Noordwest Spanje

Hallo webloglezers,
Ik zit nu achter de laptop op camping nummer 7, in Salamanca. Daar zijn wij vandaag aangekomen. Morgen gaan we de binnenstad bekijken. Waarschijnlijk gaan we daar lopend naar toe, na onze Heuvellandvierdaagse moet dat geen probleem zijn.
Op de camping in Ruiloba lukte het internetten niet, hopelijk hier wel.
Handig, dat contact met pc en mobiele telefoon. Zo vernamen wij dat John promotie heeft gemaakt, Marcel en Guda veilig in Perth zijn geland en Erik en Marinka gaan verhuizen!
Wij wensen jullie ook van die positieve dingen toe.
Groeten uit Spanje van
Marijke en Wopke

Zaterdag 25 augustus
Het is bewolkt en het regent zachtjes, het ziet er heel anders uit dan voorgaande dagen. Goed dat we gisteren naar het strand zijn gegaan, daar is het nu geen weer voor. In Biarritz zijn in ieder geval genoeg plekken waar je beschutting kunt vinden. Via een route door een paar kleine plaatsen rijden we erheen. De weg is nogal een lappendeken, niet erg geschikt voor met een caravan.
In Biarritz zijn meerdere parkeergarages, maar dat telt flink aan. We vinden een gratis plek ietsje buiten het centrum. Biarritz heeft een chique uitstraling, veel statige gebouwen waarin vaak hotels zijn gevestigd. Ook wel een ander publiek hier, een hoog gehalte aan make-up en hakjes. Bij de VVV halen we een stadsplattegrond en besluiten eerst naar de hallen te lopen, daar is elke dag markt. We kuieren langs de kramen met groente, fruit, vis en delicatessen. De prijzen vallen ons tegen, we houden bijvoorbeeld erg van boontjes, maar niet van 7 euro de kilo. Na wat dwalen door allerlei straatjes zien we een bibliotheek die open is. Voor 1,50 euro kunnen we gebruik maken van wifi. We sturen weer een verslagje naar onze lezers en bekijken de weersverwachting voor de komende dagen, dat valt mee zo te zien. Ook nog even een sms naar Marcel en Guda, die vandaag afreizen naar Australië. (Alleen onze Erik zit momenteel in Nederland).
De route door het centrum valt wat tegen, dus gaan we verder langs de kust. Dat ziet er schitterend uit, de rotskust heeft een donkergele kleur en allerlei grillige vormen met leuke doorkijkjes. Het regent nog steeds, we hebben onze paraplu opgestoken, maar nu gaat het ook flink waaien (conclusie van dit testpanel: de paraplu van de Hema overleeft dit, die van de Action is rijp voor de vuilnisbak).
We hebben geen brood meegenomen, willen ergens neerstrijken voor een hapje. Dit valt tegen, zowel de prijzen als het aanbod (vaak een kleine portie mosselen of oesters). Veel terrassen zitten vol, veel rokers. Dan op de camping nog maar even wat eten. Dat we eerst moeten halen, bij de Carrefour op de terugweg kopen we brood en nog wat spullen.
Op de camping klaart het iets op, we kunnen nog even buiten zitten. Maar er komen een paar donkere wolken aan, dus breken we snel de luifel af. Nadat we hem in de zak laten glijden, vallen de eerste druppels. Wat een timing.
’s Avonds leggen we boek en puzzels maar eens aan de kant, tijd voor een paar potjes rummikub. Lekker spannend, de hele tafel ligt vol stenen en als de winnaar de laatste steen neerlegt, heeft de ander ook nog maar 1 steen over (die dan precies blijkt aan te sluiten aan die neergelegde steen).

Zondag 26 augustus
Vandaag vertrekken we weer, Marijke gaat afrekenen bij de receptie met onze Goldcard van de Camping Cheques. Gaat niet van een leien dakje, maar er blijken uiteindelijk toch drie nachten te zijn afgeschreven. Wopke stuurt via de mover onze caravan van de plek af. Onze Duitse buurvrouw komt kijken, heeft dat nog nooit gezien: “Ein tolles Ding!”
We rijden via de tolweg, dan vermijden we die kleine plaatsen (en hebben ook minder gekraak). Dit houdt wel in dat we een beurs met kleingeld bij de hand moeten houden, want je betaalt steeds voor een bepaald traject. Al gauw zijn we in Spanje, het is lekker rustig op de weg, geen vrachtverkeer vanwege de zondag. En dan doemen al snel de bergen op aan de linkerkant, wat een plaatje. En rechts hebben we regelmatig zicht op de kust. Met de diverse kaarten is de route goed te vinden. Net als in Ierland zien we hier alles in twee talen aangegeven staan op de borden. Die ene taal zal wel Baskisch zijn, daar bakken we nog minder van dan van Spaans. We passeren de stad Bilbao, nog een koffiestop onderweg en dan vinden we de aangegeven afslag naar camping “El Helguero” in Ruilobas. Hier spreken we de receptioniste maar in het Engels aan, want ons Spaans reikt niet verder dan Buenos Dias en Gracias. Er is nog plaats en we vinden een ruime plek met een schaduwboom, zodat we de luifel lekker in de zak laten liggen.
Het is half twee (om negen uur vertrokken), tijd voor een boterham. Daarna rijden we naar Comillas, een oud vissersdorpje aan de kust. Aangeprezen in onze gids en daar zijn we het mee eens. Wat een schattige oude huisjes, met bewerkte houten balkons, bloembakken en wasgoed. In de kleine straatjes zijn overal terrasjes met een kakofonie aan geluiden. Want de Fransen kunnen luid en snel praten, maar de Spanjaarden spannen de kroon! We lopen naar een bijzonder kerkhof op een heuvel, dat heeft vooral Wopke zijn interesse. Er zijn aardig wat mensen op het strand, het is er lekker zonnig weer voor.
Op de camping bekijken we wat wegenkaarten om te zien waar we zoal heen kunnen gaan. We zien genoeg, moet lukken. Wat niet lukt is om onze elektrische grillplaat te gebruiken. Wij hebben hier 6 ampere en dat is te weinig voor die plaat. Dus dat ding laten we bij volgende reizen lekker thuis. Ach, we hebben ook nog een gewone koekenpan voor onze karbonaadjes.

Maandag 27 augustus
Vandaag willen we het plaatsje Santillana del Mar bekijken en daarna een mooie route rijden. Santillana is niet ver, daar is het alleen nogal zoeken naar een parkeerplaats. Er zijn er genoeg, maar die horen allemaal bij een hotel. Na het parkeren en een bezoek aan de VVV kuieren we door de oude straatjes. Alle gebouwen zijn stuk voor stuk een juweeltje en een poster of ansichtkaart waard, de tijd heeft hier stilgestaan. Vaak staat er een oud mannetje of vrouwtje in de deuropening om het plaatje compleet te maken.
Nu pakken we een weg naar het zuiden die eindigt in Pico de tres Mares, groen aangegeven op de Michelinkaart, dus echt een weg voor ons. Door piepkleine dorpjes, als je het bord aan het begin leest komt het tweede met de rode streep erdoorheen er gelijk achteraan. We slaan een keertje af van onze weg, naar een uitzichtpunt, maar dat zijn nog heel wat bochten omhoog. En bij het uitzichtpunt is helaas wat achterstallig snoeiwerk. Bij het volgende uitzichtpunt op de route eten we ons brood. We horen overal in het groen koeienbellen, maar zien helemaal niets. Als we verder rijden, komen we de eigenaars van die bellen tegen: koeien die over de weg lopen en even later ook paarden (met bellen). We komen nauwelijks verkeer tegen, wel nogal wat wielrenners die naar boven zwoegen. We klimmen inderdaad flink en komen in een wintersportgebied: grote skihotels en kabelbanen. Op 2000 meter stopt de weg en gaan we lopend verder naar boven. Bergschoenen aan, we hadden ook wel een vest mee kunnen meenemen, er staat een frisse wind. Boven op de top (2175 meter) kunnen we een heel eind kijken, zien de bergtoppen van de Picos.
We nemen dezelfde weg terug en komen weer flink wat koeien tegen. Een kalf staat doodgemoedereerd te drinken midden op de weg. Net als op de heenweg zien we een grote groep roofvogels in de lucht rondvliegen. Even stoppen met de verrekijker erbij, het zijn vale gieren, komen hier veel voor.
’s Avonds wordt het fris en gaan we binnen zitten. Dan horen we al gauw een getik op het dak, kan maar één ding zijn…

Dinsdag 28 augustus
We willen graag gaan wandelen in de Picos, maar zitten in twijfel hoe we dat gaan aanpakken. Schuiven we met de caravan door naar Potes, een plaats bij dit berggebied met twee campings of rijden we vanaf deze camping naar een vertrekpunt in de Picos? We gaan vandaag eens onderzoeken wat handig is.
Eerst nog naar een aardig plaatsje in de buurt: San Vicente de la Barquera. Daar lopen we wat rond, het zonnetje schijnt al lekker. Eerst langs het water en de vissersboten en dan een stukje naar boven waar een fort en kerk staat. Even een kleine supermarkt in, daar kopen we een paar appels. De medewerkster kijkt fronsend. Oeps, dat is waar ook, die moet je in Spanje altijd pakken met een plastic handschoen aan! Vier jaar geleden ook al op mijn kop gehad daarvoor.
Dan rijden we richting de bergen van Picos, door een paar mooie plaatsjes en dan is het een en al indrukwekkende natuur. Langs rotswanden van allerlei kleuren en vormen, langs een rivier en dat allemaal over een bochtige weg. Het zou kunnen met de caravan, maar is niet ideaal (en veel knerpen dus). Even voorbij Potes vinden we de camping waar we even rondkijken. Vrij kleine plaatsen en vooral tenten, dat zegt al iets. Op zoek naar een koffieplek vervolgen we onze weg. We komen niets geschikts tegen en rijden nu maar tot het eind door. Daar staat het vol met geparkeerde auto’s, er is een kabelbaan die de mensen naar boven vervoert. Heel hoog en steil, naar die grote grijze rotsen. Met dit uitzicht eten we ons brood op (koffietijd is inmiddels lunchtijd geworden). Bij een infobalie geeft een meisje ons in het Nederlands uitleg over de wandelroutes (te combineren met de kabelbaan). Misschien een idee om morgen te gaan doen. We laten het idee varen om met de caravan naar dit gebied te gaan. Onderweg terug wordt de lucht grijs en begint het zacht te regenen.
Op de camping halen we het weerbericht voor de Picos. Dat ziet er niet goed uit de komende dagen, we halen helaas een streep door onze wandelplannen en besluiten morgen naar Burgos te trekken, staat ook op ons verlanglijstje.


Woensdag 29 augustus
Het regent, de lucht is grijs en het is frisjes. Tja, daar komen we niet voor! En het duurt nog drie dagen tot het mooi weer is in de Picos. We weten nu zeker dat we verder trekken vandaag. We halen voor 1 euro een wifi code bij de receptie, kan Marijke nog een verslag van vier dagen versturen. Maar het lukt dit keer voor geen meter, iedere keer als ze alles heeft ingevuld en het wil versturen, wordt alles weer gewist. Na de zoveelste poging geven we het maar op, jammer.
Nu de laatste dingen inpakken, kastjes en ramen controleren en daar gaan we weer, naar Burgos. Een makkelijke route erheen, maar niet wat het weer betreft. We krijgen onderweg enorme mistbanken en zien niet meer dan twee middenstrepen. Zijn opgelucht als het opklaart en de temperatuur gaat nu ook flink naar boven, van 15 naar 29 graden.
De camping “Fuentes Blancas” staat goed aangegeven, op ieder kruispunt staat een geel bord. We betalen voor twee nachten, helaas ruim 10 euro meer per nacht dan over drie dagen (laagseizoentarief per 1 september), vooruit maar. We vinden een plek met redelijk wat ruimte en schaduw en ook nu hebben we dezelfde Belgische overburen als bij de vorige camping, wij wisten dat zij ook naar Burgos zouden gaan.
Hier staat ook een grote groep van 25 Nederlandse caravans, een ANWB reis naar Andalusie. Wij hebben de vorige reis gevolgd in een televisieprogramma (“We zijn er bijna”).
Als we ons geïnstalleerd hebben, lopen we naar Burgos, een lang voet/fietspad langs de rivier. Is drie kwartier lopen, lekker in de schaduw van de bomen. In Burgos doemt al gelijk van allerlei moois op: een brug met beelden, een prachtige witte, bewerkte stadspoort en natuurlijk de imposante kathedraal. Wij lopen erom heen, een veelvoud van bewerkte torens, heel indrukwekkend. Morgen gaan we binnen een kijkje nemen. Achter de kathedraal kan je flink wat trappen op, met uiteindelijk een mooi uitzicht over de stad. Daarna lopen we nog door wat sfeervolle straatjes en over het Plaza Mayor (iedere Spaanse stad heeft een plein met die naam). Vlakbij de kathedraal ontdekken we een leuk restaurant “Don Nuno” en bestellen op het terras een menu voor 11,50, glas wijn bij inbegrepen. Het smaakt ons goed, hoofdgerecht is kip. Vlotte en vriendelijke bediening. Naast ons zitten Duitsers die hier voor de derde achtereenvolgende keer eten.
Nu maar weer terug naar de camping. Het verbaast ons hoeveel mensen er nog allemaal wandelen op dat pad. Veel ouderen ook, van die vrouwtjes druk met elkaar in gesprek, geen idee waarover…

Donderdag 30 augustus
Om negen uur lopen we via het pad langs de rivier naar het centrum. Het is wat frisjes en de zon moet nog komen (hopen we). We hebben geen trui meegenomen en verder nauwelijks bagage. Gaan waarschijnlijk tussen de middag weer eten bij Don Nuno of een andere leuke tent. Om kwart voor tien zijn we bij de kathedraal, betalen 7 euro p.p. en krijgen bij de ingang een koptelefoon met uitleg in het Engels. Je loopt een genummerde volgorde en die nummers corresponderen met de uitleg. Wat we nu allemaal te zien krijgen is teveel om op te noemen, zoveel kapellen en gangen, zoveel versieringen, beeldhouwwerk, schilderkunst, houtsnijwerk. De ene kapel nog mooier dan de ander, geen plek die niet versierd is soms. Het is niet druk en we kunnen alles rustig bekijken. Wat een pracht en praal, Marijke vindt het soms wel overdadig eigenlijk. We brengen twee uur door in de kathedraal, maar je kunt er nog veel langer verblijven als je alles goed in je op wilt nemen. Wopke maakt flink wat foto’s, dat mag als je maar niet flitst.
Nu nog door wat straatjes in het centrum gelopen, maar het weer klaart helaas niet op. Het is een graad of 17/18, met een koude wind. De meeste mensen lopen in een trui, behalve een paar van die maffe Hollanders. We wippen ergens naar binnen voor een kopje koffie. Wopke komt er achter dat een Cafe Solo een piepklein kopje sterke koffie inhoudt (Marijke geniet van een soort cappuccino). Bij het restaurantje van gisteren gaan we nu binnen zitten, leuk ingericht met blauw/witte tegels, af en toe komt er een oud baasje met wandelstok binnen voor een glas wijn. We nemen nu het “pelgrimsmenu” voor 10 euro. Wopke heeft als voorgerecht bloedworst (specialiteit van Burgos) en Marijke knoflooksoep. Hoofdgerecht is biefstuk, lekker mals. Wederom een goede keus geweest.
Nu lopen we naar het klooster Las Huelgas, ook een bezienswaardigheid. Helaas is dat tussen 2 en 4 uur gesloten. Wij zijn daar om half 2 en gaan dat niet in een half uur doorsjezen. We kuieren maar weer terug naar de camping, vinden nog een plekje uit de wind. Rond vier uur lopen we naar een Kartuizer klooster vlakbij, waar we ook nog heel wat moois bewonderen en Wopke nog een flesje van hun likeur koopt. Op de camping is het nog frisser en meer wind, dan maar naar binnen. En morgen weer verder, we hebben een camping bij Salamanca gevonden (Segovia slaan we toch maar over, daar zien we geen camping bij, in onze boekjes).
’s Nachts hebben we het zo koud (zelfs Marijke die het zelden koud heeft) dat we onze jassen over het dekbed gooien. We horen de volgende ochtend van de buren dat het 8 graden was. Zij hadden met een dikke trui aan in hun tentje gelegen.