Weer in Noorwegen

Hallo medereizigers,

Hier eindelijk weer eens bericht van ons, met een flink aantal verslagen erbij. Het wordt een echt vervolgverhaal onderhand. Het lukte niet om eerder wat te schrijven, omdat we de laatste tijd geen internet hadden. De afgelopen 5 dagen hebben we op (gratis) camperplaatsen gestaan. Dat drukt de kosten van een camping een beetje, want dan betaal je al gauw 30 euro per nacht.

Ook zijn we een tijd op zoek geweest naar een garage, zoals je kunt lezen. Het is in Scandinavie makkelijker om je aan je galblaas te laten opereren dan om je camper te laten repareren!
Met Marijke gaat het goed, geen last meer van de operatie. We doen het kalm aan als we wandelen, maar over het algemeen rijden we bijna de hele dag rond, als een soort kleine touringcar.
We zitten nu op een camping ten westen van Geiranger, de natuur is overweldigend mooi. Dat laat zich eigenlijk niet goed beschrijven.
Iedereen bedankt voor de mail, wij wensen jullie mooie en vooral gezonde dagen toe.

Groeten van Marijke en Wopke

Zondag 25 juni

Alex en Geerke breken hun luifel af en kunnen hun spullen nog droog inpakken. Wij zetten koffie en even later drinken we even nog een bakkie met elkaar bij ons in de camper. Dan nemen we afscheid en zwaaien we ze uit. Ze gaan nu richting Noorwegen, in grote lijnen de route die wij ook willen nemen. Maar wij moeten eerst nog ergens een garage vinden.
Marijke zet nog wat verslagen op ons weblog, ze moet daarvoor buiten zitten (in een wolk van mugjes). Wopke houdt zich bezig met aanvullen van water en dergelijke en dan kunnen we gaan. Een andere kant op dan gepland, want in Arvidsjaur zitten meerdere garages en de kant op van Noorwegen is helemaal niets. De lucht is grijs en het regent (waar heb ik dat meer gelezen?) als we de E45 volgen naar het zuiden. Een stukje buiten Jokkmokk ligt de Poolcirkel met wat vermeldingen aan de kant van de weg. Maken daar een praatje met een echtpaar uit Purmerend en zetten elkaar op de foto, hoewel deze plek minder mooi is dan in Rovaniemi (Finland).
Het eerste deel van de weg is slecht en Wopke maakt geregeld een slalom langs de kapotte plekken. Dat kan makkelijk, met zo weinig verkeer hier. Er staat al flink wat water op de weg en als we erdoorheen rijden maakt dat een vreemd en hard geluid. Doet denken aan rijden op je fiets vroeger, met een blikje op je spaken. In Arvidsjaur parkeren we bij de Tourist Info die open is en waar een zeer behulpzame vrouw ons helpt. Op de stadsplattegrond kruist ze een paar garagebedrijven aan die ons zouden kunnen helpen. Morgen natuurlijk, want vandaag is het zondag. De medewerkster vertelt ons ook nog dat wij wel kunnen overnachten op de parkeerplaats bij de “Lappstaden”. Zij woont daar vlakbij en ziet daar vaak campers staan. Marijke loopt nog even naar de ICA en haalt daar knäckebröd en gehaktballetjes, Zweedser kan het niet. We zetten de camper bij de Lappstaden, opletten dat we niet onder bomen staan, want dan heb je nog meer hinder van de regen. Onder de paraplu bekijken we de ruim 70 raamloze houten huisjes, die door de Sami gebruikt worden als onderkomen tijdens kerkelijke hoogtijdagen. Prachtig, zoveel verwacht je er niet. En het ziet er heel degelijk gebouwd uit. In en om de stad liggen mooie meren en vlakbij is er eentje waar je omheen kunt wandelen, heeft de VVV dame laten zien op de kaart. Maar in de stromende regen lokt ons dat niet aan, jammer. We houden het nu maar op puzzelen. En de vele gaten op het parkeerterrein lijken nu wel allemaal meren, een soort kaart van Zweden in het klein. ’s Avonds loopt de VVV dame langs onze camper (in de regen) en geeft ons nog wat extra info over garages die haar man had gegeven. Wat een schat!


Maandag 26 juni

De eerste garage waar wij heen willen is al om 7 uur open, zodat wij al om kwart voor 7 opstaan om daar op tijd te zijn (kwart over 7). Een mooi bedrijf met vriendelijk personeel, maar… onze camper is te hoog (of hun werkplaats te laag?) om ons te kunnen helpen. Volgens de VVV dame is de Volvo garage erg goed, dus daar gaan we nu heen. Tja, die zijn blijkbaar zo goed dat ze de komende 2 weken vol zitten met werk. Nu naar Volkswagen, ook weer hetzelfde probleem: onze camper is te hoog. Die man gaat heel attent nog bedrijven in de omgeving voor ons bellen, maar ook die kunnen niets voor ons doen. Op weer een ander bedrijventerrein krijgen we ook nul op het rekest. Wat nu? Volgens Johnny (van de nieuwe banden) zouden we na ca. 1000 kilometer weer versleten banden hebben als we niets aan de uitlijning laten doen. En wat is in Scandinavië nou 1000 kilometer?
Er zit niets anders op dan naar een wat grotere stad te gaan, met meerdere garages. En dat wordt: Skelleftea, aan de oostkust! Waar wij eind mei ook al in de buurt waren, dus: Ga naar Start, u ontvangt geen 200 euro. Nee, die zullen we straks wel moeten gaan betalen. Het is 135 kilometer naar Skelleftea, via een rustige weg door het groen. Maar wel in de stromende regen. Onderweg nog langs een paar garages, zonder resultaat. En nog ergens pauze voor ons ontbijt, dat was erbij ingeschoten vanochtend. We staan naast een bedrijf waar allemaal boomstammen op een transportband voorbijkomen en op stapels vallen. Verderop zien we allemaal planken liggen, het hoort bij IKEA.
In Skelleftea gaat onze zoektocht weer verder: eerst een parkeerplaats, dan een parkeerkaartje bemachtigen uit een automaat met Zweedse aanwijzingen, de Tourist Info zoeken (vragen we bij een hotel) en bij de VVV leggen we het verhaal weer uit, voor de tigste keer. Een hulpvaardige baliemedewerkster gaat allerlei garages voor ons bellen, ze vindt het een uitdaging om een geschikt bedrijf te vinden. En ja hoor, na 3 of 4 belletjes heeft ze beet. Wij kunnen terecht bij Jonsson Gummi op de Gruvgatan, maar: vandaag niet meer, dat wordt morgen! Om 7 uur of 10 uur? Ach, doe maar 7 uur. We lopen nog wat door de winkelstraten, een voetgangersgebied met veel zaken. Vinden een T-shirt voor Wopke, die kan nog wel iets nieuws gebruiken en zien een Lidl waar we een en ander halen.
Na wat rondrijden in de omgeving besluiten we op de camperplaats bij de Campus in Skelleftea te gaan staan. Voor 100 Kronen hebben we een mooie plek met uitzicht op de rivier en het centrum. Het weer is inmiddels opgeknapt, zodat we nog een tijdje in de zon kunnen zitten, met een boekje en een glaasje. Wat een verademing, na die natte en grijze dagen.
’s Avonds horen we weer de bekende tikken en zien de bijbehorende spatten.

Dinsdag 27 juni

Om zes(!) uur kraait de haan (van de wekker op de mobiel) ons wakker. Erg vroeg om op te staan, maar er is volop daglicht. Even thee en een boterham en dan naar Johnssons Gummi waar we om zeven uur een afspraak hebben. Opvallend hoeveel mensen al op de been zijn, onderweg naar hun werk. We zijn ruimschoots op tijd bij de garage en wachten nog even. Dan zien we een jonge knul op de fiets aankomen die het hek opent en even later rijden wij het terrein op. Die knul is Wille, een vriendelijke en goed Engels sprekende monteur. Wopke legt uit wat het probleem is en Wille vraagt of wij de camper naar de werkplaats willen rijden. Dat is een hoge en dus geschikte ruimte! Wij gaan naar de receptie en drinken daar een kopje koffie. Om acht uur is de klus geklaard en zijn de voorwielen uitgelijnd, ze staan weer recht onder de camper. We pinnen zo’n 110 Euro en maken nog even een praatje met Wille en de receptioniste, vertellen over onze ziekenhuis- en garage avonturen.
Nu op weg om de route weer op te pakken. Eerst 135 km. terug naar Arvidsjaur, het regent helaas en de lucht is grijs. Maar we zien nog genoeg van de mooie omgeving, vergapen ons aan de mooie huizen in Glommerstrask, die komen zo uit een prentenboek. Veel bloemen langs de weg, zoals paarse en roze lupines.
In Arjeplog maken we een stop, deze plaats is mooi aan het water gelegen en heeft o.a. een zilvermuseum waarin ook het VVV zit. We betalen 80 Kronen p.p. en bekijken de vitrines op drie etages. Mooi zilverwerk door de Sami gemaakt, maar ook opgezette dieren, kleding en kamers met oude meubels. In een filmzaaltje zien we een diavoorstelling met Zweeds commentaar, mooie beelden van de mensen en de natuur. Nu even lunchpauze in de camper en dan naar een mooie kerk in Arjeplog, zowel de buitenkant als het interieur is prachtig.
Onderweg steeds heldere meren en ook rendieren langs en op de weg. Nu komen er regelmatig wegopbrekingen en rijden dan over een grindbak in plaats van over asfalt (arme banden!). Ten noorden van Jakkvik passeren we voor de derde maal de Poolcirkel, dus even stoppen voor een foto. Al gauw krijgen we de bekende beelden van besneeuwde bergtoppen, sneeuwvlaktes op het land en bevroren meren voorgeschoteld. Het blijft prachtig! Om vier uur zien we een mooie parkeerplaats tussen de besneeuwde bergen, dat wordt ons stekkie voor vannacht, niet verkeerd. Het is nu droog, maar het waait hard, zodat de camper strategisch wordt neergezet. We zijn wel toe aan wat rust na zo’n lange dag. Morgen Noorwegen in, daar is ook genoeg moois te zien. Week 6 is vandaag begonnen, de tijd vliegt!

Woensdag 28 juni

Nu waren het geen zeemeeuwen die Marijke wakker hielden, maar een koekoek. Die “klok” bleef alsmaar slaan, had zeker niet in de gaten dat het nacht was. Dit was weer een super overnachtingsplek, waar wij alleen stonden. Met (droge) toiletten, een hut met bankjes en een “zithoek” om een vuurplaats. Maar het was helaas te fris om buiten te zijn. Nu naar Noorwegen, dat is nog maar een klein stukje. Hebben het blauwe bord met “Norge” net te laat in de gaten om er een foto van te maken. Ook nu geen douane en controle. We buigen via de E6 af naar het zuiden en komen dan voor de vierde keer op de Poolcirkel, nu de Noorse. Echt een plek om te stoppen en rond te kijken. Veel campers die hier vannacht hebben gestaan, dat was aanvankelijk ook ons plan, maar we vonden dat net iets te ver. In een schitterend sneeuwlandschap lopen toeristen rond, wij gaan ook op de foto bij een monument. Er liggen veel steentjes en bedrukte plaatjes met namen en data bij de rotsen, van toeristen die hier zijn geweest. In het grote gebouw kijken we even rond: een restaurant, veel souvenirs en een filmzaal. Maar wij hebben geen zin om 60 Kroon pp te betalen voor (waarschijnlijk) wat sfeerbeelden.
De E6 is een slechte weg met constant grindbakken waar wij doorheen moeten hobbelen. Wel is de omgeving echt een plaatje, links van ons stroomt een rivier tussen de rotsen door. Dus de ene waterval na de andere, je komt ogen tekort. Alex en Geerke zullen hier ook van genoten hebben, zij lopen nu voor op ons en staan op een camping in Storforshei. Wij besluiten daar een kijkje te gaan nemen. Het is een kleine camping temidden van “alpenweiden”, met een rijtje trekkershutten. We zien de Knaus caravan van Alex en Geerke al staan achterin, zij zelf zijn eropuit getrokken. Het is kwart voor 1 en de receptie is gesloten (lunchtijd?). We wachten tot 1 uur, maar zien dan dat de receptie open is van 19.00 tot 22.00 uur. Dus zetten we onze camper naast de Knaus, sluiten de elektra aan en eten een broodje. Dan wat nuttige zaken, zoals sokken en ondergoed wassen en ophangen. Dat kan lekker drogen, want het is droog en de zon schijnt, al moeten we ons vest wel in de buurt houden. De sanitair ruimte is mooi ingericht, veel grenen. En de keuken is van alles voorzien, vooral handig voor de trekkers in de hutten.
Als we bezig zijn met eten koken, komen Alex en Geerke het terrein op. Ze zijn verrast dat wij er zijn, want we hebben laatst hele ritten gemaakt op jacht naar een garage. Wij hadden ze niets laten weten, hadden geen bereik. Ach, is ook wel een leuke verrassing.
Bij de koffie in de caravan praten we bij. Alex en Geerke zijn vandaag met een boot naar een gletsjer gegaan, dat was nog een pittige wandeltocht daarheen. Maar beslist de moeite waard, als je de foto’s ziet. Natuurlijk komen er nog een paar spellen op tafel: Qwirkle en Port Royal. Met twee keer een overwinning voor de familie van der Hurk. En dan nog even een bospad naar boven, want wie weet wat voor dieren we kunnen zien. Het is half twaalf ‘s avonds, maar het kon ook half twaalf in de ochtend zijn. Blijft vreemd, 24 uur daglicht. Het is een modderig pad waar behalve allerlei bloemen niets te zien is. Dus terug naar caravan en camper. Morgen trekken we allebei weer verder, misschien treffen we elkaar weer in Trondheim.


Donderdag 29 juni

De lucht is stralend blauw en de zon schijnt volop, jippie! Na het ontbijt nemen we afscheid van Alex en Geerke. Zij ruimen de laatste dingen op en gaan dan ook verder naar het zuiden, maar met andere stops dan wij. Ze hebben ons al gewaarschuwd dat het volgende stuk van de E6 nog slechter wordt. Inderdaad veel hotseknots stukken op weg, ze zijn volop bezig met het verbreden van de weg. Indrukwekkend om te zien dat aan weerszijden grote rotsblokken zijn weggehaald, overal liggen grote hopen stenen. In Mo i Rana (zijn inderdaad 3 woorden) proberen we bij een paar supermarkten nog wat boodschappen te doen, die betaalbaar zijn. Dat laatste valt erg tegen, niet normaal die prijzen voor gewone artikelen. Een gegrilde kip ligt zo lekker te geuren in een zak, dat we ons hier maar over ontfermen.
Wopke stelt voor om nu een kleinere weg (nr.17) naar de kust te nemen. Daar is vast veel moois te zien. Dat klopt, we rijden langs een fjord gelegen tussen rotsen met sneeuwtoppen, bomen in alle tinten groen, watervallen. En met een blauwe lucht erbij is het extra mooi allemaal. Bij camperplaats Flostrand strijken we neer, we lazen hier enthousiaste recensies over en het ziet er zeker goed uit. Een plek in het groen met verharde plaatsen, uitzicht op de besneeuwde bergen en een stukje fjord. In de stralende zon. Naast onze plaats staat een picknicktafel, daar gaat een fleurig kleedje over, want het is weer om buiten te lunchen. Er loopt hier een wandelpad naar boven, dus stevige schoenen aan en wandelstok mee om dat te gaan verkennen. Wat een verrassend pad, over allerlei rotsen met daartussen watertjes met mooie plantjes zoeken wij de weg. Die staat goed aangegeven met rode strepen op keien. Je veert soms wel een beetje weg in de modder, het is goed uitkijken. Maar als je vorig jaar de Ramble in Castlebar hebt gelopen, is dit “peanuts”. Soms kunnen we het net redden om over een water te komen, maar af en toe moet je inventief zijn. Wopke komt als een soort Obelix met een zware platte steen aanzetten en legt die op een steen in het water. Nu is het ondiep genoeg om de oversteek te maken. Bij het eindpunt genieten we van het prachtige uitzicht op het fjord en het pad over de rotsen.
Op de terugweg zien we vaak nog waar we eerder gelopen hebben, ook onze schoenafdrukken in de modder. Bij de camper trekken we zomerse kleding aan (nog nauwelijks gebruikt) en gaan met wat drinken, een boek en een puzzel genieten van deze mooie, zomerse dag.
Ook het avondeten gebruiken we weer aan onze picknicktafel en laten ons de kip lekker smaken. Als twee Vikingen zitten we te kluiven en tot acht uur kunnen we nog buiten zitten. Het blijft in Noorwegen nog een paar dagen mooi weer, hopelijk kloppen de berichten…

Vrijdag 30 juni

Als we opstaan is de lucht stralend blauw en schijnt de zon volop, het belooft een mooie dag te worden. Wij zijn de eerste van de acht campers die verder trekken en zien meerdere mensen al in hun zomerkloffie buiten ontbijten.
Eerst via de 17 weer naar Mo i Rana, maar zo’n mooie route kan je gerust twee keer rijden en nu zien we het ook weer van een andere kant. Dan over de E6 verder naar het zuiden, als we de kaart van Noorwegen bekijken zitten we nog steeds vrij noordelijk. Even een stop voor een kop koffie, aan een picknicktafel in de zon. Het lijkt wel of het sneeuwt om ons heen, maar dat is allemaal pluis dat van de bomen komt. Opletten dat het niet in je koffie waait. Onderweg zien we ook allemaal pluiswolken, dit is het seizoen daarvoor waarschijnlijk.
Mosjoen is volgens onze gids een bezienswaardig stadje, dus geschikt voor een stop. Eerst naar de Dolstad kirke, de oudste achthoekige kerk (uit 1734) van Noorwegen. En extra mooi nu, met die blauwe lucht erboven. Een mooi interieur met bijzondere preekstoel, zegt onze gids (ANWB Goud). Maar helaas zitten alle deuren op slot (sorry Alex). Naast de kerk ligt een kerkhof, het valt ons op dat bij veel oude graven (van mensen die rond 1900 overleden zijn) bakken met verse bosviooltjes staan. Wie zouden dat verzorgen?
In het oude stadsdeel van Mosjoen ligt de Sjogate, een straat met houten huizen uit de 19e eeuw. De camper laten we bij de kerk staan, het is iets verder dan wij dachten, maar het loopt lekker in de zon langs de rivier. Het enthousiaste meisje bij de Tourist Info geeft ons info waar we wel 2 dagen mee zoet kunnen zijn, in plaats van 2 uur. Sjogate is een schilderachtige straat, ieder gebouw is het bekijken en fotograferen waard. Een oude benzinepomp, een eetgelegenheid met nostalgische spullen, en overal bloembakken natuurlijk.
Een kilometer of dertig verder komen we bij onze volgende stop: de waterval Laksfossen. Als we de parkeerplaats oprijden horen we het geluid al. Eerst even brood eten en dan eens gaan kijken daar. In het restaurant kan je tegen betaling van 35 Kroon pp bij de waterval komen. Maar toeristen met meer durf en betere schoenen besparen deze onnodige kosten en gaan via een pad over de rotsen. Deze spectaculaire waterval is 80 meter breed en er waaien flink wat spetters onze kant op. Ook dit was een mooie stop onze route, waar werkelijk geen meter saai is. En het rijdt lekker relaxed met zo weinig verkeer. Bij een benzinepomp gaat Wopke onze (matglas) voorruit wassen. Blijkt beetje overbodig werk, binnen no time zit de ruit nu weer vol lijkjes van “kamikaze” insecten.
In Grong strijken we neer op een prachtige camperplaats, stukje van de weg af. Tussen groene bomen en struiken, met een blinkend schoon toiletgebouw en overal picknickbanken. Ook overdekte, met zo’n typisch grasdak. Stoeltjes en drinken erbij, genieten maar. Tot acht uur ’s avonds hebben we buiten kunnen zitten, en nu eens zonder die eeuwige fleece vesten!

Zaterdag 1 juli

Ook nu springen (nou ja, springen) wij om zes uur uit bed. Niet om naar een garage te gaan, maar wij willen voor 10 uur bij de camperplaats in Trondheim zijn. Die is zo populair dat je geen plek meer vindt als je later komt.
Het is 200 kilometer rijden en dat moet te doen zijn. We zakken de E6 verder af, die wordt gelukkig steeds beter berijdbaar en ook wat breder. En zoals we gewend zijn, rijden we weer door een adembenemend mooi landschap. Heldere meren waarin huizen en bergen in weerspiegeld staan, kleine dorpjes met kleurige houten huizen, bermen en weilanden als een groot bloementapijt.
De zon schijnt volop en we hebben gelijk maar een zomerse outfit aangetrokken. Ons navigatie systeem (en ons verstand) brengt ons keurig naar de camperplaats in Trondheim. Om kwart voor 10, lekker vroeg dus, maar zo te zien zijn alle plekken bezet. We zien een Nederlandse camper vertrekken, maar daar wil een Noor al gaan staan. Maar die Noor biedt ons zijn plek in de hoek van het terrein aan, hij wilde van plaats wisselen, stond naast de afvalbakken. Nou, dat maakt ons niet zo uit, we zijn toch meestal weg overdag. Hebben we in ieder geval een plek. We maken nog een praatje met die Noor, hij gaat ook naar Hammerfest en wij vertellen hem dat we die stad kennen vanwege de operatie van Marijke. Vertelt hij dat zijn neef anesthesist is in het ziekenhuis daar, wat is de wereld klein!
Eerst lekker koffie buiten in de zon en dan lopen we via de oude brug waar we op uitkijken zo het centrum in. Al gauw komen we bij de beroemde Nidaros Dom / kathedraal. De eerste grote stenen kerk van Noorwegen. Voor 90 Kroon p.p. kunnen we die bezichtigen (nee, geen seniorentarief hier). Voor de kroonjuwelen en om de toren op te gaan moet je weer apart entree betalen, laat maar. We lopen de kerk door, er is ook een kleine kapel voor pelgrims. Er begint een rondleiding in het Duits, maar wij haken al snel af. Het klinkt heel hol en onduidelijk in deze ruimte. De kathedraal valt nogal tegen, zeker voor dat entreebedrag. Buiten vinden wij een geschikte bank in de zon, voor onze boterhammen. Het paleis van de aartsbisschop slaan we over (is ook weer 90 Kroon pp) en we volgen een wandelpad langs de rivier. Hierover liggen oude bruggen en vanaf die bruggen heb je een prachtig uitzicht op al die oude houten pakhuizen langs het water. Die kleurige gebouwen staan allemaal op lange houten palen, heel bijzonder. Dan kuieren we de straten in het centrum door, er heerst een levendige sfeer met toeristen die rondwandelen en op de terrasjes zitten. Op een groot plein vindt de finish plaats van een hardloopwedstrijd, overal lopers en toeschouwers.
Rond half vier begint het hard te waaien en verandert de lucht van blauw in grijs. We hebben inmiddels al aardig wat bekeken van Trondheim en lopen naar de camper terug. Daar zitten we nog even buiten en zien meerdere campers tevergeefs naar een plek zoeken, het staat hier echt helemaal vol. Om een uur of vijf gaat het regenen en dat zal wel even aanhouden. We bekijken de folders over het fjordengebied, want we besluiten morgen niet in Trondheim te blijven en verder te trekken. (Als we nog een nacht hier hadden willen staan, hadden we van plaats moeten wisselen met anderen. Dat wordt hier regelmatig gedaan, omdat een controleur kijkt of je de maximum 24 uur niet overschrijdt).

Zondag 2 juli

Het zomerse weer is al weer ten einde, na krap drie dagen. Het regent en de lucht is grijs, de zomerkleren gaan de kast weer in. We wijken nu wat af van de NKC route, pakken niet de Noordkaap Route, maar de E39 langs de fjorden. Een mooie, rustige weg, alleen jammer dat alles nu grijs en nat is. Een heel andere aanblik, ook al is het hier weer een en al natuurschoon. Bij Halsa gaan we met de veerboot naar de overkant (Kanestraum), is een overtocht van 20 minuten. We blijven in de camper zitten en merken niet dat we varen, dat zie je alleen aan de bergen die steeds dichterbij komen. Je betaalt per camper en dan ook nog voor de inzittenden (Marijke had eigenlijk even naar de badkamer moeten gaan, haha).
Nu met een flinke kronkel in de route (het loopt heel grillig met al dat water) naar Molde. Daar zijn wij in 2005 ook geweest, maar kunnen ons daar niets meer van herinneren. Molde wordt de Rozenstad genoemd en we komen inderdaad meerdere rozenperken tegen. Zoals bij veel Noorse kuststeden is in Molde veel vernietigd in de tweede wereldoorlog, waarschijnlijk is er niet zo veel te bekijken voor ons (wij houden niet zo van moderne gebouwen). Dan een stukje terug via de 62, bij Eidsvag gaan we op een camperplaats staan. Gelegen aan een bocht in het fjord, tussen de bergen. Een schoon toiletgebouw en bij elke plek een mooie houten picknicktafel en banken. Het is even droog, dus lopen we naar het wandelpad vanaf de camperplaats. Een bospad over veel boomwortels, dat al gauw eindigt in een grote blubbermassa. Het heeft hier flink geregend de laatste dagen, zo te zien. We keren dus weer om en lopen nu een grindpad af, dat uitkomt bij een (verlaten) huis. Dan maar naar de camper, want het begint al weer te regenen.
We eten binnen, begeleid met kletterende regen op de camper, en kijken meewarig naar onze mooie eethoek buiten. Alex en Geerke lieten ons weten dat zij verder trekken naar Zweden, waar het beter weer is. Wij besluiten ons toch maar (globaal) aan onze route te houden en morgen richting Andalsnes te rijden.
Het blijft maar hozen en op het terrein vormen zich een soort riviertjes. Straks ontstaat hier nog een nieuwe bezienswaardigheid / waterval…

Maandag 3 juli

De regenbui die gistermiddag begon is nog steeds aan de gang, en niet zo zuinig ook. Marijke heeft vannacht de oordoppen in gedaan, al helpen die niet helemaal. Ze duwt die doppen soms zo ver in haar oren, dat ze bang is dat zij ze er niet meer uit kan halen (en een arts ze uit haar buis van Eustachius moet peuteren).
Gisteravond zag Wopke dat we lekkage hadden in onze kast en hij had daar wat doeken in gelegd. Maar nu zien we dat de regen op alles in die kast heeft gelekt! Bovenin hangen nu allemaal natte overhemden, blouses, etc. Op de plank hieronder ligt brood, knäckebröd en cake (natte keek dus). En onderin ligt een enorme stapel folders en boekjes, nat en aan elkaar geplakt. Wopke gaat aan de gang met de evacuatie van alle spullen: kleding hangt in het toilet en bij de zithoek, het lijkt hier de kringloop wel. Etenswaren gaat in andere kasten (die inmiddels al wat leeg gegeten zijn). En ons bed ligt nu vol met bobbelige folders, landkaarten, etc. Marijke kookt melk in een steelpan, kijkt ondertussen naar al die natte ellende…melk kookt over, gasstel onder de troep. Ja, meneer Murphy is echt aanwezig vandaag. Sinds een paar dagen valt ook steeds de kruk uit de deur van de badkamer, er valt thuis nog wel wat te klussen.
We rijden nu via een kleine weg langs de fjorden. Het zicht is grijs, totaal anders dan op de foto’s in onze folders. Door de vele regen zijn er veel watervallen en de rivieren stromen wild over de rotsen. Even voor Andalsnes stoppen we bij een camperplaats aan het fjord. Daar staan nog meer campers, hopend op beter weer. Wopke wil hier gaan vissen en pakt zijn hengels. Marijke ziet een vis meerdere malen een sprong boven het water maken, heel bijzonder. Maar Wopke krijgt ze niet te pakken. Het is heel eventjes droog, maar al heel snel ziet Marijke spetten op haar tijdschrift vallen en is ook voor onze visser de lol eraf. Dan maar weer naar binnen, het blijft regenen. We besluiten naar een camperplek even verderop te gaan, aan de rand van Andalsnes. Kunnen we misschien nog even het plaatsje inlopen. Hier staan we ook op een mooie, ruime plek aan het water. En in het water, de regen gaat maar door. Toch kuieren we even naar wat winkels, hebben we in ieder geval even beweging (en brood). Tegenover ons meert een groot cruiseschip aan, leuk om naar die bedrijvigheid te kijken. We hebben al een paar dagen geen internet, geen idee wat voor weer het morgen gaat worden…

Dinsdag 4 juli

Geen regen als we opstaan en we zien zelfs hier en daar een stukje blauwe lucht. Ziet er heel redelijk uit, voor Noorse begrippen. En de onze, want gezien ons vakantieweer leggen wij de lat nooit zo hoog.
Vandaag willen we de bergweg Trollstigen rijden, 1 van de mooiste bergroutes in Europa. Daar reden wij in 2005 ook en dat maakte toen een grote indruk op ons. We volgen de 63 naar het zuiden en komen al gauw de borden tegen die naar Trollstigen verwijzen. En dan volgen we een weg met veel haarspeldbochten, langs bergen met sneeuwtoppen die uitkomen in watervallen en wilde rivieren. Boven aangekomen parkeren we, net als veel andere toeristen. Er zijn degelijke wandelpaden en plateaus vanwaar je de weg beneden kunt zien die we net reden. Die waren er 12 jaar geleden nog niet, een hele verbetering. Auto’s als Dinky toys kronkelen naar boven en we hebben een mooi zicht op grote watervallen. De weg naar beneden langs besneeuwde bergen is minder bochtig. Ook hier is het opletten, want er lopen groepjes schapen op de weg die maling hebben aan de toeristen.
Geiranger, aan het Geirangerfjord staat ook op het programma vandaag. Daarvoor moeten we met de veerboot naar Eidsdal, boven op het dek hebben we een mooi zicht op het schitterende landschap. Via bochtige wegen rijden we op Geiranger af en zien meerdere schepen in het fjord liggen. Wij zijn in 2005 al door het fjord gevaren en laten het nu schieten, er is nog genoeg moois te zien. Dat is even later al het geval, een bord verwijst naar het begin van aangelegde trappen langs een waterval, waar je steeds weer een ander zicht op hebt.
En er is nog meer moois te zien, als je naar Dalsnibba rijdt, op 1500 meter ligt daar de Geiranger Skywalk, het hoogste uitkijkpunt op fjorden in Europa. Na even twijfelen of we de vereiste 130 Kroon gaan betalen, besluiten we te gaan en hebben daar geen spijt van. Langs sneeuwwanden van vaak drie meter hoog, watervallen (uiteraard) rijden we via haarspeldbochten omhoog. Steeds opletten of er geen grote tegenliggers aankomen, zoals touringcars, dan stoppen we even. Boven een magnifiek uitzicht op de besneeuwde bergen. Sprookjesachtig!
Rond een uur of vier begint het te regenen en gaan we op zoek naar een plek om te overnachten. We hebben nu wel weer behoefte aan een camping en zien er meerdere liggen langs de weg. Vaak met veel seizoensplaatsen, dicht op elkaar. Tegen vijven komen we bij Mindresunde camping in Stryn, gelegen aan een helder meer. En zetten de camper neer met uitzicht op het water en de bergen, een soort ansichtkaart. Naast ons staan Fransen uit Bourges, kan Marijke haar Frans een beetje mee bijhouden. Boven de 250 Kroon (ca. 30 Euro) moeten we nog 10 Kroon betalen voor 6 minuten douchen. (eerst je helemaal uitkleden en dan je geld inwerpen, want de tijd loopt gelijk).
In alle stopcontacten staan apparaten op te laden, het is een wirwar van snoeren. Gelukkig geen nattigheid meer in de kast, Wopke heeft tegen de verdachte plek een stuk vuilniszak geplakt, met Ductape (onontbeerlijk voor de kampeerder).