Nog 1 dag Berlijn en dan weer verder

Hallo mede reizigers,

Na een paar dagen stilte nu weer een bericht van ons. Eerder konden wij geen mail lezen, reageren en verslagen sturen. Omdat de techniek ons dan in de steek laat.
Geen idee wie er allemaal met ons meereizen, de adreslijst is voor een groot deel die van vorig jaar.
Nu zitten wij vlakbij Gorlitz, dichtbij de Poolse grens, in een Macdonalds. Met een grote beker warme koffie, dat is wel lekker bij een graad of 15, grijze lucht en harde wind. De afgelopen dagen hebben wij het mooie weer goed benut met wandelen en fietsen. Op dit terrein is ook een supermarkt en een benzinestation, dus 3 vliegen in 1 klap.
Zo meteen Gorlitz bekijken, daar hebben we al een mooie plattegrond en info van (met dank aan Gees en Han).

Sinds zondag zitten we op een kleine (boeren) camping tussen Bautzen en Gorlitz. Mooi in de natuur, met bijbehorende steekmuggen en luid kwakende kikkers...

O ja, het is vandaag 18 juni. Dus de felicitaties voor Nel, van harte hoor!

Wij hopen dat het bij jullie allemaal naar wens gaat. Hartelijke groeten en veel leesplezier gewenst!

Marijke en Wopke


Zaterdag 13 juni

De weersverwachting voor vandaag: 31 graden en kans op onweer. Maar met een onweersbui in een stad heb je genoeg mogelijkheden om te schuilen. Dus voor de derde en laatste keer op naar Berlijn. Bij de P+R is nu plenty parkeerplek, waarschijnlijk omdat er nu nauwelijks woon/werkverkeer is.
Vandaag zijn er werkzaamheden aan het spoor en is er vanaf een bepaald station pendelverkeer. Wij denken dat we verder moeten per bus, maar je moet gewoon een paar keer overstappen in een andere trein die al klaar staat aan de andere kant van het perron. Nu rijden we tot aan station Westkreuz, wat is het hier stil. We vragen de weg naar de Kurfürsterdamm aan een jong stel. Ze wijzen naar links, maar “het is nog een heel eind hoor, wel een kilometer”. Tja, wat zullen wij daarop zeggen…
We zijn al snel op de gevonden weg, een brede boulevard met veel bomen voor de nodige schaduw. Overal zaken voor mensen met een dikke portemonnee, wij genieten vooral van de statige gebouwen. Er is vandaag een show van old timer auto’s en we slenteren langs honderden oude auto’s die staan tentoongesteld. Van enorme Amerikaanse sleeën in knalrood tot aan kleine karretjes waar je in moet kruipen, politie- en brandweerauto’s, jeeps. Je kijkt echt je ogen uit. De auto’s rijden ook rond en dan wordt er van alles uitgelegd, bestuurders hebben vaak passende kleding aan. Dat pakken we toch leuk even mee.
Even later passeren we de Gedächtniskirche, een kerk die ter ere van keizer Wilhelm I is gebouwd en in WO II voor een groot deel is verwoest. Mooie kleurige mozaïek op plafond en vloeren.
Onze reisgids beveelt warenhuis KaDeWe (Kaufhaus des Westens) aan, 1 van de grootste warenhuizen van Europa. Dus daar wippen wij ook naar binnen, zien er met onze rugzakken om niet echt uit als clientèle. Wel reuze leuk om o.a. over die enorme delicatessen afdeling te struinen, met een overvloed aan bonbons, taart, koffie en thee, pasta, kazen en noem het maar op, aantrekkelijk uitgestald (niet op de prijskaartjes kijken). Wel overdreven, het is alleen voor de upper ten, en wat doen ze aam het eind van de dag met alle niet verkochte waren?
Dan zoeken we een bankje om onze eigen “delicatessen” te verorberen. Toch maar een bankje in de volle zon, want die in de schaduw worden grotendeels bezet door naar pies ruikende zwervers. Nu de metro maar eens uitproberen, dit station is erg mooi met kleurige wandtegels en oude reclameposters. Als we rijden heft een zigeuner een vrolijk lied aan op zijn accordeon. Daar kan onze “Hoogvliet muzikant” nog wat van leren, vinden we een fooitje waard. We hoppen weer op een andere metrolijn, hebben het kleurensysteem al goed door. Op de Potsdammer Platz staat het enorme Sony Center met zijn bijzondere dak/plafond. Wij zijn niet zo van modern, maar dit heeft wel wat.
Nu willen we in de wijk Kreuzbeg rondkijken, een oude wijk die voornamelijk bewoond wordt door jongeren en Turken. Al lopend komen we weer langs het stuk Muur met foto’s en info over Duitsland van 1933 tot 1945 en bekijken alles nu wat uitgebreider. In Kreuzberg bestellen we bij Curry 36 een curryworst en frites (ook een tip uit ons gidsje). Er staat een flinke rij, maar je wordt snel geholpen. Als we staand onze portie eten, barst er een dikke bui los, we zijn net op tijd! Er zouden hier veel kraampjes zijn met allerlei groente en fruit, maar die kunnen wij niet ontdekken. Maar het is al wat later op de dag en er dreigt onweer. We dwalen nog wat rond, gaan het Viktoriapark in met een grote waterval en een monument. Ontdekken een overdekte markthal met luxe waren uit Italië en passeren Hühnerhaus 36, dat hoort zo te zien bij die zaak van de curryworst. Ook hier veel klanten, een goed teken. We bestellen allebei een halve kip, Marijke met salade en Wopke met frites. Krijgen een apparaatje mee zo groot als een bierviltje, als dat gaat branden is onze bestelling klaar. Nog nooit eerder gezien. Buiten op de houten banken tussen de Turkse families laten we het ons lekker smaken.
Marijke ontdekt even later een McDonalds waar ze internet wil proberen (zeult ze niet voor niks die laptop mee). Cola erbij en na flink wat zoeken lukt het, mail bekijken en verslag sturen.
Nu naar de Oberbaumbrücke, de mooiste brug van Berlijn. Het is inmiddels kwart over 7, al wat te donker om de brug goed te kunnen zien en op de foto te zetten. Er komen donkere luchten aan en op station Ostkreuz breekt een enorme onweersbui los met een oorverdovende donderslag. Op de terugweg moeten we weer op dezelfde trajecten pendelen, gaat nu ook prima.
De stoffige bosgrond van de camping kon wel wat regen gebruiken, maar het is nu wel wat modderig overal. Marijke gaat douchen, maar al snel stopt de kraan en gaat niet meer aan. Ook hier wordt het “pendelen”: met ingezeepte haren en alle spullen naar het volgende hokje. Douchen op de camping, altijd weer een verrassing…

Zondag 14 juni

Na de zware regenbuien van gisteren -waarvan wij geen last hebben gehad- is het vandaag droog en vrij zonnig. Volgens plan vertrekken we nu naar een camping tussen Bautzen en Görlitz, twee plaatsen die het bezoeken waard zijn.
Eerst nog afrekenen bij de receptie, het eindbedrag blijkt toch te kloppen, onze bon zag er vreemd uit door het gegoochel met apparatuur afgelopen dinsdag.
Om 10 voor 11 rijden we weg en al gauw krijgen we de melding dat de snelweg richting Dresden is afgesloten vanwege een grote demonstratie. Dus een alternatieve route zoeken via de kleinere wegen. Op zich niet onaardig, door dorpen en langs groen, dat doen we in Frankrijk ook veel. Alleen is het wat lastiger om een ruime plek te vinden voor onze pauzes, maar ook dat lukt ons.
Het is ca. 26 graden en we schieten al lekker op als bij Niesky de weg is afgesloten en we een andere route moeten zoeken. Marijke ziet de route zo liggen op de ANWB kaart, maar het wordt nu echt een puzzeltocht. We komen niet door de dorpjes op de kaart, maar wel door andere dorpjes die niet op de kaart staan. Uiteindelijk bereiken we het plaatsje Thräna waar de camping ligt. Maar…dan belanden we op een boerenerf. Omdraaien en de volgende weg in, dat blijkt een zeer smalle zandweg met modder en kuilen te zijn, kan nooit de toegangsweg van een camping zijn. Omkeren kan alleen door de caravan los te koppelen en met de mover draaien. Auto en caravan zien er nu uit als na een safari van vier weken. Voorbijgangers leggen ons uit dat we 2 keer linksaf moeten slaan, we zijn er bijna. Ze geven ons gelijk tips voor uitstapjes, heel aardig.
De kleine camping ligt midden tussen de landerijen, naast een wildpark. Zie:
www.freizeitcamp-thraena.de De vriendelijke eigenaars die wel van een grapje houden leggen ons een en ander uit en wij vinden al snel een geschikte plek. Aan de rand, onder een paar bomen, met zicht op een vijver waarin je kunt zwemmen. Het is ook het domein van kikkers, wat een gekwaak! Naast ons staat een Belgisch echtpaar van ca. 80 jaar, met een caravan van dezelfde leeftijd.
We installeren ons in de “achtertuin” en rond etenstijd zorgt Marijke voor salade en rijst en gooit Wopke wat stokjes saté op de grill. De campingeigenaar heeft ons spontaan een kaart van de omgeving uitgeleend (heel aardig, want die is ook bij hem te koop voor 5 euro). Daarmee kunnen we morgen aan de wandel.
In de schemer kijken we buiten naar de rondvliegende vleermuizen en luisteren naar het (luide) kikkerconcert.

Maandag 15 juni

De tweede week van onze vakantie is begonnen. Het is wat bewolkt en niet zo warm als gisteren, maar prima wandelweer. We vullen onze rugzakken, ons brood is bijna op, dus dat vullen we aan met crackers, ontbijtkoek en mueslireep. En Wopke vult twee bakjes met dadels, vijgen en noten. Komt helemaal goed met de energie. Om kwart over negen gaan we op stap, eerst door Thräna, dan door een stuk bos en weer een klein dorp in. Dat ligt aan het stuwmeer, de Quitzdorfer See waar een wandelpad van 16 kilometer omheen loopt dat wij willen gaan volgen. Al snel vinden we de bordjes die de richting aangeven, die komen we regelmatig tegen, heel duidelijk allemaal. Maar een wandelpad om een meer wil niet zeggen dat je het grootste deel van de tijd om het water heen loopt. De meeste tijd lopen we over bospaden, af en toe zien we het meer tussen de bomen door. We hadden wel wat meer meer gewild.
Onze koffie drinken we bij een speelplaats met allerlei huisjes en piratenboten waar een groep kleuters heerlijk hun fantasie op los laat.
Als we een keer dicht bij het water staan zien we twee waterslangen, helaas te snel om op de foto te zetten. En zien we even later allemaal vliegen op het bospad? Nee, het zijn duizenden heel kleine padjes. Die je eerst op je hand moet zetten als je een foto wilt maken, ze zijn supersnel.
We passeren meerdere campings, mooi gelegen voor liefhebbers van varen en vissen. De terugweg vinden we snel, eerst nog een stukje vals plat klimmen en dan komen we rond half vijf in de buurt van de camping. Op het grasland is een boer aan het maaien, in de lucht cirkelt een aantal roofvogels. Marijke komt niet op de naam, weet dat het in het Engels “kite” is. Dan schiet het haar te binnen: het is de wouw. We blijven even kijken, letterlijk en figuurlijk een “wouw moment”! Onze wandeling was in totaal 28 kilometer, we geven onszelf een schouderklopje.
Er staat een frisse wind, we gaan al vrij snel naar binnen. Ach, we hebben genoeg buitenlucht gehad vandaag.
Van Erik en Marinka krijgen we bericht dat ze vandaag het voorlopig koopcontract hebben getekend van hun huis. We zijn superblij voor ze!

Dinsdag 16 juni

De laatste jaren nemen we onze fietsen niet meer mee op vakantie, omdat fietsen in het buitenland vaak tegenvalt. Geen of nauwelijks fietspaden en veel klimmen en dalen, waar Marijke een hekel aan heeft. Maar hier zijn een paar goede fietsgebieden, dat gaan we vandaag eens ontdekken.
Terwijl Marijke de broodjes voor de picknick smeert, maakt Wopke de fietsen schoon, want die zitten onder de kleeftroep van de bomen. Ook nog een sopje over de autospiegel die helemaal is ondergescheten. Door een zeearend misschien? We gaan namelijk de Seeadler Rundweg fietsen, althans een deel ervan. Deze fietsroute van 88 kilometer in totaal voert door een gebied van meren en moerassen waar o.a. de zeearend leeft (20 broedparen).
Het is mooi weer, af en toe een frisse wind, vestje aan, vestje uit. We hebben een routekaart en de route staat ook met borden aangegeven (met een arend erop). Eerst nog een aanrij route, door kleine plaatsjes. Mooie grote huizen en men besteedt veel aandacht aan de tuin. Langs uitgestrekte korenvelden, die kennen wij alleen nog maar uit oude schoolboekjes. Met erdoorheen blauwe korenbloemen, rode klaprozen en witte margrieten, prachtig.
Langs de Seeadler route staan veel hutten om vogels te bespieden, met daarbij degelijke picknicktafels (soms met overkapping) en infoborden. We strijken neer voor een kopje koffie en zien een nest op een elektriciteitsmast, met daarin een roofvogel. Kunnen helaas niet goed zien welke.
In Wartha gaan we naar het bezoekerscentrum “Haus der tausend Teiche” waar je info kunt krijgen over dit gebied. Is betaald entree zien we, Wopke wil de volle mep al betalen als Marijke aangeeft dat we “Rentner” zijn, dat scheelt toch weer. We bekijken de vitrines, de film werkt niet, we krijgen 1 kaartje terugbetaald. Buiten staan uitnodigende banken om ons brood te eten.
Het valt ons op dat de plaatsnamen en de straatnamen in twee talen staan aangegeven. In het Duits, en daaronder in tongbrekend Pools.
We stoppen regelmatig bij een mooi punt, zoals een water. Verrekijker erbij en doodstil zijn. Wopke kijkt altijd of er vis te vinden is, in dit gebied zit veel karper (vroeger een voorname bron van inkomsten).
Op de terugweg gaat de weg flink omhoog, echt pittig voor de gemiddelde Nederlander. Marijke krijgt “lood in haar benen”en stapt af, lopend gaat een stuk beter. Wopke fietst in een langzaam tempo verder. Verschil in conditie? Nee, verschil tussen 7 en 24 versnellingen!
Om kwart over vier fietsen we de camping weer op, met 55 kilometer op de teller. ’s Avonds na het eten lopen we nog even achter de camping langs door het wildpark. Maar dat wild is nogal mak, achter gaas lopen over grote weilanden groepen herten, Schotse runderen en geiten.
Dan in de caravan een paar potjes Yahtzee en een potje SkipBo met een spannende close finish.

Woensdag 17 juni

Vandaag gaan we nog een stuk van de Seeadler Rundweg fietsen, want we hebben er gisteren nog maar een klein deel van gereden, er valt nog genoeg te zien. Nederlanders op onze camping waren gisteren de kant van Klitten op gefietst, zagen een kraanvogel in een laag maïsveld. Die willen wij natuurlijk ook spotten.
In het begin al een flinke klim, bij de Monumentberg (bij borden met Berg, Höhe en Aussicht gaat bij Marijke het alarm al rinkelen). We wisselen even van fiets, die van Wopke gaat een stuk lichter. Maar Marijke vindt het voorover hangen en die stang vervelend, dus ieder op z’n eigen fiets weer verder.
De wegen zijn heel verschillend en verrassend, soms glad asfalt en even later gaan we als een veldrijder over een bospad met kuilen, gruis, gevallen takken en kraken over de vele dennenappels. Dan een fietspad met continu “drempels” gevormd door boomwortels, je wordt bijna van je zadel gelanceerd.
Ook nu vinden we weer een mooie picknickplek, fietsen aan de kant en koffiespullen pakken. Uit de fietstassen achterop de fiets van Marijke, die we nog extra hebben vastgemaakt met snelbinders. Snelbinders?! Die zijn spoorloos en geruisloos verdwenen, waarschijnlijk op dat hobbel fietspad. Een rare gewaarwording.
Weer verder, meestal over fietspaden en soms over de weg. Maar het is nergens druk en dus niet gevaarlijk. Bij een uitkijkpunt aan een water zien we een grote vogel in de verte. Dat moet een zeearend zijn, de contouren zijn dezelfde als die van de routebordjes. In de buurt van Klitten volgen we een mooi pad met aan weerszijden water, echt een plaatje. En wat loopt daar door het veld? Twee kraanvogels, jippie! Ook al staan we doodstil achter een boom, ze hebben ons bemerkt en vliegen weg.
Nog een mooie weg langs een groot meer met strandjes en boten en dan buigen we weer af richting camping. We komen een oude, door zon gebruinde man tegen met zijn fiets. Hij spreekt ons aan, maar is moeilijk te volgen (geen gebit en zwaar dialect). Zijn trui zit vol gaten en stoppen en zijn broek bestaat uit allemaal grof aan elkaar genaaide lappen, als bij een quilt. Wat een figuur, schitterend!
Het steile pad van gisteren zit er ook weer bij, Marijke doet hiervan een groot deel te voet. We hebben geen haast, het is vakantie.
Deze keer staat er 70 kilometer op de teller, best netjes met die on-Nederlandse paden er soms bij. Was een goed idee om deze route (deels) te fietsen en een leuke afwisseling.