). Op de pier is ook een kleine groep die duikles krijgt. We kijken hoe dat allemaal gaat, wat een gedoe om je in die strakke pakken te hijsen. Natuurlijk staan er ook vissers op de pier, waaronder twee kleine jochies. De ene zwaait zijn hengel uit, het haakje belandt in het shirt van zijn vriendje. We kuieren weer naar onze plek en gaan lekker zitten met een boekje en puzzel. We draaien onze stoeltjes steeds een stukje verder, anders zitten we teveel in de zon te bakken. Vlakbij het strand staan vier tenten van mensen die bij elkaar horen. Ze hebben de radio keihard aanstaan. Gelukkig met muziek (Dire Straits, Phil Collins, Queen) en geen takkeherrie zoals house en rap. We horen geen kerstliedjes, gek idee dat het morgen kerstmis is. De beheerder, een Indiase vrouw, komt langs om het kampgeld te innen. Het kost hier maar 12 dollar en dat voor zo’n plek. We zeggen haar dat we niet zeker weten of we hier morgenavond weer willen staan. We kunnen morgen terugkomen, alleen zullen we dan waarschijnlijk weer een andere plek moeten zoeken. Maar misschien vinden we wel iets in Victor Harbor, een leuke kustplaats die we willen gaan bekijken. Vandaag een lekker luie dag in Rapid Bay, wij waren niet zo rapid!
’s Avonds krijgen we ook nog lichtjes in onze kerstbomen, want er schijnen allemaal heldere sterren door de takken heen.

25 december: Kerstmis met 30 graden
Vandaag is het Eerste Kerstdag en voor de mensen hier de enige Kerstdag (de meeste landen kennen geen Tweede Kerstdag). Ons kerstontbijt bestaat enkel uit een kom muesli, huismerk van Coles. We kopen zoveel mogelijk huismerk, maar ook dat is dan nog veel duurder dan een Nederlands A-merk (we lopen steevast gebukt door de winkelpaden). Het ontbijt is niet feestelijk, maar dat geldt wel voor ons uitzicht op de zee, de rotsen en de heuvels! De dag begint met een grijze lucht en wat motregen, we zien wel. We willen de toeristische route Fleurieu Way rijden, Wopke wil daar nog een andere route aan vastplakken, die ligt er net naast. We komen eerst bij Cape Jervis waar de veerboten naar Kangaroo Island vertrekken. Dan de zuidkust richting Victor Harbor. We dachten dat hier minder harde rukwinden zouden zijn, niet dus. Net zoals die #$%&*vliegen, we draaien geregeld het raam open om er eentje te laten vliegen (een vlieg dus). Victor Harbor ziet er aantrekkelijk uit, aan een kust met inhammen en kleine eilandjes. Er zijn daar drie campings en we gaan even kijken bij het Holiday en Cabin Park. We vragen wat een plek kost en de dame zegt met een stalen gezicht: Even kijken, voor deze periode is dat 52 dollar. “Thank You”, zeggen wij eveneens met een stalen gezicht. Wat een belachelijk bedrag! Omdat het nu kerst/vakantietijd is, zijn de tarieven soms een stuk hoger, net als bij ons in de bouwvak. Naar deze camping gaan we zeer zeker niet. Een stukje verderop ligt Adare Caravan Park. Daar is vandaag geen beheerder. We kijken rond en het ziet er niet zo superdeluxe uit, zal geen 52 dollar zijn, denken we. Vanavond in ieder geval weer naar ons stekkie aan de zee. Als we na Victor Harbor afslaan richting noorden wordt de weg minder mooi. Vrij druk met vakantieverkeer van Adelaide naar de kust. We besluiten de tweede route niet te doen, dat wordt een veel te lange zit. En dat is zonde, want het is inmiddels opgeklaard. Blauwe lucht en dertig graden, Merry Christmas! We buigen af naar Old Noarlunga met kleine oude huisjes. In het park zien we allemaal mensen die aan het picknicken zijn, een geliefde bezigheid hier met Kerstmis. Het ziet er heel gezellig uit, opa en oma in het midden in een gemakkelijke stoel en een hele riedel mensen eromheen, met goed gevulde picknickmanden. Vaak hebben ze een feesthoedje of kroontje op. Dan tuffen we naar Normanville, waar we een historische wandeling maken. We hebben een papier met route en uitleg, leuk om te doen. We komen ook bij het strand met mooi wit zand, het is helemaal niet druk. We hebben ook nog een papier met een korte wandeling bij Wirrina Cove Resort. Al kort na het begin zijn we het spoor bijster, er is echt geen hek met een witte driehoek te vinden (lijkt wel een speurtocht). We rijden weer naar Rapid Bay, de plek bij de bomen is nu bezet. Maar wij kiezen een pracht plek aan de rand bij het strand. Winderig, maar erg mooi. Er komt een hele groep kinderen langs (Vietnamezen zoals we later hoorden). “Wij geven vanavond een concert, komen jullie ook? Een kaartje kost 20 cent” (Or higher! roept een bijdehandje). Zo’n initiatief moet je belonen en we kopen twee kaartjes. Waar is het? In de hoek, daar zie je een “crowd” (ze rekenen op een grote opkomst). Om negen uur zitten en staan er aardig wat mensen. Een jongen kondigt keurig aan wie er gaan optreden en wat ze gaan doen. Ze draaien muziek en zingen en dansen erbij, ze zijn er reuze druk mee. Prachtig om te zien hoe dat grut van die danspasjes maakt. De jongste is een meisje van twee dat regelmatig door haar broertje (de spreekstalmeester) in de rondte wordt gezwierd. Af en toe rent er nog een enthousiast hondje uit het publiek doorheen Het publiek lacht zich helemaal de tranen bij het lied en gebaren: Take a dirty picture from me. Ze eindigen met Jingle Bells, de slee gaat in een zeer snel tempo. Leuk, zulke onverwachte dingen.

26 december: Victor Harbor
We gaan naar Victor Harbor, daar is genoeg om een dag mee te vullen. Alleen moet het weer wat meezitten, we hebben een grijze lucht, harde wind en het regent af en toe zachtjes. In Victor Harbor lopen we naar de pier die naar Granite Island gaat, een klein eiland met granieten rotsblokken. Je kunt er ook met een historische paardentram heen, misschien is dat iets voor de terugweg. Er staat een harde gure wind, we hebben onze trui wel nodig. Maar het ziet er prachtig uit verder, die grote rotsen in allerlei vormen, de bloemen en planten. De zee die tegen de rotsen slaat. Het heeft wel wat weg van Howth waar John en Lorna wonen. Op Granite Island woont een grote pinguïnkolonie, je ziet inderdaad overal openingen in de rotsen. Ze zijn overdag op zee, je kunt ze alleen ’s avonds zien met een begeleide tour. We lopen het eiland rond, er zijn mooie uitzichten. Terug gaan we ook lopend, we komen de paardentram tegen, getrokken door paard Bill. Hoogste tijd voor een kopje koffie in het park waar al veel mensen zich verzamelen om te picknicken. Nu naar The Bluff, een stuk land dat de zee insteekt en waar je mooi kunt wandelen. Ook dat is de moeite waard, al waait het wel enorm hard. Zeker als je op het hoogste punt staat. Maar dat is ook wel weer grappig, met dat gefladder van je kleren. We gaan nu naar het centrum, we hebben al wat leuke oude gebouwen gezien in het voorbijgaan. Veel winkels zijn open en we gaan bij Subway een lekker belegd broodje eten. Bij Woolworths en Coles halen we nog een paar boodschappen. We schrappen meerdere dingen vanwege de bizar hoge prijs. De tomaten zijn “in de aanbieding”: 6,49 dollar per kilo (ca. 5 euro dus).
Nu naar Adare Caravan Park waar de jolige dame aan de receptie nog net 1 plek voor ons heeft. Voor 32 dollar, in ieder geval geen 52. We zetten de camper neer en gaan dan een wandeling maken langs de rivier. Het is een mooie route en het weer is inmiddels opgeknapt, de zon schijnt lekker. We komen langs een stuk zee met zandplaten, door een gebied met papierbomen die schots en scheef tegen elkaar aan staan. Allerlei bijzondere bloemen, er is genoeg te zien. Bij de blauwe route zien we op een gegeven moment geen bordjes meer waar we heen moeten. We kiezen een pad dat nogal dicht bij de huizen ligt, vast niet het goede. Op het eind van dit pad staat een bord met op de voorkant (onze achterkant): Private Road. We hadden al zo’n vermoeden. Op de camping gaan we nog even buiten zitten, maar daarna jaagt de gure wind ons naar binnen. Dus binnen eten dit keer.

27 december: In Duitse sferen
We trekken weer verder en omdat het nog vrij vroeg is, stelt Wopke voor naar Hahndorf te gaan en daar rond te kijken. We hadden dit laten vallen, omdat we vanaf Adelaide daar toen niet langs kwamen. We rijden eerst nog een stukje langs de kust door mooie oude plaatsjes zoals Port Elliot en dan naar het noorden. In Strathalbyn (hoe spreek je dat nu weer uit?) rijden we langs prachtige oude gebouwen, een mooi park, echt een plaatje. In Hahndorf vinden we een parkeerplaats waar we gelijk even koffie drinken. De bezienswaardigheden liggen eigenlijk allemaal in de hoofdstraat die we aan beide kanten doorlopen. Regelmatig zien we een vakbouwhuis waar nu meestal een souvenirwinkel inzit, of een winkel met delicatessen. Hahndorf is de eerste Duitse kolonie in Australië, je kunt er Duitse worst kopen begeleid door jodelmuziek. Een leuk plaatsje, maar wel toeristisch, zeker nu in de vakantietijd.
Marijke vindt dat we ook nog wel naar Warrawong Wildlife Sanctuary kunnen gaan (was ook een geschrapt idee). Dat ligt niet ver van Hahndorf vandaan. Hier zijn dieren uitgezet waarvan sommige met uitsterven worden bedreigd. De entree is gratis, alleen voor de voorstellingen moet je 5 dollar betalen, dat laten we maar zitten. We komen al snel bij een grasland met meerdere kangoeroes die uit de hand eten (bij de mensen die een zakje voer hebben gekocht voor 2 dollar). De eenden zijn ook gek op dat voer en drommen er omheen. We zien meerdere soorten kangoeroes waaronder een albino. In het water zien we schildpadden en watervogels, het vogelbekdier laat zich niet zien. Net zo min als de koala’s die daar in de boomtoppen leven, we krijgen een stijve nek van het alsmaar naar boven kijken.
We rijden weer terug richting Strathalbyn. Daar zien we een bordje dat naar de Library verwijst en na veel zoeken komen we bij een gesloten bieb aan, was te verwachten in deze tijd. We gaan nu bij het VVV vragen naar internet, dat blijkt daar mogelijk. Donald, de vrijwilliger die daar werkt, komt zeggen dat de eerste 20 minuten om zijn, kost 2 dollar. Hee, dat wisten we niet. Maar we gaan toch even door, om naar Fred en Robyn te mailen over onze aankomst (5 januari?) en om geld op de creditcard te zetten. Ook laten we de jongens weten waar we pa en ma nu weer uithangen.
Donald is een gepensioneerde veeboer die het leuk vindt om een praatje met ons te maken. Hij geeft ons tips over een kampeerplek in Langhorne Creek. Daarnaast zit de winery Bleasdale waar we zeker langs moeten om wijn te proeven. Lijken ons bruikbare tips en we rijden die kant op langs een rustige weg. We zien de kampeerplek Frank Potts Reserve en gelijk daarna Bleasdale. In de wijnkelder kunnen we allerlei wijn proeven en het gaat daar heel makkelijk. Er staan meerdere geopende flessen waaruit je zelf kunt inschenken, je kunt je daar helemaal toeter drinken. Maar dat doen wij uiteraard niet, we nemen van meerdere soorten een paar slokken en kopen tenslotte een fles port. Daarna zetten we onze camper op de kampeerplaats, er staan nog wat mensen (allemaal 50plussers) maar er is genoeg ruimte. We hebben uitzicht op de wijngaarden waar we na het eten nog even langslopen. Bij de camper zitten we nog even buiten, maar dan gaan we toch maar naar binnen. Het stikt hier van de muggen die door je stoelzitting en broek heen prikken (dan weet je wel waar ’t jeukt…). Vandaag was het erg wisselvallig weer, steeds trui aan en dan weer uit, met een grijze lucht.

28 december: Hoogseizoen in Southend
Het weer lijkt vandaag een stuk beter, we hebben gelijk al een blauwe lucht. De route richting Wellington gaat over een rustige weg langs een moerasgebied. In Wellington moeten we met een (gratis) veerpont over en gaan daar verder naar het zuiden. Een prachtig gebied met spierwitte zoutmeren en ook roze meren. Prachtig met de zon erop, die kleur komt door caroteen van de algen (staat op de infoborden). Het plaatsje Policemans Point wordt al zo’n 60 kilometer van tevoren aangegeven. Daar wil Marijke toepasselijk een foto van Wopke maken bij het plaatsnaambord. Maar als we daar aankomen, zien we een bord Welcome en pakweg 100 meter verder al weer een bord Farewell. Zonder stopmogelijkheid, wat een giller. In de kustplaats Kingston lopen we een stuk bij het strand en gaan de pier over waar wat kinderen vanaf gaan om te snorkelen. Robe is ook een mooi kustplaatsje, maar momenteel drukbezocht door toeristen. We blijven de kustweg volgen en willen een kampeerplaats zoeken in Southend. Er is daar een bush camping, aanbevolen in ons Camps boek. We rijden het plaatsje helemaal door, maar kunnen hem niet vinden. Dan vinden we uiteindelijk de bush camping waar we lopend even rondkijken. Prachtig in de duinen gelegen, we zien nog een paar open plekken. We gaan naar de camping waarbij je moet informeren over deze bush camping. Helaas zit deze camping vol (de mensen van de lege plekken zijn zeker even weg met hun camper). Ze heeft nog wel een plek voor ons bij een smalle rand achter het strand. Die nemen we maar, want verder is alles vol. Het is echt hoogseizoen nu. De plaats die we krijgen blijkt toch nog ruim genoeg, met uitzicht op zee.

Foto’s te zien op: http://picasaweb.google.nl/111495532801438259181