De eerste dagen van onze reis

Hallo allemaal,

Nu ik dit zit te tikken zijn we bij onze zoon John en zijn vrouw Lorna in huis. En kunnen hier dus mooi even op internet om wat te laten weten over onze Ierland reis. Eerder hadden we geen internet (antwoord voor de mensen die al wat ongeduldig werden).
Onze eerste dagen zijn voorspoedig verlopen, Wopke gaat het rijden in de camper prima af en...we hebben mooi weer. Dat is zeker het vermelden waard.
Morgen trekken we weer verder, richting binnenland. De kant op van vier grote meren, bij Athlone in de buurt. Vier jaar geleden hebben we hoofdzakelijk de kustroute gevolgd, dus we gaan weer wat nieuwe gebieden aanboren.

Iedereen de hartelijke groeten van ons1
Marijke en Wopke


Woensdag 25 mei

Vandaag is het dan zo ver: ons vertrek met de camper naar Ierland. We hebben er zin in, zeven weken rondtrekken als “moderne zigeuners”. We lopen onze lijstjes na en trekken klokslag negen uur de voordeur achter ons dicht. In een mum rijden we weg, want er hoeft nu geen caravan meer achter een auto gekoppeld te worden.
Van de nieuwsberichten worden we niet vrolijk: In België (met name in Brussel) protestacties waarbij het heftig aan toe ging, in Frankrijk blokkades door boze boeren (al opgeheven inmiddels?) en het meest vervelende: door een staking hebben de Franse benzinestations niet of nauwelijks benzine! En wij moeten een flink stuk door Frankrijk en vrijdagavond de veerboot in Cherbourg halen! Ach, altijd wat met ons: super slecht weer, overstromingen, aardbeving, rotsblokje geraakt op de weg, alle nationale parkeren in de VS gesloten. “Never a dull moment!”
Het is frisjes, met een grijze lucht en al gauw valt er wat regen. Maar regelmatig breekt ook de zon door. We zitten prinsheerlijk op onze hoge stoelen, Wopke rijdt met het grootste gemak onze camper door het drukke Nederlandse verkeer. In België zitten we nog steeds tussen vrachtwagens uit alle landen van Europa, deze kant is vrij saai, langs grote bedrijventerreinen. Om half twaalf zijn we beland in Nazareth (nee, we zijn niet verdwaald!) en vinden een parkeerterrein waar we kunnen tanken: de camper benzine en wij onze koffie. Goed opletten dat in de camper diesel moet en geen benzine. Het “sans plomb” wat Wopke in Frankrijk altijd bestelt, moet ie maar snel vergeten. In een soort puzzelrit verlaten we het terrein, het rode bord met witte streep maar genegeerd, anders reden we daar nu nog.
Vlak voor de grens met Frankrijk is er wat oponthoud, maar wij blijken zowaar de rij te hebben gekozen die redelijk vooruit komt. Even na Lille stoppen we bij een parkeerplaats en kunnen buiten ons brood eten aan een picknicktafel. Voor ons is een Portugese vrachtwagenchauffeur druk bezig een maaltje te koken.
Het verkeer wordt minder druk en het landschap groener, we rijden door kleine dorpjes met onuitspreekbare namen. Marijke heeft de ANWB kaart bij zich en een aantal bladen uit de Michelin gids (die toch al losbladig was geworden). We herkennen veel plaatsen en wegen nog van andere jaren. Wopke heeft een camperplaats uitgezocht in Gournay-en-Bray, in de plaats zelf is het even zoeken, het bord staat wat uit het zicht. Tegen vijven belanden we op onze eerste overnachtingsplek, een rustige parkeerplaats aan de rand van het centrum. Even wat drinken en dan kuieren we het stadje in, met een jasje aan is het heel aangenaam. Op de camperplaats krijgt Wopke van de Belgische buurvrouw een tijdschrift en onze Engelse buurman blijkt samen met zijn vrouw, die concertina speelt, volksmuziek te zingen in allerlei gelegenheden waar ze belanden. Een bijzondere man, die vol humor blijkt te zitten.
Na een lekkere spaghetti maaltijd nog even puzzelen en lezen. En dan alle dozen met spullen van John van ons bed halen en ergens zien neer te zetten. Ook hebben we weer een sjoelbak meegenomen, deze keer voor Ronan, de broer van onze Ierse schoondochter Lorna (een gat in de markt misschien?).
O ja, er staan ook nog twee vishengels in de badkamer geparkeerd, maar die zijn (en blijven) van Wopke.


Donderdag 26 mei

Na een goede nachtrust en ontbijt gaan we om 8.20 uur op weg naar onze volgende bestemming: Bayeux. Ook nu nemen we weer de Route Nationale, dat is lekker relaxed en je ziet onderweg van alles. Het is wat mistig, maar de zon komt er al gauw bij. Wopke neemt moeiteloos smalle en bochtige wegen en de route is goed te vinden. Voor onze koffiepauze vinden we een parkeerplaats, maar dat blijkt ook een “bedrijventerrein”. Er staan drie kleine, oude campers naast elkaar. In elke camper zit een schaars geklede, rondborstige dame voor het raam. Tja, zullen we daar naast gaan staan? Vooruit, we drinken binnen ons bakkie koffie, Wopke zit bij het raam, hij wil de buurvrouw wat in de gaten houden…
Onze route gaat door een mooi landschap van akkers, weilanden en kleine dorpjes met lange namen. Overal schilderachtige huisjes met veel vakwerk en gekleurde luiken, “sprookjesboeken huisjes” noemt Marijke ze.
Bij de benzinepompen die nog wel benzine hebben staan enorme rijen auto’s te wachten en als ze niets hebben zie je dat al snel, aan elke pomp hangt een wit papier met daarop: VIDE (leeg dus). Bij een Total pomp wil Wopke voor alle zekerheid nog even tanken, daar hebben ze voor elke klant een rantsoen van 20 euro brandstof. Ach, beter iets dan niets.
We passeren de bezienswaardige stad Caen (een andere keer eens bekijken?) en komen al snel aan in Bayeux. De camperplaats is snel gevonden, daar belanden we om 10 voor 1 en we kunnen gelijk gaan lunchen. Deze plaats kost 4 euro, te betalen bij een automaat, we leggen ons ticket zichtbaar neer. Op deze ruime plaats staat nog 1 andere camper, lekker rustig hier (naast het kerkhof). Na het eten lopen we naar de binnenstad, dat is vlakbij. Het is lekker zonnig, met een blauwe lucht. Alles staat goed aangegeven, eerst naar het VVV voor een plattegrond en nog wat info. En dan naar het museum waar het wereldberoemde “Tapisserie de la Reine Mathilde” hangt. Een linnen doek van 70 meter lang en 50 cm. hoog waarop de slag bij Hastings in 1066 is geborduurd. We krijgen een koptelefoon met uitleg in het Nederlands. Die gaat erg snel, dus je moet wel voortmaken om alles te bekijken met het juiste verhaal erbij. Het is een soort stripverhaal, heel erg knap gemaakt en zeker een bezoek waard. In het museum bekijken we nog allerlei info en een film (in het Engels). Nu lekker wat struinen door de straatjes met kleine winkels en dan naar de kathedraal. Hier is ook genoeg te bekijken, mooie gebrandschilderde ramen, beelden en schilderijen. De crypte met kleurige taferelen is heel bijzonder. Nog wat straatjes door, de lucht word donker, dus we gaan via een park weer terug naar onze camperplaats, waar we nu twee buren hebben. Als we binnen zijn begint het al snel te regenen, even later ook onweer. Maar wij zitten droog en warm, met een biertje en wijntje na te genieten van deze geslaagde dag.


Vrijdag 27 mei

Ér komt licht door de gordijnen, is dit een fata morgana of schijnt de zon? Ja hoor, de zon schijnt, een goed begin van de dag. Weer even controle of alle kastjes goed dicht zitten, dakluiken dicht en de sjoelbak en overige spullen weer terug leggen op ons bed. Ook dit was een geschikte camperplaats, om half tien vertrekken we. Door kleine dorpjes en landerijen, helaas komt er een flinke mist opzetten. We slaan af richting kust en stoppen bij een uitgestorven kustplaatsje om bij een picknicktafel koffie te gaan drinken met uitzicht op zee. Maar de zee is weg! We zien strand en wat modderpoelen, ruiken en horen de zee, maar niets te zien door de dikke mist. Er komt een man met een tractor en aanhanger aan, die rijdt de zee in en verdwijnt helemaal. Meegenomen door aliens? Even later komt hij weer tevoorschijn, met een boot op z’n aanhanger. Zo bizar. We blijven de kustweg volgen tot aan Banfleur, een schilderachtig plaatsje waar we parkeren op een camperplaats bij het water. Een klein stukje lopen en daar staat ons bankje voor onze middagboterham in de zon, met uitzicht op zee. Nog even een ommetje door het dorpje en dan richting Cherbourg. Bij de Leclerq is een camperplaats om ons vuile water te lozen. Maar daar kunnen wij helaas niet komen, de weg is afgesloten. Dan rijden we maar alvast naar de haven, we vinden de rij voor de Stena Line en parkeren achter de eerste twee campers. Nog plenty tijd, dus nog even naar de Lidl voor een brood en twee 3 liter doosjes wijn (die zal in Ierland beslist duurder zijn). Langzaam maar zeker komt er een flinke rij campers achter en naast ons te staan. Om vijf uur zitten we aan de warme hap, mooi op tijd om straks weg te rijden. Beetje voor beetje schuiven we naar voren en rijden het ruim in, wij krijgen aanwijzingen wat te draaien en staan nu met onze neus helemaal vooraan richting treeplank. Straks als eerste eruit dus. Met onze rugzak met daarin wat we straks nodig hebben lopen we naar binnen. Wij hebben geen hut geboekt en kunnen vannacht zitten in een ruimte met vliegtuigstoelen. Maar daar is het een herrie en trillen van jewelste, niet te harden. Marijke besluit al snel dat ze hier niet blijft en gaat op zoek naar een andere plek. Door het hele schip heen liggen mensen op banken, vaak met een kussen, dekentje en dergelijke. Daar hebben wij niet aan gedacht. Marijke gaat ergens liggen, slaapt niet, maar ligt toch stukken beter dan in die “derdeklas ruimte”. Waar Wopke al snel in slaap is gevallen en helemaal nergens hinder van heeft.


Zaterdag 28 mei

Om zeven uur staat Marijke op (eigenlijk zes uur, het is nu Ierse tijd), overal om haar heen ligt men nog lekker te tukken. Ze is koud en stijf, op de terugweg in ieder geval een dekentje meenemen. Een Frans echtpaar gaat voor het eerst naar Ierland, Marijke wijst ze wat mooie gebieden aan in hun gidsje. Wopke is ook wakker, hij heeft op een rijtje stoelen naast elkaar gelegen. Uit een automaat tappen we koffie en gaan daarmee op het dek zitten, met ons broodje jam en krentenbrood erbij. Uit de wind en in de zon is het prima te doen. Ons uitzicht is voorlopig alleen maar water. Als het wat frisser wordt zoeken we binnen een bankje om te puzzelen en te lezen.
Als iedereen wat onrustig wordt en naar buiten gaat kijken, blijkt er land in zicht te komen. Wij gaan naar dek 4 en kunnen om half 1 als allereerste van boord rijden. Dan moeten we stoppen en aan een beambte onze paspoorten laten zien. Waar hebben we die nou ook al weer gelaten? Een heel gezoek nog, met al die wachtende campers achter ons. Gelukkig vinden we ze in een rugzak en blijft de beambte heel geduldig. Dan weer stoppen voor een beambte die ons vraagt of wij sigaretten en alcohol bij ons hebben. Wij biechten de pas gekochte zes liter op, dat is in orde gelukkig. Ons bed met al die spullen erop had toch wel een vreemde indruk kunnen geven…
Nu dus op weg in Ierland, “Links rijden!” roept Marijke gelijk. We vinden de snelweg naar Dublin, eerst even tanken en op een parkeerplaats stoppen voor een broodje, jassen uit en zonnebrillen op! Bij Dublin pakken we de ring eromheen en dan de goede afslag richting Malahide en Howth. Het komt ons allemaal weer bekend voor. Even voor Howth rijden we over een hobbel en horen een enorme klap ergens in de camper. Bij de laatste stop dus een kastje niet goed gesloten en nu ligt er een lade met inhoud verspreid op de grond. Leve de uitvinding van kunststof borden en schaaltjes!
Om vier uur komen we aan bij John en Lorna, de camper past mooi voor hun deur. Eerst een “rondleiding” door ons huisje en dan laden we wat spullen uit voor hun, dat scheelt ons weer wat kilo’s. Hun hond Vuma begroet ons enthousiast, bijna 14 jaar en de energie van een pup! We gaan lekker in de tuin zitten, genieten van het zonnetje, dat maken we niet vaak mee hier.
In een pas verbouwde pub gaan we een hapje eten, kiezen alle vier de Seafood Chowder, een heerlijke en goed gevulde vissoep. De finale van de rugby competitie staat aan op een groot scherm, Lorna zit gebeiteld. Helaas verliest Leinster, haar club.
Thuis geven John en Lorna ons nog allerlei tips, plaatsen die zij ons zeker aanraden. Hebben ook flink wat folders en een wegenkaart voor ons. Info genoeg! Nu proberen wat meer te slapen, we lopen de voordeur uit en de camper weer in, reuze handig.


Zondag 29 mei

Vannacht weer wat slaap kunnen inhalen. Het is stil in de straat, behalve de geluiden van de zeemeeuwen, die hoor je hier bijna altijd. We smeren een boterham in de camper en nemen er bij “de overburen” een kopje thee bij.
Het is mooi weer en daar moet je hier gelijk van profiteren. We gaan met zijn vieren (en Vuma natuurlijk) een wandeling maken in de omgeving. John leidt ons naar een gebied vlakbij, waar we nog nooit eerder waren. Je kijkt je ogen uit, rododendrons in allerlei kleuren, zo hoog als bomen. Via kruip sluip paadjes lopen we langs allerlei bijzondere struiken en bomen. Dit terrein hoort bij Howth Castle, dat we mooi zien liggen in de verte. Ook lopen we over de golfbaan, deze sport is heel populair in Ierland. En hebben daar een pracht uitzicht op de zee en het strand.
’s Middags komen Joe en Miriam, de ouders van Lorna langs. Zij hebben nog nooit een camper van binnen gezien en krijgen van ons een “guided tour”. Dan kuieren we met z’n allen richting zee, halen fish and chips en verorberen dat op een muurtje bij het strand. Lekker in het zonnetje. De Ieren zijn helemaal blij met dit mooie weer, er zwemmen al meerdere mensen in zee (brr) en iedereen heeft zijn zomerse kleren uit de kast gehaald.
Joe en Miriam gaan weer weg en John en Lorna gaan er even later ook vandoor. Naar een optreden van Bruce Springsteen in een stadion in Dublin. En wij gaan aan de gang met routes bekijken en verslagen afmaken en...plaatsen.