Onze eerste vakantiedagen

Hallo mede reizigers,

Het is nu donderdag half 3 en we zitten in de hal van het Historisch Museum in Berlijn. Waar ze toiletten en gratis wifi hebben.
Dus nu maar eens proberen of we vanuit Duitsland ook iets kunnen mailen. Per post kunnen we sowieso niets meedelen, want de posterijen staken hier al dagen en er liggen miljoenen stukken te wachten op verzending.

Het gaat tot nu toe prima, vandaag lopen we rond in T-shirt onder een stralend blauwe lucht! In Berlijn is veel te zien en te beleven. We proberen jullie op de hoogte te houden, als dat technisch kan natuurlijk.
En wij horen graag ook een en ander (via gmail is het handigst).

Groeten van de Berliners Wopke en Marijke

Maandag 8 juni

Om zeven uur gaat onze wekker af. Al vertrekken we pas na de spits, er is nog van alles te regelen: Laatste proviand pakken (uit de koelkast), hoofdkussens van ons bed meenemen, hier en daar nog met stofzuiger en doekje langs. Marijke vindt in de koelkast een zakje met een soort drol erin, heel goor. Dat blijkt een ontdooide (eerst gepelde en ingevroren) banaan, die Wopke deze week vergeten was in z’n havermout te doen.
We kunnen nog net onze groene container buiten zetten en leeg ophalen. Wopke bindt onze fietsen stevig vast achter op de caravan en plaatst het verplichte rood-witte bord en -voor alle zekerheid- ook nog een NL sticker.
Om half elf vertrekken we, het is 16 graden, bewolkt, maar droog (al heel wat voor ons). We wilden niet in de spits zitten, maar zo lang we in Nederland rijden is het toch erg druk op de wegen. Maar wij rijden toch niet hard, met de caravan erachter en hebben geen haast. Onze eerste camping ligt op 275 km. afstand, in een plaats met de naam Rinteln.
Even voorbij Hoevelaken zegt Marijke: “Hebben wij die krentenbollen voor onderweg meegenomen?” Die hebben wij allebei niet in onze handen gehad, conclusie: ze liggen nog in de broodtrommel. Maar even een sms’je naar de buurvrouw die voor planten en post zou zorgen. Als die bollen er blijken te liggen, moet ze die maar lekker opeten. Anders ligt er bij thuiskomst iets onherkenbaars, en die “drol” vonden wij wel genoeg.
Bij onze koffiestop in de buurt van Markelo staat er nog een frisse wind en als we in Duitsland stoppen om ons brood te eten is het ietsje warmer. Maar nog geen weer om op een bankje neer te strijken (die zijn trouwens ingenomen door reizigers uit een touringcar).
Met behulp van ons navigatiesysteem, printjes van Google Maps en oplettendheid van de bijrijder, komen we om 5 voor 3 zonder problemen aan op de camping (www.helenensee.de) Wat een timing, want de receptie is van 13.00 tot 15.00 uur gesloten (het lijkt Frankrijk wel). De behulpzame campingbaas is net achter zijn loket gaan zitten en legt ons uit waar wij kunnen gaan staan. Wij kiezen plaats nummer 1 en betalen daarvoor 16 euro. Met onze Best Deal kaart, maar zonder die kaart betaal je dat ook, heel eigenaardig. De caravan staat gelijk waterpas, tafel en stoelen buiten, elektra aansluiten en klaar. We kuieren even over de camping, gelegen aan een meertje (Helenensee), dat thuis op de laptop groter leek dan in werkelijkheid. Een ratjetoe aan seizoenplaatsen, sommige wel heel erg vervallen.
Dan een welverdiend pilsje op ons terras en even later macaroni, lekker en makkelijk. Als toetje een flinke portie tiramisu (was reclamestunt, niet te weerstaan dus).
Voor de afwas moet je de halve camping over lopen, dat doen we maar even bij de caravan. Na het eten wordt het wat frisjes, dus lekker naar binnen met koffie en doorloper puzzel (Wopke) en thee en een boek (Marijke).

Dinsdag 9 juni

Als we opstaan begint de zon voorzichtig tussen de groene heuvels te schijnen, het ziet er goed uit, Na het ontbijt pakken we alles weer in, dat is snel gebeurd, we zijn al doorgewinterde kampeerders (en wij “winteren” ook vaak zomers door, helaas).
Kort voor onze vakantie hebben we na lang wikken en wegen toch besloten een nieuwe (dure) campingtafel aan te schaffen. Onze vorige woog 13 kilo en deze maar 5. Marijke tilt hem met gemak de caravan in (Wopke zei laatst wel: Misschien dat deze wel eerder om kan waaien…).
Het is nog maar 13 graden als we om 10 voor 9 vertrekken, maar de temperatuur kruipt in de loop van de dag op naar bijna 20. De radio staat aan op een Duitse zender, komen we er gelijk een beetje in met de taal. De laatste jaren zijn we gewend om alles in het Frans te zeggen (of iets wat daar veel op lijkt). Onderweg weer twee stops, voor koffie en voor brood. Ook nu strijken we niet op een bankje neer, er staat een frisse wind. In de buurt van Magdeburg rijden we het voormalige Oost-Duitsland in, we zien wat resten van douanegebouwen en torens. De wegen zijn hier vrij goed, maar toch merk je soms een verschil: meer beton met daartussen die hobbel ribbels. Ook nu is de route weer recht toe recht aan, op het laatst zien we links een meer tussen de bomen door schemeren. We zitten goed, want dat is de Krossinee en zo heet ook de camping die wij zoeken. Om half 3 komen we aan bij de receptie, ze hebben plaats, maar kunnen ons niet inboeken. Ze hebben vandaag een nieuw betalingssysteem en dat weigert onze ING pas en onze creditcard. En wij dienen 20 euro borg te betalen voor een sleutel aan een koord (net een wandelmedaille) om daarmee de ingang in te kunnen rijden, het toiletgebouw in te kunnen en de douches te activeren. Ja, Jan en Alleman kan hier niet zomaar komen douchen. Gelukkig bestaat er ook nog zoiets als contant geld. We kopen gelijk een Berlin Welcome Card, hiermee kan je 3 dagen lang met het openbaar vervoer reizen en korting krijgen bij een aantal attracties. Op deze camping betalen we 18 euro per nacht, met onze ACSI kaart (www.campingplatz-berlin.de). We hebben óók nog een Gold Card van camping cheques bij ons en ons kaartje van SVR, altijd handig als je er eentje kunt gebruiken.
De camping staat in een naaldbos, dat is goed te ruiken. Er zijn geen genummerde plaatsen en de caravans en campers staan kriskras door elkaar. Ook een paar tentenvelden waar backpackers bezig zijn hun boeltje op te zetten. Zulke campings hebben onze voorkeur: veel toeristen en weinig vaste plaatsen. We vinden een geschikte plek en zijn al snel geïnstalleerd. Biertje en wijntje erbij, al een vaste ceremonie.
We kuieren nog een stukje richting meer, maar er loopt niet echt een mooi pad omheen. Een vriendelijk Duits echtpaar -twee plaatsen verderop- geeft ons nog allerlei tips, zij hebben lang in Berlijn gewoond. Dan weer een hapje eten: spaghetti en toe alweer tiramisu (tja, het was een gezinsverpakking).

Woensdag 10 juni

Marijke is al weer vroeg wakker, want het rolgordijn kiert aan de onderkant zodat er nogal wat licht naar binnen komt. Het is geen 8 uur, maar pas 5 uur!
Na het opstaan naar het sanitairgebouw, het koord met de sleutel eraan niet vergeten. (vroeger herkende je een kampeerder met “hoge nood” aan de wc rol onder z’n arm, nu aan het felgroene koord om z’n nek). Het zonnetje schijnt, de vogels fluiten volop en we zetten onze ontbijtspullen buiten, zo hoort het op vakantie.
Vandaag gaan we nog niet Berlijn in, maar bezoeken we het bekende (en beruchte) concentratiekamp Sachsenhausen in Oranienburg, ten noorden van Berlijn. Het vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück schijnt ook heel interessant te zijn, maar dat vindt Wopke te ver rijden en Marijke te aangrijpend.
Na een autorit van ca. 50 minuten komen we bij de gedenkplaats en het museum aan, het staat allemaal goed aangegeven. Bij het bezoekerscentrum huren we allebei voor 3 euro een audioguide waarop je in het Nederlands uitleg krijgt over alles waar je langs komt. Dat zijn maar liefst 37 onderdelen, verdeeld over een enorm terrein. Commandoposten, barakken, cellen, crematorium, graven, enz. Er is zoveel te zien, zoveel te lezen. Dat is erg moeilijk te beschrijven. We zeggen voortdurend tegen elkaar: niet te geloven, wat onmenselijk en wreed, wat een duivelse praktijken, de hel op aarde, hoe kunnen mensen dit elkaar aandoen? Met name de foto’s en verhalen van de gevangenen maken diepe indruk op ons.
Het is warm vandaag, zo’n 23 graden en we gaan af en toe even zitten in de schaduw. Er zijn veel bezoekers, maar je loopt elkaar niet in de weg. We zien meerdere groepen middelbare scholieren met een gids, het is belangrijk dat zij dit ook zien. Om kwart over 4 brengen we onze audioguide weer terug, moe van het slenteren. Vanaf half 11, dus bijna 6 uur! (Een stevige wandeltocht van 6 uur is minder vermoeiend). Het was zeker de moeite waard, onze eerste vakantiedag zit erop, de eerste twee dagen waren meer reisdagen.
Op de terugweg staan we nog even in de file, maar dat kan je verwachten rond Berlijn. Op de camping kunnen we weer lekker buiten eten en dan pakken we onze boekjes, folders en plattegronden van Berlijn erbij om een globale route voor morgen uit te stippelen. Dat doen we maar binnen, want ook hier is het een en al muggen en Marijke heeft (alweer) een schedel vol jeukende bulten…