Langs de Noorse fjorden

Hallo "mede reizigers",

Hier weer even een bericht van ons. Als we wifi hebben proberen we iets te verzenden, dus soms zit er lange tijd tussen en soms niet. Het is de vraag of het nu gaat lukken trouwens. We staan nu (zondag 13.00 uur) op een parkeerplaats bij een Tourist Info die gesloten is. Maar wij kunnen daar waarschijnlijk het internet van opvangen, dus proberen we dat.
Alles gaat hier naar wens, het weer is zeer matig. Dat is wel jammer, want dan is het uitzicht grijs en moet je je niet gaan wagen op wandelpaden. De natuur is overweldigend mooi, dat blijft ons verbazen.
Gisteravond zitten dubben wat we verder gaan doen. De beroemde Prekestolen (grote rots boven het water) laten we vallen, de weg ernaar toe is smal en bochtig en de camping daar is idioot duur.
Nu wat meer richting Zweden, we zien wel. De oversteek van Kristiansand naar Hirtshals (Denemarken) hebben we ook van het programma gehaald. De goedkope dagen (minder dure is een beter woord) waren al volgeboekt. Nu dus maar over land, net als op de heenweg.
Wij wensen iedereen fijne dagen toe, hoe je ze ook invult en besteedt.
Hartelijke groeten uit Noorwegen!
Marijke en Wopke


Woensdag 5 juli

Nog even vuil water lozen en schoon water vullen en dan kunnen we er weer even tegen. Vandaag willen we via een kleinere weg langs de fjorden rijden, we zien wel waar we vandaag uitkomen, dat trekt ons juist wel aan. De weg is weer een en al natuurschoon, er is genoeg te zien. Na Stryn gaan we verder naar het westen en rijden een heel stuk langs een groot en helder meer, Hornindalsvatn. Onze gids vermeldt: het diepste meer in Europa (max. 514 meter). Weer wat geleerd. In Nordfjordeid halen we nog wat boodschappen. Er zijn hier meerdere supermarkten, die allemaal adverteren met Mini Pris. Nou, voor een Nederlander is het overal maxi prijs, in Noorwegen is alles 2 tot 4 keer zo duur.
Een blikje bier kost zelfs 6 keer zoveel als bij ons, maar daar hebben we nog wat van liggen (Aldi, Nederland). We kopen het minimale en kunnen even vooruit. Onze route loopt nu langs het Nordfjord, ook zeker de moeite waard. Over een lange brug komen we op het eilandje Vagsoy met de plaats Maloy. Hier is weinig te beleven en we zoeken even wat we nu gaan doen. Dan zien we een bord met: “Krakenes fyr 14 km.” en daarachter het teken dat een bezienswaardigheid aangeeft. Dat lijkt ons wel wat, dus wij draaien die weg op, die smal en bochtig is. Dus steeds opletten of er tegenliggers aankomen, want dan moet 1 van de 2 even stoppen bij een passeerplaats. Dat gaat prima, iedereen rijdt voorzichtig. De weg klimt wat en we krijgen prachtige vergezichten over de zee die hier en daar azuurblauw is. Dan zien we een schitterende parkeerplaats, met rondom uitzicht op een soort grote natuurposter. Wow! Daar willen we wel overnachten. Eerst nog even verder de weg af, dat ziet er ook mooi uit. Het laatste stukje lopen we, dat gaat naar een oude vuurtoren, we hadden al het idee dat Fyr iets met een vuurtoren te maken zou hebben. We kijken uit op de Noorse Zee, ontdekken helaas geen dieren met onze verrekijker. Nu terug naar die mooie plek, met vijf sterren uitzicht. En we kunnen lekker buiten zitten, valt niet tegen. Het heeft vandaag een paar keer eventjes geregend, maar dat was motregen, de zon had toch de overhand.
’s Avonds zien we de zon mooi kleuren boven het water en om 12 uur (bij daglicht!) maakt Wopke er een paar foto’s van. Geweldig om zo’n super plek zo maar te ontdekken!

Donderdag 6 juli

Wat een mooie (en nergens beschreven) overnachtingsplek was dit. Nu rijden we eerst dezelfde weg terug tot Nordfjordeind, met het prachtige fjord aan onze rechterhand. Meerdere keren door donkere en smalle tunnels. Het lijkt wel wat op het spookhuis van de kermis, je verwacht elk moment een skelet te zien bungelen. En als je zo’n tunnel uitkomt, heb je gelijk weer zicht op die mooie natuur. Bergen met bemoste rotsen, bomen in alle tinten groen, volop bloemen in de bermen en natuurlijk die kleurige huizen. Dan weer een oversteek met een veerboot, dat heb je regelmatig in dit waterrijke gebied. De man die het geld ophaalt vertelt ons dat wij minder hoeven te betalen omdat wij senior zijn (dat zag ie dus, haha). En dat we dat altijd bij zo’n oversteek moeten melden, al geldt het niet overal. Heel attent.
We volgen de E39 verder naar het zuiden, door mooie dalen tussen de bergen en woeste rivieren. Aan de kant van de weg ligt een mooie parkeerplaats aan het water, met overal bloeiende struiken. Daar strijken we neer voor een boterham, de banken zijn allemaal bezet, maar onze stoeltjes staan 1,2,3 naast de camper. Want de zon schijnt, dus lekker ervan genieten. Bij Lavik volgt alweer een veerboot, waarmee we in 20 minuten naar de overkant van het Sognefjord varen (het langste fjord van Noorwegen) en hebben een mooi uitzicht vanaf de boot.
Wopke heeft op de NKC app een camperplaats gezien in Modalen, dan moeten we een kleinere weg inslaan. Die is wat smal af en toe, maar het is niet druk. Om Modalen in te komen, moeten we over een smalle, houten brug. Het heeft wel wat weg van “Te land, ter zee en in de lucht”, maar het gaat goed gelukkig. In Modalen zien we een plek met een bord waarop een camper staat afgebeeld. En door die camper staat: een groot rood kruis! Wat nu? We lopen de plaats door, waar niet veel “modalen” wonen, gezien de huizen en terrassen. Een medewerker van de supermarkt vertelt ons dat er hier nu een nieuwe camping is, een stukje verderop. Bij een geel stenen gebouw. Dat gebouw vinden wij, met daarnaast een bord met “Mo camping” geschreven met stift op een stuk karton. En daarbij reglementen, alleen in het Noors. De camping moet nog aangelegd worden, want er staan alleen nog maar rode vakken in het grind, dat is alles. We loeren even door de ramen van het gebouw, daar staat een voorraad toiletpotten en blikken verf. Het duurt nog wel even. Vermoedelijk zijn wij de eerste gasten, in die grindbak, is wel om te lachen. We blijven hier maar staan, het is verder een rustige plek. Wopke heeft al ontdekt hoe we morgen verder kunnen rijden over een wat meer solide brug.

Vrijdag 7 juli

Om 8 uur vertrekken wij van de “camping”, waar zoals verwacht geen anderen zijn bijgekomen. Op de camperplaats in Bergen is het altijd erg druk, dus moeten we vroeg zijn, net als in Trondheim. Omdat wij wat van onze route zijn afgeweken en nu wat meer in het westen zijn, is Bergen goed haalbaar. De stad valt onder Unesco Werelderfgoed en in alle boekjes over Noorwegen kom je foto’s van Bergen tegen. Het is wel de meest regenrijke stad van Europa, maar daar malen de Bekema’s niet zo om. We rijden door de (mot)regen richting zuiden, regelmatig door een tunnel (lekker droog).
Als we tegen half tien bij de camperplaats aankomen, zien we nog 1 lege plaats en gaan daar snel staan. Later komen er nog een paar plaatsen vrij, maar die worden gelijk weer bezet. Je moet 150 Kroon in een automaat betalen om 24 uur te mogen staan. Inclusief elektra, maar dat is niet bij alle plekken, wel bij de onze. Er staan hier ca. 45 campers, lijkt wel het terrein van een camperdealer (maar je bent toch op pad overdag). Eerst even koffie drinken, dan nemen we dat vandaag niet mee naar de stad (2 pakjes chocomel wegen iets minder).
Naast de camperplaats is de tramhalte, ideaal. Deze wijk en halte heet “Sletten”, tja van Modalen naar Sletten. En niet te geloven, de volgende wijk/halte heet “Slettenbakken”. Met een creditcard bemachtigen we twee (senioren) kaartjes via de automaat en kunnen gelijk instappen, de tram gaat elke 10 minuten. Bij het eindpunt van de lijn stappen we uit, dit is het centrum. Even zoeken welke kant we op moeten, maar dat zie je snel. Waar al die andere toeristen ook heen gaan, er zijn veel mensen op de been, je hoort allerlei talen. Bij de Tourist Info halen we een plattegrond en lopen naar Bryggen, het oudste en bekendste deel van Bergen. Die kleurige houten panden, uit de tijd dat Bergen een bloeiende handelsstad was. Iedere gevel is het bekijken en een foto waard. Tussen die gebouwen door lopen kleine steegjes met scheve houten panden, soms kan je met een smalle trap naar boven. Je waant je echt in de Middeleeuwen. In die panden zijn vaak kleine winkels en ateliers gevestigd.
We hebben een route in onze gids staan, maar we gaan “onze neus achterna”, zien steeds straatjes met mooie gebouwen. Ook standbeelden, zoals van de componist Grieg, op elk beeld zit een meeuw op het hoofd. Boven op de Fløifjell heb je een mooi uitzicht op de stad. Je kunt daar met een kabelbaan komen, maar wij besluiten te gaan lopen. Gezien de lange rij bij de kassa (en lopen kost niks). Langs schilderachtige huisjes en stukken bos zigzaggen wij naar boven en komen alleen maar mensen tegen die op de terugweg zijn. De 3 kilometer naar boven is toch wel wat pittig en het pad wordt steeds steiler. Halverwege keren we om, want het zicht is ook niet geweldig. Bewolkt en af en toe motregen, valt ons nog mee van deze stad die berucht is om de regen. De markt ziet er aantrekkelijk uit, behalve de prijzen. Alles is idioot duur (7 euro voor een doosje aardbeien).
Nog wat slenteren over de brede winkelpromenades, naar de Johanneskerk (via nogal wat trappen) en als het harder begint te regenen zoeken we de tramhalte weer op. Morgen gaan we weer verder, want we hebben al veel van Bergen gezien, een stad die zeker een bezoek waard is!

Zaterdag 8 juli

Wopke heeft voor vandaag een mooie route uitgestippeld langs de fjorden. Marijke stemt er gelijk mee in, want wij hebben wat dat betreft wel dezelfde smaak. En het is inderdaad een schitterende route! Via soms smalle en bochtige wegen rijden we langs steile bergwanden waar watervallen vanaf kletteren, rivieren die wild over rotsen stromen, je kijkt je ogen uit. Redelijk wat tunnels, soms kom je de ene uit en ga je de volgende weer in. Vlak voor Norheimsund komen we bij de bekende waterval Steinsdalsfossen. We kunnen nog net een parkeerplaats vinden, want hier strijken alle auto’s en bussen neer. Het water valt hier zo’n 50 meter naar beneden en je kunt achter de waterval langs lopen, schitterend!
We vervolgen onze route langs het Hardangerfjord, waar ook elke meter even prachtig is. Zoals in onze folder staat: je rijdt niet van de ene bezienswaardigheid naar de andere, maar je rijdt er de hele tijd doorheen. Helaas nog een flink stuk waar ze met de weg bezig zijn, er liggen enorme weggehakte rotsblokken aan de kant, daar is het flink hobbelen. Ook weer veel tunnels, eentje is bijna 8 kilometer lang en heeft zelfs 2 rotondes met afslagen erin. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Bij weer een grote waterval zien we het water zelfs wat over de weg spatten. Hier kunnen we niet stoppen, want alle parkeerplek is bezet. Maar er blijft genoeg te zien, het is echt een plaatje allemaal.
In dit gebied zijn nauwelijks (gratis) camperplaatsen, Wopke heeft een camping opgezocht in Røldal en die kunnen we makkelijk vinden. Met zicht op de bergen waarop nog flinke plakken sneeuw liggen en een stuk of drie watervallen (die je hoort stromen). We zetten de camper op een geasfalteerde plek, op het gras ziet het er wat te nat uit. Vanaf 7 uur is de receptie open om te betalen, dat zie je wel vaker bij kleinere campings. Hier staan verscheidene kampeerders met tentjes en naast ons staan Duitsers met een kleine caravan. Zij zetten allerlei spullen buiten, blijkt dat er onderweg een kast is opengegaan en alles eruit is gevallen. Tja, waar doet ons dat aan denken?
Na het eten lopen we nog een blokje om, via een voetpad langs een riviertje. Het is hier een wintersportgebied, het pad is voor langlaufers, zien we aan het bordje. Er zijn hier meerdere campings, maar we hebben het idee dat “de onze” toch het meest aantrekkelijk is. Het internet doet het niet helaas, ook niet bij de receptie, we hebben daar wel een code voor gekregen. Gaan we onderweg maar eens ergens proberen