Porto en Noord-Portugal

Hallo webloglezers,

Hier weer zes dagen met wat wij zoal beleefd hebben in Porto en in het noorden van Portugal.
Morgen beginnen we aan de terugreis, hoewel we nu ook steeds al iets opschuiven naar het noorden. Morgen overnachten we in Spanje en dan nog vier overnachtingen in Frankrijk, want daar ben je ook niet 1,2,3 doorheen.
We zullen nog 1 keer een verslag sturen, vanuit Amersfoort.
Groeten van ons twee en tot spoedig!

Marijke en Wopke

Woensdag 3 oktober
Met een blauwe lucht boven ons lopen we naar de bushalte vlakbij de camping. Om 9.16 uur pakken we de bus naar het centrum van Porto. We hadden al gehoord dat zo’n busrit een hele belevenis is. Inderdaad, echt iets voor mensen met stalen zenuwen, want de bus heeft dezelfde breedte als de meeste straatjes. Waarin men ook rustig auto’s parkeert. De bus rijdt pal langs de voordeuren, als je daar je huis uitkomt, rijdt ie zo over je tenen. Nou, een kermisattractie kost meer, en duurt korter dan de ca. 50 minuten van deze spectaculaire rit!
We stappen op het eindpunt uit, midden in het centrum waar we gelijk even naar het VVV gaan. We scoren een duidelijke plattegrond en kopen een ticket waarmee wij twee verschillende bustours kunnen maken, een boottocht over de Douro en een bezoek aan een porthuis. Het kaartje is ook geldig voor onze “kermisbus”.
We vinden al gauw een halte waar we op de Yellow Bus kunnen stappen. We krijgen een koptelefoontje dat we in de leuning voor ons kunnen steken, dan komt er uitleg in het Nederlands over de bezienswaardigheden waar we langs rijden. Het is heel moeilijk te verstaan, je hoort de motor van de bus en ander verkeer en er zitten luidruchtige Fransen achter ons. Marijke duwt zo hard tegen de oordopjes dat die dingen zowat het ene oor in en het andere uitgaan, dan maar gewoon rondkijken. Goed dat we een trui mee hebben, want boven in zo’n bus vang je nogal wat wind. Verder is het stralend weer, we boffen echt. We passeren veel mooie gebouwen, gaan over een grote brug de rivier de Douro over, langs porthuizen waar Porto natuurlijk om bekend is. Krijgen zo een goede indruk van de stad.
Hierna bekijken we lopend een en ander. Zoals een half overdekte markt waar oude vrouwtjes groente, fruit, vis en dergelijke verkopen. Het blijft een boeiend schouwspel. Meerdere kerken met veel tegels aan buiten- en binnenkant. En overal kleine steegjes met vervallen huizen, kleine winkels en cafés, waslijnen en elektradraden. Je hebt steeds het idee: Is dit Europa en is dit 2012?
Op een statig plein bij het mooie stadhuis drinken we onze koffie en later eten we daar ook ons brood. De Engelsen van de vorige camping hadden ons aangeraden naar het treinstation te gaan. Was een goede tip, die stationshal ontlokt ons een “Wow”. Zoveel te zien op de tegels, over de historie van Portugal.
Al kuierend door die oude straatjes zien we een groep vrouwen die midden op straat zitten te kaarten rondom een grote tafel, rondscharrelende honden en katten, overal wasgoed (waaraan je vaak kunt zien wie er woont, babykleertjes en zo).
Rond een uur of vier gaan we met de rondvaartboot, want het is nog steeds lekker zonnig. Vanaf het water kan je alles weer op een andere manier bekijken. We zitten helemaal vooraan, met een goed zicht. Maar krijgen af en toe een douche als er een boot passeert en golven maakt. Ach, het droogt weer snel.
Dan weer met de bus naar de camping. Die is nu helemaal vol, zodat we ons aan een stang vast moeten houden, en dat met die bochten en kasseien (en alles in volle vaart ook!). Gelukkig gaan er steeds wat mensen uit en krijgen we toch nog een zitplaats. Lucy en Boy zitten ook in deze bus. Ze nodigen ons uit voor een wijntje, dus wij ’s avonds naar hun camper. Waar we een heel tijdje gezellig kletsen over van alles en nog wat.

Donderdag 4 oktober
Ook vandaag pakken we de bus van 9.16 naar Porto en het blijft spannend om door die straatjes te racen. We hebben uitgezocht wat we nog willen bekijken, vandaag hebben we geen koffie en brood bij ons, we scharrelen wel ergens wat op. Eerst naar een markthal die geen dienst meer blijkt te doen, is nu expositieruimte. Even verderop twee kerken. De Nicolaaskerk en de grote San Fransisco kerk. Daar moet je entree betalen, maar is die 3,50 p.p. zeker waard. Er horen ook een klein museum en catacomben bij. De kerk is in barok stijl, dus veel overdaad aan goud, engelen enz. En de beelden van de vijf martelaren van Marokko zijn wel erg levensecht…
We lopen lekker relaxed langs de rivier, drinken ergens een kopje koffie (smaak: te sterk, prijs: pure afzetterij). Dan klimmen we via een doolhof van straatjes naar boven, komen uit bij het Christal Palace. Een theater met een rond dak, lijkt wel een gelande UFO.
In een steegje ontwaren we een leuk eettentje, met leuke prijzen. Op een schoolbord staat de dagschotel (vis of vlees) voor 4 euro. Brood, drank en soep inbegrepen. We voegen ons binnen tussen de plaatselijke bevolking en bestellen de vis. Even later krijgen we drie lekkere viskroketten en een schaal met rijst en bonen. Het smaakt ons prima, maar er hoorde toch ook soep bij? Dat vragen we aan de ober, maar tja… zijn Engels (en ons Portugees). Wat blijkt, hier krijg je de soep ná je hoofdgerecht. Weer wat geleerd. Voor een tientje lekker en sfeervol gegeten, dat maakt onze koffie miskleun weer goed.
Met volle maag en in volle zon klauteren we de trappen van de Pont Luis brug op (puf, puf). Maar dan hebben we wel een mooi uitzicht over Porto en de Douro. Bij ons combikaartje hoort een rondleiding bij porthuis Calem. Daar vertelt men dat de rondleiding in het Engels om kwart voor vijf is. Het is nu drie uur, dus nog wat anders verzinnen. Het is net wat krap om de tweede bustour te doen (is langer dan die door het centrum). Dus pakken we nog wat oude straatjes, genoeg te zien. Wel uitkijken met die ongelijke straatstenen. We komen door een straatje met alleen maar winkeltjes met garen, band en knopen, een heel “naaistraatje”. (Even later weer zo’n straatje, met rondborstige vrouwen voor de deur…)
Op tijd weer richting porthuizen, waar we een aantal gebouwen van bekende merken passeren, zoals Sandeman en Offley. Om kwart voor vijf krijgen we een rondleiding bij Calem, waar we langs enorme vaten lopen en uitleg krijgen over de productie en de verschillende soorten port. Hierna wordt onze groep uitgenodigd aan lange tafels waar we twee soorten port mogen proeven. Witte, die we koud drinken en rode. Tegenover ons zit een echtpaar uit Chicago, gezellig mee gekletst.
Het is weer tijd om richting camping te gaan. De bus is nu nog voller, er kan geen kop meer bij. O jawel hoor, lukt nog best…Marijke hangt aan een stang, moet niet loslaten, want dan vliegt ze door de bus (met tas waarin fles port). De vorige keren kon je lezen welke bushalte er kwam en werd dit ook omgeroepen. Deze keer niet, dus we kijken steeds of we iets bekends zien. Na het eerste campingbord nog flink omrijden en na tig haltes stappen we bij de juiste uit.
Een leuk, maar vermoeiend dagje. ’s Avonds even op internet en dan naar bed. Eerst nog smeren met Autan, we stinken een uur in de wind (bij de kriebelvliegen hebben zich nu steekmuggen gevoegd).

Vrijdag 5 oktober
Om tien uur rijden we weg, op naar de volgende camping. We nemen de tolweg, dat gaat zonder problemen. Nog even een bakje koffie op een parkeerplaats, we zitten lekker buiten want het is een graad of 22. Op het laatste stuk volgen we de aanwijzingen van de camping op, want de GPS zou ons anders naar onbegaanbare weggetjes sturen. Om half een komen we aan bij de kleine camping (www.campingconvivio.net), midden in de natuur. Er staat verder niemand, we hebben een privé camping en gaan op een mooie plek bovenin staan. Uitzicht op de bergen en dorpjes, wat wil je nog meer. Vlakbij staat een klein sanitairgebouw, maar in de wc zien we veel spinrag en een leger muggen dat klaarzit voor een aanval op je billen. Maar later horen we dat dit gebouwtje momenteel niet meer gebruikt wordt, verderop is beter sanitair.
We eten ons brood in het zonnetje, dan nog wat lezen en puzzelen en even kijken waar de weg langs de camping naar toe loopt. Die gaat flink naar beneden, niet veel te zien. Houdt wel in dat we op de terugweg moeten klimmen.
De camping is van Nederlandse eigenaars, Gea en Bing. Tegen de avond komt Bing om ons in te schrijven en geeft ons een map met info. Daar staan ook wandelingen in de omgeving in. Morgen willen we gaan wandelen en iets uit die map kiezen.
We kijken nog even op internet hoe het weer is in Portugal, Spanje en Frankrijk (want daar trekken we binnenkort doorheen). Ziet er goed uit, droog en zonnig.

Zaterdag 6 oktober
Een grijze wolkenlucht en een harde, gure wind. Dat lazen we gisteren niet op internet. Maar we gaan toch op pad, het is droog en wie weet breekt de zon nog door. We hebben van Gea twee wandelingen gekregen, eentje die loopt van de camping naar de plaats Vila Nova de Cerveira en de andere is de terugweg (via een andere route).
Het is een afwisselende route langs berghellingen, boerderijtjes (met overal een luid blaffende waakhond), rotsen met vreemde vormen. Als we koffie drinken staat er nog steeds een gure wind, maar het is goed te doen met een vest of jas aan. We kijken uit op de rivier de Minho, die de grens vormt met Spanje (Als we aan de overkant een kerkklok zouden horen, moeten we er hier een uur aftrekken).
In de plaats Vila Nova de Cerveira is het gezellig druk, er is een grote markt waar men van heinde en verre naar toe komt, veel Spanjaarden zo te zien. Veel kramen met kleding en schoenen. Er is niets van onze gading bij (erg tuttig allemaal). Op het plein zien we een muzikant, schoenpoetser en ruiken we allerlei lekkere geuren. Wij gaan met ons brood op een bank aan de rivier zitten. Het waait niet meer zo hard, maar de lucht blijft grijs. Nu pakken we de tweede route, is ook goed te volgen. Een stuk over een breed geasfalteerd fietspad. Geen fiets te bekennen, we hebben de ruimte. Kijken nog even bij een kerkhof dat we passeren. Wat staat alles er verzorgd bij, en de oude foto’s op de graven zijn fascinerend.
De route is goed te volgen, er staat bij of het een keienweg, zandweg, asfalt is. Natuurlijk is het flink klimmen en dalen, niet te vergelijken met een wandeling in Nederland. We passeren een aantal mooie huizen met grote tuinen, hebben we nog niet veel gezien. Op het eind komen we uit bij de weg van de camping, onderaan. Nog even de laatste zweetdruppels eruit en om vier uur zijn we weer op ons “landgoed”. Lekker bijkomen met een wijntje. Was een leuke wandeling, jammer dat de beloofde zon er niet was, maar we hebben het in ieder geval droog gehouden!

Zondag 7 oktober
De vogels fluiten en we ontdekken waarom: een grotendeels blauwe lucht en al een lekkere temperatuur, een stuk beter dan gisteren. We gunnen onze wandelspieren wat rust en gaan een autorit maken. In het natuurpark Peneda-Geres waar we eers wilden verblijven, maar de campings al gesloten zijn. De wegen die wij willen volgen zijn groen aangegeven op de kaart, dus door mooie natuur. Dat klopt ook wel, we rijden langs heuvels en bossen, een rivier, kleine dorpjes. We zien een Lidl, die is open (vandaag zijn alle kerken open, maar ook de supermarkten). Slaan nog even wat in, bij het verse brood en gebak zien we een zakje met twee lekker uitziende dingetjes: Delicia Pedaços Maça. Lijkt ons wel wat voor bij de koffie zo meteen. Wat zou erin zitten? Volgens Marijke betekent maça appel en dat blijkt later ook zo te zijn (appelflapjes van bladerdeeg). Terug bij de auto roept Marijke: “Waar is mijn zonnebril?” Niet in de auto, dus dan maar de route door de Lidl nalopen. Gelukkig, daar ligt ie, naast de kroppen sla.
We vinden niet zo snel een mooie koffieplek (worden een beetje kieskeurig). Om bij die plek te komen moet je door prikstruiken, die hechten zich aan de sokken van Wopke, au! Ons eindpunt is Lindoso, vlakbij de Spaanse grens. We lopen naar een mooie oude vesting met ophaalbrug. Beneden zien we allemaal stenen gebouwtjes, op stenen palen, op het dak een groot kruis. We hebben al veel bijzondere graven gezien, maar dit is heel apart. Als we daar een kijkje gaan nemen zien we dat het voorraadschuurtjes zijn en in een paar liggen maïskolven. Dus het is iets heel anders, het kruis zal wel de dank zijn voor een goede oogst of zo.
Op de terugweg nemen we gedeeltelijk een andere route, ook door veel groen en met prachtige uitzichten. Het weer schommelde vandaag tussen de 22 en 28 graden, niet gek voor 7 oktober! ’s Avonds buigen we ons samen over een doorloper (de laatste keer dat Marijke “de koning met ezelsoren” voorzegt…). En voor het slapen gaan doet Wopke nog een rondje met de elektronische mepper om nog wat irritante beestjes te roosteren.

Maandag 8 oktober
Vannacht en ook als we opstaan horen we het tikken van de regen. De lucht is grijs, het ziet er wat somber uit allemaal. Internet had 27 graden en zon voorspeld en een 9 gegeven. Beetje dooie mus, vinden wij. We wilden een tochtje maken langs een stuk kust in Zuid-Spanje, aan de overkant van de rivier dus. Maar eerst wachten op wat beter weer. Kan Marijke mooi wat foto’s op Facebook zetten. Twee albums, het lukt steeds beter. En Wopke plant onze route terug, kijkt hoeveel kilometer we elke dag ongeveer moeten afleggen. We rekenen vast af voor de vier nachten hier, kunnen we morgen bijtijds vertrekken.
Na het middageten klaart het op en is het droog. Dus rijden we richting Spanje, langs de rivier valt erg tegen, maar naar het noorden langs de oceaan is het erg mooi. De golven die tegen de rotsen klotsen met de zon erboven. We stoppen op ons eind/keerpunt Baiona. Daar ligt een grote vesting op een schiereiland, de toegangsprijs is 1 euro p.p. Dat kan er nog wel af en het is de moeite waard, zeker nu het zo lekker weer is. Als we weer terugrijden komen de wolken en de regen weer terug. Ach, die zullen we de komende dagen nog wel meer krijgen, volgens internet (en onze eigen ervaringen).