De Lofoten en omgeving

Hallo allemaal,

Eindelijk weer de mogelijkheid om verder te gaan met verslagen plaatsen. Eerder lukte het niet, omdat de schrijver geen energie had of dat de apparatuur dat niet had.
Wij zitten nu in de receptie van een hostel voor wandelaars in Abisko Nationaal Park. We zitten nu weer in Zweden, hoppen een beetje van het ene land naar het andere. Hopen deze week onze vrienden Alex en Geeerke te ontmoeten in Jokkmokk. We merken dat al meer lezers aan het reizen zijn, we kregen mail vanuit de Cliffs of Moher en uit Venetie.
Met Marijke gaat het vanaf afgelopen donderdag een stuk beter. We pakken grotendeels ons programma weer op. We liepen ca. 3 dagen voor op ons schema, kwam dus goed uit.
Bedankt voor de lieve reacties. Marijke is nog bezig met "ziekenhuis memoires" en zend die t.z.t. aan wat mensen toe.
Een ding willen we zeker nog even kwijt: beland je in Noorwegen in het ziekenhuis, dan ben je in zeer goede handen!
Afgelopen dagen zaten we op de Lofoten.
Wij hebben erg genoten, van de mooie Lofoten, maar het weer is daar altijd kl...
(de dichtader van Marijke is niet chirurgisch verwijderd)

Groeten uit Abisko van
Marijke en Wopke

Maandag 12 juni

Na een onverwachte onderbreking van onze vakantie in het ziekenhuis van Hammerfest pakken we vanmiddag de draad van onze reis weer op.
Om 14.00 uur verlaten we het ziekenhuis en rijden eerst het centrum van Hammerfest in. Een kleine stad van 10.000 inwoners (wel de meest noordelijke ter wereld!), gebouwd in hoefijzervorm rondom een fjord. In het centrum gaan we met de recepten van Bernt op zoek naar een apotheek. Al rijdend zien we een gevel waarop “VitusApotek” staat, we parkeren de camper op een camperplaats en zeggen de controleur dat we hier niet gaan overnachten, alleen even staan, is prima. Dan toch even zoeken waar die apotheek ook al weer was, we hebben meerdere bochten gemaakt met de camper. We vinden hem, trekken een nummer en zijn snel aan de beurt. Het personeel geeft ons keurig de benodigde medicijnen, ook al komt er nog wel wat gebarentaal aan te pas. De medewerkster tikt tegen haar tanden en wijst dan op de pijnstillers, die slecht voor je gebit zijn, daarom moet er nog iets bij: Drops. Om op te zuigen als een snoepje.
Nu nog op zoek naar de Polar Bear Society, gevestigd in een mooi infocentrum over de natuur in deze streek. Veel opgezette dieren, info over de geschiedenis, normaal zouden wij hier wel een tijd kunnen rondlopen. Nu geen tijd en geen energie, wel meldt Marijke zich aan als lid van de Polar Bear Society en steunt met haar bijdrage gelijk hun werk. Ze krijgt een oorkonde en speldje en wordt uitgenodigd voor hun bijeenkomst in de 3e week van januari. Is ons toch wat te ver! (Je kunt alleen maar lid worden van de Polar Bear Society als je persoonlijk in Hammerfest bent geweest). Wij gingen hierheen op aanraden van zuster Inger, is misschien wel leuk om thuis een foto van de oorkonde aan haar te sturen.
Nu weer naar Alta, waar we afgelopen vrijdag zijn blijven steken met ons programma. We hebben de route natuurlijk al eerder gezien (de een zittend, de ander liggend), maar het blijft fascinerend. Zoveel sneeuw en ijs, het ziet er echt uit als een wintersportgebied. Het is lekker rustig op de weg en Alta is makkelijk te vinden. Net als het museum over prehistorische rotstekeningen, met parkeerplaats. Dat wordt ons stekkie voor vanavond, zo hadden meerdere mensen gedacht. Het staat behoorlijk vol, maar wij vinden nog een plek. Omdat wij een paar dagen vooruit liepen op ons (globale) reis schema kunnen we waarschijnlijk gewoon verder gaan met de route. Afhankelijk van hoe Marijke zich voelt, want we forceren niets.

Dinsdag 13 juni

Een goede overnachtingsplek bij dat museum, hiervoor nog geen tijd en energie. Stond op ons programma en schrappen we maar. Toch even naar binnen, want er is daar internet en zo kunnen we nog snel wat mail bekijken en een jarige een bericht sturen. Het museum ziet er interessant uit, gaat al om 8 uur open (het is hier continu dag tenslotte). Er komen meerdere groepen schoolkinderen voorbij, zonder schreeuwen en duwen, een (helaas) on-Nederlands plaatje.
Vandaag gaat onze rit verder via de E6, naar het zuidwesten, een prachtige kustweg. Een en al mooie natuur hier, echt genieten. Omdat we mooi hoog zitten en een groot raam hebben, kunnen we extra veel zien. Alleen is dat raam niet bepaald schoon meer. De chauffeur heeft nog ruim zicht, maar een foto door het raam genomen gaat er toch wat minder scherp uitzien. We komen veel campers tegen en steken de hand op naar elkaar (een ongeschreven wet), af en toe een auto met caravan, die zie je lang zo veel niet. De weg voert ons langs talrijke fjorden met grillige bochten, soms kleine eilandjes in het water, schitterend. En dan nog steeds zoveel sneeuw overal, we vragen ons af of die bergtoppen ooit sneeuwvrij worden. Af en toe is er een wegversperring, is men bezig met asfalteren. Dan wachten we tot we weer mogen rijden, achter de “Ledebil” een soort loods auto. Ook wordt er nogal eens een nieuwe tunnel uitgehakt door die enorme rotsen, wat een werk.
Zo rond vieren vinden we het rijden wel genoeg en gaan op een mooie parkeerplaats staan, dat blijft een privé plek. Met uitzicht, uiteraard. Deze keer op het fjord waar Wopke veel zeemeeuwen bij elkaar ziet vliegen boven het water. Verrekijker erbij, want daar zwemmen vast dieren die vis opjagen, volgens onze visdeskundige. En ja hoor, af en toe ziet Wopke een kleine zwarte dolfijn. Vaak een rugvin of een kop. Mooie ervaring.
Ook op deze plaats staan we prima, je hoort alleen wat meer van het verkeer. Vooral omdat het hier continu licht is en de vuilnisman dus rond middernacht de bakken komt legen. En in de zeer vroege ochtend nieuwe strepen over de weg worden getrokken...

Woensdag 14 juni

Vandaag gaan we naar een camping in Sjovegan (die wordt dit jaar ook bezocht door de deelnemers van de georganiseerde NKC reis). Dan kunnen we gebruik maken van de voorzieningen en lekker genieten in de zon, want die schijnt uitbundig.
De route op onze ANWB kaart staat helemaal aangegeven in groene kleur, dus bezienswaardig. We zijn het er volledig mee eens. Was een paar dagen geleden onze kreet: “Kijk een rendier!”. Het is nu: “Kijk, een waterval!” maar dat kan je wel blijven zeggen, want die zie je om de meter. Soms als een wilde rivier die onder het wegdek aan de andere kant verdergaat, dan valt er een stroom water loodrecht van de rotsen, die er extra mooi van glimmen. Voor een Nederlander is dit echt een prachtig spektakel. En toch overal nog een flinke hoeveelheid sneeuw en ijs, zo bijzonder.
Onderweg willen we een stop maken bij een zeer bezienswaardige waterval, Malselvfossen. Daar stort de zalmrijke rivier zich in watervallen naar beneden en kan je via een raam bij de tourist info de zalm van dichtbij bekijken. Dat lijkt ons wel wat. Wopke heeft de afslagen en wegnummers genoteerd en die volgen we, al hebben we er niet zo’n vertrouwen in. Geen enkele aanwijzing naar deze bezienswaardigheid, daar zouden borden aan de kant van de weg moeten staan. Na een lange puzzelrit over niet al beste wegen geven we het maar op en rijden naar de E6. Waar we bij de volgende afslag een bord zien… Malselvfossen en besluiten er toch nog naartoe te gaan. En keurig na de aangegeven 13 kilometer (over een aanmerkelijk betere weg) komen we bij een gebouw waar je wat kunt eten en we het geluid van de waterval al kunnen horen. Was handiger geweest als de NKC deze route had aangegeven in de app!
Helaas hebben de zalmen vandaag een snipperdag, die zijn er niet volgens het meisje aan de balie en de ruimte naar het raam is ook gesloten. Jammer. Maar die waterval is echt Wow! Wat een hoeveelheid water komt er van alle kanten naar beneden, prachtig. Daar kan je wel uren bij zitten kijken. De zon veroorzaakt kleurige regenbogen, fijn dat we het toch nog hebben gevonden.
Rond een uur of drie komen we aan op camping Elvelund in Sjovegan. Gelegen aan een brede rivier en uitzicht op besneeuwde bergen. Een mooie plek met uitzicht tussen andere campers, veel Nederlanders. De mensen naast ons liggen te bakken in hun badgoed, of het een Spaanse Costa is. Zo voelt het in ieder geval wel. Wij beginnen eerst met de Noodzakelijke Handelingen: wc legen, alle apparaten opladen en een was draaien. Voor 30 Kronen (iets meer dan 3 euro) kunnen we wassen en drogen, valt ons erg mee. We mikken alle vuile/bezwete spullen in de machine, draaien maar!
Wopke gaat met een emmer water de camper te lijf, want die is inmiddels uitgevoerd in de tinten: grijs en lichtbruin. Oftewel “schmutzig” volgens het commentaar van een passerende Duitser. Ja, hij blijkt toch wit te zijn, ook door het raam kunnen we weer goed kijken en eventueel foto’s maken. En dan lekker genieten in de zon, met een koud pilsje (en een roosviceetje). Lekker opfrissen onder de douche hier, een grote mooi betegelde ruimte.
De was komt lekker fris uit de machines, dat slaapt extra lekker met dat frisse beddengoed. We kunnen buiten eten, met super uitzicht! Marijke gaat even op internet bij de receptie, maar houdt dat niet zo lang vol (er hangt daar een vette patatlucht). Morgen naar Vesteralen, ten noorden van de Lofoten. Het weer zal volgens de berichten minder worden, we zien het wel.

Donderdag 15 juni

Om kwart over negen breken we ons bivak af in Sjovegan om het schiereiland Vesteralen te gaan verkennen. Dat ligt boven de bekendere Lofoten, maar schijnt ook de moeite waard te zijn.
We proberen tot aan het eind van dit eiland te komen, in de plaats Andenes. Het is vandaag bewolkt en regelmatig valt er regen, maar niet zo fel gelukkig. Zodat we nog genoeg kunnen zien onderweg en er valt weer veel te genieten. Grillig gevormde rotsen, helder water met daarin vaak kleine eilandjes. Het is overal fris groen en met name de felgroene varens zie je met de dag groeien.
We zien dat het water in de rivieren steeds hoger komt en hier en daar de weg bereikt. Op een gegeven moment worden we tegengehouden door mensen die aan de weg werken. Er blijkt een enorme modderstroom naar beneden te zijn gekomen en dat moet weer in orde gemaakt worden om hier veilig te rijden.
In Vesteralen zien we een wat ander landschap, geen bergen en meer veen. Hier en daar zie je duidelijk de zwarte grond, die we kennen van het turf steken in Ierland. In het veen ontdekken we overal het witte veenpluis, meer dan bij ons. En de gele bloemen aan de kant van de weg zijn echt schitterend. Net of er een felle streep getrokken is met een verf, het zijn een soort leeuwenbekjes.
Alleen maar kleine dorpjes hier, maar allemaal met mooie schilderachtige huisjes in rood, geel of groen. Ook wat verlaten woningen, want je hebt hier verder weinig natuurlijk. Toch nog wel een Co-op om een brood te kopen, we zijn al aardig gewend aan het KneippBrod en de prijs valt ons reuze mee.
In Andenes zetten we de camper aan de haven, met een mooi uitzicht (natuurlijk) op het water met vissersboten en een vuurtoren. De tourist info is dichtbij, dus daar lopen we even naar toe. De medewerkster geeft ons een plattegrond en wij willen daarmee een rondje om gaan lopen. Het begint helaas harder te regenen, Marijke zoekt de camper op en Wopke gaat nog wat bekijken in de naaste omgeving als het wat droger wordt. Er zijn hier veel zeevogels, waaronder visdiefjes. Die hebben hun nest gewoon op de grond, aan de kant van de weg. We zoeken bijtijds ons bed op, moe van alles wat we gezien hebben, ook al is dat meestal vanuit de autostoel. Kunnen we morgen niet te laat weg en het andere verkeer een beetje voor zijn.

Vrijdag 16 juni

Om acht uur vertrekken we vanaf ons stekkie in Andenes, was weer een prima plek, er stonden ook meerdere campers. In principe kan je overal in Noorwegen en Zweden “wild” kamperen, wij zelf houden van een combinatie (af en toe heb je even wat meer mogelijkheden nodig).
Het zou vandaag goed weer worden, internet gaf een 7. Maar die voorspelling klopt voor geen meter. Het regent en de lucht is grijs, de toppen van de bergen zijn verdwenen. Al hebben we toch nog genoeg zicht op het mooie landschap. Het is niet anders, op de Lofoten is het vaak wat minder mooi weer.
Bij Andenes moeten we dus omkeren naar het zuiden, de Lofoten. Wopke ziet dat er nog een andere, kleinere weg loopt. Die ziet er wel mooi uit en hopelijk is ie te doen voor campers. Hij is wat smaller dan de weg van gisteren, maar er rijdt geen hond (dat zou ook wel erg apart zijn). Het is volop genieten van de omgeving, ook al is het wat grijs en lukt een foto niet altijd (als de ruitenwisser net beweegt of er veel druppen te zien zijn). Omdat er weinig verkeer is kunnen we rustig om ons heen kijken in dit nationale park. Er lopen zwanen op en langs de weg, die kleine met gele snavels. En dan zien we op een rotsblok een roofvogel zitten, een adelaar (nog uitzoeken hoe die heet). Jammer genoeg niet scherp op de kiek kunnen zetten.
Af en toe stoppen we voor een foto en om de omgeving te bekijken. Het landschap is afwisselend, dan zien we water en dan weer land, het is echt een puzzel hoe het land loopt. Meerdere keren gaan we door een tunnel die door de rotsen is gehakt. Ook door een lange tunnel door de rotsen, maar die later onder water verdergaat (dat ziet Wopke aan de navigatie, we rijden ineens door blauw!).
Bij het plaatsje Borg ontdekken we het bord dat verwijst naar het Vikingmuseum. Een mooie stop, zeker bij regen. Dat denken meer mensen, de parkeerplaats staat vol. Bij de kassa betalen we onze tickets (seniorenkorting) en gaan eerst naar het grote houten huis. Dit is uit de Vikingtijd en maar liefst 84 meter lang en 10 meter breed, het grootste dat ooit ontdekt is. Heel indrukwekkend om te zien hoe dit is ingericht met meubels, kleden, gereedschappen, jongeren (in kleding uit die tijd) zijn bezig met wol spinnen, soep maken, etc. Een meisje geeft een interessante uitleg over het leven van de Vikingen, die lang niet zo bloeddorstig waren als de verhalen beweren (maar dat wisten wij al). Daarna krijgen we bij de kassa een audiosysteem in het Engels, waarmee we info kunnen krijgen bij bepaalde nummers. Eerst naar een filmzaal waar een film vertoond wordt over de Vikingen. Geen echte info, meer een soort Lord of the Rings verhaal. We bekijken vitrines met voorwerpen uit die tijd en lopen dan naar buiten. Daar is een stukje verderop een smid bezig en nog een flink stuk verder komen we bij de aanlegplaats van twee Vikingschepen. Daar kan je, met je entreebewijs, mee varen. Daar hebben wij met motregen en mist niet zoveel trek in, wel leuk om even te zien.
Nu nog een stukje verder over de Lofoten. Al gauw komen we bij een schitterende parkeerplaats, met uitzicht op het water en aan de andere kant op enorme rotsen met watervallen. Dit wordt dus onze stop vandaag, we zetten onze camper tussen tien andere campers, uit sommige wagens komt al een lekkere etenslucht. Wij relaxen eerst nog wat, dan eten klaarmaken en nog een kleine maar pittige wandeling door die mooie natuur hier om de camper.

Zaterdag 17 juni

Wat is er mooier dan tijdens je ontbijt te kijken naar een paar buitelende dolfijnen? Met een verrekijker zijn ze duidelijk herkenbaar. Om half negen vertrekken we van onze camperplaats, waar we erg genoten hebben van onze bloeiende “voortuin”. Een kleurenpracht van fluitenkruid, koekoeksbloem, boterbloem en nog veel meer om op te noemen.
Gisteren wilden we eigenlijk tot aan het einde van de Lofoten rijden, dat is bij A (met een klein rondje boven de a). Een grappige plaatsnaam van maar 1 letter! Wij waren jaren geleden met onze zonen in Wales, in de plaats met de langste naam. Nu nog ruim 15 kilometer rijden naar A, en dat is zeker de moeite waard! We komen langs kleine vissersdorpjes, een prachtige weerspiegeling van huizen en bootjes op het water. Zien enorme houten rekken staan waaraan duizenden kabeljauwen hangen te drogen, dan wordt het stokvis. Onbeheerd, dat kan hier! Ook veel rekken met kleinere ronde dingen, Wopke gaat eens dichtbij kijken. Dat zijn vissenkoppen, gaan waarschijnlijk in de soep. Er hangt een behoorlijk rauwe vislucht, nogal onaangenaam om half negen in de ochtend!
A heeft 2 mooie musea over de visserij, maar wij keren om en pakken op de terugweg de afslag naar Nusfjord, 1 van de best bewaarde vissersdorpen van Noorwegen. Het is druk op de parkeerplaats, is passen en meten, maar dat lukt Wopke prima. Bij de entree betalen we 50 Kronen pp en kunnen dan rondlopen door het dorpje. Langs oude huisjes, in een winkel vol nostalgie zoals oude metalen reclameplaten. Bij veel gebouwen zitten meeuwen op hun nest boven op het raamkozijn, als levende decoratie.
Interessant om te zien hoe de huizen gebouwd zijn, ze staan op palen die weer op de rotsen gezet zijn. Wopke kan de vissen en de koppen nu goed van dichtbij bekijken. Er hangen een paar enorme vissenkoppen met een indrukwekkende rij scherpe tanden. Geen idee van welke vis, wordt niet in Nederland gevangen.
In het stadje Leknes gaan we de nodige diesel tanken, daar kunnen we ook de wc legen en vuil water lozen. Wopke weet niet goed of de bandenspanning juist is (ze meten hier anders) en een vriendelijke medewerker helpt daarbij. In Leknes vinden we ook een grote supermarkt, REMA. Die is elke dag open van 7 tot 23 uur. Marijke haalt daar sla en tomaten. Verder zijn de artikelen: onbegrijpelijk/onbetaalbaar/niet te bereiden of te bewaren.
Na Leknes blijken we een verkeerde afslag te hebben genomen. Maar eigenlijk valt het mee, we komen toch uit bij de E10 en dit is een mooie rustige weg. Jammer van de regen de hele dag, alles ziet er toch anders uit en foto’s maken lukt ook niet goed. In Kabelvag stoppen we toch even bij de “Vagan Kirke”oftewel de kathedraal van de Lofoten. Een grote houten kerk in gele kleur, heel opvallend. Wopke maakt een paar foto’s, terwijl Marijke de paraplu boven de camera houdt. Jammer van de regen de hele dag, maar de vele bloemen langs de berm maken het toch erg fleurig. En hoe bestaat het: op onze CD start The Move met hun oude hit “Flowers in the rain”!
Nu zoeken naar een camperplaats, we gaan op een ruime plaats staan achter een Noorse camper. Maar aan de overkant is een camping. Er staat geen bord dat je hier niet mag overnachten, maar als de Noren na een tijdje vertrekken, besluiten wij na het eten ook weg te gaan. Een stukje verderop, bij de plaats Lodingen vinden we een mooie plek, daar staan nog zes campers. Al is er weinig van de omgeving te zien door het regengordijn.

Zondag 18 juni

Het heeft de hele nacht geregend (waarneming door 1 camperbewoner, de ander heeft niets gemerkt!). Met de ruitenwissers op volle sterkte rijden we om negen uur weg, naar onze volgende bestemming. Dat zal zijn in het Nationale Park Abisko, in Zweden. Een niet zo lange rit, moet te doen zijn. Eerst rijden we een stuk terug over bekende wegen en bij Narvik komen we in gebied dat we nog niet kennen. Regelmatig zien we fietsers langsrijden, zwaar bepakt met bagage. Meestal zwoegt de vrouw zo’n 50 meter achter de man aan. Wat een opgave, in die stromende regen. We zien zelfs ergens een iglotentje in het veld staan, brr.
Al gauw rijden we weer door een winter wonderland. Het is niet geloven dat hier op 18 juni alles nog onder een dik pak hagelwitte sneeuw ligt, veel meren grotendeel bevroren zijn, het is echt een plaatje en je kunt wel blijven foto’s maken. Voor zover dat gaat met de regen natuurlijk. Rond de huizen ligt de sneeuw soms nog een heel stuk opgehoogd, wat een ander leven dan bij ons.
Bij de grens pakken we weer keurig onze paspoorten, maar we rijden zo Zweden in, kunnen nog snel het landenbord op de foto zetten. In Katterjokk ontdekken we een Coop supermarkt, omring door besneeuwde bergen. Daar halen we kipfilet en twee flessen water (die koolzuurhoudend blijken te zijn, dus de dop maar open zetten).
Door de regen rijden we verder door de grote “kerstkaart” tot we bij het Nationaal Park Abisko komen en parkeren bij het tourist station. Het grote infocentrum gaat pas om 22 juni open, niet te geloven! Want het is hier al enorm druk met toeristen. Ernaast is een centrum waar men ons de nodige info kan geven: een plattegrond, wandelmogelijkheden en wifi (om de ontslagbrief van Marijke aan de verzekering te mailen). Er is een hostel in gevestigd, we zien steeds backpackers voorbij lopen. Zij beginnen hier de grote trail “Kungsleden”. Wij besluiten een stukje terug te rijden, Wopke heeft een mooie camperplaats gezien aan het meer. Daar strijken we neer, wow! Uitzicht op het water en het frisse groen. En dat voor nop! Je kunt ook even verderop naar een camping, kost je 35 euro. Vlakbij staat een blokhut waar je in kunt. Met banken, een relaxstoel, open haard en hout, zagen. Allemaal te gebruiken door vermoeide wandelaars, niemand zal dat vernielen of stelen.. Het is zowaar droog, dus verkennen we een paar paadjes vanaf ons stekkie. Bij het eerste pad komen we niet ver, er ligt een enorme bult sneeuw. Wopke vraagt of Marijke daar even gaat staan voor een foto. Maar ze zakt ze een heel eind weg en valt om. Die foto is mislukt en ze heeft geen zin om dit over te doen. De rest van de middag relaxen we rustig in de camper, de zon komt er zowaar soms ook even bij. We krijgen nog een paar buren, Zweden en Fransen. Maar wij hebben de top plek! Morgen willen we een korte wandeltocht in het Nationaal Park maken, want er staan zoveel van die aantrekkelijke borden hier…