Stockholm en de Zweedse oostkust

Hallo webloglezers,

Wij zijn weer in de ether! En waar: in het restaurant van IKEA (Zweedser kan niet) in Haparanda. Zoek maar eens op waar Haparanda ligt, wij vonden het een zuidelijke klank hebben eigenlijk, Mexicaans of zo. Maar wij zitten nu tegen de Finse grens aan.
Het gaat allemaal voorspoedig: goede wegen, veel parkeerplaatsen met prima voorzieningen en super schoon alles, mooi weer (dat mag wel even in de krant/weblog).
Het enige minpunt zijn de 2 bekeuringen in Stockholm, komt door niet goed begrijpen van taal, apparaten en regels hier. Waarschijnlijk hadden we een (gratis) ticket moeten trekken om aan te tonen dat wij daar vanaf zaterdagochtend stonden en niet eerder. Nou, hierbij onderwerp (en commentaar gesloten.
Morgen trekken we Finland in. Horloge een uur vooruit zetten en betalen kunnen we dan in Euro's. De taal zal nog wel meer moeilijkheden geven, maar met Engels (en handen/voeten) kom je een eind. En we zijn al een heel eind gekomen, zoals je ziet.
Voor de mensen die foto's willen zien: dat zal denk ik pas bij thuiskomst lukken. Is nu zeer moeilijk en omslachtig, even geduld dus.

Iedereen bedankt voor reactie, via weblog of de mail.
Wij wensen jullie fijne dagen met mooi weer.
Alvast gefeliciteerd: Bep, Hervy, Wim, Marina en wie we vergeten zijn (want op vakantie ben je de data snel kwijt en zo hoort het ook eigenlijk)

Marijke en Wopke


Zaterdag 27 mei

Om half 7 rijden we naar de parkeerplaats aan de kade. Toch nog 4 kilometer, je verkijkt je snel op de schaalverdeling van de plattegrond. De lucht is blauw, het is zonnig en nog erg stil op de weg. Aan de kade is nu volop plek, zoals we al hadden verwacht. We kiezen een ruime plek met een mooi uitzicht. Er zijn nog meer mensen wakker op dit tijdstip: wandelaars en joggers. Rustig aan ontbijten en dan rond 9 uur naar de kiosk waar men tickets voor de rondvaarten verkoopt. Er staat al een flinke rij mensen en een medewerker vraagt wat wij zoeken. Dat is de tour “Under the bridges” (de hop-on hop off tour gaat door een klein gebied, daar zien we toch van af). De tour voor 10 uur is al volgeboekt, maar om 11 uur kunnen we mee. We betalen 2x260 Kroon en lopen dan richting een park. Hier vinden we een bankje voor onze koffie en tegen half 11 gaan we naar de opstapplaats bij het Grand Hotel. Daar staat nu al een flinke rij, we sluiten aan en zien (gelukkig) dat de rij achter ons nog wel het dubbele wordt. Om 11 uur gaan we aan boord en vinden een goede plek, helaas zijn alle plaatsen binnen, wij kijken graag buiten in het rond. Wij kiezen de Engelse uitleg op onze koptelefoon en de tour kan beginnen.
Er is veel te zien onderweg, we krijgen een goed beeld van Stockholm en de ligging tussen allemaal waters. Veel uitleg over hoe de Zweden leven en we krijgen de indruk dat het hier prettig leven is. Natuur, milieu, gezondheid, emancipatie, sport, buiten zijn staan hier hoog in het vaandel. In een sluis liggen we even stil vanwege het hoogteverschil van een meter tussen de wateren, interessant om te zien. Overal indrukwekkende gebouwen, nieuwe woonwijken met veel ramen. Door het zomerse weer (ca. 30 graden in de zon, schatten we) zien we overal mensen in de zon liggen. Op strandjes, rotsen, bruggen en balkons. Iedereen is blij met deze zonnige dag. Tijdens deze tour hebben we een goede indruk van Stockholm gekregen en konden alles goed zien vanaf onze luxe stoelen. Dit is een goed idee geweest.
Nu weer naar het park voor ons tweede bakje koffie en een boterham. Dan kuieren we nog wat door de stad, er is genoeg te zien. Eerst naar het stadhuis, een indrukwekkend gebouw waarvan de gouden versiering mooi in de zon blinkt. Meerdere bruidsparen gaan met hun familie op de foto.
Nog wat winkelstraten door, al zijn we allebei geen winkelaars. Maar er is toch een bepaalde sfeer. Een groot warenhuis (soort Bijenkorf) met bij de parfums veel reclame voor Moederdag (dat is in Zweden dit jaar op 28 mei, morgen dus). We lopen door een sfeervolle passage met veel donker hout, een ondergronds winkelcentrum en langs het Militair Museum. Gratis entree, dus maar even binnen kijken. Er is enorm veel te zien op 3 verdiepingen, veel taferelen met levensgrote poppen die soldaten uitbeelden, in of na een veldslag. Kaarten waarop aangegeven staat welke gebieden bij Zweden hoorden en wanneer het veroverd werd. Leuk om alles globaal te bekijken.
Op de parkeerplaats staan we met 12 campers tussen de personenauto’s. De Belgen blijken gisteren hier toch nog een plek te hebben bemachtigd. Nog even lekker in de zon op een bankje aan de kade, met onze wijn en pils in een zak, want daar is men hier streng in. Dan weer naar binnen om te eten, twee potjes SkipBo (gelijkspel) en even kuieren langs de kade. De hele avond rijden hier auto’s en motoren alsmaar heen en weer met een noodgang, van die patsers die een race houden. Op een drukke weg met allerlei verkeer!Marijke vindt het doodenge en ergert zich dood. Gelukkig hebben we ’s nachts geen hinder meer.

Zondag 28 mei

De zon schijnt weer volop als we opstaan, het zou hier ook een of andere Costa kunnen zijn. En in Nederland (en Ierland) is het nu bloedheet, hebben we vernomen.
Ons brood is op, dus nu een Brinta ontbijt, opgeleukt met rozijnen en stukjes banaan. Om negen uur lopen we via een brug naar het eiland Djurgarden (vroegere jachtgebied van de koning). Hier bevindt zich in een groot natuurgebied allerlei vermaak: meerdere musea (o.a. van Abba), een pretpark en een groot openluchtmuseum (het oudste ter wereld): “Skansen”. Dat is ons doel vandaag. Om 10 uur gaan we naar binnen, gelijk als het park opent. Eerst moeten we met een lange roltrap naar boven, zoals in een metro, heel komisch. Dan belanden we bij een enorme oppervlakte met allemaal huizen, boerderijen, werkplaatsen, winkels en nog veel meer uit diverse streken van Zweden. Je kunt lekker relaxed rondlopen, want het publiek verspreidt zich snel over het terrein. In meerdere gebouwen zitten mensen van allerlei leeftijd in Zweeds kostuum en geven ons heel vriendelijk uitleg. Over hoe het onderwijs ging, hoe ze brood bakten, wat men organiseerde in het dorpshuis. Verbazingwekkend hoe een gezin van zes of acht mensen in een kleine ruimte kon leven. (maar ja, wij hebben zelf nu ook maar een paar vierkante meter woonruimte). Op een tuinbank van een deftig woonhuis drinken we onze koffie, we pauzeren regelmatig om de enkel van Marijke te ontzien. Met die warmte loopt ze in spijkerbroek, met daaronder steunkousen en hoge wandelschoenen. Tja, je moet wat.
Prachtig om te zien wat ze vroeger allemaal konden maken met beperkte middelen, wij houden erg van die nostalgische sfeer. Alle medewerkers zijn enthousiast en spreken verstaanbaar Engels (gelukkig). Er zijn ook veel inheemse dieren te bewonderen: beren, rendieren, bizons. De elanden, vossen en lynxen hebben zich helaas verstopt op een koele plaats. Overal lopen ganzen, vaak met schattige jonkies. En ze broeden vaak op een dak van een boerderij.
Om vier uur ’s middags is er een volksdansvoorstelling, daar moeten we heen natuurlijk. Om kwart voor 4 zijn ze al bezig, maar dit is een kindergroep met simpele dansen, o.a. iets wat op zakdoekje leggen lijkt. Een paar kinderen vormen een niet harmonieus zingend koortje, maar het heeft wel wat. Daarna komt er een groep van zestien volwassenen in kleurige kostuums. Met dansen uit diverse streken, met humor gebracht.
Hierna gaan we nog naar wat werkplaatsen die om 10 uur nog dicht waren (nu zijn een paar om half 5 weer gesloten!). Nog rond kunnen kijken bij een timmerman, een smid en iemand die van allerlei koffie, thee en tabak liet zien en ruiken (uit kleine houten lades). Om vijf uur lopen we weer terug, Skansen was zeker een bezoek waar (goede tip van Judith!).
Bij de kade zien we nog maar 1 camper staan: met een Nederlands kenteken. En een geelgekleurde (dikke) bekeuring aan de buitenkant! Dat is even schrikken en balen. Gisteren hebben meerdere Zweedse camperaars ons verteld dat het parkeren hier in het weekend gratis is, vanaf vrijdagavond 5 uur. Dat hadden we zelf ook al gelezen op een website. We snappen er niets van…

Maandag 29 mei

Als we het gordijn van het dakluik openschuiven zien we dat het goed weer is. Mooi! Dan schuiven we de gordijnen bij de voorruit open en krijgen een déjà vu: daar hangt weer zo’n zelfde bekeuring! Hier worden we niet vrolijk van, is dit nou het Stockholm syndroom? Maar Stockholm vonden wij een erg mooie stad, waar genoeg te doen en te zien is. De rondvaart en het openluchtmuseum waren een goede keuze.
Zonder problemen rijden we de stad uit en werpen nog een laatste blik op de vele mooie gebouwen, vaak gelegen aan het water. We volgen de E4 naar het noorden, langs de universiteitsstad Uppsala en verder wat kleinere plaatsen. Bij het tankstation van het merk Preem kunnen we de tank volgooien, dus dit keer stopt ie niet eerder. Geen idee waarom dat bij een eerdere pomp wel gebeurde.
Nu nog op zoek naar een supermarkt, om brood te scoren. Onze favoriete Lidl zie je hier nauwelijks, nog even uitzoeken waar wij hier terecht kunnen. Bij een winkelcentrum zien we een groot gebouw met de naam Maxi erop. Daar parkeert Wopke en gaat Marijke binnen een kijkje nemen. Het blijkt een enorm grote zaak te zijn, zoiets als Intermarché. Na het passeren van huishoudelijke artikelen en kleding vindt ze twee broden en een kleine krop ijsbergsla. De caissière wil haar briefje van 500 Kroon niet aannemen, na de nodige spraakverwarring blijkt ze bij een pinkassa te staan (pasje ligt in de camper). Naar een andere kassa, waar ze een aantal biljetten terug krijgt van haar 500 biljet. Als Marijke wegloopt, roept de caissière haar terug: het muntgeld komt terecht in een speciaal bakje. Ja, we moeten nog heel wat leren in Zweden.
Een koffiestop op een parkeerplaats met allerlei voorzieningen. Blinkend schone toiletten, picknickbanken. Daar kunnen wij in Nederland alleen maar van dromen. Naast de E4 loopt een weg die wat dichter langs de kust loopt: de Jungfraukust. We besluiten om die te volgen, maar na een tijdje valt die route toch wat tegen. Geen zicht op de zee, dat wordt steeds versperd door de bomen. Als de weg te veel gaat hobbelen (en wij ook) kiezen we weer voor de E4. Ook voor onze lunchpauze vinden we een super parkeerplaats. Aan een meer, met toiletgebouwen in vrolijke kleuren (lijken wel strandhuisjes). Het Smörgäs brood van de Maxi is nog wel even wennen voor een Nederlander.
In het plaatsje Kvissleby strijken we neer om te overnachten. Aan een meer, dat eigenlijk een inham van de Botnische Golf is. Wij zijn de eerste camper, later komen er nog tien bij. Naast ons parkeren Nederlanders die ongeveer dezelfde route als wij blijken te volgen. De omgeving lijkt wel wat op een openluchtmuseum, sfeervolle houten gebouwen, leuk om even rond te kijken.
Vandaag merken we goed dat we een stuk noordelijker zitten dan gisteren. Het wordt helemaal niet donker. Rond een uur of elf is het nog volop licht als we ons bed opzoeken. Het is hier wel wat frisser, tijd voor onze extra deken.

Dinsdag 30 mei

Vannacht heeft Marijke amper geslapen vanwege een aanhoudend lawaai van motoren. Volgens een Deense camperaar stonden er toen twee vrachtwagens op het terrein, met hun koeling aan. Ook de Deen heeft niet kunnen slapen, ondanks zijn oordoppen, Marijke heeft dus een lotgenoot (Wopke heeft niets gemerkt).
Ongeveer gelijk met ons vertrekken de Nederlandse buren, met hetzelfde einddoel: de camping in Nordmaling. We roepen elkaar een “Tot ziens” toe.
Ook vandaag ziet het weer er goed uit, het is vooral fijn dat het niet regent. Onze buren hebben altijd mooi weer, zeiden ze, dus moeten we die maar blijven volgen…
Vanuit onze campercabine kunnen we goed om ons heen kijken en zien het landschap veranderen. Meer rotswanden langs de wegen, soms zie je goed dat de weg door een rots is aangelegd, een knap staaltje werk. Langs de weg staan groengekleurde stokken, die in de winter de sneeuwhoogte aangeven. Ook nu weer het ene meer na het andere, zowel links als rechts zodat we allebei genoeg kunnen zien. Het gebied Höga Kusten ziet er heel aantrekkelijk uit, wordt ook aanbevolen op de NKC route. Eerst rijden we over een imposante hangbrug en slaan dan af naar een parkeerplaats waar zich ook een hotel en infocentrum bevinden. Er loopt een kort wandelpad over wat rotsen en daar kunnen we genieten van een mooi uitzicht op de brug en het water. En wie komen we daar tegen: de buren Gerard en Jacqueline (was wel te verwachten natuurlijk).
Nu gaan we een stuk van Höga Kusten rijden en volgen de bruine borden waarop een witte bloem staat afgebeeld. Deze witte bloemen zien we hier volop in de bermen staan, thuis de naam maar eens opzoeken. De weg is goed begaanbaar, breed en geasfalteerd. We rijden door piepkleine dorpjes bestaande uit maar een paar huizen, veel meren. In Nordingra stoppen we even en hierna slaan we af naar de E4, anders dwalen we teveel af. En we hadden toch iets meer verwacht bij Hoge Kusten. Ons navigatiesysteem brengt ons keurig naar de uitgezochte camping in Nordmaling. Waar we een onbemande receptie aantreffen (binnen ziet het er nog niet klaar voor het seizoen uit). Op het terrein – mooi gelegen aan een meer – staan alleen maar een paar caravans van Zweden die een seizoenplaats hebben. We zetten de camper neer en sluiten de elektra aan om diverse apparaten op te laden. Dan is het de hoogste tijd voor een douche, een weldaad om een week Zweeds zweet (leuke tongbreker) eraf te spoelen. Een warme en goed werkende douche, want dat is altijd afwachten. Volgende op het lijstje: kleding wassen (het meest noodzakelijke dan). Als bijna privé huurder doet Marijke dat in het afwashok, emmer met sokken en ondergoed in de gootsteen. Wopke wringt en hangt de boel op, is zo de vaste taakverdeling. Nu tijd voor een drankje in de zon. Om half zes krijgen we toch nog gezelschap, van: Gerard en Jacqueline. Die hebben de hele kustroute gereden. Wopke gaat kijken of hij misschien kan betalen bij het restaurant, een stukje verderop. Dat lukt, het kost 23 euro incl. elektra en douche, helaas geen internet en met onze kortingpasjes doen ze hier niets. Marijke flanst een maaltijd in elkaar die we buiten kunnen eten. Wopke ziet vier kraanvogels in het water staan, dus lopen we stilletjes die kant op. Maar zodra we verrekijker en camera pakken, vliegen ze weg, gewaarschuwd door een paar zwanen. Ook nu wordt het ’s avonds niet donker, we zitten tenslotte in Scandinavië!

Woensdag 31 mei

Vandaag al de laatste dag van de maand, zien we. Thuis heeft Wopke een digitale klok gekocht, die ook de datum aangeeft. Die klok zit met klittenband aan de wand boven het hoofdkussen van Marijke. Is er tijdens een kampeerweekend in Friesland 2 keer afgevallen, overdag gelukkig. Nu blijft ie goed zitten, hoopt Marijke (die teveel detectives leest).
Bij het sanitairgebouw van de camping is een man bezig om de planken die ervoor liggen te vervangen. Uitkijken als je uit het gebouw stapt, want er ontbreekt steeds een plank. Je kunt zien dat het seizoen nog niet is begonnen, dat is met midzomer, zegt de werkman (23 juni). We zetten koffie voor onderweg, vullen het water aan en Wopke maakt de voorruit schoon die een motief van dooie insecten heeft.
Ons wasgoed is nog niet helemaal droog, dat spreiden we uit over het bed, de camper geurt naar Biotex Groen. Om 10 uur breken we weer op, zeggen Gerard en Jacqueline gedag, we komen ze vast nog wel eens tegen.
Vandaag rijden we een wat kortere route, ca. 170 kilometer. Naar een camperplek in het natuurreservaat Bjuröklubb, die plek kreeg goede beoordelingen op de NKC app. Weer een rustige route met veel meren links en rechts, soms passeren we een rivier. Een paar keer zien we een kraanvogel in het gras staan en we proberen er nog meer te spotten.
Een geschikte plek om koffie te drinken is weer snel gevonden. In Savar, waar volgens een gedenkteken en info in 1809 een grote veldslag heeft plaatsgevonden tussen Zweden en Russen. Nu ziet het er een stuk vrediger uit, met een zonnetje erbij. Al hebben we door de koude wind onze dikke fleece vesten wel nodig.
Vanaf de E4 is het nog wel een stukje rijden door het natuurgebied, maar de weg is prima (en we zijn inmiddels al wat gewend ook). Aan een meer ligt een parkeerplaats tussen de bomen, heel uitnodigend. We lunchen met brood en knäckebröd (dat hoort erbij in Zweden) en gaan dan een stukje lopen, via een verhard bospad. Er staan wel zeker tien brievenbussen naast elkaar bij de weg, dus er wonen nog redelijk wat mensen hier. Op het eind van de weg zien we de zee, de Botnische Golf. Deze keer kunnen we een heel eind kijken, zien geen land aan de overkant. Ver weg is Finland, waar we binnenkort belanden. Een mooi aangelegd plankier loopt langs een oude vuurtoren, we genieten op een bankje van het uitzicht. De natuur is hier een stuk later dan in ons land, we zien beginnend groen en katjes aan de boomtakken. Ook komen we nog een klont sneeuw tegen.
Terug bij de parkeerplaats hebben we gezelschap gekregen van vier Zweden die hier met twee campers staan. De mannen komen naar ons toe en vertellen dat er even verderop een rendier staat. Wij ernaar toe, gewapend met verrekijker en camera. Het is een enorm groot dier en tot onze verbazing is ie helemaal niet schuw en staat ons rustig aan te kijken. Leuk dat die mensen ons kwamen waarschuwen. Nog een uurtje buiten zitten, vanaf de barbecue van de Zweden komt een lekkere geur tegemoet. Wij gaan binnen kokkerellen en eten, ’s avonds valt er wat regen. Maar dat is heel wat minder dan wij meestal gewend zijn!