In Melbourne

Hallo webloglezers,
We zitten nu op een camping in Mallacoota, aan de zuidkust. Buiten in de zon met een vijf sterren uitzicht, zetten we nog even de puntjes op de i van dit verslag. Dan sturen we dat vanavond de ether in. Het is nu zondag 30 januari en over zes dagen vliegen we naar Nieuw Zeeland. Geerke is erg benieuwd hoeveel kilometers we in Australië hebben gereden. Raden jullie maar eens, we geven het aantal kilometers wel door nadat we de camper hebben teruggebracht (vanwege ons budget is er geen prijs voor degene die er het dichtst bij zit, alleen een vermelding in dit weblog).
Als jullie het nieuwe foto album gaan bekijken (is bijna klaar), bericht ons dan niet dat jullie een vliegende schotel hebben opgemerkt, of iemands “aura”. Het is een vlek in de nieuwe camera van Wopke, balen hoor.
Groeten en tot mails van de Grey Nomads! (al een beetje Brown Nomads)

22 januari: Naar Melbourne
Als we wakker worden op de parkeerplaats in de Dandenon Ranges schuiven we vol verwachting ons gordijntje open. Het uitzicht is nu minder mooi, het is vrij mistig. We hebben nu zwart-wit beeld in plaats van kleuren. Maar we denken dat het snel zal opklaren, is ook de voorspelling. We doen rustig aan en rijden naar een plek voor onze koffie. Dat worden de papagaaien natuurlijk. We lokken ze met ons brood al hebben we flink concurrentie van een Aziatische man die een kilozak voer bij zich heeft (we zien trouwens wat witte vlekken op de achterkant van zijn donkere jas verschijnen…). We rijden daarna verder naar Melbourne. De kaartlezer heeft geen problemen met de weg vinden. We hebben een duidelijke kaart, de wegen lopen allemaal kaarsrecht en je moet wel erg kippig zijn om de borden boven de weg niet te kunnen lezen. We hebben nog geen sms van Emma gekregen, dus is het een goed idee de weg langs de zee te volgen en af en toe een stop te maken. We stoppen bij Sandringham en wandelen over het duinpad. We worden gepasseerd door veel hardlopers, in Melbourne is zowat iedereen gek van sport. Om zelf te beoefenen of naar wedstrijden te kijken. We krijgen een sms van Emma, ze geeft ons haar adres waar we rond vijf uur kunnen zijn. Het is in Kew, de straat staat niet op de kaart, maar wel de wijk. Daar komt een kaartlezeres met twaalf jaar padvinderij ervaring wel uit. Onderweg stoppen we even bij Subway en laten ons broodje vullen met ongeveer alle ingrediënten die je erbij kunt kiezen. We vinden de Peelstreet en Emma verwelkomt ons hartelijk, leuk om kennis met elkaar te maken (Emma is de oudste van de broers en zussen van Lorna). Ze heeft een mooi en modern appartement en een extra slaapkamer plus badkamer voor ons. We kunnen onze camper aan de overkant parkeren, moeten een bezoekerskaart ophangen. We kletsen gezellig totdat Emma naar haar zus Paula gaat. Wij redden ons verder wel. We hebben nog etenswaar bij ons om te koken. Daarna douchen en mail bekijken op de laptop. Emma heeft geen computer met internet (ze doet alles via haar mobiele telefoon), maar we proberen het toch even. Tot onze verbazing zien we dat we mee kunnen “liften” op het internet van iemand in het appartement. De reporter verstuurt een verslag en de fotograaf plaatst een album op picasa. Met haperingen, maar we krijgen het toch voor elkaar!

23 januari: Melbourne verkennen
We hebben van Emma een plattegrond gekregen en zij heeft ons aangewezen hoe we naar het centrum van Melbourne kunnen lopen. Je kunt ook met de tram, maar het is prachtig weer en dan kunnen we onderweg ook nog van alles zien. We lopen langs mooie oude huisjes en komen langs een groot stadion waar veel auto’s naar het parkeerterrein rijden. Het is het cricketstadion, maar nu wordt daar het bekende Australian Open (tennis) gespeeld. In het centrum lopen we eerst het VVV binnen. Ook hier zijn de medewerkers overenthousiast en geven zeer veel info. Een vrijwilligster zei ons dat ze eerst naar de schoenen van de mensen kijkt, ze geeft ons gelijk info over wandelingen. We kopen daar twee tramkaartjes voor vandaag. Daarmee kunnen we weer teruggaan, hoeven we niet meer zo’n groot stuk te lopen. Deze zondagkaartjes zijn ca. de helft van de normale kaartjes. Daarvan kopen we er ook twee, voor morgen. We hebben niet een vast programma voor vandaag, we lopen de straten wat door en zien wel wat we tegenkomen. Melbourne heeft mooie oude gebouwen met prachtige versieringen. Helaas staat daar, net als in Sydney, vaak foeilelijke nieuwbouw naast. Het Flinders Street Station is echt een plaatje, staat ook in alle boekjes afgebeeld. We zien een grote kerk, dat blijkt de St. Paul’s Cathedral te zijn. Het is zeker de moeite waard om daar binnen rond te kijken, indrukwekkend. De enorme bibliotheek, de State Library, ziet er ook zeer uitnodigend uit. We lopen door zalen met boeken, ruimtes waar men kan internetten en door zalen met schilderijen. Die hebben vaak betrekking op Melbourne in vroeger tijd.
We hebben vandaag geen drinken en eten meegenomen, alleen een flesje water. We nemen voor twee dollar een grote beker koffie bij de Seven Eleven supermarkt. Ook zoeken we een gelegenheid voor ons middageten. We gaan naar een Thais restaurantje, daar nemen we rijst met omelet en vlees. En daarbij een ijskoffie en –thee. Een flink bord vol voor een leuke prijs, en erg smakelijk. In de enorme Queen Victoria Market is van alles te koop, vooral kleding en souvenirs. Marijke koopt er een T-shirt als aandenken. We passeren een sjiek hotel en bekijken binnen het oude interieur (vroegere wolfabriek). Nu naar de rivier waar we op een bankje in de zon gaan zitten. Vlabij is een entertainment centrum, even zien wat dat precies inhoudt. Een groot casino, waar zeer veel mensen aan het gokken zijn. Is aan ons niet besteed. We nemen de tram terug naar Kew. We willen voor ons avondeten een pizza halen. Er zijn er meerdere in die wijk en we gaan er bij eentje naar binnen. We bestellen een grote pizza die we kunnen delen. Wopke vindt hem zeer licht om te dragen en als we thuis de doos openen, aanschouwen wij de dunste en kaalste pizza ter wereld. Wat een flop! Voor hetzelfde bedrag hadden wij vanmiddag twee borden eten. Emma komt thuis en zegt dat wij voor a.s. woensdag bij haar zus Paula zijn uitgenodigd voor een barbecue. Ze vieren dan de eerste verjaardag van hun zoontje Kamran. Dat is dus precies op Australia Day (als er van alles te doen is, net als onze Koninginnedag). Maar het lijkt ons erg leuk om Paula en Darren en hun kinderen te ontmoeten en te zien waar ze nu wonen. Ze zijn anderhalf jaar geleden van Dublin naar Melbourne geëmigreerd.

24 januari: Naar de gevangenis, u ontvangt geen 200 euro
Vandaag gaan we met de tram naar het centrum. We hebben een kaartje waarmee je de hele dag kunt reizen, dus kunnen we in het centrum ook nog de tram pakken als het zo uitkomt. We gaan eerst even kijken bij de prachtige arcades, smalle winkelpromenades uit vroeger tijd. Vooral The Block is schitterend met mozaïekvloeren. De oude gevangenis schijnt erg interessant te zijn, dus daar naar toe. Bij de ingang krijgen we beiden korting (60 plus, Marijke is even vier jaar ouder) en we hebben ook nog een kortingbon van 20 procent. Scheelt toch weer hè. Er zijn drie verdiepingen met cellen en bij veel cellen kan je naar binnen gaan. Daar hangt dan info over een bepaalde persoon die hier gevangen zat, en waarom. Er staat ook een dodenmasker (beeld van het hoofd) van die persoon in een vitrine, nogal macaber vinden wij. Veel info over de beruchte Ned Kelly, we moeten daar thuis nog eens een film van gaan zien. We zien de plek waar gevangenen werden opgehangen en nog meer dat herinnert aan deze gevangenis. Men had vroeger heel vreemde denkbeelden, als je een bepaalde schedelvorm had, was je beslist een misdadiger. Al met al zijn we waar twee uur zoet en is het de hoogste tijd om wat te eten. Er komt van alles in aanmerking, behalve pizza! Bij een klein Chinees eettentje gaan we naar binnen. Daar bestellen we rijst en drie gerechten erbij. Met een blikje cola erbij nog geen negen dollar pp. Het lijkt ons leuk om nu naar de Docklands te gaan, weer een heel ander gedeelte. We pakken de tram tot de eindhalte. Maar daar is geen mens te bekennen, het is ook erg saai daar. Allemaal moderne gebouwen en sjieke eettenten, we hebben het al snel gezien.
We nemen de tram terug en moeten nog een keer overstappen om naar Kew te gaan. Dat is even zoeken, ook moet je er goed aan denken dat je aan de andere kant gaat staan dan thuis (vanwege het links rijden).

25 januari: Ontmoeting met IPA Aussies
Om kwart voor tien worden we opgehaald door Sandy Pelling. Zij is een actief IPA lid (International Police Association) uit Melbourne. Men heeft onze gegevens aan haar doorgespeeld en zij neemt ons vandaag mee op sleeptouw door Melbourne. En vanavond zullen we eten met nog een paar IPA leden erbij. Best spannend voor ons, want wij kennen niemand. Maar als ze net zo gezellig zijn als Fred en Robyn, komt het zeker goed. We hebben al een paar keer contact gehad met Sandy via sms en bellen, ze heeft ons adres. We staan buiten te wachten als ze aankomt. Een heel spontaan mens, dat straalt ze gelijk uit. Ze heeft een aantal ideeën, we laten het wel op ons afkomen. Ze neemt ons eerst mee naar de Queen Victoria Market, we doen maar net of we daar nog nooit van gehoord hebben. We lopen langs de kramen naar het deel met groente, fruit, vlees en vis. Dat is nu veel groter dan zondag. Marijke koopt wat tomaten, komkommers en paprika, scheelt toch weer met de supermarkten. Dan rijden we naar het War Memorial. Een vrijwilliger geeft ons uitleg wat de afbeeldingen op de muur betekenen. Daarna beklimmen we de trappen en hebben boven een prachtig uitzicht, mede door het zonnige weer. Bij de botanische tuinen gaan we even wat eten. We nemen een Griekse salade en een kop koffie. De salade stelt helemaal niets voor, dat kan je niet zeggen van de prijs. We lopen een stuk door de botanische tuinen, die zijn werkelijk schitterend. Het is een populaire plek om bij elkaar te komen. Ook zijn er regelmatig voorstellingen voor volwassenen en kinderen. Niet ver daar vandaan is nog een monument, voor politiemensen die tijdens hun werk zijn omgekomen. Sandy rijdt nu met ons door de wijken in het zuiden, met oude huizen. Heel schilderachtig, we zitten soms te watertanden. We stoppen bij een strand waar allemaal kleurige houten strandhuisjes staan. Die kosten tweehonderdduizend dollar, onvoorstelbaar! Dan gaan we naar het huis van Sandy en haar man Dick. Dick is thuis en hij verwelkomt ons hartelijk. Ze wonen in een plaatje van een huis, helemaal van hout en ettelijke woonkamers beneden. Flink formaat tuin uiteraard waar de papegaaitjes vaak rondvliegen. En op hun balkon zit een opossum tussen de balken, wat bijzonder allemaal voor ons Nederlanders. Om half zeven hebben ze afgesproken bij een restaurant in St. Kilda. We zitten eerst even buiten waar we Ian en Mary ontmoeten. Even later komen Geoff en Francis eraan. We gaan naar binnen en bestellen onze maaltijd. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en willen weten waar we allemaal geweest zijn en wat we verder nog voor plannen hebben. Tegen negen uur gaat iedereen weer weg en gaan wij met Sally en Dick naar de pier in St. Kilda. Daar zijn ’s avonds pinguïns te zien en dat is net iets voor ons. Er zijn al flink wat mensen en twee vrijwilligers lopen daar heen en weer met een speciale zaklamp. Er komen vier pinguïns te voorschijn, drie volwassenen en een kleintje. Je mag ze fotograferen zonder flits, maar dat lukt ons niet helaas. Op Phillip Island zijn er dagelijks honderden te bewonderen, maar dat hebben we toch maar geschrapt. Wel spijtig, maar dat geeft teveel logistieke problemen. Ook hebben we niet al te veel tijd meer tot aan Sydney. En we willen ook het laatste stuk relaxed rijden. Dick en Sandy brengen ons weer thuis, dat is best nog een heel eindje. We bedanken ze voor de leuke dag, ook Sandy krijgt een (klompen)sleutelhanger van ons. Heel leuke mensen, die erg veel reizen en openstaan voor contacten met anderen. Een half uur na ons komt Emma binnen, met haar achternicht Emma (dat is makkelijk voor ons). Emma 2 komt uit Engeland en trekt met haar vriendin door Australië.

26 januari: Verjaardagsfeestje op Australia Day
Vandaag is het Australia Day, de nationale feestdag van Australië. Er is van alles te doen op het gebied van muziek en sport. Maar de tijden komen ons niet goed uit. De reporter en de fotograaf werken nu alles zoveel mogelijk bij voor het weblog, we komen tot aan Melbourne. Alleen geen tijd meer voor onderschriften bij de foto’s, maar dat kan later waarschijnlijk ook nog. Rond twee uur gaan wij en Emma 2 met Emma naar de wijk Brighton waar Paula en Darren wonen. Onderweg legt Emma een en ander uit over de wijken waar we doorheen rijden. Dan zijn we bij Paula en Darren, een hartelijk weerzien na bijna twee jaar. Leuk om ze weer te ontmoeten en te horen dat het een goede keus is geweest om naar Australië te emigreren, ze willen niet meer terug naar Ierland.. Hier is alles meer relaxed en je leeft grotendeels buiten. Lauryn is nu zes jaar en flink veranderd. En we maken kennis met het “feestvarken” Kamran, we vieren zijn eerste verjaardag. Er komt nog een ouderpaar met twee kleine kinderen. Ze zijn Zuid-Afrikaans, wij kunnen ze goed verstaan als ze met elkaar praten. De familie woont in een groot huis en de tuin is ook van een flink formaat. Er is een zwembad en een grote trampoline waarop de kinderen zich uitstekend vermaken. Darren is de baas bij de barbecue. Op tafel komen allerlei soorten vlees, salade en brood. Heerlijk allemaal. Kamran zit in zijn kinderstoel met een lamsbout, hij zit daar smakelijk van te eten, een grappig gezicht. Het is een leuk kereltje om te zien, met heel grote donkerbruine ogen. Hij kan net een beetje lopen en zeker achter een karretje lukt dat aardig. Wopke zet via de computer van Darren drie albums op picasa.. Wopke laat Darren zijn fototoestel zien. Sinds een paar dagen verschijnt er een donkere vlek op alle foto’s. Geen idee hoe dat komt en hoe je dat weg kunt krijgen. Darren zegt dat het in de sensor zit en dat daar niets aan te doen is. Balen hoor, we hebben erg veel schik van het toestel en Wopke heeft al veel complimenten gekregen over zijn foto’s. We gaan er thuis mee terug naar Dixons, we hebben garantie. Maar tot april zullen we met die rotvlek zitten. We laten Darren ons weblog zien en hij zet ons laatste verslag op zijn computer. Met een vertaalprogramma krijgt hij de Engelse vertaling. Het ziet er wel een beetje krom uit, maar zal in grote lijnen wel te volgen zijn. Paula en Emma zijn allebei in Nieuw Zeeland geweest en komen met allerlei tips om te bekijken en te doen. We denken niet dat we het wildwatervaren zullen doen, Marijke wordt al misselijk als ze de foto’s ziet.
Rond half negen rijden we weer terug naar Emma’s appartement. Het was heel leuk om iedereen weer te zien. Bij Emma leggen we haar nog de spelregels uit van Yahtzee en Take Five. Zij heeft die spellen van Lorna gekregen, maar met spelregels in het Nederlands. We bedanken Emma voor haar gastvrijheid met een fles wijn uit Seppeltsfield. Morgenochtend zullen we elkaar nog wel even zien en spreken.

Foto’s (binnenkort) te zien op: http://picasaweb.google.nl/111495532801438259181